Ο πόλεμος έρχεται να μας αποκαλύψει την παθητικότητά μας
Να μας συνηθίσει στην ήττα.
Και με το μάτι στεγνό
Βλέπουμε το δρόμο από όπου πρόβαλε το αίμα.
Από καιρό σε καιρό
Όταν ο πόλεμος δίνει το χτύπημά του
Όλες οι πόρτες το δέχονται,
Και συ άκουγες την κλήση
Και την έκρυβες
Με ζώα πληγωμένα
Ξαφνικά τυφλά.
Στην πραγματικότητα ποτέ δεν ήχησε το ρόπτρο
Με τέτοιο επικείμενο κίνδυνο
Δεν υπήρξαν ποτέ ξύλα, που άντεξαν
Τόσο σφοδρά χτυπήματα.
Από καιρό σε καιρό
Έρχεται να ρίξει ανάμεσα στους ανθρώπους
Το συνηθισμένο λύκο, που μας μοιάζει.
Εμπέρτο Παντίλια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου