Και να μοιράζομαι και να μοιράζεσαι
Και να θέλω να σου κρυφτώ
Και να μην μπορώ γιατί με ξέρεις τόσο καλά
Και με νιώθεις και με καταλαβαίνεις και σε καταλαβαίνω
Και να καθρεπτίζομαι στα μάτια σου
Και να βλέπω τον εαυτό μου
Και να χαίρομαι μ΄αυτό
Και να με πειράζεις με τα αστεία σου και να νευριάζω
Και να διαβάζω τις σκέψεις σου και να τρελαίνεσαι
Και να συμβαίνει μαζί σου αυτό το μαγικό
Και να απορώ ακόμα και εγώ
Και να μου παίρνεις δώρα γλειφιτζούρια
Και να σου παίρνω δώρα γλειφιτζούρια
Και να ανυπομονώ να έρθει η επόμενη πανσέληνος για να μου πεις σ΄αγαπώ
Και να μου φαίνεται τόσο μεγάλη η αναμονή
Που να μετονομάζω το στρογγυλό φωτιστικό στο ταβάνι σε φεγγάρι
Και το μαύρο ταβάνι σε μπλε ουρανό
Και να μου λες πως μ΄αγαπάς
Και να σου λέω πόσο ερωτευμένη είμαι μαζί σου
Και να μην πρέπει να στο πω μα να στο χρωστώ
Και να με νοιάζεσαι, και να με προσέχεις
Και να μου φτιάχνεις καφέ, και να σου φτιάχνω καφέ
Και να ψάχνεις αφορμή να κατεβαίνεις τις σκάλες
Και να έρχεσαι, και να φεύγεις
Και να αντικρίζεις το πλατύσκαλο και να θυμάσαι
Και να χαμογελάς, και να χαμογελώ
Και να σκέφτομαι πως να σε γλιτώσω από εμένα
Και να μην μπορώ να φύγω από ΄σένα
Και να ταξιδεύουμε στο Λονδίνο, στη Βαρκελώνη, στο πουθενά, παντού
Και να κάνουμε όνειρα και την ίδια στιγμή να τα γκρεμίζουμε
Και πάλι να τα ξαναχτίζουμε
Και να νιώθεις πως είμαι η μοναδική ευκαιρία που σου έδωσε ο Θεός
Για να είσαι ευτυχισμένος, και να μου το λες και να το νιώθω και εγώ
Και να μου κάνεις δώρο κάρτα δώρου
Και να τρελαίνομαι και να θέλω να κλάψω, να γελάσω να σε πάρω αγκαλιά
Και να μην σε αφήσω ποτέ
Και να θέλω να σου λέω όλη μέρα ευχαριστώ
Και να με μαλώνεις, και να μου λες συγνώμη, και να σε μαλώνω
Και να θέλω να μαγειρεύουμε μαζί, να κάνουμε έρωτα, να ονειρευτούμε να φάμε κρέπα σοκολάτα
Και να σου ζητάω να με παντρευτείς και να αναρωτιέμαι τι λέω
Και πάραυτα να ταξιδεύω ως τη Σίφνο
Και αναγκαστικά να ξανά επιστρέφω
Και να θέλω να σε φροντίζω να έχεις πάντα καθαρά σιδερωμένα ρούχα, ζεστό φαγητό
Και να μην μπορώ και να στεναχωριέμαι
Και να μου χαρίζεις ηλιοτρόπια, και να μην μπορώ να τα πάρω
Μα να είναι σαν να τα κρατώ στα χέρια μου καιρό
Και να είσαι τρελαμένος με τα μάτια μου
Και εγώ να μην μπορώ να καταλάβω το γιατί
Και να ξέρω πως όλα θα τελειώσουν γρήγορα
Και συγχρόνως να κάνω όνειρα για το σπίτι στο νησί
Και να ξέρω πως και να τελειώσουν όλα, μέσα μας δεν τελειώνει τίποτα
Και να φοβάμαι μην σε κερδίσουν χέρια που δεν αξίζουν να σε κρατούν και να πονάω
Και να αναρωτιέμαι που ήσουν όλη την υπόλοιπη ζωή μου
Και να ιδρώνεις για΄μένα, και να ανατριχιάζεις για΄μένα
Και να θέλω να σου δώσω τα πάντα
Και πάντα να νιώθω τα χέρια μου αδειανά
Και να αισθάνομαι συνέχεια πως σου αξίζει μόνο το καλύτερο
Και να μισώ τον εαυτό μου που δεν είμαι εγώ αυτό
Και να ανοίγομαι και να σου μιλάω για τις πληγές μου
Και καταβάθος να ντρέπομαι, και να μην θέλω
Και στο βάθος να τρελαίνομαι να μου λες τη γνώμη σου για το κάθε τι
Και να σε ξεματιάζω, και να κάνω τα πάντα για να σου πάρω τον πονοκέφαλο και να νευριάζεις
Και να ανατριχιάζεις συνεχώς με το παραμικρό
Και να ανατριχιάζω και εγώ
Και να προσπαθείς να αλλάξεις το πουλόβερ σου
Γιατί νομίζεις πως έτσι θα μου αρέσεις περισσότερο
Και να μην χορταίνω να σε πειράζω γι΄αυτό
Και να καπνίζεις τσιγάρο και να αναπνέω τον καπνό σου
Και να μην με νοιάζει, απλά να σκέφτομαι ότι μοιράζομαι μαζί σου κάτι
Και να φοβάμαι πως κάνεις παραπάνω πράγματα γιατί δεν είμαι δικιά σου
Και να θυμώνω, και να στεναχωριέμαι, και να μπερδεύομαι
Και να καθρεφτίζονται τα σώματά μας στην οθόνη
Και να βλέπω τα χέρια σου να με χαϊδεύουν
Και να παρακαλάω να μην σβηστεί ποτέ αυτή η εικόνα από τη μνήμη μου
Και να σου αφιερώνω τραγούδια
Και να μου γράφεις cd με τα τραγούδια μας
Και να αρνούμαι να ακούσω ράδιο, και να ακούω μόνο τα cd σου
Και να μου δίνεις να δω ταινίες και να τις κρατώ κρυφά χωρίς να τις δω
Γιατί καταβάθος λαχταρώ να τις δω στην αγκαλιά σου, και να μην στο λέω
Και να ξέρεις πόσο φοβάμαι το σκοτάδι, και να νιώθω πως με κάποιο τρόπο είσαι πάντα εκεί
Και μου ανάβεις το φως, και ας μην είσαι εκεί
Και να με βλέπεις όπως δεν με έχει δει κανείς άλλος στη ζωή μου ως τώρα
Και να με ξέρεις όπως άλλος κανείς
Και να μου τρίβεις το λαιμό
Και να σου κρατώ το χέρι, και να μου φιλάς το χέρι
Και να δακτυλογραφώ τα κείμενά μας, και να αγχώνομαι και εσύ να με καθησυχάζεις
Και να με βγάζεις φωτογραφίες, και να θυμώνω
Και να μας βγάζω φωτογραφίες, και να τις χαζεύω ώρες μετά
Ξανά και ξανά
Και να σου λέω πως πέρασα το Σαββατοκύριακο χώρια σου
Και να μου λες τι είδες στα όνειρά σου
Και να ονειρεύομαι ότι κοιμάμαι δίπλα σου, στο κρεβάτι σου, στη μεριά μου
Και να ονειρεύεσαι ότι με κρατάς αγκαλιά
Και μοιραζόμαστε τη θέα από το δωμάτιό σου
Και να μου χαρίζεις το εισιτήριο σου
Και να θέλω να το κάνω και εγώ μα να μην το κάνω
Και να μην γελάω με τα αστεία σου
Και να προσπαθείς να με κάνεις να γελάω περισσότερο
Και να θέλεις να κοιμηθείς και άλλο το πρωί αλλά να ξυπνάς για να έρθεις νωρίς
Και να νευριάζεις όταν σε παίρνει ο ύπνος, και να σε πειράζω
Και να ξαφνιάζομαι όταν έρχεσαι νωρίτερα, και να γελάω
Και να χαϊδεύω το μπράτσο σου, την κοιλιά σου, τα χέρια σου
Και να θέλω να σου πω πόσο ανάγκη σε έχω, και να μην το κάνω
Και να θέλω να σε διώξω μακριά από ΄μένα και πάλι να μην το κάνω
Και να είμαι δυστυχισμένη όταν έχω άδικο, όταν νευριάζω χωρίς λόγο
Και να είμαι ευτυχισμένη όταν με καταλαβαίνεις
Και να είμαι μακριά σου, και να έχω τόσο ανάγκη να ήσουν δίπλα μου
Και να σε λέω ψυχούλα μου
Και τελικά να το αισθάνομαι τόσο δυνατά, τόσο που να το ακούς
Και να κλαίω, και να είσαι χιλιόμετρα μακριά μα να ακούς τα αναφιλητά μου
Και να τρομάζω όταν θυμώνεις
Και να με αγκαλιάζεις όταν αγχώνομαι, όταν αγωνιώ
Και να με παρηγορείς όταν πονάω
Και να απορώ πώς με δέχεσαι έτσι όπως είμαι
Και να φοβάσαι πως με τρομάζεις, και να μην τρομάζω ποτέ
Και να αισθάνομαι τόσο βαθιά που να μην μπορώ να βρω τα λόγια να το εκφράσω
Και να είμαι τόσο μπερδεμένη που να μην ξέρω πώς να το αντιμετωπίσω
Και να φοβάμαι μήπως δεν είσαι ακριβώς αυτός που δείχνεις
Και να θυμώνω που σε αμφισβητώ, και να σε εμπιστεύομαι
Και να με προσέχεις περισσότερο από εμένα
Και να με νοιάζεσαι πιο πολύ απ΄όλους τους άλλους στη ζωή μου
Και να φοβάμαι τόσο μα όταν είμαι δίπλα σου να νιώθω τόσο ασφαλής
Και να σου μιλάω για ότι χειρότερο έχω μέσα μου
Και να προσπαθώ να σου δίνω ότι καλύτερο έχω μέσα μου γιατί δεν σου αξίζει τίποτα λιγότερο
Και να ανοίγομαι, και να σου λέω όλες τις αλήθειες αν και κατά βάθος δεν θέλω
Και να σε παρακαλάω να μην με απογοητεύσεις
Και κάθε μέρα να νομίζω πως είναι η τελευταία
Και κάθε μέρα να νομίζω πως είναι η πρώτη
Και παρ΄όλα αυτά να περιμένω ένα σημάδι, όχι από΄μένα, όχι από ΄σένα
Και να μην έρχεται ποτέ
Και να με κάνεις να ξεχνάω πια είμαι
Και να με κάνεις να ηρεμώ
Και να με κάνεις να αγχώνομαι απίστευτα και πάλι να ηρεμώ
Και να πρέπει να τελειώσουν όλα, και να ξέρουμε πως δεν τελειώνει τίποτα
Γιατί πρακτικά θα είμαι μακρυά σου
Γιατί ουσιαστικά θα είμαι δίπλα σου
Και να νιώθω πως όπου και αν είμαι, σε όποια αγκαλιά
Και να κοιμάμαι εγώ δίπλα σου θα ξυπνάω
Και να νιώθω την απουσία σου πιο έντονη από την παρουσία του καθένα
Και να πίνω ποτό, και να το μοιράζομαι μαζί σου
Και να καπνίζω και να με μαλώνεις
Και να σε νοιάζομαι
Και να μπερδεύομαι
Και να σε θέλω
Και να φεύγω
Και να έρχομαι
Και να φοβάμαι να τα ζητήσω όλα από τη ζωή μου για να μην το πληρώσω μετά
Και να τα θέλω όλα, και πάλι να κάνω πίσω
Και να φοβάμαι μην σε χάσω πριν σε ξεπεράσω
Και να φοβάμαι μην με χάσεις, μην χαθείς
Και να πέφτω, και να μου κρατάς το χέρι και να ξανασηκώνομαι
Και να σου ζητάω συγνώμη
Και να φοβάμαι μην με μισήσεις
Και να χαμογελώ με δάκρυα στα μάτια
Και να βγαίνω στο μπαλκόνι να δω το φεγγάρι
Και να σκέφτομαι πως ότι και να γίνει, η ζωή μου μπορεί να μοιάζει ίδια με πριν
Αλλά ποτέ μα ποτέ δεν θα είναι ίδια
Και να σε ευχαριστώ για αυτό
Και να με μισώ γι΄αυτό
Και να νιώθω να γυρίζουν όλα γύρω μου, και να είναι όλα σταθερά
Και να νιώθω να γυρίζουν όλα στο μυαλό μου σαν να έχω πιεί όλου του κόσμου το κρασί
Και όμως τελικά να παραμένουν όλα τόσο σταθερά, τόσο ίδια
Και να νιώθω τόσο ευτυχισμένη που η χαρά να φτάνει ως τα χείλη
Και να με πνίγει
Και να νιώθω τόσο άδεια και τόσο γεμάτη μαζί
Και να μου λες εσύ πως αυτό είναι ζωή
Και να μην ξέρω τι μου συμβαίνει στην πραγματικότητα
Και τελικά να ξέρω πολύ καλά τι μου συμβαίνει
Και να φοβάμαι να το παραδεχτώ
Και να απορώ με τον ευατό μου
Και να αναρωτιέμαι αν είμαι εγώ
Και να απορώ πιο πολύ με΄σένα, με την υπομονή σου
Με την αντοχή σου
Και να θέλω να φύγω μακρυά, και να θέλω να μείνω για πάντα εδώ
Και να θέλεις να με χαϊδεύεις, και να σε μαλώνω
Και να νιώθω ότι απλά το μόνο που θέλεις είναι να υπάρχεις στη ζωη μου
Και να χαμογελώ γλυκά
Και να αισθάνομαι τόσο έντονα ότι θέλεις να με κάνεις να πιστέψω στα θαύματα
Ότι θέλεις να με κάνεις να ζήσω το θαύμα
Και να μην τα παρατάς εύκολα
Και να φοβάμαι να παραδεχτώ πως όλα πρέπει να σταματήσουν εδώ
Και να μην θέλω να το παραδεχτώ, και να μην θέλω να στο πω
Και να θυμώνεις όταν στο λέω
Μα βαθιά μέσα μου να παρακαλάω να φύγεις, να σωθείς
Και ας πονέσω, και ας πονάω, και ας μείνεις ανάμνηση
Θα μου αρκεί που θα ζείς πάντα μέσα μου
Είναι το μόνο δώρο που μπορώ να σου χαρίσω
Ότι θα είσαι για πάντα μέσα μου...
Όσο και αν πονάω...
Πηγή: http://izoimasmiavolta.blogspot.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου