Το σχολείο λέγεται...ζωή...

Ο καθένας έχει το δικό του βιβλίο
Σ' αυτό το σχολείο
Και γράφει δίνοντας τίτλους
Στα γραφόμενά του...τραγούδια
Ποιήματα
Μονολόγους
Πεζά
Μυθιστορήματα
Τραγωδίες.....
Ο καθένας με την δική του μοναδική γραφή
Κάποιες από τις σελίδες είναι καθαρές
Έχουν λευκό χρώμα και μοσχοβολούν
Κάποιες λίγο μουντές και γκρίζες
Άλλες τόσο σκοτεινές που η γραφή μόλις που διακρίνεται
Και μερικές τόσο μαύρες
Που νομίζεις πως κοιτάζεις το κενό...
Όταν μπει η τελεία σε κάποιο κείμενο
Αρχίζει ένα άλλο, νέο
Τα αποσιοποιητικά δηλώνουν πως το κείμενο δεν έκλεισε
Δεν ήρθε το τέλος του
Ίσως και να μείνει μισό, με ερωτηματικά....
Πάντα όμως θυμόμαστε τι έχουμε γράψει μέχρι τώρα
Και οι σελίδες συνδέονται μεταξύ τους..
Είναι αυτή η αόρατη κλωστή
Που δεν αφήνει τις σελίδες του βιβλίου
Να χαθούν ή να μπερδευτούν μεταξύ τους....
Προσπαθώ για το καλύτερο..
Να νοιάζομαι και να μην αγνοώ τις φωνές των άλλων
Έστω κι αν δεν συμφωνώ, να τις ακούω ....
Να σέβομαι πρώτα τον εαυτό μου
Και μετά όλους τους άλλους χωρίς να κάνω διακρίσεις....
Να μην κάνω στους άλλους ότι δεν θέλω να μου κάνουν, ότι δεν μου αρέσει...
Να ψάχνω την ουσία και να μην μένω στην επιφάνεια....
Να μαθαίνω ν' αγαπώ και να μην πληγώνω....
Όταν αγαπώ, ν' ακούω, να μιλώ και να σιωπώ όταν πρέπει
Να μην επιβάλω τα θέλω και τα πρέπει μου στον άλλο
Ν' αφήνω χώρο και χρόνο για ν' ανασαίνει, να εκτιμώ τις ώρες τις σιωπής του...
Να εκτιμώ ακόμα και τον αέρα που ανασαίνω......τίποτα δεν είναι δεδομένο...
Να μην πιέζω και καταπιέζω ανθρώπους και καταστάσεις....
Να μην βγάζω κακία με τα λόγια και τις πράξεις μου...
Να είμαι υπεύθυνος για τα λόγια και τις πράξεις μου...
Να χαμογελώ ακόμα και στα δύσκολα γιατί για όλα υπάρχει λύση
Και κάποιες φορές μάλιστα είναι τόσο απλή που ούτε καν την βλέπουμε.....
Να μαθαίνω από τα λάθη μου...
Να μαθαίνω να συγχωρώ
Να βλέπω, να ακούω και να παρατηρώ τα πάντα γύρω μου....
Να μην ξεχνάω πως η δύναμη για όλα βρίσκεται μέσα μας
Άσχετα αν θέλουμε βοήθεια για να την ανακαλύψουμε μερικές φορές....
Να μην φοβάμαι τη ζωή...
Να μην φοβάμαι την αλήθεια...
Να μην ξεχνάω τα θέλω μου...
Να μην το βάζω κάτω...
Να μην εκμεταλλεύομαι ανθρώπους, μόνο τις ευκαιρίες
Να κάνω κριτική στον εαυτό μου για να βλέπω τα δικά μου λάθη πρώτα
Και μετά τα λάθη των άλλων....
Να μην είμαι αυστηρός όμως μαζί της
Κανένας δεν γεννήθηκε παντογνώστης
Όλα στην πορεία τα μαθαίνουμε....
Κι άλλα κι άλλα κι άλλα κι άλλα ....

Πηγή: http://blogspotcom-asma.blogspot.com/

Ελευθερώστε τον Γέροντα Εφραίμ