Δευτέρα 30 Αυγούστου 2010

Τί είναι ταπεινοφροσύνη

Ταπεινοφροσύνη είναι το να λογαριάζεις τον εαυτό σου ως τον μεγαλύτερο αμαρτωλό, το να μην προσβάλλεις, να μην εξουθενώνεις και να μην κατακρίνεις κανέναν, αλλά να βλέπεις μόνο τις δικές σου αμαρτίες.

Ταπεινοφροσύνη είναι το να μην επιζητείς επαίνους, πλούτη, δόξες και τιμές, θεωρώντας εντελώς ανάξιο τον εαυτό σου για κάτι τέτοια.


Ο ταπεινός άνθρωπος υπομένει με ανδρεία τις προσβολές, τις ύβρεις, τις κατηγόριες, πιστεύοντας βαθιά πως αυτά του αξίζουν.

Σε όλους συμπεριφέρεται χαρούμενα.

Είναι πρόθυμος να προσφέρει με αγάπη τις υπηρεσίες του σε οποιονδήποτε.
Δεν δίνει καμιά σημασία στα καλά του έργα και πολύ περισσότερο δεν κάνει λόγο γι' αυτά αν δεν υπάρχει ανάγκη.

Μια τέτοια ταπεινοφροσύνη να σας χαρίσει ο Κύριος, γιατί αυτή θα σας ελευθερώσει από τα δεσμά της αμαρτίας και θα σας οδηγήσει στην αγάπη Εκείνου που «εταπείνωσεν εαυτόν μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού»
 
Οι φωτογραφίες είναι από το προσωπικό μου αρχείο.

Σκοπός της ζωής μας

Αν αγωνίζεσαι τον αγώνα τον καλό, ο Θεός θα σε ενισχύσει.

Στον αγώνα εντοπίζουμε τις αδυναμίες, τις ελλείψεις και τα ελαττώματά μας.

Είναι ο καθρέφτης της πνευματικής μας καταστάσεως.

Όποιος δεν αγωνίστηκε, δεν γνώρισε τον εαυτό του.

Σκοπός της ζωής μας είναι να γίνουμε τέλειοι και άγιοι.
Να αναδειχθούμε παιδιά του Θεού και κληρονόμοι της βασιλείας των ουρανών.

Ας προσέξουμε μήπως, για χάρη της παρούσας ζωής, στερηθούμε τη μέλλουσα, μήπως, από τις βιοτικές φροντίδες και μέριμνες, αμελήσουμε το σκοπό της ζωής μας.

Αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως


Οι φωτογραφίες είναι από το προσωπικό μου αρχείο.

Κυριακή 29 Αυγούστου 2010

Ικεσία αμαρτωλού

Θεέ μου, λυπήσου με τον αμαρτωλό, που δεν έκανα κανένα καλό μπροστά Σου.

Γλύτωσε με από τον πονηρό και αξίωσέ με ακατάκριτα ν᾿ ανοίγω το ανάξιο στόμα μου και ν᾿ ανυμνώ το Πανάγιο ονομά Σου, του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος.
Συγχώρησέ μου, Κύριε, κάθε τις καρδιάς μου άτοπη επιθυμία, συ που ξέρεις καλά τις καρδιές των ανθρώπων.

Συγχώρησέ με που έρχομαι ανάξια κοντά Σου, γιατὶ σε πόθησα και σε ποθώ.

Συγχώρησέ με τον αμαρτωλό, τον πονηρό, τον ψεύτη, τον ανυπόμονο, τον λιγόψυχο, τον αμελή στις θειες εντολές Σου, εμένα που αμάρτησα στη γη και στη θάλασσα και σε κάθε τόπο.

Μπροστά στα αλάθητα μάτια Σου δεν έπαψα να εργάζομαι το πονηρό, διότι ο πονηρός δεν έπαψε να με μπλέκει στα δίχτυα του με γαστριμαργίες και ηδονὲς και πονηρὲς επιθυμίες, με δόλους και κενοδοξίες και βλασφημίες.

Αλλά συ, Κύριε, που είσαι ο μόνος ελεήμων και Πανάγαθος, βοήθησέ με και σώσε με όπως έσωσες τον άσωτο, τον τελώνη, την πόρνη και τον ληστή.

Ναι, φιλάνθρωπε Δέσποτα, μη με αποστραφείς τον αμαρτωλό και αχρείο, με τὶς πρεσβείες της Παναγίας Δέσποινας, και όλων των Αγίων, διότι είσαι ευλογητός στους αιώνες των αιώνων.

Αμήν.

 Όσιος Μακάριος ὁ Αιγύπτιος


Οι φωτογραφίες είναι από το προσωπικό μου αρχείο.

Πέμπτη 26 Αυγούστου 2010

Γιατί Φυλάμε Το Χέρι Του Παπά

Γίνεται λόγος πολλές φορές αν είναι σωστό να φυλάμε το χέρι του παπά.
Είναι πολλά τα γινόμενα που έχουν πάρει άλλη τροπή με την πάροδο του χρόνου.
Έχουν αλλοιωθεί.
¨Όταν ο ιερέας κάνει την Θ.Λειτουργία μαζί με όλα τα άμφια που φοράει και το καθένα έχει την συμβουλή του, φοράει πάνω από τον καρπό του χεριού μετά την παλάμη τα επιμανίκια.
Αν προσέξεις θα τα δείς έχουν αρκετό μάκρος φτάνουν μέχρι τον αγκώνα.
Δένονται με άσπρο κορδόνι σαν του παπουτσιού.
Αυτό συμβολίζει ότι ο ιερέας για να κάνει την Θ. Λειτουργία δανείζετε το χέρι του Θεού.
Όταν τελειώσει η Θ. Λειτουργία μας, μοιράζει το αντίδωρο, και του φιλάμε το χέρι.
Πριν λίγο με αυτό το χέρι σήκωσε τον Αμνό του Θεού και έκανε την αναίμακτο θυσία.
Γι αυτό του φιλάμε το χέρι γιατί ακόμη είναι νωπά ο Αμνός και η θυσία.

Οι φωτογραφίες είναι από το προσωπικό μου αρχείο.

Τετάρτη 18 Αυγούστου 2010

O Κύριος μας Ιησούς Χριστός ….

Μια νύχτα κάποιος άνθρωπος είδε ένα όνειρο.

Ονειρεύτηκε ότι βάδιζε σε μία ακρογιαλιά μαζί με τον Κύριο.

Στον ουρανό εμφανίζονταν σκηνές απ' τη ζωή του.

Για κάθε σκηνή που έβλεπε, παρατηρούσε και δυο ζευγάρια αποτυπώματα ποδιών πάνω στην άμμο:

Το ένα ήταν δικό του και το άλλο του Κυρίου.


Αφού άστραψε και η τελευταία σκηνή μπροστά του κοίταξε πίσω τ' αποτυπώματα στην άμμο.

Πρόσεξε τότε ότι πολλές φορές στο μονοπάτι της ζωής του υπήρχε μονάχα ένα ζευγάρι αποτυπώματα.

Παρατήρησε ακόμα ότι αυτό συνέβαινε στις πιο δύσκολες και θλιβερές στιγμές της ζωής του.

Αυτό τον έκανε να απορήσει και ρώτησε τον Κύριο:
«Κύριε, είπες ότι απ' τη στιγμή που αποφάσισα να σ' ακολουθήσω θα βάδιζες μαζί μου σε όλη την πορεία.

Είδα όμως ότι στις πιο ταραγμένες στιγμές της ζωής μου υπήρχε μόνο ένα ζευγάρι αποτυπώματα.

Δεν καταλαβαίνω γιατί όταν σε χρειαζόμουν περισσότερο από κάθε άλλη φορά εσύ με είχες εγκαταλείψει».

Ὁ Κύριος απάντησε:
«Υιέ μου, πολύτιμό μου παιδί, σε αγαπώ και ποτέ δεν θα σε εγκαταλείψω.

Τον καιρό που δοκιμαζόσουν και υπέφερες, όπου είδες μόνο ένα ζευγάρι αποτυπώματα, ήταν τότε που σε σήκωνα στους ώμους μου».


Οι φωτογραφίες είναι από το προσωπικό μου αρχείο.

Τρίτη 17 Αυγούστου 2010

«Αυτό είναι το χρέος μας»

Κράτα γερά μέσα σου τα ζώπυρα της πίστεως που παρέλαβες από τους γονείς σου.

Η Ελλάδα είναι η χώρα των μεγάλων αγώνων για την κατίσχυση των μεγάλων ιδανικών.

Μη αφήσεις τη χώρα σου να χάσει το χαρακτήρα της και να μετατραπεί σε μάζα ανθρώπων, χωρίς συνείδηση, χωρίς εθνικότητα και χωρίς ταυτότητα.

Μέσα σ’ αυτή τη μάζα κινδυνεύεις να γίνεις ένα νούμερο, ένας αριθμός, να χάσεις την ελευθερία της προσωπικότητάς σου.

Αδελφοί, μείνατε εδραίοι και αμετακίνητοι σε όσα μάθατε και σε όσα επιστώθητε.

Μείνατε σταθεροί στην πίστη και στα ιδανικά του Γένους.

Αυτό είναι το χρέος μας.

Ο αρχιεπίσκοπος της καρδιάς μας  «Χριστόδουλος».

Δευτέρα 16 Αυγούστου 2010

Προσευχή

 Κύριε, αξίωσε με να αντιμετωπίσω με ψυχική γαλήνη όλα όσα θα μου φέρει η σημερινή ημέρα.

Δος μου να παραδοθώ ολοκληρωτικά στο άγιο θέλημα Σου Στην κάθε ώρα αυτής της ημέρας

Εσύ φώτιζε και ενίσχυε με για το κάθε τι.

Οποιαδήποτε είδηση κι αν λάβω στο διάστημα της σημερινής ημέρας, δίδαξε με να την δεχθώ με ηρεμία και με την πεποίθηση ότι όλα προέρχονται από το άγιο θέλημά Σου.

Σε όλα τα έργα και τα λόγια μου καθοδήγησε Εσύ τις σκέψεις και τα συναισθήματά μου.

Σ’ όλες τις απρόοπτες περιστάσεις μη με αφήσεις να ξεχάσω, ότι τα πάντα προέρχονται από Σένα.

Δίδαξε με να συμπεριφέρομαι με ευθύτητα και σύνεση σε κάθε μέλος της οικογενείας μου, ώστε να μην συγχύσω και στεναχωρήσω κανένα.

ΚΥΡΙΕ, δος μου την δύναμη να υποφέρω τον κόπο αυτής της ημέρας και όλα όσα θα συμβούν κατά την διάρκειά της.

Καθοδήγησε Εσύ την θέληση μου και δίδαξε με να προσεύχομαι, να πιστεύω, να υπομένω, να συγχωρώ και να αγαπώ.

ΑΜΗΝ

Οι φωτογραφίες είναι από το προσωπικό μου αρχείο.

Κυριακή 15 Αυγούστου 2010

Ραδιοφωνική συνέντευξη του Γέροντος Εφραίμ

Ο Καθηγούμενος της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου,
Γέροντας Εφραίμ, παραχώρησε συνέντευξη στην εκπομπή
«Η Γκίζα κάπου αλλού» του ραδιοφώνου ΣΚΑΪ 100,3
το Σάββατο 14 Αυγούστου παραμονή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου.

Ο Γέροντας Εφραίμ βρισκόταν στο μετόχι της Μονής στο Πόρτο Λάγος για την εορτή της Παναγίας.
Στην εκπομπή μιλά για την Παναγία, για το Άγιο Όρος, για το μυστήριο της θείας εξομομολογήσεως, για την πίστη στον Θεό, για τα θαύματα, αλλά και απαντά σε ερωτήσεις που αφορούν το πρόσωπό του σε σχέση με «την υπόθεση Βατοπαιδίου».
 
Πατήστε  ΕΔΩ  για να ακούσετε την συνέντευξη ή πατήστε πάνω στην εικόνα.
 
Οι φωτογραφίες είναι από το προσωπικό μου αρχείο.
 

Το Περιβόλι Της Παναγίας



Παραγωγή, Σκηνοθεσία: Γ. Ζερβουλάκος – Β. Σερντάρης
Διάρκεια: 47:44

Έτος παραγωγής: 1981

Όλη η Ελλάδα σήμερα τιμά τη Μεγαλόχαρη

Σύμφωνα με συναξαρικές διηγήσεις, ο Χριστός έστειλε τρεις φορές τον άγγελό του να ειδοποιήσει τη Μητέρα του για την Κοίμησή της και εκείνη, χαρούμενη που θα συναντούσε επιτέλους τον υιό της, «μετέστη προς την ζωήν».

Ο λαός τιμάει τη Θεοτόκο Μαρία περισσότερο από κάθε άλλο ιερό πρόσωπο του ορθόδοξου χριστιανισμού -εξ ου και η προσωνυμία «Παν-αγία»- την οποία επικαλείται σε κάθε δύσκολη περίσταση, με την πεποίθηση ότι, σε κάθε παράκλησή του, είναι αυτή που θα μεσιτεύσει στο Θεό σύμφωνα με την εκκλησιαστική υμνογραφία συνεχώς παρακαλεί τον υιό της για το καλό της ανθρωπότητας, η Παναγία είναι η πιο οικεία αγία, η οποία προσιδιάζει την ανθρώπινη φύση ως σύμβολο του ανθρώπινου πόνου.

Με την ιδιότητα της κοινής θνητής μητέρας που υποφέρει το θάνατο του παιδιού της, ο λαός βιώνει το θάνατο της Παναγίας ανθρώπινα.

Η εξανθρώπιση της ιερής αυτής μορφής εκδηλώνεται με τα πάμπολλα θρησκευτικά προσκυνήματα, με πανηγυρικό χαρακτήρα, στη μνήμη της, σε ολόκληρη την επικράτεια, νησιωτική (ιδιαιτέρως) και ηπειρωτική.

Δεν υπάρχει τοποθεσία χωρίς τη δική της ξακουσμένη Παναγία, περιορίζεται έτσι η μονοτονία της ενιαίας λατρείας: Αμπελακιώτισσα, Βουνιώτισσα, Γιάτρισσα, Ελεούσα, Θαλασσινή, Καστρινή, Μολυβδοσκέπαστη, Ξεσκλαβώστρα, Παρηγορίτισσα, Πονολύτρια, Φανερωμένη, Χιλιαδού κ.ά.

Το μεγαλύτερο πανελλήνιο προσκύνημα της Θεοτόκου είναι το ιερό νησί της Τήνου, που συγκεντρώνει κάθε χρόνο πλήθος πιστών.

Αλλά και oι πλατείες των χωριών "φοράνε τα καλά τους", οι κοινότητες και οι πολιτιστικοί σύλλογοι στήνουν γλέντια για να τιμήσουν τη Μεγαλόχαρη και οι πιστοί προσεύχονται και ευχαριστούν για το "θαύμα" της Παναγίας.

Η μεγαλύτερη, κάθε καλοκαίρι, θρησκευτική γιορτή των Ελλήνων, στην "καρδιά" των διακοπών, δίνει την ευκαιρία σε όλους να βγουν στην ύπαιθρο, στα ξωκλήσια και στις εκκλησιές.
 Ημερήσια, διήμερα, ακόμη και τριήμερα πανηγύρια και εκδηλώσεις οργανώνονται σε όλη τη χώρα.

Με ιδιαίτερη λαμπρότητα γιορτάζουμε την Μεγαλόχαρη και στο χωριό μου στην Νέα Μανωλάδα.

 
Οι φωτογραφίες είναι από το προσωπικό μου αρχείο.

Σάββατο 14 Αυγούστου 2010

Ω Δέσποινα μου Παναγία

Στις 15 του Αυγούστου ολόκληρος ο Χριστιανικός κόσμος θα πλημμυρίση τις εκκλησιές και τα μοναστήρια, για να γιορτάση τη Μάνα της Χριστιανοσύνης, την Παναγία.
Χιλιάδες πρόσωπα προσκυνητών, βουβά, χλωμά, συλλογισμένα, καταπονημένα, βασανισμένα,
θα σηκώσουν ευλαβικά το βλέμμα τους ν’ ατενίσουν το χαμόγελο Εκείνης, που χύνει βάλσαμο
και παρηγοριά σ’ όλων τις καρδιές.

Η κατανυκτική αγάπη του λαού μας, ιδιαίτερα προς την Παναγία, η λατρεία
και η αφοσίωση του Έλληνα προς την Θεοτόκο,
είναι ανάλογη προς την άπειρη στοργή που ξεχειλίζει από τα μάτια Εκείνης προς όλον τον κόσμο.
Και δεν χρειάζονται υψηλονόητοι και βαθυστόχαστοι θρησκευτικοί στοχασμοί για να νιώση κάποιος τη θαλπωρή της ματιάς Της, όταν σε κοιτάζη.
Το γονάτισμα του απλοϊκού προσκυνητή μπροστά στην εικόνα Της είναι η πιο γνήσια μεταφυσική διάσταση της ψυχής του.
Εύγλωττα εξομολογητικοί είναι οι στίχοι του Κωστή Παλαμά σε μια μύχια προσευχή του προς την Παναγία στο ποίημά του «Μυστική παράκληση», που είναι μια δραματική, καθαρά θρησκευτική έκφραση της ψυχής του:
«Δέσποινα, κανένα φόρεμα τη γύμνια μου δε φτάνει να σκεπάσει

Πρόστρεξε, Μυροφόρα,

μονάχα εσένα πίστεψα
και λάτρεψα μονάχα εσένα,
κι ως τώρα μέσ’ στα αιματοστάλαχτα
μιας οργισμένης δύσης
Δέσποινα, στήριξέ με εσύ
και μη μ’ αφήσεις.....
«Η σκέπη και του ανθρώπου εσύ, τ’ αγγέλου εσύ και η δόξα,
με τη χαρά σου χαίρεται, χαριτωμένη η κτίση!
Μητέρα των ανέλπιδων κι όλου του κόσμου σκέπη,
κάτω από σε και οι ανέλπιδοι κι όλος ο κόσμος ίσοι!
Μπρος στην εικόνα σου γυρτός ο κόσμος με το στόμα
τρεμουλιαστό, κρεμάμενο μόνο απ’ τόνομά σου
κι από τη σκέψη σου, Κυρά, κι από τ’ανάβλεμμά σου,
μ’ ένα τροπάρι μυστικό, με μια πνιχτή μουρμούρα
δυό απέραντα μονόλογα:

Χαίρε Χαριτωμένη

Οι φωτογραφίες είναι από το προσωπικό μου αρχείο.

Τετάρτη 11 Αυγούστου 2010

Να προσέχεις τα μάτια μου..

 
Κάποτε ήταν μια κοπέλα τυφλή.

Μισούσε τον εαυτό της που ήταν τυφλή.
Μισούσε τον καθένα, εκτός από τον αγαπημένο της.
Αυτός ήταν πάντα εκεί γι‘ αυτήν.
Την αγαπούσε πολύ και ήταν πάντα δίπλα της.
Του είχε πει ότι αν μπορούσε να δει τον κόσμο, τότε θα τον παντρευόταν!
Μια μέρα κάποιος της δώρισε δύο μάτια και τότε μπόρεσε να δει τον κόσμο που τόσο πολύ ήθελε. Είδε και τον αγαπημένο της.
Εκείνος την ρώτησε γεμάτος χαρά «τώρα που μπορείς να δεις τον κόσμο,θα με παντρευτείς;»
Η κοπέλα όμως έκπληκτη είδε ότι ο αγαπημένος της ήταν κι αυτός τυφλός και σοκαρισμένη από αυτό, αρνήθηκε να τον παντρευτεί.
Το αγόρι έφυγε δακρυσμένο και με πόνο αργότερα της έστειλε ένα γράμμα.

''Απλά σε παρακαλώ, να προσέχεις τα μάτια μου..'

Πηγή: https://vatopaidi.wordpress.com/
Οι φωτογραφίες είναι από το προσωπικό μου αρχείο.

Δευτέρα 9 Αυγούστου 2010

"Αντίσταση και Ανάκαμψη"

Σταθήτε όλοι όρθιοι στις επάλξεις σας και μη ξεπουλήσετε τα πρωτοτόκια μας.
Διδάξτε στα παιδιά σας την αλήθεια, όπως την εβίωσαν οι αείμνηστοι Πατέρες μας.
Ο λαός μας ξέρει να υπερασπίζεται τα ιερά και τα όσιά του.
Το έχει κατ' επανάληψιν αποδείξει.
Και θα το αποδείξει και πάλι.
Αντίσταση και Ανάκαμψη.
Για να ξαναβρούμε ο,τι έχουμε χάσει, για να υπερασπισθούμε ο,τι κινδυνεύει.


Οι φωτογραφίες είναι από το προσωπικό μου αρχείο.

Σάββατο 7 Αυγούστου 2010

" Μια ιστορία αγάπης..."

Πήγε κάποτε ένας πιτσιρίκος να αγοράσει ένα σκυλάκι από petshop. Μπαίνει, λοιπόν, στο μαγαζί και ρωτάει τον ιδιοκτήτη πόσο στοιχίζει ένα κουταβάκι.
«100 ευρώ» του λέει εκείνος.
«Τι κρίμα», λέει ο μικρός, «δεν έχω τόσα χρήματα.»
Ψάχνει τις τσέπες του και βλέπει ότι έχει 7,58 ευρώ.
«Έχω μόνο τόσα», λέει.
«Μπορώ με αυτά να δω τουλάχιστον τα κουτάβια και να τα χαϊδέψω λιγάκι;
Ο καταστηματάρχης το σκέφτεται λίγο, σφυρίζει, και τα κουτάβια έρχονται τρέχοντας κοντά του.
Ένα από τα κουτάβια κούτσαινε λίγο και ήρθε τελευταίο στην... παρέα. Μόλις το είδε ο μικρός, είπε:
«Αυτό θέλω να αγοράσω!»
«Μα, αυτό είναι ανάπηρο ξέρεις και δε θα μπορέσει ποτέ να παίξει μαζί σου όπως τα άλλα», του λέει ο κύριος.
«Εγώ δε σου συνιστώ να πάρεις αυτό, διάλεξε κανένα άλλο.» «Όχι», λέει ο μικρός, «εγώ αυτό θα αγοράσω όταν μαζέψω τα χρήματα.»
Αφού με τα πολλά ο καταστηματάρχης βλέπει ότι ο μικρός δεν αλλάζει γνώμη, του λέει:
«Εντάξει, μπορείς να πάρεις αυτό το κουτάβι δωρεάν, δε θέλω χρήματα.»
Έξαλλος ο μικρός τού αποκρίνεται:
«Όχι, αυτό το κουτάβι αξίζει τα ίδια χρήματα με τα άλλα, έχει την ίδια αξία.»
Βγάζει, λοιπόν, τα 7,58 ευρώ που είχε πάνω του, τα δίνει στον κύριο και του λέει:
«Τα υπόλοιπα θα σου τα δίνω ένα ευρώ την ημέρα, ώσπου να σε ξεχρεώσω.»
Ο καταστηματάρχης δεν κατάλαβε την εμμονή του μικρού να αγοράσει ένα ανάπηρο ζώο και τότε ο μικρός σηκώνει το παντελόνι του και δείχνει το πόδι του που ήταν τεχνητό (πρόσθετο μεταλλικό) και λέει:
«Δε χρειάζομαι ένα σκύλο να τρέχει γιατί και εγώ δεν μπορώ να τρέξω βλέπετε, και νομίζω ότι ο σκύλος χρειάζεται κάποιον που θα τον καταλαβαίνει!»


Πηγή: http://anaplastiki.blogspot.com/
Οι φωτογραφίες είναι από το προσωπικό μου αρχείο.

Πέμπτη 5 Αυγούστου 2010

Η χρησιμότητα της εξομολόγησης στη ζωή μας

Την εξομολόγηση όλοι τη χρειαζόμαστε και περισσότερο οι φαινομενικά αναμάρτητοι, οι δήθεν άγιοι Παπάδες, οι δήθεν άγιοι Δεσποτάδες ακόμα και οι δήθεν αγιότεροι Πατριαρχάδες.
Οι άνθρωποι που από μικροί συνηθίζουν να εξομολογούνται είναι σε πλεονεκτική ψυχολογική θέση σε σχέση με κείνους που δεν ακολούθησαν παιδιόθεν την ευλογημένη και ψυχοσωτήρια πρακτική της.
Όχι ότι αυτοί που έμαθαν τη διαδικασία καταλαβαίνουν και επακριβώς τη χρησιμότητά της.
Ωστόσο, το γεγονός ότι τηρούν το τυπικό της έστω και χωρίς ιδιαίτερη επίγνωση για τα οφέλη που απορρέουν τους βοηθάει ακριβώς όπως
βοηθείται ο καθένας αν ασκείται συχνά με οποιοδήποτε τρόπο και ας μην έχει ιδέα ποιά σημεία του σώματός του ευεργετούνται εκ της ασκήσεως ιδιαίτερα.
Όσοι συντηρούν ζωντανή σχέση με την Εκκλησία γνωρίζουν το τυπικό της εξομολογήσεως πώς ξετυλίγεται.
Κάποιοι ασχετότεροι, φέρνουν αντίρρηση και πολύ εύκολα λένε :
 Δεν είναι ανάγκη να πω ότι με βαραίνει σε έναν ΤΡΑΓΟΠΑΠΑ εννοώντας έναν άθλιο και φανερά αμαρτωλό Ορθόδοξο ιερέα.
Θα τα ψιθυρίσω σε μια εικόνα, θα τα βγάλω σ’ ένα φίλο, σ’ ένα ψυχίατρο που διαθέτει και επιστημονική κατάρτιση μεγαλύτερη και είναι το ίδιο!!!!
Λοιπόν αυτός είναι πολύ μακριά νυχτωμένος.
ΔΕΝ είναι το ίδιο!
Πώς το αποδεικνύεις αυτό; θα με ρωτήσετε κουλτουριάρικα.
Το αποδεικνύω από την αίσθηση της ψυχής, μετά την ολοκλήρωση του Μυστηρίου οπότε υπάρχει ένα Φως μέσα μας, μια γεύση πνευματικής χαράς, που είναι τόσο μεγαλύτερη όσο μεγαλύτερη υπήρξε η επίγνωση και η ταπείνωση με την οποία η ψυχή μας εξαγόρευσε τους λογισμούς και τα πεπραγμένα της.
Επίσης το αποδεικνύω (στον εαυτό μου κυρίως, με ενδιαφέρει να το αποδείξω) και από την παρατήρηση ότι μετά την εξομολόγηση νιώθω ως και ο κάθε τιμίως αγωνιζόμενος πιστός να λιγοστεύουν στην καρδιά μου, οι εξουσίες των διαφόρων παθών που την ταλανίζουν.
Αναφορά στην ευλογία της εξομολόγησης με ευχάριστη έκπληξή μου συνάντησα και στο βιβλίο:
«Ο δρόμος ο λιγότερο ταξιδεμένος συνεχίζεται» του Ψυχίατρου Σκοτ Πεκ,.
Σε κάποια σελίδα του καταγράφεται μια συγκινητική ιστορία για τη μυστική ευλογία και απελευθέρωση που απορρέει από τη συγκεκριμένη πρακτική.
Αυτό ομολογώ ότι από Αμερικάνο φημισμένο ψυχοθεραπευτή σπουδασμένο στο Χάρβαρντ δεν το περίμενα να το διαβάσω! Όμως, εδώ θέλω να επισημάνω ότι:
Είναι άλλο η άφεση των αμαρτιών που τη συνείδησή μας βαραίνουν και που με την εξαγόρευση σε ιερέα εντεταλμένο προς τούτο απαλείφονται και άλλο η πνευματική καθοδήγηση ανάλυση των παθών και των αιτιών τους που χρειάζεται δια βίου να κάνουμε, κάθε τόσο με τη βοήθεια πνευματικού οδηγού Ορθόδοξου, ο οποίος μπορεί και να μην συμπίπτει υποχρεωτικά με το πρόσωπο του εξομολόγου ιερέα μπορεί να είναι και απλός μοναχός.
Είναι ένας μεγάλος κόπος να ψάξεις και να βρεις τον πνευματικό οδηγό που θα μπορέσει πρώτα και κύρια υπομονετικά να σε α κ ο ύ σ ε ι μετά να κ α τ α λ ά β ε ι το βάσανό σου και μετά με τις φωτισμένες από την πατερική εμπειρία και σοφία συμβουλές και τους χειρισμούς, να σε ο δ η γ ή σ ε ι πραγματικά και όχι αφηρημένα και κατά φαντασίαν με τη Χάρη του Παναγίου Πνεύματος σε περαιτέρω συνειδητοποίηση ωριμότητα και απελευθέρωση από τα ψυχοκτόνα πάθη.
Λοιπόν δεν θα κουραστώ να το διατυπώνω σε όλους τους τόνους:
Η εξομολόγηση είτε το καταλαβαίνουμε με την επιστημονική λογική μας είτε όχι είναι κάτι πάνω και από απαραίτητο στη ζωή μας.
Ανήκει στις Εντολές που πρέπει οπωσδήποτε να τηρήσουμε αν θέλουμε να προχωρήσει το πρόγραμμα της ζωής μας σωστά και να εισέλθουμε στη Χαρά της Ουράνιας Βασιλείας που περιμένει όσους με σοφία εγκεντρίστηκαν στο Σώμα του Χριστού ενόσω ζούσαν ακόμη στο φθαρτό τούτο κόσμο.
Χωρίς την Εξομολόγηση σε Ορθόδοξο ιερέα και χωρίς συνεχή Θεία Μετάληψη δεν ολοκληρώνεται η σωτηρία μας με βάση το αψευδές στόμα του Κυρίου μας με βάση την εμπειρία Πάντων των Αγίων.
Αν δεν έχουμε το θάρρος να πάμε σε ένα γνωστό Παπά ας πάμε σε έναν άγνωστο.
Πίσω από τον κάθε Ορθόδοξο ιερέα αοράτως παρευρίσκεται ο Χριστός, ο Αθάνατος, ο Αιώνιος, Αγαπημένος που παίρνει της αμαρτίες μας δια της Μετανοίας και της Εξαγορεύσεως και μας Λυτρώνει!
Ότι και να σου αναπτύσσει κάποιος ως θεωρία μονάχα αν ζήσεις την εμπειρία θα εισέλθεις στο κλίμα της μεγάλης Χαράς της ευλογημένης.



Οι φωτογραφίες είναι από το προσωπικό μου αρχείο.

" Μιλώντας για τον Θεό... "

Ένα βράδυ με τους φίλους μου συζητούσαμε για την εξομολόγηση και τον ρόλο του πνευματικού.

Θα ήθελα να αναφέρω ότι οι κλέφτες παλιά πετάλωναν τα άλογά τους ανάποδα , ώστε να παραπλανούν τους διώχτες τους που έψαχναν τα ίχνη τους.

Το ίδιο κάνει και ο Σατανάς.

Φορεί τα παπούτσια του ανάποδα και μας μπερδεύει. Και όταν μπαίνει στην καρδιά μας και όταν προσποιείται ότι τάχα φεύγει.

Γι΄ αυτό χρειαζόμαστε ένα καλό λαγωνικό για να τον πιάσουμε. Και τέτοιο λαγωνικό είναι ο καλός εξομολόγος πνευματικός.

Όμως ότι δεν έχει βίωμα καταντά μια ξερή μετάδοση γνώσεων γι΄ αυτό και
Ο Κατηχητής πρέπει να έχει βίωμα....
Ο Ιερεύς πρέπει να έχει βίωμα.....
Ο Επίσκοπος πρέπει να έχει βίωμα…..

Τελικά  κανείς δεν μπορεί να μιλά για τον Θεό αν δεν πάσχει για τον Θεό...



Οι φωτογραφίες είναι από το προσωπικό μου αρχείο.

Άδεια αναδημοσίευσης:

Κάθε Αναδημοσίευση επιτρέπεται υπό τον όρο ότι θα γίνεται αναφορά προέλευσης του ληφθέντος περιεχομένου από τον παρόντα Ιστοτόπο με παραπομπή (link).