Όσες εικόνες Σου κι αν έχω, δεν χορταίνω!...

Δεν με φτάνουν!...
Δεν θα πω ποτέ αρκεί!...
Το ηλιοστάλαχτο φώς του προσώπου Σου
Η ωραιότητα της παρθενίας Σου
Ο διάχρυσος ιματισμός της αρετής Σου
Η έσωθεν Θεοθυγατρική Σου δόξα
Ο εν χλωρότητα χρυσίου κροσσωτός στολισμός
Της πανωραίας και υπέρλαμπρης αγνείας Σου
Ο περίσεμνος ευαγγελισμός της αγάπης Σου
Το περίδοξο μητρικό Σου κάλλος
Η ικετευτική Σου ταπείνωση
Η παραμυθητική παρρησία Σου
Η τετρωμένη από τη δίστομη ρομφαία του πόνου πεντακάθαρη καρδιά Σου
Η φωτεινή σκέπη της προστασίας Σου
Η ζωοδόχος πηγή χων χαρίτων Σου
Η κραχαιά ως Θάνατος αγάπη Σου
Η χρυσοκέρινη ειδή της ζωαρχικής Σου κοίμησης
Το υπερκόσμιο Θεομητορικό Σου μεγαλείο
Μάννα μου, Φώς μου, δεν χορταίνονται!
Ναχαν ο κάθε τοίχος
Η κάθε σελίδα
Η κάθε διαθέσιμη επιφάνεια Εικόνα Σου
Παναγία μου! Ίαμα χων ματιών
Και της καρδιάς, και της ψυχής μου!