Απόψε ζήλεψα... το φεγγάρι.

Ζήλεψα το χρυσαφένιο φως...
Που αντίκρισα απ' το μπαλκόνι μου
Να τυλίγει τις στέγες των σπιτιών
Τις λεύκες, τη λίμνη.
Κι όμως
Δεν έχει δικό του φως.
Σκορπάει εκείνο που παίρνει
Απ΄ τον ήλιο.
Ω! απόψε...
Ζήλεψα το φεγγάρι.
Κάνε, Κύριε, ν' απλώνω το δικό Σου φως τριγύρω.