Στη σκηνή του φθινοπώρου δίνουν τα φύλλα
Μαγευτικά ντυμένα
Πυρόξανθους τόνους, καφετιούς, χρυσαφένιους.
Τ' άγερακι φυσά κι υποκλίνονται
Ώσπου να φτάσει ή βροχή και ο άνεμος
Που μ' ένα του σφύριγμα θα τα πλανέψει...
Τότε, θα λικνιστούν για λίγο
Σα λαβωμένα πουλιά
Κι απαλά θα πλαγιάσουν καταγής
Για να βρούνε ανάπαυση.
Εκεί θ' αναπολήσουν τη μικρή τους ζωή...
Κείνους που μέσ' στο λιόκαμα
Βρήκαν δροσιά κάτ' άπ' τη φυλλωσιά τους...
Στο υγρό καταχείμωνο ή σάρκα τους
Θα φαγωθεϊ κι αραχνοΰφαντη θ' αποκαλυφθεί, η ραχοκοκκαλιά τους.
Ενώ πέρα, στο βάθος... μακριά...
Θα φορτώνεται μύρα καί θαύματα μια άνοιξη νέα
Κυοφορώντας τη γενιά των καινούργιων φύλλων...
Ναυσικά Ιεσσαί Κασσιμάτη
Πηγή: http://anemonpnoi-magdalini.blogspot.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου