Είμασταν κι εμείς κάποτε παιδιά

Έχετε προσέξει, παρατηρήσει
Από κοντά ένα παιδάκι να παίζει;
Έχετε δει τη χαρά στα μάτια του
Την προσοχή και συνάμα ένταση στις κινήσεις του
Τις ιστορίες που πλάθει
Τις απίθανες συνομιλίες που κάνει
Με τα άψυχα αντικείμενα;
Και πόση σοβαρότητα έχει και προσήλωση!
Κάθονται ξαπλωμένα στο χώμα
Και παρατηρούν για ώρες τα μυρμήγκια
Να σχηματίζουν δρομάκια
Και να κουβαλούν κάθε τι
Κοιτούν και προσέχουν κάθε πετραδάκι στη θάλασσα
Μετρούν τα φύλλα που πέφτουν απο τα δέντρα
Τα πιάνουν μετά και τα παρατηρούν.
Ζούν τα πάντα με τόση ένταση και τόση σημασία!
Γι αυτά ο χρόνος δε μετρά
Τρέχει αλλιώς
Έχουν άλλη αίσθηση!
Ανοίγονται μπροστά σε όλο το μεγαλείο της ζωής
Στο μυαλουδάκι τους μπαίνουν μόνο οι ανακαλύψεις
Και η χαρά του καινούργιου
Δεν τα ενδιαφέρει να κρίνουν και να απορρίψουν!
Η χαρά τους είναι η εξερεύνηση που δε λογαριάζει κόπο ή απογοητεύσεις!
Όσες φορές και να χτυπήσουν
Θα σηκωθούν και πάλι θα χαμογελάσουν
Τους αρκεί μια αγκαλιά
Ή το βλέμμα του φίλου(ης) και αυτό ήταν
Σηκώνονται και τραβούν για νέες περιπέτειες!
Για κείνα ο στόχος μετρά
Αυτός τα τρέφει
Θέλουν να ζήσουν
Να γνωρίσουν έντονα τον κόσμο!
Ενθουσιασμός υπέρμετρος
Ένα ζευγάρι σαγιονάρες
Ένα φτυαράκι είναι για κείνα αρκετά
Ώστε να ζήσουν μεγαλεία
Να χτίσουν κάστρα και πολιτείες τρομερές!
Άς θυμηθούμε έστω και για λίγο τον αυθορμητισμό
Τον ενθουσιασμό που έχουν τα παιδιά
Δε μπορεί…
…Είμασταν κι εμείς κάποτε παιδιά!

Ελευθερώστε τον Γέροντα Εφραίμ