Γιατί μπορεί να μας φοβίζει κάτι
Παρ΄ οτι το περιμένουμε με τόση λαχτάρα;
Μήπως είναι η αλλαγή που φοβόμαστε στ΄ αλήθεια;
Μήπως τελικά κρατιόμαστε τόσο απ΄ τη ρουτίνα της ζωής μας
Και παρ΄ οτι την κατηγορούμε συχνά
Στην πραγματικότητα μας είναι απαραίτητη;
Μήπως βασίζουμε τη ζωή μας σε πλαίσια και σχήματα
Χωρίς να αναγνωρίζουμε την ουσία που κρύβεται από κάτω τους;
Γιατί δεν κρατιόμαστε συνειδητά
Απ΄ την ουσία που διέπει (ή έστω θέλουμε να διέπει) τη ζωή μας
Ώστε να μη φέρει ταραχή μια εξωτερική αλλαγή, ακόμη κι αν είναι μεγάλη;
Ίσως ζητώ πολλά απ’ τους ανθρώπους κι από μένα.
Όλα θέλουν το χρόνο τους.
Κι όσο εντρυφεί κανείς στην ανθρώπινη ζωή και φύση
Τόσο πιο επιεικής και αγαπητικός γίνεται.
Θα υπομένω λοιπόν.
Τον εαυτό μου και τους άλλους.
Και θα παρατηρώ.
Και στο τέλος μονάχα κέρδος μπορώ να έχω…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου