Δευτέρα 25 Ιανουαρίου 2010

Για όσα έκανα ή δεν έκανα… για εσένα.

Δεν τόλμησα ποτέ να σου πω συγνώμη.
Να σκύψω και να σου ψιθυρίσω έστω στο αυτί “Συγνώμη”…να σε αφήσω να ακουμπήσεις πάνω μου όταν το χρειαζόσουν, και να γίνω μια αγκαλιά να κουρνιάσεις τους φόβους σου. Ίσως και να συνέχισα να γρατζουνάω την καρδιά σου όταν την κρατούσες πληγωμένη με τρεμάμενα χέρια… για να τραφεί με το δικό σου δάκρυ ο δικός μου εγωϊσμός. Στα λόγια σου εγώ πολλές φορές ήμουν σαν τοίχος , μιλούσες εσύ κι εγώ ταξιδεύοντας αλλού σου επέστρεφα πίσω μια κούφια ηχώ κι άδεια βλέμματα. Όταν ζητούσες να πιαστείς από κάπου, σταύρωνα τα χέρια και σε κοιτούσα σαδιστικά να γκρεμίζεσαι…για να σε τραβήξω από τα συντρίμμια μετά πανίσχυρος.

Όταν μου άπλωνες την παλάμη ανοιχτή ζητιανεύοντας λίγο από εμένα, εγώ κοιτούσα μήπως μπορώ να αρπάξω κάτι από την άλλη για να γίνω πλουσιότερος. Όταν στα μάτια με κοιτούσες, σου έδινα σκοτάδι … σκοτάδι και ομίχλη, τα δικά μου παραπετάσματα ψυχής. Τα λόγια μου ,πολλές φορές, φλέρταραν με το ψέμα, μα εγώ τα σέρβιρα σε εσένα ζεστά…για να σε κρεμάσω ως άλλο ένα ακόμη τρόπαιο στη συλλογή μου.

Όταν πονούσες , πολλές φορές έβαζα το δάχτυλο βαθιά μες την πληγή σου για να μην πονάω εγώ. Ξέρω πως χρειαζόσουν τόσα λίγα.. μα από εμένα πήρες ένα Τίποτα…

Τώρα πιά καταλαβαίνω τον πόνο που σου έχω χαρίσει … τώρα πια το γνωρίζω.

Σκύβω λοιπόν μετά από χρόνια,μήνες,ημέρες, ώρες και σου ζητώ συγνώμη …μια συγνώμη ανθρώπινη μα τόσο γελοία κι ανώφελη… για όσα έκανα ή δεν έκανα ποτέ…..
…και ναι, δέχομαι και τη δική σου συγνώμη για όσα κι εσύ έκανες ή δεν έκανες για εμένα.

Πηγή:http://perseus76.yooblog.gr/

Οι φωτογραφίες είναι από το προσωπικό μου αρχείο.

Κυριακή 24 Ιανουαρίου 2010

Η αγάπη

Η αγάπη είναι το δυνατότερο συναίσθημα που
βιώνεται όμως ανάλογα τον αποδέκτη..
π.χ τον Θεό τον αγαπάμε οσο μπορούμε, τα παιδιά μας τα αγαπάμε, τους γονείς μας επίσης,
τα αδέλφια μας, τους φίλους μας, τον άνθρωπο που
έχουμε βάλει στην καρδιά μας.Όλους τους αγαπάμε αλλά διαφορετικά τον καθένα.
Η αγάπη θέλει μάχη+αγώνα. Πιστεύω οτι ο λόγος και η ακατάπαυστη προσπάθεια και ενίσχυση της είναι μεγάλο έργο και δύσκολο αλλά είναι μόνο αυτό που υπάρχει για να έρθουμε σε επαφή με όλα σωστά. Όλα έτσι λύνονται πιο εύκολα,όλα γίνονται πιο απλά.!!!

Οι φωτογραφίες είναι από το προσωπικό μου αρχείο.

Τι είναι αυτό;

Σάββατο 23 Ιανουαρίου 2010

Πως να συμπεριφέρεται ο άντρας στη σύζυγό του

Λόγια αγάπης να της λες:… Εγώ από όλα, τη δική σου αγάπη προτιμώ και τίποτε δεν μου είναι τόσο βασανιστικό ή δυσάρεστο, όσο το να βρεθώ κάποτε σε διάσταση μαζί σου. Κι αν όλα χρειασθεί να τα χάσω, …κι αν στους έσχατους βρεθώ κινδύνους, οτιδήποτε κι αν πάθω, όλα μου είναι ανεκτά κι υποφερτά, όσο εσύ μου είσαι καλά. Και τα παιδιά, τότε μου είναι περιπόθητα, εφ’ όσον εσύ μας συμπαθείς… Ίσως κάποτε σου πει: Ποτέ ως τώρα δεν ξόδεψα από τα δικά σου, έχω ακόμη τα δικά μου, που μου ‘δωσαν οι γονείς μου. Τότε πες της: Τι λες καλή μου; Έχεις ακόμη τα δικά σου; Ποια λέξη μπορεί να ‘ναι χειρότερη από αυτή; Σώμα δεν έχεις πια δικό σου κι έχεις χρήματα; Δεν είμαστε δύο σώματα μετά το γάμο, αλλά γίναμε ένα. Δεν έχουμε δυο περιουσίες, αλλά μία… Όλα δικά σου είναι, κι εγώ δικός σου είμαι, κορίτσι μου. Αυτό με συμβουλεύει ο Παύλος λέγοντας ότι ο άνδρας δεν εξουσιάζει το σώμα του, αλλά η γυναίκα. Κι αν δεν έχω εγώ εξουσία στο σώμα μου, αλλά εσύ, πόσο μάλλον δικά σου είναι τα χρήματα… Ποτέ να μην της μιλάς με πεζό τρόπο, αλλά με φιλοφροσύνη, με τιμή, με αγάπη πολλή. Να την τιμάς, και δε θα βρεθεί στην ανάγκη να ζητήσει την τιμή από άλλους… Να την προτιμάς από όλους για όλα, για την ομορφιά, για τη σωφροσύνη της, και να την εγκωμιάζεις. Να κάνεις φανερό ότι σ’ αρέσει η συντροφιά της κι ότι προτιμάς να μένεις στο σπίτι για να ‘σαι μαζί της από το να βγαίνεις στην αγορά. Από όλους τους φίλους να την προτιμάς, και από τα παιδιά που σου χάρισε, κι αυτά εξαιτίας της να τα αγαπάς.
Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος
Πηγή:http://istologio.org
Οι φωτογραφίες είναι από το προσωπικό μου αρχείο.

Παρασκευή 22 Ιανουαρίου 2010

Ο άγνωστος εαυτός μου

Κύριε γνώρισέ μου αυτόν τον άγνωστο. Ξέρω το όνομά μου, την ηλικία μου, το βάρος μου, το χρώμα των μαλλιών μου, όμως τον εαυτό μου δεν τον γνωρίζω.Αυτός σε μένα τον ίδιο, παραμένει κρυμμένος και άγνωστος.Εσύ όμως Χριστέ μου, που «εξετάζεις νεφρούς και καρδιές» τον γνωρίζεις.Εσύ γνωρίζεις κάθε άνθρωπο ερχόμενο εις τον κόσμο, «εκ κοιλίας μητρός αυτού».Εσύ κρατάς στα πλαστουργικά σου χέρια την φωτογραφία του μυστικού και αγνώστου εαυτού μου, σε όλες τις λεπτομέρειες.Τι δεν θα έδινα να αποκτήσω αυτή την φωτογραφία Κύριέ μου!Να την κρατήσω μπροστά στα μάτια μου.Να δω επί τέλους ποιός είμαι.Μια μυστική φωνή μου λέει πως δεν θα άντεχα να δω τη φωτογραφία μου αυτή.Και αν την έβλεπα, πως δεν θα μπορούσα να αναγνωρίσω τον εαυτό μου.Γι’ αυτό Κύριε είμαι ευχαριστημένος που Εσύ, γεμάτος αγάπη για μένα, κρατάς αποκλειστικά δική σου την φωτογραφία του πραγματικού εαυτού μου.Γιατί ξέρω πως Εσύ θα δουλέψεις μέσα μου για να αποκαταστήσεις την πραγματική εικόνα του εαυτού μου και να την παρουσιάσεις μη έχουσα σπίλο ή ρυτίδα αλλά ίνα αγία και άμωμος.Κύριε θέλω να σου δώσω την δυνατότητα να επεξεργασθείς μέσα μου τον εαυτό μου.
Μοναχού Ιωσήφ Γρηγοριάτη*(1915 – 2008)

Οι φωτογραφίες είναι από το προσωπικό μου αρχείο.

Σάββατο 16 Ιανουαρίου 2010

Το "φάρμακο" της πλεονεξίας

Ότι και να κάνει ο άνθρωπος δεν μπορεί να σβήσει από την καρδιά του το τεράστιο κενό του χαμένου Παραδείσου. Όλοι νοιώθουμε κατά βάθος, όπως ο άσωτος, όταν ήλθε εις εαυτόν, μόνο που οι περισσότεροι δεν μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε τι είναι αυτό που μας λείπει. Το κενό αυτό προσπαθούμε να το γεμίσουμε με υλικά αγαθά και απολαύσεις, αλλά δεν τα καταφέρνουμε, όσα κι αν αποκτήσουμε, επειδή τίποτε δεν συγκρίνεται με την απέραντη ευτυχία που φέρνει στην καρδιά του
ανθρώπου η παρουσία του Θεού κι επειδή όλα τα υλικά αγαθά και οι απολαύσεις είναι πεπερασμένα και φθαρτά.

Το "φάρμακο" της πλεονεξίας είναι η ελεημοσύνη. Η χαρά που πλημμυρίζει την καρδιά του ανθρώπου, όταν προσφέρει κάτι με αγάπη στο συνάνθρωπό του, είναι ασύγκριτα μεγαλύτερη από την απόλαυση, που θα είχε, αν το δεχόταν ή το κατανάλωνε ο ίδιος. Παράλληλα η ελπίδα του μελλοντικού Παραδείσου, που προέρχεται από μια συνεπή πνευματική προσπάθεια, μπορεί να σκεπάσει την αίσθηση του κενού, που δημιουργεί η απόστασή μας απ' αυτόν.

Οι φωτογραφίες είναι από το προσωπικό μου αρχείο.

Άδεια αναδημοσίευσης:

Κάθε Αναδημοσίευση επιτρέπεται υπό τον όρο ότι θα γίνεται αναφορά προέλευσης του ληφθέντος περιεχομένου από τον παρόντα Ιστοτόπο με παραπομπή (link).