Ξετυλίγοντας και πάλι το νήμα της ζωής μας

Από τη νεανική μας ηλικία μας
Οφείλουμε να προετοιμαζόμαστε
Όχι για τις εξομολογήσεις
Που θα γίνουν κατ`ανάγκη μπροστά σ`έναν ιερέα
Αλλά για τις εξομολογήσεις
Που θ`αποτιμούν τη ζωή μας μέρα με τη μέρα
Ενώπιον του Θεού.
Αχ!
Και να μπορούσαμε να δούμε κατάματα
Την κάθε μέρα που περνάει
Και καθετί που από το παρελθόν μας αναδύεται και πάλι στη μνήμη
Και να είμαστε σε θέση να αναγνωρίζουμε ότι το παρελθόν θα μας κατηγορήσει
Θ`αμφισβητήσει το δικαίωμά μας να ονομαζόμαστε χριστιανοί και απλούστερα άνθρωποι..!
Αν ήμασταν έτοιμοι να διερευνούμε  έτσι το παρελθόν μας
Θα είχαμε τη δυνατότητα να το διαγράφουμε χρονιά με τη χρονιά
Και να προσερχόμαστε στην εξομολόγηση με βαθιά και αληθινή συγκίνηση
Μακριά από κάθε συναισθηματισμό
Και με απαιτητική και εναργή συνείδηση της αμαρτωλότητας μας.
Τούτη η συναίσθηση της αμαρτίας μας σημαίνει  ενώπιον Θεού και ανθρώπων
Ότι νιώθουμε ανάξιοι να μας εκτιμούν και να μας αγαπούν.
Κάθε φορά που προετοιμαζόμαστε για μία εξομολόγηση
Είτε προσωπική είτε ενώπιον ενός ιερέα
Οφείλουμε να προσπαθούμε να ξετυλίξουμε και πάλι το νήμα της ζωής μας
Δεν αρκεί να ρίξουμε σ`αυτή μια γρήγορη ματιά
Ενώ ετοιμάζουμε τον κατάλογο των ανάξιων και πονηρών πράξεών μας
Αλλά πρέπει  να εξετάσουμε βαθύτερα με ποιο τρόπο μπόρεσαν να συμβούν όλα αυτά.