Η Θεία παρηγοριά

-Γέροντα, όταν πονώ για τους άλλους
Με πιάνει άγχος και δεν μπορώ να προσευχηθώ.
Το ότι έχει κανείς άγχος όταν πονά για τους άλλους
Και να μην μπορεί να προσευχηθεί
Είναι δείγμα ότι υπάρχει ανθρώπινο στοιχείο μέσα του!
Εγώ, όσο πιο πολύ πονώ τον κόσμο
Τόσο πιο πολύ προσεύχομαι και χαίρομαι πνευματικά
Γιατί τα λέω όλα στο Χριστό και εκείνος τα τακτοποιεί.
Και βλέπω ότι όσο περνάει ο καιρός
Ενώ το σωματικό κουράγιο ελαττώνεται
Το ψυχικό αυξάνει, γιατί η αγάπη, η θυσία, ο πόνος για τον άλλον
Δίνουν πολλή ψυχική δύναμη.
Και ήμουν όρθιος όλη την νύχτα μέχρι τη Θεία Λειτουργία που έβλεπα τον κόσμο
(Ο Γέροντας εννοεί την αγρυπνία της 9ης προς 10η Νοεμβρίου του 1993.
Παρόλο που ήταν πολύ ταλαιπωρημένος από τον καρκίνο, όρθιος,  στηριγμένος σε μια καρέκλα
Έδωσε την ευχή του σε τριάντα χιλιάδες περίπου ανθρώπους που πέρασαν εκείνη την ημέρα).
Μετά και μέσα στην Εκκλησία και πάλι όρθιος, αλλά δεν ένιωθα κούραση
Γιατί πονούσαν τον κόσμο και αυτό με δυνάμωνε.
Και εσύ να προσεύχεσαι και να χαίρεσαι, γιατί ο Χριστός θα τα οικονομήσει όλα.
Στην πνευματική αντιμετώπιση δεν υπάρχει θλίψη.
Με τον κόσμο τώρα πόσο πόνο πέρασα!
Δεν τα περνούσα έτσι τα θέματά τους.
Πονούσα, αναστέναζα, αλλά σε κάθε αναστεναγμό άφηνα το θέμα στο Θεό
Και στον πόνο που ένιωθα για τον άλλον έδινα ο Θεός παρηγοριά.
Δηλαδή με την πνευματική αντιμετώπιση ερχόταν θεία παρηγοριά
Γιατί ο πόνος που έχει μέσα την ελπίδα στο Θεό έχει θεία παρηγοριά.
Αλλιώς πως θα αντέξει κανείς!
Πως θα μπορούσα διαφορετικά να τα βγάλω πέρα με τόσα που ακούω;
Πονάω, αλλά σκέφτομαι και την θεία ανταμοιβή στους πονεμένους.
Είμαστε στα χέρια του Θεού.
Αφού υπάρχει θεία δικαιοσύνη, θεία ανταπόδοση, τίποτε δεν πάει χαμένο.
Όσο βασανίζεται κανείς, άλλο τόσο θα ανταμειφθεί.
Ο Θεός, ενώ βλέπει τόσον πόνο πάνω στη γη
Ακόμη και πράγματα που εμείς δεν μπορούμε να τα συλλάβουμε, δεν τα χάνει.
"Περισσότερο υποφέρεις, λέει, περισσότερο θα σε οικονομήσω στην άλλη ζωή"
Και γι΄ αυτό χαίρεται.
Διαφορετικά πως θα μπορούσε, ας πούμε, να αντέξει τόση αδικία, τόση κακία που υπάρχει;
Έχει όμως υπ΄ όψιν Του την ανταμοιβή αυτών που υποφέρουν
Και μπορεί, τρόπος του λέγειν, να αντέξει αυτόν τον μεγάλο πόνο.
Εμείς δεν βλέπουμε τι δόξα θα λάβει ο άλλος και πονούμε
Γι΄ αυτό ο Θεός μας ανταμείβει με θεία παρηγοριά.
- Γέροντα, αυτή η στενοχώρια δεν καταβάλει τον άνθρωπο;
Όχι.
Ο άνθρωπος, όταν αντιμετωπίζει το κάθε πρόβλημα πνευματικά, δεν καταβάλλεται.
Στην αρχή πικραίνεται, όταν ακούει ότι κάποιος υποφέρει
Αλλά μετά έρχεται ως ανταμοιβή η θεία παρηγοριά και δεν καταστρέφεται ο οργανισμός του.
Ενώ η πίκρα από την κοσμική στενοχώρια φέρνει γαστρορραγία κ.λ.π.
Αυτή δεν βλάπτει τον οργανισμό, γιατί έχει το θείο βάλσαμο.

Γέροντας Παΐσιος