Πρέπει να είναι λεπτή
Να είναι ευαίσθητη
Να είναι αισθηματική
Να πετάει, όλο να πετάει
Να ζει μες στα όνειρα.
Να πετάει μες στ΄ άπειρο
Μες στ΄ άστρα
Μες στα μεγαλεία του Θεού
Μες στη σιωπή.
Όποιος θέλει να γίνει χριστιανός
Πρέπει πρώτα να γίνει ποιητής.
Αυτό είναι!
Πρέπει να πονάς.
Ν΄ αγαπάς και να πονάς.
Να πονάς γι΄ αυτόν που αγαπάς.
Η αγάπη κάνει κόπο για τον αγαπημένο.
Όλη νύχτα τρέχει, αγρυπνεί, ματώνει τα πόδια, για να συναντηθεί με τον αγαπημένο.
Κάνει θυσίες, δε λογαριάζει τίποτα
Ούτε απειλές, ούτε δυσκολίες, εξαιτίας της αγάπης.
Η αγάπη προς το Χριστό είναι άλλο πράγμα, απείρως ανώτερο.
Και όταν λέμε αγάπη, δεν είναι οι αρετές που θ΄ αποκτήσουμε
Αλλά η αγαπώσα καρδιά προς το Χριστό και τους άλλους.
Το καθετί εκεί να το στρέφουμε.
Βλέπουμε μια μητέρα να έχει το παιδάκι της στην αγκαλιά
Να το φιλάει και να λαχταράει η ψυχούλα της;
Βλέπουμε να λάμπει το πρόσωπό της, που κρατάει το αγγελούδι της;
Όλ΄ αυτά ο άνθρωπος του Θεού τα βλέπει, του κάνουν εντύπωση και με δίψα λέει:
Να είχα κι εγώ αυτή τη λαχτάρα στο Θεό μου
Στο Χριστό μου, στην Παναγίτσα μου, στους αγίους μας!
Να, έτσι πρέπει ν΄ αγαπήσουμε τον Χριστό, τον Θεό.
Το επιθυμείς, το θέλεις και το αποκτάς με την χάρι του Θεού.
Εμείς, όμως, έχουμε φλόγα για το Χριστό;
Τρέχουμε, όταν είμαστε κατάκοποι, να ξεκουρασθούμε στην προσευχή
Στον Αγαπημένο ή το κάνουμε αγγάρια και λέμε:
Ω, τώρα έχω να κάνω προσευχή και κανόνα;
Τι λείπει και νιώθουμε έτσι;
Λείπει ο θείος έρως.
Δεν έχει αξία να γίνεται μια τέτοια προσευχή.
Ίσως μάλιστα κάνει και κακό.
Αν στραπατσαρισθεί η ψυχή και γίνει ανάξια της αγάπης του Χριστού
Διακόπτει ο Χριστός τις σχέσεις
Διότι ο Χριστός "χοντρές" ψυχές δε θέλει κοντά Του.
Η ψυχή πρέπει να συνέλθει πάλι, για να γίνει άξια του Χριστού
Να μετανοήσει "έως εβδομηκοντάκις επτά".
Η μετάνοια η αληθινή θα φέρει τον αγιασμό.
Όχι να λες, "πάνε τα χρόνια μου χαμένα, δεν είμαι άξιος" κ.λπ.
Αλλά μπορείς να λες, "θυμάμαι κι εγώ τις μέρες τις αργές, που δε ζούσα κοντά στο Θεό".
Ελευθερώστε τον Γέροντα Εφραίμ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου