Το δικό μου παιδί... Ιερέας;

Πιστέψτε με, δεν είναι ανέκδοτο.
Συνέβη σ' ένα πολύ γνωστό μου ζευγάρι
Ένα πιστό ζευγάρι.
Γέννησε η γυναίκα το πρώτο τους παιδί
Κι ο σύζυγος την έκτη μέρα
Όπως γίνεται πάντα σ' ένα φυσιολογικό τοκετό
Παρέλαβε από την κλινική μάνα και βρέφος.
Πριν πάνε σπίτι τους,πέρασαν από ένα έξωκκλήσι
Που ταχτικά τους φιλοξενούσε
Το δύσκολο καιρό της εγκυμοσύνης.
Η γυναίκα με το βρέφος έμεινε εκεί έξω στο σκαλάκι
Ο άντρας άφου άναψε τρία κεράκια για την τριμελή πια οικογένεια επέστρεψε κοντά τους.
Και φωναχτά κι από καρδιάς ευχαρίστησε το Θεό γιατί τελείωσε η περιπέτεια της γέννας
Γιατί μάνα και παιδί ήταν γεροί
Γιατί αξιώθηκαν να γίνουν γονείς
Μετά ζήτησε τη συνέχεια της ευλογίας Του πάνω στην οικογένεια.
Και κατέληξε:
Δεν θέλουμε παρά να φωτίζεις αυτόν τον καινούριο πολίτη του ουρανού.
Να γίνει δικό σου παιδί
Μόνο αυτό.
Εσένα να ακολουθεί κι ας γίνει ότι θέλει.
Ακόμα και... παπάς.
Είμαι μάνα πολλών παιδιών και άκουσα, σαν κάθε μάνα, πολλά όνειρα.
Και γονιών και παππούδων και γιαγιάδων όνειρα
Όπως θ' άκουσες και συ.
Από πολύ νωρίς κάποιος άπ' αυτούς λέει με λαχτάρα
Εχει αγάπη στα βιβλία.
Θα προκόψει στα γράμματα.
Έχει σπουδαίο λέγειν και πειθώ.
Δικηγόρος θα γίνει.
Καλά, δε βλέπεις δεξιοτεχνία;
Μηχανικός θα γίνει, να μου το θυμηθείτε.
Τόσο χρονών γυναίκα που 'γινα δεν άκουσα κάποιον να πει:
Αυτό το παιδί έχει εξυπνάδα, κρίση, εντιμότητα έχει πολλά χαρίσματα.
Θα γίνει παπάς.
Όχι, κάτι τέτοιο δεν τόχω ακούσει.
Έχω δει πρόσωπα να τα αυλακώνει η έγνοια για το αν το παιδί τους έχει ένα ιδιαίτερο ταλέντο.
Δε μου 'χει τύχει όμως να δω αυτή την έγνοια για το αν δόθηκε από Θεού η σφραγίδα.
Δωρεά που θα δείξει στο γονιό πως το παιδί του είναι
Ο κλητός
Ο εκλεκτός
Αυτός που κάποτε θα κρατήσει το Άγιο Δισκοπότηρο στα χέρια του.
Όχι, κάτι τέτοιο για το παιδί τους για το μέλλον του.
Το κάνουν να αγαπήσει το επάγγελμα που οι ίδιοι προτιμούν
Με συζητήσεις, με προβολή επιτυχημένων ανθρώπων.
Αυτό όμως δεν το 'χω ακούσει.
Κι οι πιο "δημοκρατικοί" γονείς
Που δεν επεμβαίνουν στον επαγγελματικό προσανατολισμό των παιδιών τους
Κρυφά ποθούν να γίνει γιατρός, δικηγόρος, αρχιτέκτονας το παιδί τους.
Έντεχνα και υπογείως το ετοιμάζουν να διαλέξει με παράθεση των θετικών σημείων
Που έχει ένα τέτοιο επάγγελμα.
Και θετικά σημεία είναι η κοινωνική προβολή και οι υψηλές αποδοχές,
Κι αυτά, αλίμονο, ένας παπάς, δεν τα έχει.
Άλλα και οι πιστοί γονείς
Που θέλουν να συνυπάρχει το επάγγελμα με την προσφορά
Που βαπτίζουν το επάγγελμα "εργασία στην υπηρεσία του ανθρώπου"
Ή το ονοματίζουν "λειτούργημα"
Κι αυτοί ακόμα δε θέλουν να γίνει παπάς το παιδί τους.
Άκουγα μια μάνα πιστή να λέει:
Γίνε γιατρός, θα κάνεις καλό το σώμα του άρρωστου
Και ταυτόχρονα θα του γιατρεύεις την ψυχή του.
Μαζί με την ένεση και τα φάρμακα θα του δίνεις Χριστό.
Ναι, να προσφέρει το παιδί μας, αλλά σαν επιστήμονας
Όχι σαν Ιερέας.
Βέβαια, δεν αναφέρομαι στα βιβλία ή στους σταθμούς
Που ασχολούνται με τον επαγγελματικό προσανατολισμό
Και που αγνοούν τον Ιερατικό κλάδο.
Έχει η παιδεία μας μια υλιστική στάση για τη ζωή.
Ή κοινωνία μας εκτιμάει την κατάθεση στην Τράπεζα
Την ιδιόκτητη κατοικία
Σέβεται τις πολλές σπουδές
Και δε μπορεί να συλλάβει το τι προσφέρει ο Παπάς.
Καλά η κοινωνία μας.
Άλλα εμείς;
Εμείς, αν θέλουμε να μιλήσουμε καθαρά
Και τις σπουδές στη θεολογική Σχολή απλώς τις ανεχόμαστε για τα παιδιά μας.
Γνωστής μου οικογένειας ο γιος είπε πως θα πάει στη Θεολογική.
Και κάποια φίλη, πιστή φίλη, παρηγόρησε τη μάνα:
Μη στενοχωριέσαι.
Πολλοί στα παιδικά μας είπαμε πράγματα που δεν τα ακολουθήσαμε ποτέ.
Κι άλλη περίπτωση πιστής μάνας:
Με τέτοιο μυαλό θα δώσεις, παιδί μου, Θεολογία;
Την Ιατρική και το Πολυτεχνείο έχεις στην τσέπη σου.
"Γεννηθήτω το θέλημα Σου", λέμε κάθε μέρα.
Ναι, να γίνει το θέλημα του Κυρίου
Αρκεί βεβαίως το θέλημα Του να ΄ναι απόλυτα συνταιριασμένο με το δικό μας.
Και εμείς θέλουμε να γίνει το παιδί μας οτιδήποτε εκτός από Ιερέας.
Κι έτσι με αυτή τη δικιά μας υποτίμηση απομακρύνονται δικαίως τα παιδιά μας
Από το να γίνονται υπηρέτες του Θυσιαστηρίου.
Μ' αυτό τον τρόπο έχουμε περιπτώσεις που γίνεται Ιερέας κάποιος
Που έτσι το΄φερε ή ευχή ή η κατάρα ή άτομα δεύτερης, ας πούμε, διαλογής.
Οι μανάδες πολλές φορές τη μέρα προσευχόμαστε για τα παιδιά μας.
Είναι μια συγκινητική προσευχή που αρχίζει από τότε που νιώθουμε το πρώτο σκίρτημα του.
Και όπως μεγαλώνει εκείνο και μεγαλώνουν και οι δυσκολίες μας
Τόσο και πιο θερμές γίνονται οι προσευχές μας για φωτισμό.
Σκέπτομαι πως ίσως στις προσευχές μας αυτές
Λείπει το αίτημα για να κληθεί το παιδί μας να υπηρετήσει στο Θυσιαστήριο.
Να ευλογηθεί αυτό το παιδί, για να κάνει εκείνο που κανείς άλλος δε μπορεί να πετύχει:
Τη μετουσίωση του ψωμιού και του κρασιού σε Σώμα και Αίμα του Κυρίου μας.
Και λείπει το όνειρο της αγιασμένης ώρας που προχωρώντας προς την Ωραία Πύλη
Απ' τα χέρια του δικού μας παιδιού θα πάρουμε το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου μας.
Σκέφτομαι εκείνη την ευλογημένη μάνα που όταν κάποτε θα ψελλίσει το
"Ιδού εγώ και τα παιδιά μου..."
Κάποιο απ' αυτά τα παιδιά της θα΄ναι εκείνο
Που από τη γη ακόμα θα φορούσε το αγγελικό ένδυμα.

Γαλάτεια Γρηγοριάδου Σουρέλη