Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου 2011

Τ' αγάλματα μόνο δε λυγάνε

Που χώνεται στο θολό ποτάμι ως το λαιμό.
Και μια στιγμή,μέσα στο χαλασμό
Απλώνει τα παγωμένα χέρια του
Κόβει κίτρινες μαργαρίτες και στολίζει τα μαλιά του.
Αυτός είναι ο δυνατός.
Ένα κουκούλι έπεσε κείνη την ώρα στο χώμα κι έσπασε.
Μια πολύχρωμη πεταλούδα πήδηξε από μέσα.
Ξεδίπλωσε τα φτερά της
Και πέταξε γύρω από τις μυρτιές.
Ύστερα κοντοστάθηκε
Κοίταξε μια στιγμή στα μάτια το Θεό
Και ψιθύρισε:
Γειά σου!
Τι όμορφος που είναι ο κόσμος σου!
Πρόσεξε μην ξεχάσεις ποτέ πως η ζωή
Αγαπά αυτούς που την περιμένουν στη γωνία του δρόμου μ' ένα λουλούδι στο χέρι.
Μπορεί να γονατίζεις
Να σέρνεσαι
Να ματώνεις.
Ωραία!
Δε χαλασε ο κόσμος.
Έτσι συμβαίνει με τους ανθρώπους.
Έχεις πάντα το καιρό να σηκωθείς.
Τ' αγάλματα μόνο δε λυγάνε!

Αλκυόνη Παπαδάκη

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Άδεια αναδημοσίευσης:

Κάθε Αναδημοσίευση επιτρέπεται υπό τον όρο ότι θα γίνεται αναφορά προέλευσης του ληφθέντος περιεχομένου από τον παρόντα Ιστοτόπο με παραπομπή (link).