Δευτέρα 30 Σεπτεμβρίου 2013

Όλος ο αγώνας για ένα... ρο

Γράφει ο μητροπολίτης Μεσογαίας π. Νικόλαος για την συνάντηση του όταν ακόμη λαϊκός βρέθηκε με έναν ασκητή στα ορεινά μέρη της σκήτης της Αγίας Άννας στο Άγιο Όρος.
Ο ασκητής φορούσε ένα χιλιομπαλωμένο, σχεδόν κουρελιασμένο ζωστικό και στην διάρκεια της ολιγόλεπτης συζήτησης με την συντροφιά των νέων ανθρώπων πήρε ένα θραύσμα από κεραμίδι που βρισκόταν πεταμένο στο χώμα κι έγραψε πάνω σε μια πέτρα την λέξη άγριος. Κατόπιν έσβησε το ρ κι απόμεινε το άγιος.
"Όλος ο αγώνας μας", είπε, "όσων ερχόμαστε στο Άγιον Όρος είναι να διώξουμε αυτό το ρο μεταμορφώνοντας βαθμιαία τον άγριο κοσμικό εαυτό μας σε Άγιο"!

Όποιος αγαπά δεν έχει ποτέ μοναξιά...

Όποιος είναι αληθινά ταπεινός δεν έχει κανένα φόβο. Αυτός που αγαπά τον Θεό και τον συνάνθρωπο και όταν είναι μόνος δεν είναι μόνος. Ο ταπεινός έχει ασφάλεια, αφοβία, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, πραότητα, αγαθοσύνη, εγκράτεια, ελευθερία, χάρη. Ένας γνήσιος χριστιανός που αγαπά, προσφέρεται, θυσιάζεται, ζει για τους άλλους, δεν μπορεί να μην είναι ταπεινός. Ο αληθινά ταπεινός χαίρεται περισσότερο να δίνει παρά να παίρνει. Δεν έχει απαιτήσεις από τους άλλους. Τους υπομένει, τους αποδέχεται, τους καλοδέχεται, προσεύχεται γι’ αυτούς. Έτσι δεν στενοχωρείται. Στενοχωρούμεθα με τους άλλους γιατί έχουμε πολλές απαιτήσεις από αυτούς. Είμαστε αρκετά αυστηροί μαζί τους, ενώ με τον εαυτό μας είμαστε αρκετά επιεικείς. Θέλουμε μόνο να μας προσέχουν, να μας ακούν, να μας αγαπούν. Είμαστε φειδωλοί στην προσοχή, στην ακοή, στην αγάπη απέναντι των άλλων. Αποζητάμε την εκτίμηση, τον έπαινο, το πλήρες ενδιαφέρον των άλλων. Εμείς όμως είμαστε τσιγγούνηδες σε προσφορά.
Στεναχωριούνται εύκολα οι άνθρωποι, αποθαρρύνονται, απογοητεύονται, θλίβονται και μελαγχολούν, γιατί η πίστη τους δεν είναι θερμή, η εμπιστοσύνη τους στο Θεό είναι χαλαρή κι η ελπίδα τους απομακρυσμένη. Ο πιστός έχει πληροφορία βεβαιότητος, ενισχύσεως, εμπιστοσύνης και ελπίδος. Δεν σημαίνει ότι δεν έχει προβλήματα, αλλά τα προβλήματα τα αντιμετωπίζει ελπιδοφόρα. Η ελπίδα στον Παντοδύναμο και πανταχού παρόντα Θεό χαρίζει στον πιστό ειρήνη, γαλήνη, ηρεμία, παρηγορία, έλεος. Γέροντες και γερόντισσες παλαιότερων εποχών με μεγαλύτερα και περισσότερα προβλήματα οπωσδήποτε, έκαναν με νόημα το σταυρό τους, καρτερούσαν φιλότιμα, υπόμεναν επίμονα και το «πρώτα ο Θεός» ή «έχει ο Θεός» ή «δόξα τω Θεώ» δεν ήταν διόλου σχήμα λόγου. Οι σημερινοί φουσκωμένοι από έπαρση άνθρωποι θεωρούν μεγάλη ντροπή να σταυροκοπηθούν ή να επικαλεσθούν το Θεό και πιστεύουν πως η ευφυΐα τους, η πολυγνωσία τους, η πολυπραγμοσύνη τους θα λύσει όλα τους τα προβλήματα. Να που όμως δεν τα λύνουν και είναι γεμάτες οι τσέπες τους αγχολυτικά, αναλγητικά, καταπραϋντικά, αντικαταθλιπτικά και υπνωτικά.
Όσοι δε πίστεψαν στη θεοποιημένη λογική τους και στο υπερφίαλο εγώ τους πλανέθηκαν από μία επικίνδυνη αυτάρκεια, ένα μοντέρνο χριστιανισμό μιας φαρισαϊκής αγιότητος κι έγιναν παίγνια δαιμόνων. Η αγιότητα δεν είναι ποτέ αταπείνωτη, υποκριτική, εγωκεντρική, αφιλάδελφη και απομονωμένη. Οι άγιοι δεν πιστεύουν στον εαυτό τους και στα έργα τους αλλά ελπίζουν και επικαλούνται συνεχώς το άπειρο έλεος του Πανάγαθου Θεού. Οι άγιοι παρακινούν κι εμάς τους αμαρτωλούς να συγκινηθούμε και να συνετισθούμε από τα παραδείγματα των μεγάλων αμαρτωλών που μετανόησαν και έγιναν άγιοι…

Πηγή: http://churchofagianapa.blogspot.gr 

Παρασκευή 27 Σεπτεμβρίου 2013

Γιατί δεν απαντά πάντοτε η Παναγία στις προσευχές μας;

Πολλοί χριστιανοί, και από αυτούς που συμμετέχουν πολύ συχνά στη Λατρευτική ζωή της Εκκλησίας, θέτουν το εξής ερώτημα: Γιατί δεν απαντάει πάντοτε η Παναγία μας, στις θερμές και επίμονες παρακλήσεις που τις κάνουμε. Την απάντηση μας την δίνει ένας από τους στίχους της Παρακλήσεως ."Κάθε πιστός, λέει, λαμβάνει το δώρημα, δηλ. την απάντηση, ανάλογα με το συμφέρον της αιτήσεως".
Ζητούμε πολλά, πάρα πολλά από την Παναγία μας. Όμως όλα τα αιτήματά μας δεν είναι προς το συμφέρον μας. Εμείς, σαν άνθρωποι που είμαστε έχουμε μάτι περιορισμένο. Μάτι που βλέπει μόνο το παρόν. Γι΄ αυτό ζητούμε πράγματα που στην πρώτη όψη τους φαίνονται σωστά και δίκαια, στην ουσία τους είναι ψεύτικα και επιζήμια. Δεν συντελούν δηλ. στην σωτηρία μας. Για παράδειγμα θα αναφέρω ένα γεγονός μέσα από την Αγ. Γραφή. Οι Ισραηλίτες ζήτησαν από τον Θεό να τους γλιτώσει από την αιχμαλωσία των Αιγυπτίων και την φτώχεια. Ο Θεός τους άκουσε και τους δώρισε την ελευθερία και πολλά αγαθά.
Οι Ισραηλίτες όμως απ΄ όλα βλάφτηκαν. Αφού γεύθηκε όλα τα αγαθά του Θεού ο λαός του Ισραήλ, στην συνέχεια απέρριψε τον αληθινό Θεό και άρχισε να προσκυνάει τα είδωλα. Να λοιπόν γιατί δεν λαμβάνουμε πάντοτε την απάντηση που θέλουμε στις Παρακλήσεις μας. Γιατί δεν είναι πάντα προς το αιώνιο συμφέρον μας. Ο Ι. Χρυσόστομος λέει ότι όταν δεν μας απαντάει ο Θεός, τότε μας δίνει την ωραιότερη απάντηση. Γιατί τότε έχει να μας δώσει στον Ουρανό κάτι πολύ ανώτερο από αυτό που ζητούμε εδώ στη γη.
Γι΄ αυτό να δείξουμε εμπιστοσύνη στον Θεό, και στην Παναγία Μητέρα Του και να ζητούμε μόνον "Τα καλά και συμφέροντα ταις ψυχαίς ημών"

Αμήν. 

Πέμπτη 26 Σεπτεμβρίου 2013

Εκείνος…

Ήσυχα σηκώθηκα και πάλι, από το στρώμα των παθών μου, χωρίς να δίνω σημασία στα κελεύσματα των αποστόλων.
Περπάτησα και κούρνιασα για λίγο έξω από τον αδυσώπητο τον χρόνο και είδα με τα ίδια μου τα μάτια να καταρρέω μες στον χρόνο και τον χώρο.
Σαράκι της ψυχής μου ο καημός για μια χαρά χωρίς κανένα τέλος, ακούμπησα για λύτρωση μέσα στα μάτια των ματιών σου…γεμάτα πάθος για το καλό μου.
Μέσα στο βλέμμα της αγωνίας είδα εμένα να τρέχω ακίνητος από φόβο, να κραυγάζω σιωπώντας, κοιτώντας, γνέφοντας στο θρόισμα των κρότων.
Ο «Ωραίος κάλλει», πάντα πράος και γαλήνιος, περνά αλώβητος μέσα από την εμπάθεια των θορύβων, μέσα από το μίσος της αγάπης μας, μέσα από την στείρα μας χαρά, μέσα από την κολασμένη μας προσμονή, μέσα από τον υπεράφθονο εγωισμό μας.
Εκείνος μόνος προχωρεί, σίγουρος και σιωπηλός, βέβαιος για το τέλος που ήρθε, για το τέλος που θα’ ρθει, για την αρχή που γεύτηκε, για το αύριο που ξημέρωσε.
Περιμένει και τους άλλους, περιμένει πριν σημάνει τέλος, πριν οι άλλοι γίνουν ξένοι, πριν οι άλλοι πια χαθούν.
Περιμένει και κοιτά, με τα μάτια γεμάτα θλίψη, για την δήθεν ελευθερία, για την δήθεν ευτυχία, για την δήθεν μας αγάπη, για την δήθεν μας γαλήνη, για την δήθεν μας ζωή…
Και συνεχίζει να υπάρχει ζώντας μέσα στο χειμωνιάτικο αγέρι της απόρριψης, χαρούμενος για την απαξίωση, χαρούμενος για την ατιμία, υπάρχοντας για όλους αυτούς που ηδονίζονται με τα παθήματά του, με τους εξευτελισμούς…
Εκείνος ζει για τους άλλους, ζει όχι για να βιώσει την ζωή αλλά να την χαρίσει σε άλλους, ζει για να την φανερώσει σε εκείνους που την περιφρονούν, σε όλους μας… τους αμετανόητους αμαρτωλούς, σε όλους εκείνους τους σταυρωτάς που πρόθυμα πιάνουν για άλλη μία φορά τα καρφιά για να τα μπήξουν στο σώμα της Ζωής, στο καλούπι της Αγάπης, στο αρχέτυπο της Αναστάσεως.
Ζει και υπάρχει ακόμα Εκείνος……γι΄ αυτό και εγώ ακόμα… ελπίζω.

Αρχιμανδρίτης  Παύλος Παπαδόπουλος

Πηγή: http://www.imverias.blogspot.gr 

Η ταπεινή Βασίλισσα..

"Η Παναγία είναι το πνευματικό στόλισμα της ορθοδοξίας. Για μας τους Έλληνες είναι η πονεμένη μητέρα, η παρηγορήτρια κ' η προστάτρια, που μας παραστέκεται σε κάθε περίσταση.
Σε κάθε μέρος της Ελλάδας είναι χτισμένες αμέτρητες εκκλησιές και μοναστήρια, παλάτια αυτηνής της ταπεινής βασίλισσας, κι' ένα σωρό ρημοκλήσια, μέσα στα βουνά, στους κάμπους και στα νησιά, μοσκοβολημένα από την παρθενική και πνευματική ευωδία της.
Μέσα στο καθένα από αυτά βρίσκεται το παληό και σεβάσμιο εικόνισμά της με το μελαχροινό και χρυσοκέρινο πρόσωπό της, που το βρέχουνε ολοένα τα δάκρυα του βασανισμένου λαού μας, γιατί δεν έχουμε άλλη να μας βοηθήσει, παρεκτός από την Παναγία, «άλλην γαρ ουκ έχομεν αμαρτωλοί προς Θεόν εν κινδύνοις και θλίψεσιν αεί μεσιτείαν, οι κατακαμπτόμενοι υπό πταισμάτων πολλών».
Το κάλλος της Παναγίας δεν είναι κάλλος σαρκικό, αλλά πνευματικό, γιατί εκεί που υπάρχει ο πόνος κ' η αγιότητα, υπάρχει μονάχα κάλλος πνευματικό. Το σαρκικό κάλλος φέρνει τη σαρκική έξαψη, ενώ το πνευματικό κάλλος φέρνει κατυάνυξη, σεβασμό κι αγνή αγάπη. Αυτό το κάλλος έχει η Παναγία. Κι' αυτό το κάλλος είναι αποτυπωμένο στα ελληνικά εικονίσματά της που τα κάνανε άνθρωποι ευσεβείς οπού νηστεύανε και ψέλνανε και βρισκόντανε σε συντριβή καρδίας και σε πνευματική καθαρότητα.
Στην όψη της Παναγίας έχει τυπωθεί αυτό το μυστικό κάλλος που τραβά σαν μαγνήτης τις ευσεβείς ψυχές και τις ησυχάζει και τις παρηγορά."

Φώτης Κόντογλου

Τετάρτη 25 Σεπτεμβρίου 2013

Video από την πανήγυρη του Ι. Κελλιού Μαρουδά

Ξεπεσμός ένα μόνο είναι ...η αμαρτία

Τα λέω τούτα, για να μεταγγίσω και σ' εσάς τόλμη και θάρρος. Πώς εμείς δεν δειλιάσαμε; Απλούστατα, γιατί δεν φοβηθήκαμε κανένα από τα τότε δεινά. Αλλωστε τί είναι δεινό; Ο θάνατος; Κά­θε άλλο, αφού γρήγορα καταπλέουμε στο ακύμαντο λιμάνι τ' ουρανού. Οι δημεύσεις; "Γυμνός βγήκα απ' την κοιλιά της μάνας μου, γυμνός και θα γυρί­σω πίσω στη μάνα γη" (Ιώβ 1:21). Οι εξορίες; "Στον Κύριο ανήκει η γη και ότι τη γεμίζει" (Ψαλμ. 23:1). Οι συκοφαντίες; "Να αισθάνεσθε χαρά και αγαλλίαση, όταν σας κακολογήσουν με κάθε ψεύ­τικη κατηγορία, γιατί θ' ανταμειφθείτε με το παραπάνω στους ουρανούς" (πρβλ. Ματθ. 5:11-12).
Ατένιζα τα σπαθιά, και τον ουρανό συλλογιζό­μουν. Περίμενα τον θάνατο, και την ανάσταση σκε­φτόμουν. Έβλεπα τα επίγεια παθήματα, και αριθμούσα τα επουράνια βραβεία. Αντίκρυζα τις επιβουλές, και είχα στο νου μου το αμαράντινο στε­φάνι. Γιατί ο σκοπός τού αγώνα μου ήταν αρκετός να με παρηγορήσει.
Πρόστρεχα στις αρχές, αλλ' αυτό δεν ήταν για μένα προσβολή και ξεπεσμός. Ξεπεσμός ένα μόνο είναι: η αμαρτία! Κι αν ακόμα όλος ο κόσμος σε προσβάλει, εφόσον εσύ δεν προσβάλεις τον εαυτό σου, δεν έχεις προσβληθεί. Μια και μόνη προδοσία υπάρχει: η προδοσία της συνειδήσεως! Μην προδώσεις εσύ τη συνείδησή σου, και κανείς δεν θα σε προδώσει.

Αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Τρίτη 24 Σεπτεμβρίου 2013

Νερό... ανθρώπινο δικαίωμα ή μια μπίζνα δισεκατομμυρίων



Το ΝΕΡΟ  ισοδυναμεί με την ίδια μας την ΖΩΗ.
Η ιδιωτικοποίηση του νερού σημαίνει ότι αγοράζουν το δικαίωμα της ελευθερίας της ζωής μας.

Δευτέρα 23 Σεπτεμβρίου 2013

Η Αλήθεια...

Η Αλήθεια δεν είναι ούτε κακή ούτε καλή
Η Αλήθεια δεν είναι ούτε αγάπη ούτε μίσος
Η Αλήθεια δεν είναι ούτε αμόλυντη ούτε μολυσμένη
Η Αλήθεια δεν είναι ούτε ιερή ούτε ανίερη
Η Αλήθεια δεν είναι ούτε απλή ούτε περίπλοκη
Η Αλήθεια δεν είναι ούτε παράδεισος ούτε κόλαση
Η Αλήθεια δεν είναι ούτε ηθική ούτε ανήθικη
Η Αλήθεια δεν είναι αρετή ούτε διαφθορά
Η Αλήθεια δεν είναι ούτε γέννηση ούτε θάνατος
Η Αλήθεια δεν είναι ούτε θρήσκα ούτε άθρησκη.
Η Αλήθεια είναι σαν τα νερά
Περιπλανιέται δεν έχει τόπο ανάπαυσης.
Γιατί η Αλήθεια είναι η Ζωή.

Τζίντου Κρισναμούρτι

Η ανυπόφορη σιωπή του Θεού και η βίωσή της στη σιγή του ανθρώπου

Γράφει ο Μοναχός Μωυσής, αγιορείτης
Μία έκτακτη και απρόσμενη ασθένεια μ΄ έφερε για λίγο σε νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης. Εκεί μ΄ επισκέφθηκε φίλος δημοσιογράφος προσφέροντάς μου προς ανάγνωση το βιβλίο του Ιάπωνα Εντο Σιουσακού "Σιωπή" (εκδόσεις Καστανιώτη), που είναι, νομίζω, ένα ενδιαφέρον μυθιστόρημα.
Αναφέρεται βασικά στις περιπέτειες δύο ρωμαιοκαθολικών πορτογάλων ιεραποστόλων, που με μύρια βάσανα φθάνουν στην Ιαπωνία των αρχών του 17ου αιώνος. Ο ένας μαρτυρεί για τον Χριστό, μαζί με χιλιάδες απλοϊκούς χωρικούς, ο άλλος τελικώς τον αρνείται, ποδοπατώντας την εικόνα της Παναγίας με τον Χριστό στην αγκαλιά. Την αρνησιχριστία είχε διαπράξει από φόβο κι ένας επίσκοπος πριν, που επηρέασε σε αυτό και τον ιερέα.
Το μυθιστόρημα έχει κάποια ιστορική βάση. Δεν είναι τόσο απλό. Θίγει ουσιαστικά θέματα.
Κυρίως το πολυσυζητούμενο θέμα της σιωπής του Θεού. Γιατί επιτρέπει να επικρατεί το κακό; Γιατί να βασανίζονται τόσο πολύ οι πιστοί του; Γιατί να χαίρονται και να επικρατούν οι εχθροί του; Γιατί να μην επεμβαίνει μ’ ένα τρόπο για τη μη κυριαρχία της αδικίας και της αναλήθειας; Γιατί να μην παρεμβαίνει να παρηγορήσει τους ολιγόψυχους;
Ο ορθολογισμός αδυνατεί να απαντήσει στα δυνατά αυτά ερωτήματα. Ο Θεός κατά την ορθόδοξη διδασκαλία δεν είναι απομακρυσμένος από την ανθρώπινη δυστυχία, ταλαιπωρία και αθλιότητα. Δεν είναι κλεισμένος και απομονωμένος στον πύργο του με σφαλισμένα καλά τα πορτοπαράθυρά του. Δεν είναι αίτιος του κακού. Δεν μένει κρυφός στις αιτήσεις των πιστών. Δεν πάσχει ποτέ από κωφαλαλία. Δεν προκαλεί ο Θεός. Δεν κάνει τον δυνατό, γιατί είναι Παντοδύναμος. Δεν δείχνει δύναμη ισχύος για να τρομάζει, να τον θαυμάζουν και θέλοντας και μη αποστομωμένοι να τον ακολουθούν. Ο Θεός σέβεται την ανθρώπινη ελευθερία, που ο ίδιος χάρισε στο πλάσμα του. Δεν κατέβηκε από τον σταυρό. Συγχωρούσε τους σταυρωτές του. Ενώπιον του Πιλάτου σιωπά, ενοχλητικά μεν διδακτικά δε.
Η σιωπή του Θεού έχει λόγο, νόημα, σκοπό και αξία. Μας απομακρύνει από την επιπολαιότητα της βιασύνης, μας διδάσκει την υπομονή, την καρτερία, την ταπείνωση, την ελπίδα. Η σιωπή του Θεού φαίνεται παράλογη, ανόητη, προκλητική στους ανυπόμονους, τους βιαστικούς, τους νομιζόμενους σπουδαίους. Θέλει δυνατά πνευματικά κότσια η μαθητεία στη σημαντική και αξιοπρόσεκτη σιωπή του Θεού. Έτσι λέγουν οι σοφοί άγιοι που γνωρίζουν πολύ καλά.
Ο Απόστολος Παύλος τρεις μακρές περιόδους προσευχόταν στον Χριστό να τον κάνει καλά, για να συνεχίσει το ιεραποστολικό του έργο, και μετά την τρίτη περίοδο, του είπε ότι δεν τον κάνει καλά. “Θα είσαι άρρωστος, και θα είσαι έτσι πιο καλά από τους πιο καλά”! Έτσι του είπε.
Ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, ο μεγάλος αυτός ιεραπόστολος, σ’ ένα κήρυγμά του λέει: “Είναι και άλλος τρόπος να καταλάβετε διά την Παναγίαν Τριάδα. Πώς; Να εξομολογηθείτε παστρικά και καλά, να μεταλάβετε τα άχραντα μυστήρια με φόβον και με ευλάβειαν και τότες να σας φωτίσει ο χάρις του Παναγίου Πνεύματος να καταλάβετε, διατί με διδασκαλίαν δεν ημπορείτε να καταλάβετε”! Είναι αλήθεια. Η σιωπή του Θεού είναι ένα μυστήριο. Το μυστήριο είναι αδύνατο να κατανοηθεί με μόνο του νου, με μόνο λόγια. Δύναται να βιωθεί στη σιγή, τη σιωπή, την ησυχία, πολύ καλύτερα και ωραιότερα.

Πηγή: http://proskynitis.blogspot.gr

Κυριακή 22 Σεπτεμβρίου 2013

Όταν σου έρχονται κακοί λογισμοί να επικαλήσαι ακατάπαυστα τον Κύριον Ιησούν

Αδικία είναι ή συνήθεια να βλέπει κανείς τούς νόμους με υπεροψία. Αδικία είναι ή περιφρόνηση των νόμων, ή καταπάτηση του δικαίου. Αδικία είναι ή εναντίωση στο θείο θέλημα. Είναι ενέργεια για να επικρατήσει το κακό, ό πόλεμος, ή ταραχή, ή κακοδαιμονία, ή βασιλεία του πονηρού. Ή αδικία είναι ανοσιούργημα κι αυτόν πού την εργάζεται τον καθιστά ακάθαρτο μπροστά στον Θεό. Ή αδικία είναι αποκρουστική στα μάτια τού Θεού, καθώς προσβάλλει το πρώτο των θείων χαρακτηριστικών πού είναι ή θεία δικαιοσύνη. Είναι δε μητέρα κάθε κακίας, αφού μέσα στην αδικία κρύβεται διαμιάς κάθε κακία.Η αδικία είναι πράξη ψυχής πού δεν συντάσσεται με τον Θεό αλλά με τον πονηρό. Ή αδικία φανερώνει ψυχή πού δεν έχει καμιά επαφή των συναισθημάτων με τη λογική ούτε βέβαια μπορεί να κυριαρχήσει πάνω στα πάθη και τις επιθυμίες της. Ή αδικία κρίνει προς το συμφέρον και όχι προς το δίκαιο. Αποδίδει το δίκαιο σ’ αυτούς πού αδικούν και το αφαιρεί απ’ αυτούς πού δικαιούνται να το λάβουν.Ή αδικία γεμίζει τη γη με θρήνους και ό στεναγμός των αδικημένων ανεβαίνει μέχρι τον ουρανό. Ή αδικία, ή οποία δεν έχει έλεος και οικτιρμούς, δεν δειλιάζει μπροστά σε τίποτα. Συνθλίβει τις καρδιές των αδικημένων και κάνει από τα μάτια τους να τρέχουν πηγές δακρύων. Δεν ελεεί το ορφανό και δεν λυπάται τη χήρα. Πάντοτε αδυσώπητη και ανελέητη, επιβάλλει τις θελήσεις της και εκτελεί τις αποφάσεις της. Ή τυραννία της είναι σκληρή όπου δε επικρατεί, κυριαρχεί ό στεναγμός και ό πόνος.Ή αδικία αρνείται τον Θεό και δεν υπολογίζει το κράτος της δύναμης Του. Ή εικόνα της προκαλεί φρίκη και τρόμος καταλαμβάνει αυτούς πού την αντικρίζουν. Είναι δύσμορφη και αποτρόπαιη και ή όψη της μοιάζει με αρχαία ερινύα. Όπου κι αν εμφανιστεί, απομακρύνεται απ’ εκεί ή ειρήνη, ή χαρά και ή ευθυμία. Ή παρουσία της προμηνύει καταιγίδα και ή φωνή της αναγγέλλει την καταστροφή. Απ’ όπου κι αν περάσει, ή ερήμωση γίνεται ολοκληρωτική.

Ή αδικία είναι ό κακός δαίμονας που αφαιρεί την ευτυχία από τούς ανθρώπους.

Aγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου

Πηγή: http://talantoblog.blogspot.gr

Σάββατο 21 Σεπτεμβρίου 2013

Η εικόνα

Μια αγία γραφή
Για τους απλούς και τους αγράμματους
Μια οπτική θεολογία
Για τους θεωρούς και τους ειδήμονες
Ένα από τα μυστήρια
Της προσωπικής θεανθρώπινης
Παρουσίας του λόγου
Αγωγός της χάριτος
Στην αγιοποιώ αρετή
Δοξολογία στην απόλυτη ωραιότητα
Μια ακτίνα φωτός της όγδοης ημέρας

Απολύτικιον β΄

Την άχραντον Εικόνα σου
Προσκυνούμεν αγαθέ
Αιτούμενοι συγχώρησιν
Των πταισμάτων ημών
Χριστέ ο θεός
Βουληθεί γαρ ηυδόκησας
Σαρκί ανελθείν εν τω σταυρώ
Ινα ρυση ους έπλασας
Εκ της δουλείας του εχθρου
Όθεν ευχαρίστως βοωμεν σοι
Χαράς εκπληρώσας τα πάντα
Ο σωτήρ ημών
Παραγενόμενος
Εις το σώσαι τον κόσμον

Αυτός που δεν αγωνίστηκε εναντίον των παθών του δεν θα βρει θεία βοήθεια στον καιρό των διωγμών

Αγαπητοί μου ή τώρα ή πιο αργά θα ξεκινήσει κάποιος πόλεμος,ο χριστιανός όμως πρέπει να είναι πάντα έτοιμος ν'αντιμετωπίσει το θάνατο. Ο Θεός κατά κάποιον τρόπο μας δείχνει σημάδια για να ετοιμαστούμε.Εμείς όμως δεν δίνουμε σημασία. Αυτό σημαίνει ότι τα πάθη μας τύφλωσαν τόσο πολύ που δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε το καλό από το κακό. Η γενιά αυτή είναι τόσο τυφλωμένη από τα πάθη που ακόμη κι αν δουν βομβαρδισμούς ή οτιδήποτε άλλο δεν πρόκειται να μετανοήσουν. Κι αυτό επειδή ο Θεός τους έκλεισε τα αυτιά για να μην ακούνε και τα μάτια για να μη βλέπουν (βλ.προφήτη Ησαΐα). Κι αυτό επειδή έχουν πωρωθεί στα πάθη.
Θυμάμαι στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο που πολεμούσα στην πρώτη γραμμή τον εχθρό βλέποντας το θάνατο κατάματα. Λίγα χιλιόμετρα πίσω από τις γραμμές οι χωριάτες γλεντούσαν και έπιναν. Πέθαιναν με τη βότκα κάτω από το κρεβάτι.
Ήταν μία τρέλα. Γλένταγαν και κανείς δε σκεφτόταν να γλυτώσει τη ψυχή του έστω και την ενδεκάτη ώρα. Και τώρα το ίδιο σκέφτονται. Προτιμούν να γλεντήσουν και να διασκεδάσουν παρά να σκεφτούν το θάνατο. Όπως λέει και η Γραφή ο καθένας είναι αλυσοδεμένος από κάποιο πάθος. Και όταν θα μας βρει το κακό τότε δεν θα έχουμε τη δύναμη να μετανοήσουμε. Ο καθένας προσπαθεί να ικανοποιήσει το πάθος του. Οι καρδιές έχουν πετρώσει. Αυτός που δεν αγωνίστηκε εναντίον των παθών του δεν θα βρει θεία βοήθεια στον καιρό των διωγμών.
Ο Θεός μας στέλνει σημάδια για να έλθουμε "εν εαυτώ" και να μετανοήσουμε. Να πάμε στους πνευματικούς για να εξομολογηθούμε,να κοινωνήσουνε με το σώμα και το αίμα του Χριστού για να πάρουμε δύναμη.
Τον καιρό των διωγμών οι χριστιανοί πρέπει να μαζευτούν γύρω από τους ιερείς τους. Εκεί που βρίσκετε ένα αντιμήνσιο και ένας ιερέας για να τελέσει την λειτουργία εκεί είναι και η εκκλησία. Έχουμε ως παράδειγμα τον διωγμό του περασμένου αιώνα όπου οι ιερείς πήγαιναν στα βουνά και στα χωριά με ένα αντιμήνσιο και τα λειτουργικά σκεύη στην πλάτη.
Η Λειτουργία και τα Μυστήρια θα δώσουν δύναμη στους χριστιανούς να αντιμετωπίσουν την πείνα και να προστατευτούν από παν κακό, ευρισκόμενοι υπό τη Σκέπη της Υπεραγίας Θεοτόκου. Έπειτα να λέει την Ευχή του Ιησού ή το Υπερμάχω. Στη φυλακή αυτές οι προσευχές μας έσωσαν και δεν υποχωρήσαμε μπροστά στο κόκκινο θηρίο.
Ο πραγματικός χριστιανός όμως δεν περιμένει τον πόλεμο ή τον διωγμό για να φροντίσει την ψυχή του. Τον αληθινό χριστιανό δεν τον ενδιαφέρει πότε θα αρχίσει ο πόλεμος ή ο διωγμός. Είναι πάντοτε έτοιμος να υποδεχθεί τον Ουράνιο Νυμφίο με το καντήλι της ψυχής αναμμένο.
Ο αληθινός χριστιανός δεν κοιτάει πότε θα έρθει ο πόλεμος ή δεν παραμονεύει να δει αν η βόμβα θα πέσει στο κεφάλι του, αλλά ψάχνει να δει πως θα θυσιαστεί για τον πλησίον του και για το Θεό. Ο αληθινός χριστιανός ψάχνει τη Βασιλεία των Ουρανών μέσα του και δε φοβάται τίποτα σε αυτόν τον πρόσκαιρο κόσμο. Γι αυτόν η λύπη είναι χαρά και ο Σταυρός Ανάσταση.

Του Γέροντα Ιουστίνου Πάρβου

Παρασκευή 20 Σεπτεμβρίου 2013

Η ανάγκη του εκκλησιασμού

Εκκλησιασμός ονομάζεται η σύναξη του λαού του Θεού, δηλαδή της Εκκλησίας, στον Ναό, όπου δοξολογεί τον Κύριο.Ο Άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων γράφει ότι η Εκκλησία έλαβε το όνομα αυτό "επειδή προσκαλεί όλους μαζί τους πιστούς και τους συγκεντρώνει επί το αυτό" στο έργο της κοινής λατρείας και δοξολογίας του Θεού. (Η λέξη εκκλησία παράγεται από το ρήμα εκκαλέω που σημαίνει προσκαλώ, συναθροίζω).Η μεγάλη ευλογία της επί το αυτό συναθροίσεως των πιστών στον Ναό είναι η αγάπη. Εάν δεν αγαπούμε τους αδελφούς μας και κάθε μέρα να βρισκόμαστε μαζί τους στον Ναό, οι προσευχές μας δεν είναι ευάρεστες στον Κύριο. Λέει ο ιερός Χρυσόστομος: "Πρέπει να είμαστε μαζί με τους αδελφούς μας στο ίδιο μέρος με τον σύνδεσμο της αγάπης... Και όπως τα σώματά μας είναι το ένα κοντά στο άλλο, έτσι πρέπει να συσφίγγονται και οι καρδιές μας".Ο Χριστός μας μίλησε για την δύναμη των κοινών προσευχών της Εκκλησίας: Εάν δύο εξ υμών συμφωνήσωσιν επί της γης περί παντός πράγματος ου εάν αιτήσωνται, γενήσεται αυτοίς παρά του Πατρός μου του εν ουρανοίς. Ου γαρ εισί δύο ή τρεις συνηγμένοι εις το εμόν όνομα, εκεί είμι εν μέσω αυτών. Όμως όπου βρίσκεται ο Χριστός «εκεί υπάρχει πολύ πλήθος. Όπου βρίσκεται ο Χριστός είναι ανάγκη να βρίσκονται και Άγγελοι, είναι ανάγκη να βρίσκονται και Αρχάγγελοι και οι άλλες Δυνάμεις». Όπου βρίσκεται ο Χριστός εκεί είναι ολόκληρος η Εκκλησία. Η παρουσία του Χριστού στις συνάξεις των πιστών αγιάζει τις κοινές τους προσευχές και μας βεβαιώνει ότι θα λάβουμε απάντηση στις ικεσίες μας.Κατά τον Μέγα Βασίλειο η ήμερα της Κυριακής τώρα μεν είναι εικών του μέλλοντος αιώνος, μετά δε θα είναι ο ίδιος ο μέλλων αιών. Συμμετέχοντες στην θεία Λειτουργία, ιδιαίτερα κατά την ημέρα της Κυριακής, ο νους μας μεταφέρεται από τα γήινα στα ουράνια, στην ανέσπερον ημέρα της Βασιλείας του Κυρίου. Εορτάζοντες σε κάθε θεία Λειτουργία το Πάσχα του Κυρίου υμνούμε τον Χριστό: Ω Πάσχα το μέγα και ιερώτατον. Χριστέ, ω Σοφία και Λόγε του Θεού και δύναμις, δίδου ημίν εκτυπώτερον (δηλαδή τελειότερον και καθαρότερον) Σου μετασχείν εν τη ανεσπέρω ημέρα της Βασιλείας Σου.

Πέμπτη 19 Σεπτεμβρίου 2013

Ο Κύριος έδωσε στον ληστή τον παράδεισο

Ο Κύριος έδωσε στον ληστή τον παράδεισο
Έτσι θα δώσει τον παράδεισο και σε κάθε αμαρτωλό.
Εγώ ήμουν χειρότερος και από ένα βρωμερό σκύλο
Εξαιτίας των αμαρτιών μου!
Σαν άρχισα όμως να ζητώ συγχώρεση από τον Θεό
Αυτός μου έδωσε όχι μόνο τη συγχώρεση
Αλλά και το Άγιο Πνεύμα.

Άγιος Σιλουανός 

Τετάρτη 18 Σεπτεμβρίου 2013

Δεν ήτανε κανείς

Δεν ήτανε κανείς, το δωμάτιο ήτανε άδειο
Του είχαν πει μα προχώρησε στο άκουσμα της ίδιας γνώριμης φωνής
Ήτανε το αηδόνι της άνοιξης ο νέος, που σήμαινε επιστροφή
Κάπου που τελείωσε, ίσως να στέρεψε για κάποιους η τιμή.
Μονάχος με ένα βιβλίο στο χέρι είχε πορευθεί, ακούμπησε εκεί
Είχε βλέπετε ξεχάσει πως είναι να κοιτάς τον κάμπο το πρωί
Μονάχα είχε ζητήσει να ακούσει για λίγο τον ήχο του βιολιστή
Είχε σωπάσει από τότε που ήτανε παιδί, σε μια περασμένη εποχή.
Τι συμφορά τον είχε βρει, η τύχη του είχε αρνηθεί
Για τα ωραία και μεγάλα έργα είχε γεννηθεί άδικος
Στης μοίρας το παιχνίδι είχε υποταχθεί.
Στης πόλης την πλατεία είχε ξεχαστεί, αφεθεί
Ζωγράφος ήθελε να λέγεται της ίδια της ζωής
Με ένα πινέλο είχε πει πως άξια δημιουργείς.
Μονάχος μα έτοιμος ο ξένος από χθες
Ρώτησε αν γνώριζε τον τόπο από προχθές
Δεν θυμότανε τον νέο που έδινε συμβουλές
Μονάχα τον κύριο που ζητούσε αλλαγές
Σε μια ζωή που ‘χε ξεχάσει τις χαρές.
Δεν ήτανε κανείς, απάντηση δεν είχε βρει
Έψαχνε ακόμη στην κάμαρη την ανοιχτή.
Ήτανε άδεια, σκουριασμένη απ’την αυγή
Το φως τον είχε κάνει να θυμηθεί τη ζωή
Τώρα ήτανε έτοιμος να φύγει πιο νωρίς
Είχε νιώσει ξανά σαν να ‘τανε παιδί.

Αιμιλία Ποΐζη

Την πίκρα μου τη μοιραζόμουν με το Θεό, γι’ αυτό και άντεχα

Μια πολύ γλυκιά κυρία, μου διηγήθηκε τα παρακάτω:
-Τον άνδρα μου τον παντρεύτηκα με προξενιό.
Όμως χωρίς να το ξέρω
Εκείνος αγαπούσε και είχε χρόνια δεσμό με μια κοπέλα
Που οι δικοί του δεν την ήθελαν
Αλλά αυτός δεν έπαψε ποτέ να την αγαπά.
Παντρευτήκαμε.
Η μέρα του γάμου ήταν πολύ όμορφη.
Όμως οι όμορφες μέρες ήταν μόνο τρεις.
Από την τέταρτη μέρα και επί δέκα επτά χρόνια η ζωή μου δίπλα του ήταν μια κόλαση.
Όταν τον ρώτησα γιατί μου φερόταν τόσο άσχημα, μου αποκάλυψε πως αγαπούσε άλλη γυναίκα κι όχι εμένα. Έπεσα από τα σύννεφα!
-Τότε γιατί με παντρεύτηκες;
-Γιατί με πίεσαν οι γονείς μου. Εκείνη, βλέπεις, δεν την ήθελαν.
-Και εγώ τι φταίω να μου φέρεσαι έτσι;
-Σήκω και φύγε, άμα δεν σου αρέσει.
-Που να πάω; Ντρέπομαι τα αδέλφια μου και τον κόσμο.
-Ε! Τότε κάτσε εδώ και βούλωστο.
Αυτή ήταν η απάντησή του. Μαζί κοιμόμασταν, όταν τσακωνόταν με την άλλη. Ωστόσο έμεινα έγκυος!
Μόλις του το είπα, έγινε θηρίο έτοιμο να με κατασπαράξει! Μου ζήτησε να το ρίξω. Εγώ όμως, δεν το κάνα. Για κανέναν και για τίποτε δεν θα σκότωνα το παιδί μου. Μ” αυτόν τον τρόπο γέννησα τρία κορίτσια.
-Εργάζεστε;
-Ναι! Έχω δικό μου κομμωτήριο. Ποτέ όμως οι πελάτισσές μου δεν με είδαν κλαμένη ή πικραμένη. Ούτε και τα παιδιά μου. Την πίκρα μου την έκρυβα βαθιά μες” στην ψυχή μου, τη μοιραζόμουν μόνο με τον Θεό. Ξέρεις τι σημαίνει να κοιμάσαι με τον άνδρα σου, όποτε τσακώνεται με τη φιλενάδα του;
-Δεν το έχω ζήσει, όμως μπορώ να σε καταλάβω. Καλά, αυτή δεν βρήκε κάποιον να παντρευτεί, να κάνει οικογένεια;
-Παντρεύτηκε, έχει και δύο παιδιά. Αλλά με τον άνδρα μου δεν χώρισαν ποτέ.
-Ο άνδρας της δεν το έχει καταλάβει;
-Δεν ξέρω.
-Τα παιδιά σας δεν έχουν καταλάβει τίποτε;
-Όχι! Πάντα τον δικαιολογούσα, τον κάλυπτα. Αλλά και ποτέ δεν μαλώσαμε. Γιατί ποτέ δεν τον ρώτησα ούτε πού ήταν ούτε γιατί άργησε ούτε αν ήταν με αυτήν. Τίποτα! Όποια ώρα κι αν ερχόταν, αν ήταν μπροστά τα παιδιά, του έλεγα: Καλώς τον Δημητράκη! Και ετοίμαζα το τραπέζι για να φάει.
-Πώς το άντεχες αυτό;
-Δεν μπορούσα να κάνω κι αλλιώς. Έπρεπε να δώσω το καλό παράδειγμα στα παιδιά μου. Ήθελα να μάθουν την αξία του σεβασμού, την αξία της αγάπης, την αξία της υπομονής.
-Και, δόξα τω Θεώ, εσύ διαθέτεις πολλή υπομονή.
Εδώ χαμογέλασε. Συνέχισα:
-Τα παιδιά σου, ποιος σου τα κρατούσε, τις ώρες που εσύ εργαζόσουν;
-Η μητέρα μου. Και ξέρεις πώς τους περνούσα τα μηνύματα για οτιδήποτε ήθελα να αποφύγουν;
-Πώς;
-Τους τα έγραφα σε κασέτα. Από τον καιρό που ήταν μωρά, έγραφα κάθε μέρα κάτι στην κασέτα, την έδινα στη μητέρα μου και της έλεγα να τους βάζει να την ακούνε. Έτσι δεν ένιωθαν πολύ την απουσία μου.
Αυτό γινόταν επί δεκαεπτά χρόνια. Ό,τι μήνυμα ήθελα να τους περάσω, το παρουσίαζα πως το είχα ακούσει στο κομμωτήριο. Για τα ναρκωτικά, ας πούμε, τους έλεγα πως είχε έρθει μία πελάτισσα στο μαγαζί, που ήταν πολύ πικραμένη, γιατί το παιδί της είχε μπλέξει με κάποιους φίλους, που τον παρέσυραν στα ναρκωτικά … ή άλλοτε πως γνώρισα κάποιο κορίτσι, που έμπλεξε με κάποιο αγόρι και έμεινε έγκυος και από την ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη τής προέκυψαν πολλά δυσεπίλυτα προβλήματα.
Όταν μεγάλωσαν, δεν πήγαιναν στη γιαγιά τους, αλλά προτιμούσαν να καθίσουν σπίτι να διαβάσουν. Τους έλεγα πως, όταν έρθει ο πατερούλης, έπρεπε να του σερβίρουν το φαγητό, να τον περιποιούνται, αφού εκείνος αγωνίζεται για μας, γιατί μας αγαπάει πολύ. Έτσι, κάθε μέρα γυρίζοντας από το σχολείο, θα έβαζαν πρώτα να ακούσουν το μήνυμα της μαμάς.
-Συγγνώμη. Όλα αυτά πώς τα άντεχες;
-Σου είπα: Την πίκρα μου τη μοιραζόμουν με το Θεό, γι” αυτό και άντεχα. Αν συζητούσα με κάποια φίλη τα προβλήματά μου, σίγουρα θα είχα χωρίσει. Άκου τη συνέχεια, για να δεις την κατάληξη.
-Είμαι όλη αφτιά! Ακούω.
-Λοιπόν! Επί δεκαεπτά χρόνια, διακοπές πήγαινα μόνη με τα παιδιά μου. Εκείνος δεν ήρθε ποτέ, με όσα παρακάλια κι αν του έκαναν τα παιδιά. Μια χρονιά, γυρνώντας από τις διακοπές μας, βρήκα μια κασέτα στο κομοδίνο μου, που έγραφε πάνω «Σ” αγαπώ». Παραξενεύτηκα! Τι κασέτα ήταν αυτή; Σκέφθηκα πως θα ήταν για τη φιλενάδα του. Όταν το βράδυ κοιμήθηκαν τα παιδιά, έβαλα να την ακούσω.
Εδώ γέλασε.
-Γιατί γελάτε; τη ρώτησα περίεργα.
-Γιατί η κασέτα ήταν γραμμένη από τον άνδρα μου για μένα!
-Τι έλεγε η κασέτα;
-Πριν σου πω τι έλεγε η κασέτα, θα σου πω τι έκανε πριν.
-Τι έκανε;
-Είχε μαλώσει άσχημα με τη φιλενάδα του και χώρισαν. Πήγε σπίτι και κατευθύνθηκε προς το δωμάτιο των παιδιών. Γνώριζε πως τους γράφω κασέτες, πήρε μια στην τύχη και την άκουσε. Κι ύστερα κι άλλες … Έτσι άκουσε τι έλεγα στα παιδιά και συγκινήθηκε. Πήρε λοιπόν και αυτός μια κασέτα και μου έγραψε:
"Συγχώρεσε με για ότι σου έχω κάνει. Τώρα καταλαβαίνω πόσο πολύ σ” έχω πληγώσει, πόσο πολύ σ” έχω ταπεινώσει. Και εσύ ούτε μία άσχημη κουβέντα δεν είπες ποτέ, πάντα τρυφερή και γλυκιά μαζί μου. Άκουσα μερικές κασέτες σου, που μιλάς στα παιδιά μας. Δεν με κατηγόρησες ποτέ. Μόνο καλά λόγια έβγαιναν από τα χείλη σου. Τώρα κατάλαβα γιατί μ” αγαπούν τόσο πολύ τα παιδιά μας. Σε παρακαλώ, συγχώρεσε με, και σου υπόσχομαι, ότι σου στέρησα όλα αυτά τα χρόνια, να σου τα δώσω απλόχερα από εδώ και πέρα. Θα είσαι η βασίλισσα της καρδιάς μου. Σε παρακαλώ, συγχώρεσε με. Αυτή την ώρα που σου μιλάω, πίστεψέ με πως αισθάνομαι πολλή αγάπη για σένα, μου λείπεις. Σ” αγαπώ".
Ακούγοντάς τα όλα αυτά, ένιωσα όμορφα, δυσκολευόμουν όμως να τα πιστέψω. Στη σκέψη μου ήρθαν, σαν κινηματογραφική ταινία, όσα μου έκανε και όσα μου έλεγε. Έτσι με πήρε ο ύπνος.
Όταν γύρισε το βράδυ, τον άκουσα, μα δεν σηκώθηκα, όπως έκανα πάντα, για να του βάλω φαγητό. Έκανα πως κοιμόμουν. Εκείνος ήρθε και ξάπλωσε δίπλα μου, σιγά-σιγά, για να μη με ξυπνήσει και με πήρε αγκαλιά, για πρώτη φορά στα δεκαεπτά μας χρόνια. Και όχι μια απλή αγκαλιά, αλλά πολύ τρυφερή … Με φίλησε απαλά στην πλάτη και ψιθύρισε: "Συγχώρεσε με, σ΄ αγαπώ!"
Από εκείνη την βραδιά η ζωή μου άλλαξε τελείως. Ο Δημήτρης έγινε άλλος άνθρωπος … Τρυφερός, στοργικός, δεν μου χάλασε ποτέ χατίρι. Με λίγα λόγια γίναμε οικογένεια.
Να ξέρεις πως στη ζωή, όταν αγωνίζεσαι, θα χάνεις μάχες, μα στο τέλος τον πόλεμο εσύ θα τον κερδίσεις.
Και κάτι άλλο: Χωρίς πίστη στον Θεό, δεν έχεις όπλα να παλέψεις!

Πηγή: http://evaggelismostheotokou.gr/

Τρίτη 17 Σεπτεμβρίου 2013

Ο Τρισάγιος ύμνος

Στο χάος του κοσμικού κακού που διαταράσσει την ανθρώπινη   ύπαρξη   με   όλες τις   προεκτάσεις, αντιπαραβάλλεται η αγιότητα του Θεού, που με την υπέρτατη   δύναμή  της   γαληνεύει   και   ειρηνεύει   τα στοιχεία του σύμπαντος κόσμου.Η αγιότητα, ως αποκλειστική ιδιότητα του Θεού, ξεπερνάει απροσμέτρητα τα ανθρώπινα επίπεδα. Ωστόσο, η αγάπη χωρίς όρια, ο Κύριος και Θεός μας, παρέχει σ’ όλους τη δωρεά “εις το μεταλαβείν της αγιότητος αυτού” (Εβρ. 12, 10).Οι άγγελοι ως κύριο έργο τους έχουν τη δοξολόγηση του Θεού. Ο άνθρωπος καθίσταται δοξολογική ύπαρξη, μιμούμενος τα αγγελικά τάγματα. "Άνθρωποι και άγγελοι συλλειτουργούν το μυστήριο!".
"Άγιος ο Θεός, άγιος ισχυρός, άγιος αθάνατος". Ο  Πατήρ, πηγή της αγιότητος, ο Άγιος• ο Υιός, ο Ισχυρός, αυτός που θριαμβεύει πάνω στο θάνατο, το Άγιο Πνεύμα, το ζωοποιό, πνοή της αιώνιας ζωής. (Π. Ευδοκίμωφ)."Ο κόσμος έχει ανάγκη από την αίσθηση ότι τον αγαπά ο Θεός. Αυτό δαμάζει τα πάθη, τονώνει την ελπίδα και ανανεώνει τη δίψα της ζωής". (Αρχιμ. Βασίλειος). Ο  Τριαδικός Θεός, "ο τρισαγίω φωνή υπό των Σεραφείμ ανυμνούμενος και υπό των Χερουβείμ δοξολογούμενος και υπό πάσης επουρανίου δυνάμεως προσκυνούμενος" (Ευχή τρισάγιου ύμνου), ήλθε μέχρις εμάς και μας αρπάζει δυνατά για να μας ανεβάσει από τον Άδη στο φως.Δεν είναι οι ικανότητές μας που δίνουν ζωή. Ούτε οι αρετές μας τη Χάρη. Ο  Θεός που αγιάζει "τας ψυχάς και τα σώματα" μας χαρίζει τη ζωή Του, την αγιότητά Του. Κι εμείς, εκστατικοί μπροστά στη μεγάλη ευλογία, ευλογούμε και δοξολογούμε το όνομά Του, ζητώντας συγχρόνως και το έλεος Του, χωρίς το οποίο γινόμαστε "γη και σποδός". Γιατί το έλεος Του και η αγιότητά Του θα μας συγχωρήσουν "παν πλημμέλημα εκούσιόν τε και ακούσιον" και θα μας κάνουν να Τον λατρεύουμε "εν οσιότητι πάσας τας ημέρας της ζωής ημών".

π. Ανδρέας Αγαθοκλέους

Αγία Σοφία και οι τρεις θυγατέρες της Πίστη, Ελπίδα και Αγάπη

Η Αγία Σοφία και οι τρεις θυγατέρες της Πίστη, Ελπίδα και Αγάπη μαρτύρησαν στα χρόνια του αυτοκράτορα Αδριανού (117 – 138 μ.Χ.). Οι τρεις θυγατέρες της Αγίας Σοφίας, πήραν τα ονόματα τους από το χωρίο της Καινής Διαθήκης: "νυνί δε μένει πίστις, ελπίς, αγάπη, τα τρία ταύτα· μείζων δε τούτων η αγάπη" ( Α’ Κορινθίους. 13:13). Η Αγία Σοφία, τίμια και θεοσεβής γυναίκα, γρήγορα χήρεψε και με τις τρεις κόρες της ήλθε στη Ρώμη. Εκεί καταγγέλθηκαν ως φημισμένες χριστιανές. Τότε ο αυτοκράτορας πληροφορήθηκε ότι οι τέσσερις γυναίκες ήταν χριστιανές και διέταξε να τις συλλάβουν. Αφού απομόνωσαν τη μητέρα, άρχισαν να ανακρίνουν τις κόρες. Πρώτη παρουσιάστηκε στο βασιλιά η δωδεκάχρονη Πίστη. Με δελεαστικούς λόγους ο Ανδριανός προσπάθησε να πείσει την Πίστη να αρνηθεί το Χριστό και θα της χορηγούσε τα πάντα, για να ζήσει ευτυχισμένη ζωή, αλλά αντιμετώπισε το άκαμπτο φρόνημα της νεαρής. Τα λόγια της Αγίας Γραφής αποτέλεσαν δυναμική απάντηση της Πίστης: "εν πίστει ζω τη του υιού του Θεού του αγαπήσαντός με και παραδόντος εαυτόν υπέρ εμού" (Γαλ. 2: 20) δηλαδή "ζω εμπνεόμενη από την πίστη μου στον Χριστό, που με αγάπησε και έδωσε τον εαυτό Του για τη σωτηρία μου". Τότε, μετά από βασανιστήρια, την αποκεφάλισαν.Επίσης με τα λόγια της Αγίας Γραφής απάντησε και η δεκάχρονη Ελπίδα, όταν τη ρώτησαν αν αξίζει να υποβληθεί σε τέτοια βασανιστήρια: "ηλπίκαμεν επί Θεώ ζώντι, ος εστι σωτήρ πάντων ανθρώπων, μάλιστα πιστών" (Α΄ Τιμοθ. 4:10). Δηλαδή, "ναι, διότι έχουμε στηρίξει τις ελπίδες μας στον ζωντανό Θεό, που είναι σωτήρ όλων των ανθρώπων, και ιδιαίτερα των πιστών". Αμέσως τότε και αυτή αποκεφαλίστηκε. Αλλά δεν υστέρησε σε απάντηση και η εννιάχρονη Αγάπη. Είπε ότι η ύπαρξή της είναι στραμμένη "εις την αγάπην του Θεού και εις την υπομονήν του Χριστού" (Β’ Θεσσαλ. 3: 5). Βέβαια δεν άργησαν να αποκεφαλίσουν και αυτή.
Περήφανη για τα παιδιά της η Σοφία, ενταφίασε με τιμές τις κόρες της και παρέμεινε για τρεις μέρες στους τάφους τους, παρακαλώντας το Θεό να την πάρει κοντά του. Ο Θεός άκουσε την προσευχή της και η Σοφία παρέδωσε το πνεύμα της δίπλα στους τάφους των παιδιών της.





Εορτάζει στις 17 Σεπτεμβρίου εκάστου έτους.

Πηγή: http://www.diakonima.gr/

Δευτέρα 16 Σεπτεμβρίου 2013

Ο Θρήνος μου

H μελέτη των έργων των πατέρων μου αποκάλυψε τι έκανε o Χριστός για το ανθρώπινο γένος, σε τι συνίσταται η πτώση του ανθρώπου, γιατί ήταν απαραίτητος ο Λυτρωτής, τι ακριβώς είναι η σωτηρία που μας χαρίζει αυτός ο Λυτρωτής. Η μελέτη των έργων των πατέρων με έκανε να συνειδητοποιήσω ότι πρέπει να καλλιεργήσω, να αισθανθώ, να δω μέσα μου τη σωτηρία, χωρίς την οποία η πίστη στον Χριστό είναι νεκρή και ο Χριστιανισμός είναι μια λέξη, μια ονομασία κενή, δίχως περιεχόμενο! Η μελέτη των έργων των πατέρων με δίδαξε να κοιτάζω την αιωνιότητα ως αιωνιότητα, που μπροστά της δεν είναι τίποτα ούτε χίλια χρόνια επίγειας ζωής, πολύ περισσότερο ο μισός μόνο αιώνας που συχνά ζούμε εμείς! H μελέτη των έργων των πατέρων με δίδαξε πως η επίγεια ζωή πρέπει να είναι μια προετοιμασία για την αιωνιότητα, ένας προθάλαμος ετοιμασίας για την είσοδο μας στα μεγαλειώδη βασιλικά παλάτια του ουρανού.
Ο ορατός κόσμος δεν αξίζει να υπηρετείται από κανέναν! Με τι αμείβει αυτός τους υπηρέτες του; Πρώτα με παιχνίδια κι έπειτα με τον τάφο, με τη φθορά, μ' ένα σκοτεινό και άγνωστο μέλλον, με τον θρήνο των φίλων και με τη σύντομη λησμονιά. Οι υπηρέτες του Χριστού, όμως, αμείβονται διαφορετικά.

Άγιος Ιγνάτιος Μπριατσανίνωφ "Έργα ασκητικά"

Μην αφήνετε τις καρδιές σας να απομακρυνθούν

Γιατί οι άνθρωποι ουρλιάζουν όταν εξοργίζονται;”
”Γιατί χάνουν την ηρεμία τους” απάντησε ο ένας.
”Μα γιατί πρέπει να ξεφωνίζουν παρότι ο άλλος βρίσκεται δίπλα τους;” ξαναρωτά ο σοφός.
”Ξεφωνίζουμε, όταν θέλουμε να μας ακούσει ο άλλος”είπε ένας άλλος μαθητής.
Και ο δάσκαλος επανήλθε στην ερώτηση: “Μα τότε δεν είναι δυνατόν να του μιλήσει με χαμηλή φωνή;
Διάφορες απαντήσεις δόθηκαν αλλά.. καμιά δεν ικανοποίησε τον δάσκαλο..
“Ξέρετε γιατί ουρλιάζουμε κυριολεκτικά όταν είμαστε θυμωμένοι;
Γιατί όταν θυμώνουν δύο άνθρωποι, οι…καρδιές τους απομακρύνονται πολύ..και για να μπορέσει ο ένας να ακούσει τον άλλο θα πρέπει να φωνάξει δυνατά,για να καλύψει την απόσταση..
Όσο πιο οργισμένοι είναι, τόσο πιό δυνατά θα πρέπει να φωνάξουν για ν’ακουστούν.
Ενώ αντίθετα τι συμβαίνει όταν είναι ερωτευμένοι;
Δεν έχουν ανάγκη να ξεφωνήσουν, κάθε άλλο, μιλούν σιγανά και τρυφερά..
Γιατί; Επειδή οι καρδιές τους είναι πολύ πολύ κοντά. Η απόσταση μεταξύ τους είναι ελάχιστη.
Μερικές φορές είναι τόσο κοντά που δεν χρειάζεται ούτε καν να μιλήσουν… παρά μονάχα ψιθυρίζουν.
Και όταν η αγάπη τους είναι πολύ δυνατή δεν είναι αναγκαίο ούτε καν να μιλήσουν, τους αρκεί να κοιταχθούν. Έτσι συμβαίνει όταν δυο άνθρωποι που αγαπιούνται πλησιάζουν ο ένας προς τον άλλον.Στο τέλος ο Σοφός είπε συμπερασματικά:
“Όταν συζητάτε μην αφήνετε τις καρδιές σας να απομακρυνθούν, μην λέτε λόγια που σαν απομακραίνουν, γιατί θα φτάσει μια μέρα που η απόσταση θα γίνει τόσο μεγάλη που δεν θα βρίσκουν πια τα λόγια σας το δρόμο του γυρισμού”

Πηγή: http://www.diakonima.gr/

Κυριακή 15 Σεπτεμβρίου 2013

Είπαν για την προσευχή...

Όποιος αγαπάει τον Κύριο, σκέφτεται πάντα Εκείνον.
Η θύμηση του Θεού γεννάει την προσευχή.
Αν δεν θυμάσαι τον Κύριο
Τότε και δεν θα προσεύχεσαι και χωρίς την προσευχή
Δεν θα παραμείνει η ψυχή στην αγάπη του Θεού
Γιατί η χάρη του Αγίου Πνεύματος έρχεται με την προσευχή.
Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης
Η μυστική εμπειρία, η οποία είναι αχώριστη απ' την οδό προς την ένωση
Δε μπορεί να επιτευχθεί, παρά μονάχα στην προσευχή και με την προσευχή.
Vladimir Lossky
Η σπουδή τίκτει την προσευχή, η προσευχή την ησυχία, η ησυχία τίκτει την θεωρία, η θεωρία την γνώση, η γνώση τη των μυστηρίων κατάληψη.
Τέλος δε των μυστηρίων η θεολογία.
Άγιος Γρηγόριος ο Σιναΐτης

Σάββατο 14 Σεπτεμβρίου 2013

Tον Κύριο υμνείτε



Τον Κύριον υμνείτε, και υπερυψούτε εις πάντας τους αιώνας.
Ευλογείτε, πάντα τα έργα Κυρίου, τον Κύριον, υμνείτε και υπερυψούτε αυτόν εις τους αιώνας.
Τον Κύριον υμνείτε, και υπερυψούτε εις πάντας τους αιώνας.
Ευλογείτε, άγγελοι Κυρίου, ουρανοί Κυρίου, τον Κύριον.
Τον Κύριον υμνείτε, και υπερυψούτε εις πάντας τους αιώνας.
Ευλογείτε, ύδατα τα υπεράνω τον ουρανόν, πάσαι αι Δυνάμεις Κυρίου, τον Κύριον.
Τον Κύριον υμνείτε, και υπερυψούτε εις πάντας τους αιώνας.
Ευλογείτε, ήλιος και σελήνη, άστρα του ουρανού, τον Κύριον.
Τον Κύριον υμνείτε, και υπερυψούτε εις πάντας τους αιώνας.
Ευλογείτε, φως και σκότος, νύκτες και ημέραι, τον Κύριον.
Τον Κύριον υμνείτε, και υπερυψούτε εις πάντας τους αιώνας.
Ευλογείτε, πας όμβρος και δρόσος, πάντα τα πνεύματα, τον Κύριον.
Τον Κύριον υμνείτε, και υπερυψούτε εις πάντας τους αιώνας.
Ευλογείτε, πυρ και καύμα, ψύχος και καύσων, τόν Κύριον.
Τον Κύριον υμνείτε, και υπερυψούτε εις πάντας τους αιώνας.
Ευλογείτε, δρόσοι και νιφετοί, πάγοι και ψύχος, τον Κύριον.
Τον Κύριον υμνείτε, και υπερυψούτε εις πάντας τους αιώνας.
Ευλογείτε, πάχναι και χιόνες, αστραπαί και νεφέλαι τον Κύριον.
Τον Κύριον υμνείτε, και υπερυψούτε εις πάντας τους αιώνας.
Ευλογείτε, γη, όρη και βουνοί, και πάντα τα φυόμενα εν αυτή, τον Κύριον.
Τον Κύριον υμνείτε, και υπερυψούτε εις πάντας τους αιώνας.
Ευλογείτε, πηγαί, θάλασσα, και ποταμοί, κήτη, και πάντα τα κινούμενα εν τοις ύδασι, τον Κύριον.
Τον Κύριον υμνείτε, και υπερυψούτε εις πάντας τους αιώνας.
Ευλογείτε, πάντα τα πετεινά του οὐρανού, τα θηρία και πάντα τα κτήνη, τον Κύριον.
Τον Κύριον υμνείτε, και υπερυψούτε εις πάντας τους αιώνας.
Ευλογείτε, υιοί των ανθρώπων, ευλογείτω τον Κύριον.
Τον Κύριον υμνείτε, και υπερυψούτε εις πάντας τους αιώνας.
Ευλογείτε, Ιερείς Κυρίου, δούλοι Κυρίου, τον Κύριον.
Τον Κύριον υμνείτε, και υπερυψούτε εις πάντας τους αιώνας.
Ευλογείτε, πνεύματα και ψυχαί Δικαίων, όσιοι και ταπεινοί τη καρδία, τον Κύριον.
Τον Κύριον υμνείτε, και υπερυψούτε εις πάντας τους αιώνας.
Ευλογείτε, Ανανία, Αζαρία, και Μισαήλ, τον Κύριον.
Τον Κύριον υμνείτε, και υπερυψούτε εις πάντας τους αιώνας.
Ευλογείτε, Απόστολοι, Προφήται, και Μάρτυρες Κυρίου, τον Κύριον.
Τον Κύριον υμνείτε, και υπερυψούτε εις πάντας τους αιώνας.
Ευλογούμεν Πατέρα Υιόν, και Άγιον Πνεύμα τον Κύριον.
Αινούμεν, ευλογούμεν, και προσκυνούμεν τον Κύριον.

Ύψωση του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού

Σήμερα η Εκκλησία εορτάζει την παγκόσμια ύψωση του τιμίου και ζωοποιού Σταυρού.Η γιορτή είναι αρχαιότατη και μια από τις...
Δεσποτικές γιορτές, τις γιορτές δηλαδή τις αφιερωμένες στο Δεσπότη Χριστό.
Η γιορτή συνδέεται με μεγάλα ιστορικά γεγονότα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.Το 326 μ.Χ. η Αγία Ελένη πήγε στην Ιερουσαλήμ για να προσκυνήσει τους Αγίους Τόπους και να ευχαριστήσει το Θεό για τους θριάμβους του γιου της Μεγάλου Κωνσταντίνου. Ο Θείος ζήλος όμως, έκανε την Άγια Ελένη να αρχίσει έρευνες για την ανεύρεση του Τιμίου Σταυρού.Επάνω στο Γολγοθά υπήρχε ειδωλολατρικός ναός της θεάς Αφροδίτης, τον οποίο γκρέμισε και άρχισε τις ανασκαφές. Σε κάποιο σημείο, βρέθηκαν τρεις σταυροί. Η συγκίνηση υπήρξε μεγάλη, αλλά ποιος από τους τρεις ήταν του Κυρίου; Τότε ο επίσκοπος Ιεροσολύμων Μακάριος με αρκετούς Ιερείς, αφού έκανε δέηση, άγγιξε στους σταυρούς το σώμα μιας ευσεβέστατης κυρίας που είχε πεθάνει. Όταν ήλθε η σειρά και άγγιξε τον τρίτο σταυρό, που ήταν πραγματικά του Κυρίου, η γυναίκα αμέσως αναστήθηκε.Η είδηση διαδόθηκε σαν αστραπή σε όλα τα μέρη της Ιερουσαλήμ. Πλήθη πιστών άρχισαν να συρρέουν για να αγγίξουν το τίμιο ξύλο. Επειδή, όμως, συνέβησαν πολλά δυστυχήματα από το συνωστισμό, ύψωσαν τον Τίμιο Σταυρό μέσα στο ναό σε μέρος υψηλό, για να μπορέσουν να τον δουν και να τον προσκυνήσουν όλοι.Ύστερα από 280 περίπου χρόνια, το 614, οι Πέρσες κυρίευσαν τα Ιεροσόλυμα, έκαναν μεγάλες καταστροφές, πήραν αιχμάλωτο τον Πατριάρχη Ζαχαρία και μαζί τη μεγάλη ασημένια λειψανοθήκη, στην οποία η Aγία Ελένη είχε φυλάξει τον τίμιο Σταυρό. Ο αυτοκράτορας Ηρά­κλειος, ύστερα από 14 χρόνια, έκανε εκστρατεία, έφτασε νικητής ως την πρωτεύουσα της Περσίας, ελευθέρωσε τους αιχμαλώτους χριστιανούς, πήρε τον τίμιο Σταυρό και τον Πατριάρχη Ζαχαρία και γύρισε στην Κωνσταντινούπολη. Από εκεί κατέβηκε στα Ιεροσόλυμα, έβγαλε το βασιλικό στέμμα και ανυπόδητος, σηκώνοντας το κιβώτιο με το τίμιο ξύλο το έφερε στο Γολγοθά.Στις 14 Σεπτεμβρίου και στο ναό της Αναστάσεως, ο Πατριάρχης Ζαχαρίας ύψωσε στον άμβωνα τον Σταυρό κι ο λαός έψαλλε "Σώσον, Κύριε, τον λαόν σον"...
Αυτή, λοιπόν, την ύψωση καθιέρωσαν οι Άγιοι Πατέρες, να γιορτάζουμε στις 14 Σεπτεμβρίου, για να μπορέσουμε κι εμείς να υψώσουμε μέσα στις ψυχές μας το Σταυρό του Κυρίου μας.

Παρασκευή 13 Σεπτεμβρίου 2013

Η αγιότητα δεν βγαίνει στο παζάρι, ούτε χτυπά κουδούνια

Γράφει ένας Ηγούμενος γι΄ αυτούς τους αναζητητές επισκέπτες του Αγίου Όρους:
Ζώντας στο Άγιον Όρος αρκετά χρόνια έχω διαπιστώσει αρκετές φορές την διάθεση των επισκεπτών ή προσκυνητών να συναντήσουν μια φωτισμένη μορφή, αποβλέποντας ωστόσο να συναντήσουν έναν μάγο ή έστω έναν θαυματουργό ή διορατικό ή προορατικό, περιορίζοντας ή μάλλον υποτιμώντας και αχρειώνοντας έτσι πολύ το πεδίο της εν Χριστώ Αγιότητος.
Δεν φαίνεται με την έρευνα και σχέση αυτή να επιδιώκουμε τόσο την κάθαρση των παθών μας, όσο το να χορτάσουμε την εγωιστική περιέργειά μας, που αν δεν το πετύχουμε, αρχίζουμε να αμφιβάλλουμε για την δυνατότητα της ύπαρξης σήμερα αγίων, και μπορεί να καταλήξουμε στην βλασφημία του Αγίου Πνεύματος, ισχυριζόμενοι ότι χάθηκαν σήμερα οι Άγιοι, λες και η αγιότητα βγαίνει στο παζάρι ή χτυπά κουδούνια -όπως έλεγε ένας Μοναχός.

Απόσπασμα από την ομιλία "Μετάνοια-Εξομολόγηση-Θεία Ευχαριστία"
Του Ιερομονάχου Μακαρίου, Γέροντος του Ιερού Χιλιανδαρινού Κελλιού
Γέννησης της Θεοτόκου, Μαρουδά.

Πηγή: http://agioritikesmnimes.blogspot.gr/ 

Για την προσευχή...

Η προσευχή ως προς την ποιότητα της
Είναι συνουσία και ένωσις του ανθρώπου με τον Θεόν
Και ως προς την ενέργειά της, σύστασις και διατήρησις του κόσμου
Συμφιλίωσις με τον Θεόν, μητέρα των δακρύων
Καθώς επίσης και θυγατέρα, συγχώρησις των αμαρτημάτων
Γέφυρα που σώζει από τους πειρασμούς
Τοίχος που μας προστατεύει από τις θλίψεις, συντριβή των πολέμων
Έργο των Αγγέλων, τροφή όλων των ασωμάτων,η μελλοντική εφροσύνη
Εργασία που δεν τελειώνει, πηγή των αρετών, πρόξενος των χαρισμάτων
Αφανής πρόοδος, τροφή της ψυχής, φωτισμός του νου, πέλεκυς που χτυπά την απόγνωση
Απόδειξις της ελπίδος, διάλυσις της λύπης, πλούτος των μοναχών, θυσαυρός των ησυχαστών
Μείωσις του θυμού, καθρέπτης της πνευματικής προόδου, φανέρωσις των μέτρων
Δήλωση της πνευματικής καταστάσως, αποκάλυψης των μελλοντικών πραγμάτων
Σημάδι της πνευματικής δόξης που έχει κανείς.

Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος

Τετάρτη 11 Σεπτεμβρίου 2013

Τρεις ημέρες, στην έρημο του Αγίου Όρους

Πόσο ζυγίζει ένα ποτήρι νερό

Μία ψυχολόγος βρισκόταν μέσα σε μία αίθουσα διδασκαλίας
Και μιλούσε για τη διαχείριση του άγχους σε ένα ακροατήριο.
Κάποια στιγμή σήκωσε ένα ποτήρι νερό
Και όλοι υπέθεσαν ότι θα τους απευθύνει την κλασική ερώτηση "μισοάδειο ή μισογεμάτο".
Αντ΄ αυτού, με ένα χαμόγελο στο πρόσωπό της, ρώτησε:
-Πόσο βαρύ είναι αυτό το ποτήρι νερό;
Οι απαντήσεις που ακουστήκαν κυμαίνονταν από 250 σε 600 γραμμάρια.
Εκείνη όμως απάντησε:
Το απόλυτο βάρος δεν έχει σημασία.
Εξαρτάται από το πόσο διάστημα το κρατάω.
Εάν το κρατήσω για ένα λεπτό, δεν είναι ένα πρόβλημα.
Εάν το κρατήσω για μια ώρα, θα έχω έναν πόνο στον βραχίονά μου.
Αν το κρατήσω για μία μέρα, το χέρι μου θα μουδιάσει και θα αρχίσει να παραλύει.
Σε κάθε περίπτωση, το βάρος του γυαλιού δεν αλλάζει, αλλά όσο πιο πολύ το κρατάω, τόσο πιο βαρύ γίνεται.
Η ψυχολόγος συνέχισε λέγοντας,
Τα άγχη και οι ανησυχίες της ζωής είναι σαν το ποτήρι του νερού.
Αν τα σκέφτεστε για ένα μικρό χρονικό διάστημα, δεν συμβαίνει τίποτα κακό.
Αν τα σκεφτείτε λίγο περισσότερο, αρχίζουν να σας βλάπτουν.
Και αν τα σκέφτεστε όλη την ημέρα για μεγάλο χρονικό διάστημα, μπορεί να αισθανθείτε ότι σας παραλύουν και ότι σας καθιστούν ανίκανους να κάνετε οτιδήποτε άλλο.
Είναι σημαντικό να θυμάστε να διώχνετε τα άγχη και τους φόβους σας.
Όσο πιο νωρίς μέσα στην ημέρα, αφήστε όλα τα βάρη σας κάτω.
Μην τα κουβαλάτε όλο το απόγευμα και όλο το βράδυ μαζί σας.
Θυμηθείτε να αφήσετε το ποτήρι!

Πηγή: http://www.dkaravasilis.gr

Τρίτη 10 Σεπτεμβρίου 2013

Ευχή στο Άγιο Πνεύμα

'Ελθέ, ον επόθησε και ποθεί η ταλαίπωρός μου ψυχή
Ελθέ μόνος προς μόνον
Ότι μόνος ειμί, καθάπερ οράς!
Ελθέ ο χωρίσας με εκ πάντων και ποιήσας με μόνον επί της γης
Ελθέ ο γενόμενος πόθος αυτός εμοί και ποθείν σε ποιήσας
Με τον απρόσιτον παντελώς!
Ελθέ η πνοή μου και η ζωή
Ελθέ η παραμυθία της ταπεινής μου ψυχής
Ελθέ η χαρά και η δόξα και η διηνεκής μου τρυφή!

Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος

Πέντε λεπτά ακόμα μπαμπά!

Τις προάλλες στο πάρκο μια γυναίκα καθόταν σε ένα παγκάκι
Και καμάρωνε τον μικρό της που έκανε τσουλήθρα.
Σε λίγο έρχεται και κάθεται δίπλα της ένας άνδρας.
-Αυτός είναι ο γιος μου, είπε η γυναίκα αι έδειξε το αγοράκι
Με το λευκό μπλουζάκι που συνέχιζε να κάνει τσουλήθρα.
-Να σας ζήσει, φαίνεται θαυμάσιο αγοράκι, είπε εκείνος.
-Εγώ έχω μια κόρη, να εκείνη που κάνει ποδήλατο.
Εκείνη με το κόκκινο μπλουζάκι.
Κοίταξε το ρολόι του και φωνάζει στην κόρη του:
-Ε, Κατερίνα, τι λες πάμε;
Το κορίτσι παρακάλεσε:
-Πέντε λεπτά ακόμα μπαμπά!
Ο άνδρας κούνησε καταφατικά το κεφάλι του.
Σε λίγο ξαναφώναξε:
-Έλα Κατερίνα, πέρασαν τα πέντε λεπτά, πάμε!
-Άλλα πέντε λεπτά μπαμπά, σε παρακαλώ!!
Ο άνδρας χαμογέλασε και είπε:
-Εντάξει!
"Πρέπει να είστε πολύ υπομονετικός πατέρας", είπε η γυναίκα που παρατηρούσε το περιστατικό όλη αυτή την ώρα.
Ο άνδρας χαμογέλασε.
-Ο μεγάλος της αδελφός ο Γιώργος, σκοτώθηκε με το ποδήλατό του σε αυτό το σημείο πριν από λίγο καιρό.
Δεν είχα καταφέρει να περάσω πολύ χρόνο μαζί του.
Και τι δεν θα ΄δινα να περνούσα πέντε λεπτά κοντά του!
Ορκίστηκα να μην ξανακάνω το ίδιο λάθος με την Κατερίνα.
Νομίζει πως έχει πέντε λεπτά για να κάνει περισσότερο ποδήλατο.
Η αλήθεια είναι πως εγώ κερδίζω πέντε λεπτά παραπάνω βλέποντας την να παίζει.

Πηγή: http://www.dkaravasilis.gr

Δευτέρα 9 Σεπτεμβρίου 2013

Η αποθέωση της πραγματικής φιλίας σε 62 δευτερόλεπτα



Μια διαφήμιση είναι, αλλά αξίζει τον κόπο να την δείτε!

Ποιο κατά τη γνώμη σας είναι το πιο σημαντικό μέρος στο σώμα μας;

Κάποτε με ρώτησε η μητέρα μου, ...διηγείται κάποιος
Ποιο κατά τη γνώμη μου ήταν το πιο σημαντικό μέρος στο σώμα μας;
Στην αρχή νόμισα ότι βρήκα εύκολα την απάντηση και έτρεξα στη μητέρα μου όλο χαρά.
Είχα ανακαλύψει τη μαγεία και την ομορφιά των ήχων και της είπα
-Νομίζω πως είναι τα αυτιά, με τα οποία ακούμε.
Εκείνη με διόρθωσε:
"Όχι", μου είπε, "υπάρχουν τόσοι άνθρωποι που δεν ακούνε, γιατί είναι κουφοί, γύρω μας.
Συνέχισα να σκέφτομαι την ερώτηση μεγαλώνοντας.
Όταν συνειδητοποίησα πόσο φοβερό δώρο είναι η όραση και τι μεγάλες δυνατότητες έχει, έτρεξα στη μητέρα μου μάλλον σίγουρος αυτή τη φορά, και της είπα
-Μάλλον είναι τα μάτια μας που βλέπουμε, το σημαντικότερο μέρος στο σώμα μας.
Με κοίταξε με αγάπη η μητέρα μου, χάρηκε που ασχολούμαι με το ερώτημά της και κάνω και μεγάλη πρόοδο, αλλά και πάλι με διόρθωσε:
"Όχι", δεν είναι τα μάτια.
 Χιλιάδες άνθρωποι στον κόσμο μας είναι τυφλοί.
Προσπάθησε ακόμα.
Προσπάθησα κι άλλες φορές και η μητέρα μου έβλεπε ότι ωριμάζω και προοδεύω, αλλά όσες φορές κι αν επανήλθαμε στο θέμα αυτό, δεν κατάφερα να βρω τη σωστή απάντηση.
Πέρυσι πέθανε ο παππούς μου.
Όλοι μας πονέσαμε και κλάψαμε.
Ακόμα και ο πατέρας μου έκλαψε, και το λέω αυτό γιατί άλλη μια φορά μόνο τον είχα δει να κλαίει στη ζωή μου.
Ξαφνικά ακούω τη μητέρα μου:
"Ξέρεις ποιο είναι το πιο σημαντικό μέρος στο σώμα μας;" με ρώτησε τότε η μητέρα μου κι εγώ παραξενεύτηκα, γιατί πάντα νόμιζα ότι ήταν ένα αστείο ανάμεσά μας και τίποτα παραπάνω.
Με είδε που παραξενεύτηκα και με πήρε κοντά της.
"Αυτό που θα σου πω αγόρι μου είναι πολύ σημαντικό", μου είπε, "και θέλω να το κρατήσεις μέσα στην ψυχή σου.
Λοιπόν το πιο σημαντικό μέρος στο σώμα σου είναι ο ώμος σου.
Και δεν είναι γιατί κρατάει το χέρι σου στη θέση του και μπορεί να κινείται, αλλά γιατί μπορεί να κρατήσει το κεφάλι ενός πονεμένου αγαπημένου σου την ώρα που κλαίει.
Όλοι μας θα χρειαστούμε έναν ώμο να γείρουμε και να ακουμπήσουμε την ώρα της θλίψης και του πόνου, αγόρι μου.
Σου εύχομαι να έχεις πάντα στη ζωή σου έναν τέτοιο ώμο, γεμάτο παρηγοριά για κείνους που θα κλάψουν και θα 'χουν ανάγκη τον ώμο της αγάπης σου για να γείρουν.
Όταν θα το έχεις καταλάβει αυτό που σου λέω και θα συμφωνείς, τότε θα είναι σημάδι ότι έχεις μεγαλώσει αρκετά και ότι ζεις σωστά τη ζωή σου.

Κυριακή 8 Σεπτεμβρίου 2013

Πόσα χρήματα κοστίζει ένα θαύμα;

Ένα κοριτσάκι, πήρε τον κουμπαρά του κι άδειασε το περιεχόμενο.
Μέτρησε τρεις φορές τα κέρματα, του για να μην κάνει κανένα λάθος.
Ήταν ένα δολάριο και 11 σέντς.
Πήρε τα κέρματα και πήγε στο φαρμακείο της γειτονιάς.
Ο φαρμακοποιός, εκείνη την στιγμή, μιλούσε με ένα καλοντυμένο κύριο και δεν πρόσεξε την μικρή. Το κοριτσάκι έκανε κάποιο θόρυβο με τα πόδια του, αλλά τίποτε.
Τότε πήρε ένα από τα κέρματα της και το χτύπησε πάνω στο γραφείο του.
-Τι θέλεις; την ρωτά κάπως εκνευρισμένος εκείνος.
Δεν βλέπεις, ότι μιλώ με τον αδελφό μου, που έχω χρόνια να τον δω;
Τότε η μικρή του είπε:
-Θέλω να σου μιλήσω για τον αδελφό μου, που είναι πολύ άρρωστος, και θέλω να αγοράσω ένα θαύμα!
-Συγγνώμη, της απάντησε αυτός, αλλά δεν πουλάμε θαύματα.
-Ξέρετε, είπε το κοριτσάκι, ο αδελφός μου έχει κάτι στο κεφάλι του, που μεγαλώνει, κι ο μπαμπάς μου λέει, ότι μόνο ένα θαύμα θα μας σώσει.
Λοιπόν, ποσό κάνει ένα θαύμα για να το αγοράσω.
"Έχω χρήματα..."
Ο αδελφός του φαρμακοποιού, που παρακολουθούσε με ενδιαφέρον την συζήτηση, ρώτησε την μικρή τι είδους θαύμα χρειαζόταν ο αδελφός της.
-Δεν ξέρω. του απάντησε με μάτια βουρκωμένα.
Εκείνο που ξέρω είναι, ότι χρειάζεται εγχείρηση και ο μπαμπάς δεν έχει τα χρήματα.
Γι' αυτό, θέλω να πληρώσω εγώ, με τα δικά μου χρήματα.
Στην ερώτηση του καλοντυμένου κυρίου, πόσα λεπτά έχει.
Η μικρή του απάντησε
-Ένα δολάριο και 11 σέντς, κι αν χρειασθούν και άλλα θα τα βρω.
-Τι σύμπτωση, χαμογέλασε ο καλοντυμένος κύριος.
Είναι το ακριβές αντίτιμο για ένα θαύμα, για ένα μικρό αδελφό:
Ένα δολάριο και 11 σεντς!
Πήρε τα λεπτά, έπιασε την μικρή απ' το χεράκι, και της είπε:
-Πάμε μαζί στο σπίτι σου για να δω τον αδελφό σου και τους γονείς σου και να κάνουμε το θαύμα...
Ο καλοντυμένος κύριος ήταν ο Κάρτον Άρσμποργκ. ο γνωστός νευροχειρουργός.
Η εγχείρηση έγινε με επιτυχία και ο μικρός αδελφός επέστρεψε στο σπίτι του υγιής.
Η εγχείρηση ήταν ένα αληθινό θαύμα, ψιθύρισε η μαμά.
Απορώ πόσο θα κόστισε.
Η μικρούλα χαμογέλασε.
Ήξερε ακριβώς πόσο κοστίζει ένα θαύμα: ένα δολάριο και 11 σέντς, συν την πίστη ενός μικρού παιδιού.

Γέννηση της Υπεραγίας Θεοτόκου



Η γέννησής σου Θεοτόκε, χαρὰν εμήνυσε πάσῃ τη οικουμένῃ, εκ σου γαρ ανέτειλεν ο Ήλιος της δικαιοσύνης, Χριστὸς ο Θεὸς ημών, και λύσας την κατάραν, έδωκε την ευλογίαν, και καταργήσας τον θάνατον, εδωρήσατο ημίν ζωὴν την αιώνιον.

Σάββατο 7 Σεπτεμβρίου 2013

Ό εν παντί καιρώ και πάση ώρα

Ό εν παντί καιρώ και πάση ώρα
Εν ούρανώ και επί γης
Προσκυνούμενος και δοξαζόμενος Χριστός ο Θεός
Ο μακρόθυμος, ο πολυέλεος, ο πολυεύσπλαχνος
Ο τους δικαιους αγαπών
Και τους αμαρτωλούς ελεών ο πάντας καλών προς σωτηρίαν
Δια της επαγγελίας των μελλόντων αγαθών.
Αυτός, Κύριε
Πρόσδεξαι και ημών εν τη ώρα ταύτη τας έντεύξεις
Και ίθυνον την ζωήν ημών προς τας έντολάς Σου:
Τας ψυχάς ημών αγίασαν
Τα σώματα άγνισον
Τους λογισμούς διόρθωσαν
Τας εννοίας κάθαρον
Και ρύσαι ημάς από πάσης θλίψεως κακών και οδύνης
Τείχισον ημάς αγίοις Σου αγγέλοις
Ίνα τη παρεμβολή αυτών φρουρούμενοι
Και οδηγούμενοι καταντήσωμεν
Εις την ενότητα της πίστεως
Και εις την επίγνωσιν της απροσίτου Σου δόξης
Ότι ευλογητός ει εις τους αιώνας των αιώνων.
Αμήν.

Αν θέλεις να αλλάξουν οι άλλοι, άλλαξε πρώτα εσύ

Ποια είναι η δική σου τακτική
Στη σχέση σου με τους άλλους;
Αναστατώνεσαι όταν οι άλλοι
Έχουν διαφορετική άποψη από εσένα;
Έχεις ανάγκη να τους αλλάξεις γνώμη
Και να τους πείσεις για τη δική σου εκδοχή;
Τους κρίνεις και θέλεις να έχεις έλεγχο επάνω τους
Επειδή είναι διαφορετικοί από εσένα;
Θα ήθελα να σου θυμίσω...
Ότι αυτός που έχει αυτοπεποίθηση
Είναι αυτός που εκφράζει την άποψη του
Και δεν τον ενδιαφέρει να πείσει τον άλλο
Διατηρεί την ηρεμία του και τον τόνο της φωνής του
Ακόμα και αν οι άλλοι διαφωνούν μαζί του.
Να είσαι ο εαυτός σου και επέτρεψε και τους άλλους να είναι ο εαυτός τους.
Πίστευε αυτό που θέλεις να πιστεύεις
Και άφησε και τους άλλους να κάνουν το ίδιο.
Υπάρχει κάποιος που "πατά τα κουμπιά σου";
Υπάρχει κάποιος τη διαφορετικότητα του οποίου δεν αποδέχεσαι;
Τότε να μια σημαντική άσκηση.
Εστιάσου στα θετικά του στοιχεία
Και γράψε σε ενα χαρτί όσα περισσότερα μπορείς.
Με αυτό τον τρόπο μπορείς να επηρεάσεις την ενέργεία του.
Αν υπάρχει κάποιο χαραχτηριστικό του που θεωρείς αρνητικό και δεν σου αρέσει
Είσαι σίγουρος ότι εσύ έχεις το αντίστοιχο θετικό του;
Ανέπτυξε αυτό το χαραχτηριστικό σε εσένα
Και τότε δες αν αυτό το άτομο αρχίζει να αλλάζει...
Αποδέξου ότι οι άλλοι είναι διαφορετικοί από εσένα
Γιατί είχαν διαφορετικές εμπειρίες και περιβάλλον.
Αν θέλεις να αλλάξουν οι άλλοι
Άλλαξε πρώτα εσύ.

Πηγή: http://sevastivola.blogspot.gr 

Παρασκευή 6 Σεπτεμβρίου 2013

Σ' ευχαριστώ...

Σ' ευχαριστώ, που έγινες ένα πνεύμα μαζί μου
Ασυγχύτως, ατρέπτως κι αναλλοιώτως
Θεέ του παντός, κι' έγινες για χάρη μου τα πάντα σε όλα:
Τροφή ανεκλάλητη που ποτέ δεν τελειώνει
Που ξεχύνεται ακατάπαυστα από της ψυχής μου τα χείλη
Και πλούσια αναβλύζει απ' την πηγή της καρδιάς μου.
Ένδυμα, που αστράφτει και καταφλέγει τους δαίμονες.
Κάθαρση, που με πλένεις με τ' άφθαρτα κι' άγια δάκρυα
Που η παρουσία σου χαρίζει σ' όσους επισκεφθείς.
Σ' ευχαριστώ, γιατί για χάρη μου έγινες ανέσπερο φως
Και ήλιος αβασίλευτος, που δεν έχεις πού να κρυφτείς
Αφού γεμίζεις με τη δόξα σου τα σύμπαντα.
Ποτέ δεν κρύφτηκες από κανένα αλλ' εμείς κρυβόμαστε
Πάντοτε από σένα, μη θέλοντας ναρθούμε κοντά σου.
Μα πού να κρυφτείς αφού πουθενά δεν υπάρχει τόπος
Για την κατάπαυσή σου;
Και γιατί να κρυφτείς εσύ που δεν αποστρέφεσαι κανένα
Ούτε κανένα ντρέπεσαι;
Και τώρα, σε ικετεύω, Δέσποτά μου
Έλα να στήσεις τη σκηνή σου στην καρδιά μου
Να κατοικήσεις και να μείνεις εντός μου
Αχώριστος κι ενωμένος μέχρι τέλους με μένα τον δούλο σου
Αγαθέ, για να βρεθώ κι' εγώ στην έξοδό μου κι έπειτα απ' αυτήν
Στους αιώνες κοντά σου Αγαπημένε
Και να βασιλέψω μαζί σου
Θεέ του παντός!

Άγιος Συμεών

Όταν αγαπάς το Θεό...

Ήταν μια μόνη γυναίκα.
Ο άντρας της είχε πεθάνει χρόνια πριν.
Το παιδί της στο εξωτερικό.
Στην κρύα πολυκατοικία που έμενε
Κανείς δεν της είχε δώσει σημασία.
Η ίδια το προτιμούσε έτσι.
Να είναι απαρατήρητη.
Ήρθαν και φέτος οι μέρες των γιορτών.
Αλλά παρόλο που ήταν μόνη της, αυτή αισθανόταν μια ευτυχία.
Το βλέμμα της απέπνεε μια γαλήνη, μια ηρεμία.
Μια γλυκιά αίσθηση πως όλα θα πάνε καλά.
Σηκώθηκε απ' την κουνιστή καρέκλα (παλιό δώρο του συζύγου της)
Άφησε στο πλάι το κομποσχοίνι της.
Τα χείλη της χαμογελαστά -όπως πάντα- συνέχιζαν να ψελλίζουν:
"Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησέ με"...
Ντύθηκε ζεστά, πήρε ένα ματσάκι χρήματα -οικονομίες 3 μηνών- και βγήκε απ'το σπίτι της.
Κατευθύνθηκε στη στάση του λεωφορείου.
Τι ευλογημένη στάση!
Εκεί κάθε πρωί συνήθιζε να λέει τους Χαιρετισμούς στη Παναγιά.
Την μόνη κοντινότερη παρηγοριά της.
Μπήκε στο μεγάλο ναό στο κέντρο της μεγαλούπολης.
Άφησε ένα μέρος απ'το ματσάκι με τα χρήματα υπέρ των φτωχών, αφού βεβαιώθηκε πως κανείς δεν την πρόσεξε.
Ψέλλισε δύο λόγια καρδιακά και έφυγε με σταθερό βήμα.
Αγόρασε ένα φάκελο απ'το γωνιακό βιβλιοπωλείο
Και έβαλε μέσα λίγα χρήματα ακόμα και μια κάρτα με ευχές.
Ο φάκελος, είκοσι λεπτά αργότερα, θα αφηνόταν διακριτικά
Κάτω απ' τη χαραμάδα της οικογένειας με τα πολλά προβλήματα.
Το τελευταίο υπόλοιπο απ' το ματσάκι το προόριζε για ψώνια στη λαϊκή.
Ντομάτες, κρεμμύδια και άλλα λαχανικά.
Λεφτά για κρεατικά ούτε λόγος.
"Εδώ ο κόσμος βουλιάζει οικονομικά και γω θα τρώω σα βασίλισσα;"
Μονολογούσε και έδιωχνε τους πειρασμούς.
Όμως, κι αυτό το μικρό ποσό δεν θα πήγαινε για τα ψώνια...
Γιατί προοριζόταν για έναν φτωχό ζητιάνο στην άκρη του δρόμου.
Ήταν στ' αλήθεια ζητιάνος ή επαγγελματίας ψεύτης;
Ούτε που την ένοιαζε.
Φτάνει να γέμιζε με χαρά τον άνθρωπο.
Τον συνάνθρωπο.
Ούτε κρίση ούτε κατάκριση ούτε σκέψη καλή.
Μη γνώτω η δεξιά σου...
Έφτασε στο σπίτι της κατάκοπη.
Μα το χαμόγελο ακόμα θρονιασμένο στα παγωμένα χείλη της.
Αγαπούσε το Θεό και τον συνάνθρωπό της και αυτό της αρκούσε.
Ήταν ο λόγος για να προχωρεί και να ελπίζει.
Να ελπίζει και να εύχεται για όλους...

Πέμπτη 5 Σεπτεμβρίου 2013

Όσες εικόνες Σου κι αν έχω, δεν χορταίνω!...

Δεν με φτάνουν!...
Δεν θα πω ποτέ αρκεί!...
Το ηλιοστάλαχτο φώς του προσώπου Σου
Η ωραιότητα της παρθενίας Σου
Ο διάχρυσος ιματισμός της αρετής Σου
Η έσωθεν Θεοθυγατρική Σου δόξα
Ο εν χλωρότητα χρυσίου κροσσωτός στολισμός
Της πανωραίας και υπέρλαμπρης αγνείας Σου
Ο περίσεμνος ευαγγελισμός της αγάπης Σου
Το περίδοξο μητρικό Σου κάλλος
Η ικετευτική Σου ταπείνωση
Η παραμυθητική παρρησία Σου
Η τετρωμένη από τη δίστομη ρομφαία του πόνου πεντακάθαρη καρδιά Σου
Η φωτεινή σκέπη της προστασίας Σου
Η ζωοδόχος πηγή χων χαρίτων Σου
Η κραχαιά ως Θάνατος αγάπη Σου
Η χρυσοκέρινη ειδή της ζωαρχικής Σου κοίμησης
Το υπερκόσμιο Θεομητορικό Σου μεγαλείο
Μάννα μου, Φώς μου, δεν χορταίνονται!
Ναχαν ο κάθε τοίχος
Η κάθε σελίδα
Η κάθε διαθέσιμη επιφάνεια Εικόνα Σου
Παναγία μου! Ίαμα χων ματιών
Και της καρδιάς, και της ψυχής μου!
Αμήν.

Τετάρτη 4 Σεπτεμβρίου 2013

Παναγιά μου...

Δεν Σου ζητώ Παναγιά μου
Να σηκώσεις κανένα βάρος
Από τους ώμους μου...
Σου ζητώ μονάχα να με στηρίξεις
Και να με κρατήσεις γερά
Να μην λυγίσω
Υπό το όποιο βάρος αποφασίσει
Ο Υιός Σου να εναποθέσει στους ώμους μου...
Και να με αφήσεις να Σε κρατώ
Απ΄ Τον Άγιο Χιτώνα Σου.
Σαν το μικρό παιδί τη μάνα του
Μήπως και χάσει το δρόμο...
Για να παραμείνω κι΄ εγώ κοντά Σου
Σαν το μικρό παιδί
Που επιζητεί τη μητρική προστασία
Υπό την Άγια Σκέπη Σου
Σε όλη την πορεία της ζωής μου.
Αμήν.

Η μητέρα του, έδειξε το δρόμο της σωτηρίας

Στις δώδεκα τα μεσάνυχτα, χτύπησαν την πόρτα στην Εκκλησία.
Ήταν μια γριούλα.
Και ζητούσε παπά, να πάει να κοινωνήσει έναν άρρωστο.
Ο παπάς ετοιμάστηκε και βγήκε αμέσως μαζί της.
Πλησιάζουν σε ένα φτωχό σπιτάκι, τύπου παράγκας.
Η γριούλα ανοίγει την πόρτα και μπάζει τον ιερέα σε ένα δωμάτιο.
Και να ξαφνικά ο παπάς ευρίσκεται εκεί μόνος με τον άρρωστο.
Ο άρρωστος του δείχνει με χειρονομίες την πόρτα και σκούζει.
-Φύγε από εδώ!
Ποιος σε κάλεσε;
Εγώ είμαι άθεος.
Και άθεος θα πεθάνω.
Ο παπάς τα έχασε.
-Μα δεν ήλθα από μόνος μου!
Με κάλεσε η γριά!
-Ποια γριά; Εγώ δεν ξέρω καμιά γριά!
Ο παπάς, καθώς στέκει απέναντί του, βλέπει επάνω από το κεφάλι του αρρώστου
Μια φωτογραφία με την γυναίκα πού τον κάλεσε.
Του λέει, ενώ του δείχνει το πορτραίτο.
-Να αυτή!
-Ποια αυτή, ξέρεις, τι λες, παπά;
Αυτή είναι η μάνα μου.
Και έχει πεθάνει χρόνια τώρα!
Για μια στιγμή πάγωσαν και οι δύο.
Αισθάνθηκαν δέος.
Ο άρρωστος άρχισε να κλαίει.
Και αφού έκλαψε, ζήτησε να εξομολογηθεί.
Και μετά, κοινώνησε.
Η μητέρα του είχε φροντίσει από τον ουρανό, να του δείξει τον δρόμο της σωτηρίας.

Τρίτη 3 Σεπτεμβρίου 2013

Τα χέρια ενώνω απόψε και κάνω προσευχή

Εσύ!
Που τις καρδιές ακούς...
Που χωρίς λέξεις γράφεις το μελλούμενο
Αόρατο και ορατό.
Εσύ!
Που στις κορυφές κοιμίζεις όλες μας τις πίκρες
Για να ευλογήσεις την αυγή όλες τις χαρές
Που χωρίς δάκρυα κλαις για τον πόνο μας.
Εσύ!
Που με δροσοσταλιές ποτίζεις το αγκάθινο στεφάνι μας
Και το κάνεις μύρο και ευχή...
Σε εσένα προσεύχομαι απόψε με ανάσες.
Άκου και δέξου τούτο τον ταπεινό ψίθυρο της ψυχής μου Κύριε.
Κλείσε μέσα στην στοργική σου αγκάλη τους Ανθρώπους.
Σφράγισε με αγάπη το στόμα των Θηρίων.
Προστάτεψε τις μνήμες μας από την λήθη.
Γιγάντωσε την θέληση για Αλήθεια.
Στείλε όραμα δικαιοσύνης.
Κάνε να γλυκάνει η αλμύρα που βρέχει τα χείλη μας.
Δώσε σημάδι να πορευόμαστε στον Δρόμο σου.
Εσύ
Που το αίμα έκανες βροχή
Και νότισες τις ψυχές μας για να ανθίσουν.
Εσύ
Που έχεις το άρωμα
Από όλα τα λουλουδιού της γης και ουρανού.
Εσύ Δέσποτα και Κύριε μου
Ευλόγησε μας..

Πηγή: http://logiaanemoy.blogspot.com/ 

Αυτή εδώ η Μητέρα είναι η αγάπη, είναι...

Η αγάπη δεν εξετάζει θεωρίες και ιδεολογίες
Αλλά μιλά στην καρδιά και στην ψυχή.
Η ανθρώπινη ιστορία πέρασε με βοή
Βασίλεια υψώθηκαν και έπεσαν
Πολιτισμοί φτιάχθηκαν και αιματηροί πόλεμοι έγιναν
Αλλά αυτό που έμεινε αμετάβλητο πάνω στη γη
Και σ' αυτή την ταραγμένη και τραγική ιστορία
Είναι η φωτεινή εικόνα της γυναίκας.
Μια εικόνα φροντίδας, αυτοπροσφοράς, αγάπης και συμπόνιας.
Δίχως αυτή την παρουσία, χωρίς αυτό το φως
Ο κόσμος μας, ανεξάρτητα από τις επιτυχίες
Και τα κατορθώματά του, θα ήταν ένας κόσμος τρόμου.
Μπορεί να ειπωθεί χωρίς υπερβολή
Πως η ανθρωπιά του ανθρωπίνου γένους
Διασώζεται και συντηρείται από τη γυναίκα
Συντηρείται όχι με λόγια και ιδέες
Αλλά με τη σιωπηλή παρουσία της που φροντίζει και αγαπά
Και αν συνεχίζεται ακόμη η μυστηριώδης γιορτή της ζωής
Παρά το κακό που επικρατεί στον κόσμο
Αν ακόμη αυτή η γιορτή εορτάζεται
Σε κάποιο πάμφτωχο δωμάτιο, σ' ένα γυμνό τραπέζι
Τόσο χαρούμενα όσο και σ' ένα παλάτι
Τότε η χαρά και το φως αυτής της γιορτής
Ανήκει σ' αυτή, στη γυναίκα, στην αγάπη
Και την αφοσίωσή της που ποτέ δε σβήνει.
«Και υστερήσαντος οίνου...» (Ιωάν. 2, 3)
Αλλά όσο είναι Αυτή εδώ η Μητέρα  υπάρχει αρκετό κρασί
Αρκετή αγάπη, αρκετό φως για τον καθένα...

Δευτέρα 2 Σεπτεμβρίου 2013

Κύριε... ακούς

Όταν η προσευχή που επαναλαμβάνεται δεν εισακούεται
Μια άλλη προσευχή πιο γνήσια απ' την πρώτη
Βγαίνει δειλά απ' τα σπλάχνα!
"Κύριε, ΑΚΟΥΣ".
Κύριε, είναι φτηνό να σε θυμόμαστε μόνο για να ζητήσουμε.
Είναι φτηνό Κύριε να 'μαι τόσο φτηνός όταν ψελλίζω την προσευχή μου!
Κύριε, ακούς ...και προπαντός ΞΕΡΕΙΣ περισσότερα απ' τον καθένα μας.
Περισσότερα από μένα για μένα για όσα ήρθανε κι όσα μέλλει να 'ρθούνε.
Κύριε, δέξου με για δούλο Σου και γίνε η ισχύς μου.
Μονάχα το έλεός Σου, Κύριε για να διαβώ το μονοπάτι μου...
Μονάχα το έλεός Σου... για να Σε βρω!
Αμήν.

Άδεια αναδημοσίευσης:

Κάθε Αναδημοσίευση επιτρέπεται υπό τον όρο ότι θα γίνεται αναφορά προέλευσης του ληφθέντος περιεχομένου από τον παρόντα Ιστοτόπο με παραπομπή (link).