Τρίτη 31 Ιουλίου 2012

Καρδούλα μου πάμε μαζί στο ταξίδι της ζωής


Όταν λες "σε αγαπώ"
Να το λες με σοβαρότητα.
Όταν λες "συγνώμη"
Κοίτα το άλλο άτομο στα μάτια.
Μην περιγελάς τους άλλους για τα όνειρά τους.
Μπορεί να βγεις πληγωμένος
Αλλά είναι ο μόνος τρόπος για να ζήσεις την ΖΩΗ.
Μην κρίνεις τους άλλους
Από αυτούς που τους περιτριγυρίζουν.
Μίλα αργά, αλλά σκέψου γρήγορα.
Αν κάποιος σου κάνει μια ερώτηση
Στην οποία δεν θέλεις να απαντήσεις
Χαμογέλα και ρώτα τον
"Γιατί θέλεις να μάθεις;".
Να θυμάσαι ότι η πιο μεγάλη αγάπη και οι πιο μεγάλες επιτυχίες απαιτούν μεγάλα ρίσκα.
Όταν χάνεις να μαθαίνεις το μάθημά σου.
Να θυμάσαι τα τρία Σ:
Σεβασμός για τον εαυτό σου
Σεβασμός για τους υπόλοιπους.
Σοβαρότητα στις πράξεις σου.
Μην επιτρέψεις μια μικρή παρεξήγηση να χαλάσει μια μεγάλη φιλία.
Χαμογέλα όταν σηκώνεις το τηλέφωνο
Έτσι ώστε το άτομο που τηλεφωνεί να το αισθανθεί από τον τόνο της φωνής σου.
Να δίνεις σημασία στις λεπτομέρειες.
Να θυμάσαι ότι το να μην αποκτάς πάντα αυτό που θέλεις, είναι μερικές φορές τυχερό...

Τελευταία ευκαιρία μετανοίας

Ο Θεός είναι
''Ο ετάζων καρδίας και νεφρούς''.
Αυτός που εξετάζει τα βάθη της ψυχής μας.
Αν ''ανακαλύψει'' κάποια σπίθα μετανοίας
Παρατείνει τη ζωή μας
Προκειμένου να σωθούμε.
Μας περιμένει!
Η κ. Α. Λ. μου διηγήθηκε το ακόλουθο περιστατικό
Που συνέβη στο χωριό της (Ν.Φωκίδος).
Χρόνια πριν, μια παρέα από παιδάκια έπαιζε απέξω από το φτωχοκάλυβο ενός γέρου
Ξαφνικά η καλύβα έπιασε φωτιά.
Μέσα ήταν και ο γέρος!
Και έγινε ο γέρος κάρβουνο!
Όμως, κανείς δεν κατάλαβε, πως ''έπιασε'' η φωτιά!
Ένα από τα παιδιά, που έπαιζαν απέξω από το φτωχοκάλυβο
Ο  Νικόλαος Αγ. ξενιτεύθηκε στην Αμερική.
 Έμεινε εκεί χρόνια πολλά.
Έφθασε στα γεράματα.
Είχε καημό να γυρίσει στην πατρίδα μας
Να πεθάνει στο χωριό του και πράγματι γύρισε!
Το 1990 έφθασε στα τελευταία του.
Χαροπάλευε  επί  μέρες, αλλά η ψυχή του δεν έβγαινε!
''Τι συμβαίνει;'' έλεγαν οι συγχωριανοί του.
Ο ίδιος βέβαια ήξερε την αιτία του κακού.
Και φώναξε παπά.
Πάτερ (είπε)
Εγώ έκαψα την καλύβα και το γέρο!
Πες στους συγγενείς του να με συγχωρέσουν.
Ευθύς ξεψύχησε εν ειρήνη!

Αρχ. Βασιλείου Μπακογιάννη

Δευτέρα 30 Ιουλίου 2012

Μη μεριμνήσητε λέγοντες, τι φάγωμεν ή τι πίωμεν


Ο Μέγας Αντώνιος έλεγε
Όλη μας την προσοχή
Πρέπει να τη δίνουμε
Στην ψυχή περισσότερο παρά στο σώμα.
Να παραχωρούμε βέβαια στο σώμα λίγο χρόνο
Για τις (φυσικές) ανάγκες του
Όλο τον καιρό μας όμως να τον αφιερώνουμε
Στη ψυχή
Και να επιδιώκουμε την ωφέλειά της
Όχι μόνο για να μην παρασύρεται από τις ηδονές του σώματος
Αλλά απεναντίας μάλιστα, να χρησιμοποιεί αυτή το σώμα σαν δούλο.
Γιατί αυτό το νόημα έχουν τα λόγια του Σωτήρος
Μη μεριμνήσητε λέγοντες, τι φάγωμεν ή τι πίωμεν, και μη μετεωρίζεσθε
Πάντα γαρ ταύτα τα έθνη του κόσμου επιζητεί
Οίδε γαρ ο πατήρ υμών ο ουράνιος ότι χρήζετε τούτων απάντων
Ζητείτε δε πρώτον την βασιλείαν αυτού και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν (πρβλ. Ματθ.6: 31-33).

Πρέπει να περάσουμε πολλές θλίψεις για να μπούμε στη Βασιλεία του Θεού


Πρέπει να γνωρίζεις
Ότι μέσα στις θλίψεις και τα παθήματα
Στην υπομονή και στη πίστη
Είναι κρυμμένες οι υποσχέσεις του Θεού
Όπως επίσης και η δόξα και η απόκτηση
Των ουρανίων αγαθών.
Γιατί και το σιτάρι, που σπέρνεται στη γη
Είναι ανάγκη πρώτα να δοθεί
Στη σήψη και στην ατιμία, φαινομενικά
Και έτσι να απολαύσουμε την ομορφιά και τον πολλαπλάσιο καρπό του.
Αν όμως δεν περνούσε από τη σήψη εκείνη και τη φαινομενική ατιμία
Δεν θα έβγαζε καρπό.
Αυτό λέει και ο Απόστολος:
"Πρέπει να περάσουμε πολλές θλίψεις για να μπούμε στη Βασιλεία του Θεού".
Και ο Κύριος λέει:
"Με την υπομονή σας, θα σώσετε τις ψυχές σας" και "στον κόσμο θα έχετε θλίψεις".

Κυριακή 29 Ιουλίου 2012

Ο αγώνας του κάθε χριστιανού


Έργο των χριστιανών
Είναι να πληρώσουν την ύπαρξη τους
Και όλο τον κόσμο με τη θεία χάρη και αγάπη.
Μόνο με αυτή κατατροπώνεται ο σατανάς
Και ο πνευματικός θάνατος.
Μόνο με αυτή λάμπει η δόξα του Θεού στη γη
Και οι άνθρωποι ελκύονται προς το θείο φως
Εγκαταλείποντας τα έργα της πλάνης.
Και αν στις ημέρες μας
Και μάλιστα και στη χώρα μας
Όλο και περισσότερο οι άνθρωποι δεν συγκινούνται
Από το κήρυγμα του Ευαγγελίου
Αυτό αποτελεί ένδειξη
Ότι όλο και περισσότερο λιγοστεύουν οι χριστιανοί
Που είναι πλούσιοι σε θεία χάρη και πνευματική αγάπη.
Αν λοιπόν ως χριστιανοί επιθυμούμε να επιστρέψει ο κόσμος στον αληθινό Θεό
Τον Ιησού Χριστό
Οφείλουμε να στρέψουμε ολοκαρδίως τον αγώνα μας
Στο να προσελκύσουμε μέσα μας τη θεία χάρη και αγάπη.

Η Ορθόδοξη κοινωνικότητα


Λέγοντας κοινωνικότητα
Εννοούμε τη στάση του ανθρώπου
Απέναντι στο συνάνθρωπο.
Κοινωνικός είναι αυτός
Που καλλιεργεί θετικά η στάση
Και της δίνει ανώτερο περιεχόμενο (ανθρωπιά).
Οι άνθρωποι του κόσμου
(Άπιστοι, άθεοι ή θρησκευτικά αδιάφοροι)
Περιορίζουν το κοινωνικό χρέος στη σχέση δικαιοσύνης
Σε νομικά δηλαδή πλαίσια.
Ο Χριστιανός ξεπερνά τη σχέση δικαιοσύνης
Και προχωρεί στη σχέση της αγάπης
Στην αγαπητική κοινωνία με τον συνάνθρωπό του
Που τον βλέπει ως εν Χριστώ αδελφό του.
Η αγαπητική όμως αυτή σχέση τότε είναι δυνατόν να πραγματοποιηθεί
Όταν ο άνθρωπος έχει γίνει αληθινά παιδί του Θεού, βρίσκεται στην κοινωνία Του.
Κοινωνικός, έτσι στη γλώσσα της Ορθοδοξίας
Είναι αυτός, που πραγματικά αγαπά τον Θεό και τον συνάνθρωπό του.
Χωρίς μετοχή όμως στην αλήθεια του Θεού
Στον τρόπο ζωής που Εκείνος έφερε στον κόσμο
Κοινωνικότητα δεν μπορεί να υπάρξει.
Κοινωνικοί εν Χριστώ είναι οι Άγιοι, εκείνοι που ζουν την πνευματικότητα της Εκκλησίας
Αλλά και όσοι αγωνίζονται τον αγώνα των Αγίων.
Αν λοιπόν ο Χρυσόστομος υπήρξε πράγματι ''υπόδειγμα κοινωνικότητας''
Είναι γιατί υπήρξε Άγιος απόλυτα πιστός στο Θεό άνθρωπος
Και είχε τις κατάλληλες γι`αυτό προϋποθέσεις.


Πηγή: http://kl-klekk.blogspot.gr/

Σάββατο 28 Ιουλίου 2012

Ο δρόμος της μετανοίας


Να ποιος είναι ο δρόμος της μετάνοιας
Να έλθουμε εις εαυτόν
Να σταθούμε ενώπιον του Θεού
Να δούμε τον εαυτό μας ως καταδικασμένο
Που δεν αξίζει ούτε συγχώρηση ούτε έλεος
Όπως ο Κάιν που έφυγε από προσώπου  Θεού
Κι ωστόσο να στραφούμε προς τον Κύριο με τα λόγια
Πιστεύω, Κύριε , στην αγάπη σου
Πιστεύω στο Σταυρό του Υιού Σου
Πιστεύω, βοήθει μου τη απιστία!
Ν`ακολουθήσουμε κατόπιν το δρόμο του Χριστού
Να τα δεχόμαστε όλα από τα χέρια του Θεού
Σε όλα τα πράγματα να εμφανίζουμε τους καρπούς της αγάπης
Και πριν από όλα να συγχωρούμε τον αδελφό μας
Χωρίς να περιμένουμε πρώτα να διορθωθεί
Να τον μεταφέρουμε όπως ένα σταυρό
Να δεχόμαστε ακόμα και να σταυρωθούμε εν ανάγκη γι`αυτόν
Λέγοντας, όπως ο Χριστός
''Πάτερ, άφες αυτώ, ου γαρ οίδε τι ποεί''...
Τότε ο ίδιος ο Κύριος
Αυτός που μας διαβεβαίωσε πως όποιο μέτρο χρησιμοποιούμε εμείς για τους άλλους
Το ίδιο θα χρησιμοποιήσει και ο Θεός για μας
Και Αυτός που μας έδωσε την εντολή να συγχωρούμε
Όπως ο ουράνιος Πατέρας μας συγχωρεί
Αυτός ο Κύριος δεν θα κάνει πίσω
Θα μας συγχωρήσει
Θα μας ανορθώσει
Θα μας σώσει
Και θα μας προσφέρει
Όπως στους Αγίους, την ουράνια χαρά, από τούτη δω τη ζωή.
Μακάρι να μας αξιώσει ο Θεός...
Μακάρι ο καθένας μας, από σήμερα κιόλας
Χωρίς να χάσει στιγμή να μπορέσει να κάνει
Τα πρώτα βήματα στην οδό της μετανοίας
Διότι αυτά τα βήματα αποτελούν την πρόγευση της Βασιλείας του Θεού!

Μόλις Γύρισα Από Το Άγιον Όρος




Από την εκπομπή του π.Ανδρέα Κονάνου Αθέατα Περάσματα
Του ραδιοφωνικού σταθμού της Πειραϊκής Εκκλησίας.

Παρασκευή 27 Ιουλίου 2012

Πλέουμε στον ωκεανό της ύπαρξής μας...


Πλέουμε στον ωκεανό της ύπαρξής μας
Δηλαδή διασχίζουμε μία ζωή γεμάτη
Θύελλες
Καταιγίδες
Πολύπλοκες καταστάσεις και προβλήματα.
Θα προτιμούσαμε, κάπου-κάπου
Τα προβλήματα να βρίσκουν τη λύση τους
Να επεμβαίνει ο Θεός για να δίνει τις εντολές Του.
Τα προβλήματα να υποχωρούν
Η θάλασσα να γαληνεύει
Ο άνεμος να κοπάζει.
Πόσο ευχάριστο δεν θα ήταν τότε ν`αρμενίζουμε στα καταγάλανα νερά.
Δεν είναι όμως αυτή η κλήση μας.
Η κλήση μας συνίσταται στο να προπορευόμαστε με αδάμαστη και ασάλευτη πίστη
Ξεπερνώντας όλες τις δυσκολίες
Όλη τη φρίκη που ενδεχομένως προβάλλεται στο διάβα μας.
Και τέτοιου είδους φρίκη συνάντησαν οι απόστολοι αργότερα...

Ο Θεός κρίνει τον καθένα, σύμφωνα προς τα έργα και την προαίρεσή του


Είναι μεγάλο θηρίο ο άνθρωπος
Όταν αποκλίνει προς το κακό.
Όταν το λογικό αυτό ον επιδίδεται σε έργα αρετής
Είναι μεγάλο και πολύτιμο.
Όταν όμως αποκλίνει προς την κακία
Μιμείται την αγριότητα των άγριων θηρίων.
Όταν δε μεταπέσει προς την αγριότητα
Το ήρεμο και λογικό αυτό ον
Τότε υπερβαίνει κατά την θηριωδία
Πολλά άλλα άγρια θηρία.
Η αμφισβήτηση των ηθικών αξιών είναι καθημερινή.
Σε μια κοινωνία που οι νέοι δικαιολογημένα απέρριψαν
Την υποκριτική νοοτροπία των μεγαλυτέρων τους
Οδηγηθήκαμε αναπότρεπτα σε αντίθετες ακρότητες... καταστροφικές.
Είναι εύκολο να ασχολούμαστε με τους άλλους, κατακριτικά.
Αλλά είναι δύσκολο να ασχολούμαστε με τα λάθη και τις αδυναμίες μας.
Άλλες οι τάσεις και τα πάθη της νεανικής ηλικίας.
Άλλες οι συνήθειες κι οι ροπές της ωρίμου ηλικίας.
Άλλες οι αδυναμίες και τ`ελαττώματα της γεροντικής.
Διαφέρουν και κατά το είδος τα αμαρτήματα
Αλλά και ο Δίκαιος Θεός κατ`άλλον τρόπο καταλογίζει ευθύνες.
Κρίνει τον καθένα, σύμφωνα προς τα έργα και την προαίρεσή του.

Πέμπτη 26 Ιουλίου 2012

Το σημείο του Σταυρού


Το σημείο του Σταυρού
Είναι μεγάλη ασφάλεια.
Δεν απαιτεί καμιά δαπάνη
Και για τούτο
Είναι προσιτό και στους φτωχούς.
Δεν είναι κόπος ούτε για τους αρρώστους
Επειδή η Χάρη είναι από το Θεό
Και είναι σημάδι των πιστών
Και φόβος για τους δαίμονες.
Διότι πάνω στο Σταυρό κατανίκησε τους δαίμονες
Τους διαπόμπευσε ολοφάνερα τους κατεξευτέλισε.
Όταν λοιπόν δουν το Σταυρό, έρχεται στο νου τους ο Εσταυρωμένος.
Φοβούνται Αυτόν, που συνέτριψε τις κεφαλές του νοητού δράκοντα.

Εγώ ο Άλλος...




Ταινία μικρού μήκους Δημοτικό Σχολείο Χάλκης 2011-2012.
Η ταινία αυτή πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια διαγωνισμού ταινιών μικρού μήκους
Που διοργάνωσε η Διεύθυνση Α/θμιας Εκπ/σης Ν. Σερρών
Με θέμα
"Ένας πλανήτης...μια ευκαιρία".
Πραγματοποιήθηκε από τους μαθητές του Δημοτικού Σχολείου Χάλκης
Υπό την καθοδήγηση των εκπαιδευτικών
Και αναφέρεται στη διαφορετικότητα.

Υπεύθυνοι Εκπαιδευτικοί: Ζωγράφου Δέσποινα, Τζιμα Δήμητρα.

Τετάρτη 25 Ιουλίου 2012

Μη με ψάχνεις άδικα μέσα στο πλήθος


Μη με ψάχνεις άδικα μέσα στο πλήθος.
Θέλεις να σου πω που θα με βρεις σίγουρα;
Είναι ένα μικρό δρομάκι,που γράφει αδιέξοδο.
Συχνάζω εκεί και ζωγραφίζω εθνικές οδούς
Πολύβοους δρόμους,πλατείες κι απέραντα πάρκα...
Καλό σκαρί η ψυχή μου,ταξιδιάρικο!
Ξεκινάει πάντα με (απαγορευτικό).
Μπορεί να σπάσαν όλοι οι κάβοι μου
Αλλά έμαθα καλά το τραγούδι της Γοργόνας.
Ευτυχώς, σου λέω,που έμαθα μερικά χρήσιμα πραγματάκια.
Να μαζεύω,ας πούμε, πολύχρωμα χαρτάκια
Και να τα βάζω ουρές στα όνειρά μου.
Όχι πως τη γουστάρω και τόσο την εξορία που επέλεξα.
Πολλές φορές μάλιστα ψάχνω τρόπους να δραπετεύσω.
Αλλά σιχάθηκα.
Σιχάθηκα να βλέπω τους νάνους να κάνουν λιτανείες στους γίγαντες.
Φυλάξου,αγάπη μου.
Φυλάξου από κείνους που σκοτώνουν τους κύκνους τη νύχτα
Για να στολίζονται με τα φτερά τους την ημέρα.
Όχι.
Όχι.
Δε θέλω να με χαϊδέψουν χέρια που έχουν στα δάχτυλα χρυσόσκονη...
Μπορεί να σκότωσαν πεταλούδες...

Πηγή: http://sofiaskepseis.blogspot.gr/

Όπου δεν υπάρχει ταπείνωση, λείπει η αγάπη


Σήμερα βλέπεις κανείς
Πιο πολύ από άλλον καιρό
Τον άνθρωπο να`ναι κολλημένος στην αμαρτία
Και να`ναι ταραγμένος
Μ`όλο που θαρρεί πως η ευτυχία του
Είναι στηριγμένη γερά
Στα τελειοποιημένα συστήματα της ζωής του.
Ποτέ δεν φοβότανε τόσο πολύ ο άνθρωπος τη φτώχεια
Την αρρώστεια, και το θάνατο
Όσο τα φοβάται τώρα, που δε φοβάται το Θεό.
Ζητήσετε τον Κύριο, ως κατάδικοι,  λέγει ένας άγιος
Και δυναμωθείτε με την ελπίδα του.
Εμείς οι σημερινοί άνθρωποι δεν έχουμε ταπείνωση
Δεν κάνουμε υπομονή
Δεν μπορούμε να βαστάξουμε στην αδικία
Γιατί δεν έχουμε αυτή την ελπίδα που γλυκαίνει τις πίκρες.
Κι όχι μονάχα δεν έχουμε ταπείνωση, μα δεν μας αρέσει κι ο ταπεινός άνθρωπος
Γιατί δεν έχουμε ήμερα αισθήματα.
Όπου δεν υπάρχει ταπείνωση, δεν υπάρχει αγάπη.
Όπου υπάρχει αγάπη, δεν υπάρχει υπερηφάνεια.
Όποιος αγαπά τις κολακείες και την καλοπέραση, δεν μπορεί να`χει ταπεινά αισθήματα.
Όλα είναι δεμένα, το`να με τ`άλλο, τα καλά καθώς και τα κακά.
Είναι παράξενο πράγμα πως κατάντησε ο άνθρωπος σε τέτοια παραμόρφωση της ψυχής
Ώστε να του φαίνεται πως ο νόμος του Θεού είναι το πιο βαρύ και το πιο δύσκολο πράγμα
Ενώ είναι εύκολος και χαροποιός.
Ο Χριστός δεν ζητά από μας να εχθρευόμαστε ένας τον άλλον
Είτε να σκοτώνουμε
Είτε να κλέβουμε
Είτε να θυμώνουμε
Είτε να κυνηγάμε να κάνουμε πλούτη με κόπους και με κινδύνους σε στεριά και θάλασσα.
Μήπως αυτά δεν είναι τα πιο δύσκολα και εμείς τα κάνουμε εύκολα από τη κακία μας;
Ακόμα και η λέξη  ''μοχθηρός'' και "μοχθηρία'' δείχνει πως η κακία είναι κουραστική.
Τον σκοτωμό, το κούρσος, το κυνήγι των λεφτών, την εκδίκηση
Τα έχουμε για εύκολα και τα κάνουμε με προθυμία.
Και λέμε δύσκολα και κοπιαστικά, την αγάπη, την ταπείνωση, την ελεημοσύνη
Όλα τα ήμερα και τα καλά, επειδή τα παράγγειλε ο Χριστός.
Ο διάβολος μας κάνει να τα βλέπουμε όλα ανάποδα.

Φώτης  Κόντογλου

Τρίτη 24 Ιουλίου 2012

Θυσίες...


Απαιτούνται θυσίες
Για να απαρνηθούμε το αμαρτωλό
Το κακό
Το πονηρό
Και διεστραμμένο θέλημά μας.
Θυσίες...
Για να σηκώνουμε κάθε μέρα τον σταυρό μας.
Θυσίες...
Για να υπομένουμε αγόγγυστα τους πειρασμούς
Και τα βάσανα της ζωής .
Θυσίες...
Για να ξερριζώσουμε από μέσα μας τα πάθη μας
Και στη θέση τους να σπείρουμε τις θεοαρετές.
Θυσίες...
Για να καταφέρουμε να νηστεύουν οι αισθήσεις μας
Και ειδικότερα η γλώσσα μας
Που ''κόκκαλα δεν έχει και κόκκαλα τσακίζει''.
Θυσίες πολλές για την αγάπη του Θεού.
Θυσίες, και μάλιστα μεγάλες
Για να μπορέσουμε με τη βοήθεια του Θεού
Να συγχωρήσουμε και να αγαπήσουμε τον εχθρό μας!

π. Στέφανος Αναγνωστόπουλος

Η κλήση του Χριστού


Ο Θεός μας καλεί στην ύπαρξη
Επειδή μας αγαπά
Πριν ακόμη μας δημιουργήσει
Γι`αυτό και μας γνωρίζει
Πριν μας φέρει στη ζωή.
Αυτός μας καλεί είναι ο Λόγος του Θεού ο Χριστός.
Δεν μας καλεί στην ύπαρξη
Για να γεννηθούμε και να πεθάνουμε
Αλλά για να ζήσουμε και να σωθούμε
Δηλαδή για να ενωθούμε μαζί Του σε μια ατέλειωτη ζωή.
Η κλήση του Χριστού στο γεγονός της Εκκλησίας
Στην πραγματικότητα της σωτηρίας, είναι ένα μυστήριο
Έργο του θελήματος και της πρόγνωσης του Θεού.
''Ουχ υμείς με εξελέξασθε, αλλ`εγώ εξελεξάμην υμάς'' ( Ιω.15 ,16)
Δεν με διαλέξατε εσείς, αλλά εγώ σας διάλεξα.
Αυτό το κάλεσμα απευθύνεται στον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά, με διαφορετικό τρόπο
Αλλά με κοινό σκοπό, τη βασιλεία του Θεού.
Όταν ο Θεός μας διαλέγει και μας εκλέγει
Όταν Εκείνος μας καλεί σέβεται την ιδιαιτερότητα της προσωπικότητάς μας.
Δεν παραβλέπει το γεγονός ότι ο καθένας από εμάς είναι μοναδικός και ανεπανάληπτος.
Γι`αυτό και δεν καταργεί την ελευθερία μας
Δεν μας ισοπεδώνει και δεν μας εξισώνει
Γιατί η χάρη του Θεού δεν κατασκευάζει πανομοιότυπους αγίους.
Μέσα στο μυστήριο της Εκκλησίας καλούμαστε να χωρέσουμε όλοι
Κλειστοί και ανοιχτοί τύποι χαρακτήρων
Πρόσχαροι και σοβαροί, επιεικείς και αυστηροί, ευαίσθητοι και δυναμικοί
Όποιοι και αν είμαστε εμείς, όποιοι και αν είναι οι άλλοι, οι διαφορετικοί από εμάς.
Οι μαθητές δέχθηκαν αμέσως την κλήση του Χριστού
Ανταποκρίθηκαν αυθόρμητα και ολοκληρωτικά.
Γιατί άραγε;
Επειδή ήταν καλοπροαίρετοι άνθρωποι.
Η απάντησή τους στην κλήση του Χριστού ήταν πράξη υπακοής.
Εμπιστεύθηκαν τον Χριστό και παραδόθηκαν στο θέλημά Του και στην αγάπη Του.
Εδώ λοιπόν, ο δρόμος προς τον Χριστό είναι ένας και μοναδικός, η υπακοή στην κλήση Του.
Η κλήση του Θεού είναι πάντα βαθύτατα προσωπική.
Αγγίζει το κέντρο του εαυτού μας, τον πυρήνα της ύπαρξή μας.
Ο λόγος του Χριστού δεν είναι μια νεφελώδης φιλοσοφία
Ούτε μια ακατανόητη, υψηλή και φλύαρη θεολογία
Όπως δυστυχώς κάποτε τον παραμορφώνουμε και τον κακοποιούμε εμείς.
Ο λόγος του Χριστού έχει πάντοτε αμεσότητα με τα ενδιαφέροντα και τη ζωή των ανθρώπων
Όπως αναφέρει πολλές φορές το Ευαγγέλιο.
Αρκεί να θυμηθούμε ότι στους ακροατές Του που σκέφτονται τον θερισμό
Μιλά για τον πνευματικό θερισμό.
Στη Σαμαρείτιδα που πήγε για νερό στο πηγάδι, κάνει λόγο για το ''ύδωρ το ζων''.
Στους ψαράδες που τους απασχολεί η εργασία τους
Τους μιλά για μια διαφορετική παράδοξη και θαυμαστή αλιεία.

Πηγή: http://kl-klekk.blogspot.gr/

Δευτέρα 23 Ιουλίου 2012

Να προσεύχεσαι απλά και ταπεινά...


Δόξαζε τον Θεό για όλα
Ευχαριστώντας Τον όχι μόνο για τις δωρεές Του
Μα και για τις ποινές Του
Τόσο για τα χρόνια της δυστυχίας
Όσο και για τις ώρες της ευτυχίας…
Ο πόθος σου να κάνεις προσευχές
Για τον άρρωστο κύριό σου
Είναι θεάρεστος.
Αλλά οι φόβοι και οι ενδοιασμοί σου
Για το αν τις κάνεις όπως πρέπει
Είναι υπερβολικοί και αβάσιμοι.
Να προσεύχεσαι απλά
Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησε τον κύριό μου και την οικογένειά του.
Αξίωσέ τον να γυρίσει στο σπίτι γερός, υγιής και ειρηνικός.
Πρόσεξε όμως, να προσεύχεσαι ταπεινά.
Πολύ ταπεινά.
Αν έχεις υπερήφανη εντύπωση ότι η προσευχή σου είναι ευάρεστη στον Κύριο
Και ότι Εκείνος οφείλει γι΄ αυτό να εκπληρώσει το αίτημά σου
Τότε, σε βεβαιώνω, δεν θα εισακουσθείς.
Στη διάρκεια της κοινής θείας λατρείας
Δεν είναι σωστό να κανείς να τραβάει την προσοχή των άλλων
Κάνοντας πολυάριθμες μετάνοιες ή άκαιρα και επιδεικτικά σταυροκοπήματα.
Το σημείο του σταυρού και οι μετάνοιες πρέπει να γίνονται
Μόνο στα σημεία εκείνα της ακολουθίας που χρειάζεται.
Τότε, εξάλλου, οι περισσότεροι από τους πιστούς που συμπροσεύχονται θα κάνουν το ίδιο
Κι έτσι κανείς δεν θα δώσει ιδιαίτερη προσοχή σε σένα.
Σαν γενικό κανόνα πάντως στο θέμα αυτό
Σου συνιστώ να ασκείς ένα διακριτικό αυτοέλεγχο
Στην εξωτερίκευση της ευλάβειας και της κατανύξεώς σου
Κάθε φορά που βρίσκεσαι σε δημόσιο λατρευτικό χώρο.
Και τον αγώνα σου αυτό για αυτοσυγκράτηση
Ο Θεός θα τον δεχτεί σαν μια θυσία ταπεινώσεως.

Ουδείς αναμάρτητος


Δεν υπάρχει άνθρωπος αναμάρτητος.
Κι αν μου πεις ότι ο τάδε είναι δίκαιος
είναι σπλαχνικός, είναι φλάνθρωπος
Θα συμφωνήσω.
Δεν μπορεί, όμως
Να μην έχει και κάποιο ελάττωμα.
Ή από την κενοδοξία θα νικιέται
Ή από την κακολογία ή από κάτι άλλο.
Ένας κάνει ελεημοσύνες, αλλά δεν είναι αγνός.
Άλλος είναι αγνός, αλλά δεν κάνει ελεημοσύνες.
Ο ένας έχει τη μία αρετή και ο άλλος την άλλη.
Ο Φαρισαίος νήστευε, προσευχόταν
Δεν αδικούσε κανέναν, τηρούσε το νόμο.
Είχε όμως αλαζονεία.
Έτσι καταδικάστηκε από τον Κύριο
Γιατί η αλαζονεία τον ζημίωσε περισσότερο απ`όσο θα τον ζημίωναν όλες οι αμαρτίες μαζί .
Δεν υπάρχει λοιπόν άνθρωπος απόλυτα δίκαιος
Απόλυτα ενάρετος
Απόλυτα καθαρός από αμαρτία.
Από την άλλη μεριά, δεν υπάρχει αμαρτωλός άνθρωπος που να μην κι ένα μικρό έστω καλό.
Κάποιος λ.χ., κάνει αρπαγές και καταστροφές.
Μερικές φορές, όμως, δείχνει καλοσύνη, βοηθάει έναν άνθρωπο, λυπάται για το κακό.
Ποιος ήταν σκληρότερος από τον άρπαγα βασιλιά Αχαάβ;
Και όμως, ακόμα κι αυτός ένιωσε κάποτε συντριβή και κατάνυξη.
Ποιος ήταν χειρότερος από τον φιλάργυρο και προδότη Ιούδα;
Και όμως, ακόμα κι αυτός μετά την προδοσία του, είπε:
''Αμάρτησα, γιατί έστειλα στο θάνατο έναν Αθώο'' ( Ματθ. 27: 4 ).
Στη ζωή αυτή εφαρμόζεται σ`όλους ο νόμος της ανταποδόσεως.
Γι`αυτό οι ενάρετοι δοκιμάζουν θλίψεις.
Γι`αυτό οι άδικοι απολαμβάνουν αγαθά.
Οι πρώτοι τιμωρούνται εδώ για τις λίγες αμαρτίες τους
Κι έτσι δεν θα στερηθούν τον παράδεισο.
Οι δεύτεροι αμείβονται εδώ για τις λίγες καλές τους πράξεις
Και θα τιμωρούνται αιώνια για την πολλή κακία τους.

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Κυριακή 22 Ιουλίου 2012

Εμφανίσεις και αποκαλύψεις του Κυρίου


Με τις εμφανίσεις του ο Κύριος
Μας φανέρωσε
Πως θα είναι τα σώματα των ανθρώπων
Και μάλιστα των δικαίων
Όταν θα γίνει η ανάσταση των νεκρών.
Συγκεκριμένα, το ότι ο Κύριος μετά την ανάστασή του
Έφερε στο σώματου τα σημάδια
Από τα καρφιά και τη λόγχη
Δείχνει ότι όταν αναστηθούν οι άνθρωποι
Θα φέρουν το δικό τους σώμα  και όχι κάποιο καινούργιο.
Επίσης, το ότι εμφανιζόταν όποτε ήθελε, ενώ οι θύρες παρέμεναν κλειστές
Φανερώνει ότι το σώμα μας δεν θα φέρει την παχύτητα
Που έχει σήμερα στη θνητή του αυτή μορφή
Θα είναι όπως σημειώνει ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός
Σαν το σώμα του Κυρίου μετά την ανάστασή του
Το οποίο διερχόταν δια μέσου των κλειστών θυρών
Δεν κουραζόταν και δεν είχε ανάγκη από τροφή, ύπνο και νερό.
Επειδή όμως δεν είναι μόνο άνθρωπος, αλλά και Θεός κάνει έκδηλη και τη θεϊκή του ιδιότητα. Εμφυσά τους μαθητές του στο πρόσωπο παρέχοντάς τους τη χάρη του Αγίου Πνεύματος.
Έτσι δείχνει ότι αυτός είναι ο Θεός, ο οποίος, αφού έπλασε τον Αδάμ
Εμφύσησε μέσα του πνοή ζωής.
Χαρίζει στους μαθητές του τρεις φορές την ειρήνη
Υποδηλώνοντας την Αγία Τριάδα
Και απαντώντας εμπράκτως στην προφητεία - παράκληση του προφήτη Ησαΐα
Ο οποίος ικετεύοντας τον Θεό, έλεγε:
''Κύριε ο Θεός ημών , ειρήνην δος ημίν'' ( Ησ.26,12 ).
Επίσης, δεν περιμένει να ακούσει από τους μαθητές του για την αμφιβολία του Θωμά.
Εμφανίζεται ξαφνικά και επαναλαμβάνει στον θωμά τα λόγια που εκείνος  είχε πει
Ότι δηλαδή αν δεν δει και δεν αγγίξει τα σημάδια των πληγών, δεν θα πιστεύσει.
Με αυτό τον τρόπο φανερώνει ότι είναι πανταχού παρών και παντογνώστης.
Τέλος, αποδέχεται την ομολογία του Θωμά προς αυτόν
''Ο Κύριός μου και ο Θεός μου''
Επιτιμώντας τον μάλιστα, επειδή χρειάσθηκε πρώτα να δει, και μετά να πιστεύσει.

Σάββατο 21 Ιουλίου 2012

Η ψυχή που γνώρισε το Θεό


Η ψυχή από την αγάπη του Θεού
Είναι σαν να παραφρόνησε.
Κάθεται, σιωπά...
Δεν θέλει να μιλά
Και κοιτάζει σαν παράφρονη τον κόσμο
Και δεν τον επιθυμεί και δεν τον βλέπει.
Κι οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν
Πως αυτή βλέπει τον αγαπημένο Κύριο
Και ο κόσμος έμεινε πίσω της κι έπεσε στη λησμονιά
Κι η ψυχή δεν θέλει να τον προσέχει
Γιατί δεν υπάρχει σ`αυτόν η άφθαρτη γλυκύτητα.
Έτσι συμβαίνει στην ψυχή
Που γνώρισε την θεϊκή γλυκύτητα του Αγίου Πνεύματος.
Ω ...Κύριε
Δώσε μας την αγάπη σου αυτή, σ`όλο τον κόσμο!
Ω ...Πνεύμα άγιο
Ζήσε μέσα στις ψυχές μας.
Για να δοξάζωμε όλοι με μια φωνή τον Ποιητή
Πατέρα, Υιό και Άγιο Πνεύμα.
Αμήν.

Χρειαζόμαστε τη συγχώρηση, γιατί είμαστε άνθρωποι


Η συγχώρηση προϋποθέτει
Τη συνείδηση της ενοχής.
Τη συναίσθηση εκείνη που μας λέει
Ότι με τις πράξεις μας
Τις παραλείψεις μας
Τις νοοτροπίες μας
Και τις συμπεριφορές μας
Βλάψαμε τους άλλους και πικράναμε τον Θεό.
Διαταράξαμε την τάξη
Την οποία ο Θεός έθεσε μέσα μας και γύρω μας.
Από εδώ, λοιπόν πηγάζει αυθόρμητα η εσωτερική ανάγκη της απαλλαγής
Από το βάρος της ενοχής και της αμαρτίας
Δηλαδή η συγχώρηση.
Χρειαζόμαστε τη συγχώρηση, γιατί είμαστε άνθρωποι.
Γιατί η φύση μας είναι ατελής και λανθάνει συνεχώς.
Ο ιερός Χρυσόστομος τονίζει ότι
Και οι νόμοι γνωρίζουν να συγχωρούν τα αναπόφευκτα
Αφού το να κάνουμε λάθη και να πέφτουμε σε πλάνη είναι ανθρώπινο.
Κάποιοι ισχυρίζονται ότι για να μάθουμε να συγχωρούμε
Θα πρέπει να αγνοήσουμε τα λάθη των άλλων που μας πλήγωσαν.
Θα πρέπει να ξεχάσουμε τα σφάλματα αυτών που μας ζημίωσαν.
Αυτό όμως δεν μπορεί να συμβεί.
Γιατί είναι αδύνατο να σβήσουμε ολοκληρωτικά τη μνήμη μας και να διαγράψουμε τη λογική μας. Άλλωστε, θυμόμαστε πράγματα που δεν θέλουμε
Και αδυνατούμε να παραβλέψουμε την πραγματικότητα την οποία ζούμε.
Είναι ανέφικτο να αγνοούμε το κακό που μας ταλαιπωρεί διαρκώς.
Με τη συγχώρηση δεν σβήνουμε το κακό.
Καταλαβαίνουμε όμως, πως αυτό μας εξαπατά και μας παραπλανά
Και έτσι μπορούμε να παλέψουμε εναντίον του.
Με τη συγχώρηση μπορούμε να καθαρίσουμε τη μνήμη από την εμπάθεια της καρδιάς μας
Και να διαχωρίσουμε την ορθή και αντικειμενική κρίση από την κατάκριση
Και τον κάθε είδους αρνητισμό.
Αλλά και εδώ ο δρόμος φαίνεται να είναι μακρύς και δύσκολος, σκληρός και οδυνηρός.
Και εδώ οι παγίδες είναι πολλές και ποικίλες.
Κάποτε η συγχώρηση γίνεται εξωτερική και τυπική και απέχει πολύ από το βάθος
''Των καρδιών ημών''.
Άλλοτε πάλι παρά τα όσα ισχυριζόμαστε στους άλλους
Υποκαθιστούμε τη συγχώρηση με την περιφρόνηση και την κρυμμένη εχθρότητα.
Κάποιες άλλες φορές θέτουμε στη συγνώμη μας όρια και προϋποθέσεις
Κρατούμενα και υπολογισμούς.
Η συγχωρητικότητα είναι η πληγωμένη αγάπη που δίνει πάντα ευκαιρίες για καινούργια αρχή.
Είναι η δύναμη που ανανεώνει την εμπιστοσύνη μας για τους άλλους
Αφού προσπαθεί να τους κατανοεί και να τους αποδέχεται.

Παρασκευή 20 Ιουλίου 2012

Μπορεί ένα βιβλίο να αλλάξει τη ζωή μας


Κάποια φορά ταξίδευα
Με το Intercity Θεσσαλονίκη – Αθήνα
Και κατά τύχη κάθισα μαζί με έναν Μοναχό.
Ήταν συμπαθέστατος και με ευρύ πνεύμα.
Εγώ, φιλοπερίεργος ων...
Μη έχοντας νικήσει το πνεύμα περιεργείας
Όπως προτείνει ο Άγιος Εφραίμ ο Σύρος, τον ρώτησα:
-Πάτερ πως έγινες Μοναχός;
-Ο λόγος που έγινα Μοναχός ήταν ένας και μοναδικός!
Περνούσα κάποτε έξω από ένα βιβλιοπωλείο
Και είδα το εξώφυλλο του Βιβλίου "Ωρολόγιον το Μέγα".
Με εντυπωσίασε ο τίτλος και η εμφάνιση του βιβλίου αυτού
Το αγόρασα και άρχισα να το διαβάζω καθημερινά.
Σταδιακά τα λόγια των προσευχών με εντυπωσίασαν
Και άλλαξα την πορεία της ζωής μου.
Έγινα Μοναχός!
Ο ακηκοώς μεμαρτύρηκεν και αληθής είναι η μαρτυρία μου!

Πηγή: http://anemonpnoi-magdalini.blogspot.gr/

Διακριτική και θεϊκή η φιλανθρωπία


Η αληθινή φιλανθρωπία
Δεν συνίσταται απλώς
Στο να ελεούμε τον πτωχό.
Μόνη δυστυχία μεταξύ των ανθρώπων
Δεν είναι η πενία.
Με πολλές και ποικίλες μορφές
Κάνει την παρουσία της η δυστυχία.
Αλλά πολλά και ποικίλα είναι τα μέσα
Με τα οποία μπορούμε να βοηθούμε τον πλησίον μας.
Ας μη νομίζουμε ότι είναι κάποιος φιλάνθρωπος
Αν δώσει λίγα χρήματα στον πτωχό.
Τότε η φιλανθρωπία θα ήταν προνόμιο μόνο των εχόντων.
Η φιλανθρωπία δεν μετριέται με το ποσόν του χρήματος που δίνουμε
Αλλά με τις διαθέσεις της καρδιάς μας.
Φιλάνθρωπος είναι κάθε ένας που αισθάνεται την δυστυχία του άλλου
Και ζητά με οποιοδήποτε τρόπο να βοηθήσει.
Φιλάνθρωπος είναι εκείνος που προλαμβάνει κάθε ηθικό κίνδυνο
Και σώζει κάποιον από τιν πειρασμό
Ρίχνει βάλσαμο παρηγοριάς στην τραυματισμένη καρδιά του
Υπερασπίζει το δίκαιό του , προάγει το καλό του.
Αλλά και τρόπος με τον οποίο πρέπει να εκδηλώνεται η φιλανθρωπία δεν είναι κάτι το αδιάφορο. Δηλαδή δε πρέπει ανεξάρτητα να ελεούμε.
Υπάρχουν σε κάθε κοινωνία άνθρωποι, που εμπορεύονται την φτώχεια
Που εκμεταλλεύονται τα φιλάνθρωπα αισθήματα των άλλων
Για να ζουν βίο μαλθακό και ράθυμο
Για να ζουν στη μέθη και την ασωτία.
Αυτοί οι επαίτες είναι αληθινή μάστιγα της κοινωνίας.
Ελεώντας τέτοιου είδους επαίτες
Ενισχύουμε την φυγοπονία, την τεμπελιά και την διαφθορά.
Χρειάζεται διάκριση  και έρευνα στην άσκηση της φιλανθρωπίας.
Συνήθως οι πραγματικοί φτωχοί δεν βγαίνουν στις τριόδους, στα σταυροδρόμια!
Η αληθινή φιλανθρωπία δεν είναι εκείνη που προέρχεται από λόγους ιδιοτελείς.
Πόσοι ασκούν την φιλανθρωπία
Για να επιδειχτούν ή για να καλύψουν κάποιες κακίες και αδικίες τους!
Αυτού του είδους η φιλανθρωπία είναι βεβήλωση και ύβρη προς την ωραία αυτή αρετή!
Τέλος η φιλανθρωπία δεν πρέπει να γίνεται εκ λύπης η εξ ανάγκης
Αλλά με προθυμία και χαρά, όπως ωραία λέγει ο Απ. Παύλος:
« Ιλαρόν γαρ δότην αγαπά ο Θεός » (  Β΄Κορ. Θ΄7 ) .
Δηλαδή ο Θεός αγαπά εκείνον που δίδει με προθυμία και χαρούμενο πρόσωπο.

Πηγή: http://kl-klekk.blogspot.gr/

Πέμπτη 19 Ιουλίου 2012

Τίποτα πιο αληθινό


Είμαι κι εγώ ένα παιδί του αιώνα μας
Ένα παιδί της αμφισβήτησης
Της αμφιβολίας και της απιστίας.
Σιγά σιγά, όμως, οδηγήθηκα
Στη βαθειά πεποίθηση
Ότι δεν υπάρχει τίποτα πιο αληθινό
Πιο παραμόνιμο
Πιο ουσιώδες
Πιο τέλειο
Πιο μεγαλειώδες
Πιο σημαντικό
Πιο αγαθό
Πιο πολύτιμο
Πιο μοναδικό από τον Χριστό!
Και αν βρισκόταν κάποιος
Που θα μπορούσε να μου αποδείξει ότι ο Χριστός είναι έξω από την αλήθεια ...
Κι αν πραγματικά η αλήθεια ήταν έξω από τον Χριστό
Θα προτιμούσα ανενδοίαστα να μείνω για πάντα με τον Χριστό
Παρά να πάω με την αλήθεια!

Φιοντόρ Ντοστογιέβσκι

Να ισχυροποιήσουμε την ύπαρξη μας με την ταπείνωση και την πίστη στον Ιησού Χριστό


Με την προσποιητή αδιαφορία
Και την αρχική άρνηση
Που έδειξε ο Χριστός στη Χαναναία
Αποκαλύπτει επίσης ένα βασικό τυπικό του Θεού
Δεν απαλλάσσει τον άνθρωπο
Από τις θλίψεις και τις δοκιμασίες του
Παρά μόνο όταν δει ότι έφτασε
Στα όρια των δυνατοτήτων του.
Και όσο πιο δυνατή πίστη και έφεση δει σε κάποιον
Σε τόσο μεγαλύτερες δοκιμασίες
Επιτρέπει να περιπέσει εκείνος.
Αυτό συμβαίνει, επειδή είναι κανόνας πνευματικός
Ότι όσο περισσότερες θλίψεις υπομένει κάποιος για να τηρήσει το λόγο του Θεού
Τόσο πιο πολύ πλαταίνεται η καρδιά και ο νους του
Ώστε να χωρέσει θεία χάρη και δόξα.
Ο Θεός λοιπόν που ως στοργικός Πατέρας
Ποθεί να μας καταστήσει αιώνιους κληρονόμους του
Φροντίζει για τον καθένα προσωπικά
Να γεμίσει το σάκο της καρδιάς του όσο γίνεται περισσότερο
Με θεία χαρίσματα τα οποία μόνο δια του κόπου και των θλίψεων
Μπορεί να αφομοιώσει ο άνθρωπος.
Αξίζει λοιπόν κατά το παράδειγμα της Χαναναίας
Να ισχυροποιήσουμε την ύπαρξη μας με την ταπείνωση και την πίστη στον Ιησού Χριστό
Για να αντέξει να μεταφέρει μαζί της στην αιωνιότητα
Το ελαφρύ φορτίο των θείων χαρισμάτων που αφθόνως ο Κύριος εναποθέτει πάνω μας
Τυλιγμένο μέσα στις θλίψεις και τις δοκιμασίες.

Τετάρτη 18 Ιουλίου 2012

Δυστυχώς μας λείπει η ταπείνωση


Δυστυχώς, δεν κάνουμε υπακοή
Γι`αυτό και δεν έχουμε προκοπή.
Γι`αυτό δεν τα καταφέρνουμε.
Νομίζουμε ότι κάτι είμαστε
Επειδή κάνουμε δεκαπέντε κομποσχοίνια
Και πενήντα μετάνοιες...
Τίποτα δεν κάνουμε!
Ας θυμηθούμε αυτό, που μας λένε οι Πατέρες
Ότι πρέπει να αισθανόμεθα
Ότι είμεθα  ''χείρωνες των δαιμόνων''
Εφ`όσον διαπιστώνουμε
Ότι, αφ`ενός παραμένουμε αμετανόητοι ως προς την ικανοποίηση των παθών μας
Και αφ`ετέρου τρέφουμε την ψευδαίσθηση
Ότι δεν είμεθα ''ώσπερ οι λοιποί των ανθρώπων, άρπαγες, άδικοι, μοιχοί'' κ.λ.π.
Αλλά πολύ καλύτεροί τους.
Δυστυχώς μας λείπει η ταπείνωση.

π. Στέφανος Αναγνωστόπουλος

Τρίτη 17 Ιουλίου 2012

Ο χαμένος μας εαυτός


Όσο είμαστε κλεισμένοι στον εαυτό μας
Στο εγώ μας...
Είμαστε άτομα!
Όχι όμως πρόσωπα.
Μόλις εξέλθουμε
Από την κλειστή ατομική μας ύπαρξη
Κι αρχίσουμε, σύμφωνα
Με την αγωγή αυτή της θέωσης
Με τη Χάρη του Θεού
Αλλά και την δική μας συνέργεια να αγαπούμε
Να προσφερόμαστε όλο και περισσότερο σ`Αυτόν και τον πλησίον μας
Γινόμαστε πρόσωπα αληθινά.
Όταν δηλαδή το εγώ μας συναντήσει το Συ του Θεού και το συ του αδελφού
Τότε αρχίζουμε και βρίσκουμε τον χαμένο εαυτό μας.
Αφού μέσα στη κοινωνία της θεώσεως, για την οποία πλασθήκαμε
Μπορούμε να ανοιγόμαστε
Να επικοινωνούμε
Να χαιρόμαστε ο ένας τον άλλον πραγματικά
Κι όχι φίλαυτα.
Αυτό είναι και το ήθος της θείας Λειτουργίας
Στην οποία μαθαίνουμε να ξεπερνούμε το στενό, ατομικό μας συμφέρον
Στο οποίο μας εξωθεί ο διάβολος, η αμαρτία και τα πάθη μας
Και να ανοιγόμαστε σε κοινωνία θυσίας και αγάπης εν Χριστώ.

Αρχ. Γεωργίου Καψάνη
Καθηγούμενου Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους

Η πτώση της πτώσης


Ένα από τα σύγχρονα
Και πολύ εύστοχα τεχνάσματα του πονηρού
Είναι να πείσει τους ανθρώπους
Ότι ο Θεός δεν αγαπά όσους παραβαίνουν
Το θέλημά Του
Οπότε, κάθε επιθυμία να ζήσει κανείς στην Εκκλησία
Καταλήγει σε αποτυχία
Αφού διαπιστώνει ότι δεν έχει τη δύναμη
Ν`αρνηθεί τα πάθη και τον αμαρτωλό εαυτό του.
Η περιφρόνηση αυτού του τεχνάσματος
Διασφαλίζει την κατάργηση του θανάτου
Την ελευθερία από την αμαρτία.
Μακάριοι οι άνθρωποι που επιλέγουν αυτή την οδό της μετανοίας.
Βέβαια η μετάνοια είναι αλλαγή νοοτροπίας και τρόπου ζωής.
Όμως η κάθαρση από τα πάθη, δεν είναι επίτευγμα της στιγμής.
Οι άγιοι αγωνίζονταν χρόνια ολόκληρα για να επιτύχουν την ευλογημένη απάθεια
Και να νιώσουν την ελευθερία των τέκνων του Θεού.
Εκείνο που πιο πολύ χρειάζεται είναι να εμπιστευθούμε τον εαυτό μας στα χέρια του Θεού
Και ν`αρχίσουμε απλά και ταπεινά να ζούμε τις εντολές Του
Συγχρόνως με "συντετριμμένη την καρδίαν'' να ζητούμε το έλεός Του.
Οπότε, μέσα απ`αυτή την λίγη ''προσφορά μας''
Ο Θεός μας, που είναι ''Θεός των μετανούντων ''
Θα συντρίψει το βάρος των δυνάμεων του πονηρού
Και θ`ανορθώσει μέσα μας το ''αρχαίον κάλλος''.
Η αμαρτία είναι πτώση  και οδύνη και βάσανο.
Η μετάνοια είναι η πτώση της πτώσης , η άρνηση της οδύνης, η απαλλαγή του μαρτυρίου.
Μια νέα ζωή αρχίζει να κυριαρχεί στην καρδιά μας
Μια νέα γεύση του κόσμου αρχίζει να υπάρχει.
Είναι η ώρα που δρα ο Κύριος.
''Καιρός του ποιήσαι τω Κυρίω''.
Γι`αυτή την ώρα ας προσευχηθούμε, γι`αυτή τη δράση
Ας του παραχωρήσουμε την καρδιά μας ελεύθερη
Γι`αυτή τη χαρά ας αγωνιστούμε.

Πηγή: http://kl-klekk.blogspot.gr/

Δευτέρα 16 Ιουλίου 2012

Εκεί βρίσκω το δρόμο της επιστροφής προς το Θεό



Συχνά αισθάνομαι την ανάγκη
Να βρεθώ σε ερημικό τόπο
Μακριά από ανθρώπους
Από ήχους και εικόνες
Όπου δεν θα υπάρχουν ερεθίσματα
Και ο νους μου θα μένει ελεύθερος
Για να μπορεί να εισέρχεται
Στο σπήλαιο της ψυχής μου.
Τότε διψάω περισσότερο
Και δεν βρίσκω ανάπαυση
Στη μονοτονία της καθημερινότητας.
Συνήθως καταφεύγω
Σε εγκαταλειμμένα μοναστήρια και εξωκκλήσια για να ησυχάσω.
Εκεί σβήνει από τα αυτιά μου κάθε ήχος και θόρυβος.
Ξεχνώ τις υποχρεώσεις μου και τα καθήκοντά μου
Και μένω ανεπηρέαστος από τα εφήμερα
Με τα οποία συνήθισα να ζω και να τα υπηρετώ.
Εκεί που βλέπω μόνο τις μορφές των Αγίων και το φως των καντηλιών
Εκεί που η ευωδία του θυμιάματος αντικαθιστά κάθε άλλον ερεθισμό της όσφρησης.
Εκεί που μόνο εγώ θορυβώ με την προσευχή μου.
Και νιώθω την προσευχή μου πολύ έντονη και εκ βαθέων.
Εκεί βρίσκω το δρόμο της επιστροφής προς το Θεό.

Φορτώσου το φορτίο τους


Το θαύμα της Θείας Ευχαριστίας
Δεν μένει μόνο στην Αγία Τράπεζα
Αλλά θρέφει όλους μας
Όλη την Εκκλησία.
Θυμάμαι πόσες φορές
Καθώς μεταλάβαινα τον κόσμο
Έβλεπα εμπρός μου πρόσωπα χαρακωμένα
Από την τυράγνια της ζωής
Ή πρόσωπα με μάτια πνιγμένα σε περισπάσεις
Που έπαιρναν στα χέρια τους το μάκτρον
Δηλαδή το μανδήλιο, κι ένιωθα ότι ίσως
Δεν έχουν προετοιμάσει την ψυχή τους όσο θα χρειάζονταν.
Όποτε έχω αυτή την εντύπωση
Θυμάμαι έναν γέροντα που`λεγε σε έναν παπά πνευματικοπαίδι του:
Νάσαι έτοιμος εσύ, καθώς ανοίγει το στόμα του, παίρνοντας πάνω σου το βάρος
Να καλύψεις εσύ τα όσα αδύναμα έχει η ψυχή που μεταλαβαίνει.
Μην κρίνεις, μόνο άρπαζε την αμαρτία απ` την ψυχή των άλλων.
Φορτώσου το φορτίο τους, κι άσε στο Θεό τη μέριμνα για το πως θ`αντέξεις.

     +  Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος

Κυριακή 15 Ιουλίου 2012

Η συνάντηση του Θεού με τον κόσμο


Στις συναντήσεις Του με τον κάθε άνθρωπο
Ο Θεός εμφανίζεται
Όλο και με καινοφανείς μορφές.
Κάθε πρόσωπο και κάθε εμφάνιση
Σημαδεύει κάτι καινούργιο,
Κάτι πρωτόγνωρο.
Όπως κατά την γονιμοποίηση ενός ωαρίου
Από ένα σπερματοζωάριο
Μπορεί να προκύψουν άπειρα
Σχεδόν (1040) διαφορετικά ζυγωτά
Το καθένα με την δική του πρωτόγνωρη γενετική φυσιογνωμία
Όπως οι άνθρωποι όσο κι αν μοιάζουμε
Δεν έχουμε επαναλαμβανόμενες μορφές
Κατά ανάλογο τρόπο ο καθένας μας είναι προικισμένος με την δυνατότητα
Και έχει την ευκαιρία να δώσει μια έκφραση του θεϊκού προσώπου σε αυτόν τον κόσμο .
Ο Θεός λοιπόν φαίνεται απόμακρος
Επειδή η έκφρασή Του στην δική μας ζωή και ψυχή είναι ακόμη άγνωστη, αδημιούργητη.
Μόλις όμως γίνει η συνάντηση μαζί Του
Μια καινούργια, πρωτότυπη, ανεπανάληπτη έκφρασή Του θα κάνει την εμφάνισή της.
Το πρόσωπό Του θα έχει δημιουργήσει μια άγνωστη ως τώρα εικόνα Του
Ένα μοναδικό και ανεπανάληπτο ομοίωμά Του.
Αυτό σημαίνει συνάντηση με τον Θεό.
Ο Θεός από ερώτημα, φιλοσοφικό ζητούμενο και αμφισβήτηση γίνεται πλέον εμπειρία.
Από απόμακρος και δύσκολος γίνεται οικείος και εύκολος.
Γίνεται ''ο εν ημίν''.

Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Νικόλαος

Η γνώση του Θεού


Η γνώση του Θεού σημαίνει
Ότι αυτός που την απέκτησε
Με την ταπεινοφροσύνη και με την προσευχή
Έχει γνωριστεί από τον ίδιο τον Κύριο
Και έλαβε από Αυτόν
Πλούσια την αληθινή γνώση
Των υπέρλογων μυστηρίων Του.
Εάν η γνώση στον άνθρωπο αυτό, ''φυσιοί''
Δηλαδή τον φουσκώνει με οίηση και υπερηφάνεια
Τότε τον κυβερνά ακόμη το υλικό πνεύμα του κόσμου τούτου.
Νομίζει ότι κάτι γνωρίζει και δεν γνωρίζει τίποτε από τα θεία πράγματα
Όπως πρέπει να γνωρίζει.
Η ταπείνωση είναι η μεγαλυτέρα όλων των αρετών.
Όταν φυτευτεί σε μια ψυχή
Μαζί με την προσευχή και την εγκράτεια
Ελευθερώνει από τη δουλεία των παθών
Καθαρίζει με δάκρυα την καρδιά, χορηγεί ειρήνη με την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος.
Τότε ισχυροποιείται η γνώση του Θεού.
Η ψυχή μυείται στην θεωρία των μυστηρίων της Βασιλείας και τους λόγους της Δημιουργίας.
Όσο εμβαθύνει στα βάθη του Πνεύματος
Τόσο περισσότερο βυθίζεται στον βυθό της ταπεινοφροσύνης.
Αισθάνεται τα μέτρα της.
Αναγνωρίζει την αδυναμία της ανθρώπινης φύσεως.
Εκτιμά το ανθρώπινο πρόσωπο ως αθάνατο θεϊκή εικόνα.
Πολλαπλασιάζει την αγάπη προς τον Θεό και προς τον πλησίον.
Αντιλαμβάνεται ότι αντλεί αγιασμόν μόνο από τον χαιρετισμό
Και τον πλησιασμό εκείνων που συναναστρέφεται.

Σάββατο 14 Ιουλίου 2012

Ξετυλίγοντας και πάλι το νήμα της ζωής μας


Από τη νεανική μας ηλικία μας
Οφείλουμε να προετοιμαζόμαστε
Όχι για τις εξομολογήσεις
Που θα γίνουν κατ`ανάγκη μπροστά σ`έναν ιερέα
Αλλά για τις εξομολογήσεις
Που θ`αποτιμούν τη ζωή μας μέρα με τη μέρα
Ενώπιον του Θεού.
Αχ!
Και να μπορούσαμε να δούμε κατάματα
Την κάθε μέρα που περνάει
Και καθετί που από το παρελθόν μας αναδύεται και πάλι στη μνήμη
Και να είμαστε σε θέση να αναγνωρίζουμε ότι το παρελθόν θα μας κατηγορήσει
Θ`αμφισβητήσει το δικαίωμά μας να ονομαζόμαστε χριστιανοί και απλούστερα άνθρωποι..!
Αν ήμασταν έτοιμοι να διερευνούμε  έτσι το παρελθόν μας
Θα είχαμε τη δυνατότητα να το διαγράφουμε χρονιά με τη χρονιά
Και να προσερχόμαστε στην εξομολόγηση με βαθιά και αληθινή συγκίνηση
Μακριά από κάθε συναισθηματισμό
Και με απαιτητική και εναργή συνείδηση της αμαρτωλότητας μας.
Τούτη η συναίσθηση της αμαρτίας μας σημαίνει  ενώπιον Θεού και ανθρώπων
Ότι νιώθουμε ανάξιοι να μας εκτιμούν και να μας αγαπούν.
Κάθε φορά που προετοιμαζόμαστε για μία εξομολόγηση
Είτε προσωπική είτε ενώπιον ενός ιερέα
Οφείλουμε να προσπαθούμε να ξετυλίξουμε και πάλι το νήμα της ζωής μας
Δεν αρκεί να ρίξουμε σ`αυτή μια γρήγορη ματιά
Ενώ ετοιμάζουμε τον κατάλογο των ανάξιων και πονηρών πράξεών μας
Αλλά πρέπει  να εξετάσουμε βαθύτερα με ποιο τρόπο μπόρεσαν να συμβούν όλα αυτά.

Πως ξεγελιόμαστε


Νομίζουμε πως εμείς θα το φτάσουμε
Πως θα το αγγίξουμε…
Μόνο και μόνο προαίρεση καλή να έχεις…
Ξεχαστήκαμε κολυμπώντας σε μικρές νιρβάνες
Που μας χάρισε Αυτός που χαρίζει…
Σαν να το κάναμε κτήμα πια…
Σαν να τελείωσε ο αγώνας…
Ένα σύννεφο, και έφυγε…
Η έρημος…
Η ευλογημένη έρημος που μας φιλοξενεί
Και δεν αφήνει να ξεχαστούμε τελείως…
Μας θυμίζει πως όλα είναι Χάρη…
Που μόνο Αυτός δίνει και αποσύρει σε μια στιγμή…
Η ευλογημένη έρημος που μας μαθαίνει να υπομένουμε τους ήχους χωρίς αντίλαλο
Και να προσμένουμε τα αόρατα, τα μη φανερά…
Ένα πρόσωπο…
Βγαίνεις ξαφνικά από ροζ κήπο με άρωμα γαρδένιας και πατάς στην άμμο…
Άμμο απέραντη και ατελείωτη…
Εκεί έχεις για παρέα τα άσπλαχνα κοράκια που περιμένουν το δείπνο…
Μια συνάντηση με τον εαυτό σου τεντωμένη στα άκρα αντοχής…
Μια αναθεώρηση ξανά και ξανά…
Μέχρι που θα μας στείλει τις πρώτες σταγόνες και θα βγουν τα άνθη της ερήμου…


Πηγή: http://anemonpnoi-magdalini.blogspot.gr/

Παρασκευή 13 Ιουλίου 2012

Η Αγάπη είναι Θαύμα..


Όποιο αληθινό ζευγάρι γνώρισα
Και προσεκτικά παρατήρησα
Είδα πως τα καταφέρνει
Τόσο θεαματικά στην αγάπη....
Γιατί είναι.... ζευγάρι ταπεινών...
Πλάσματα συντετριμμένα
Από κάποιο μαρτύριο στη ζωή τους
Μαρτύριο που τους έμαθε
Ν' αποξεχνούν τον εαυτό τους
Είτε πλάσματα χαρισματικά.
Από κάποια πρόσωπα-δείγματα
Που ο ουρανός στέλνει κατά καιρούς ανάμεσά μας
Για να μας παρακινήσει στην αρετή και την ανδρεία...
Θα τα καταφέρουν να είναι μαζί, πραγματικά μαζί
Ακόμα και πέρα από το πρόσκαιρο εμπόδιο του θανάτου
Γιατί θα καταφέρουν εκείνο που έχω ακούσει
Και θεωρώ σαν τον καλύτερο προσδιορισμό της αγάπης......
Αγάπη σημαίνει να αναζητώ να γεμίσω τις δικές σου ανάγκες
Και όχι να θέλω, χρησιμοποιώντας σε, να καλύψω τις δικές μου ανάγκες...
Μονάχα ο έρωτας που έχει το θάρρος να γίνει αγάπη νικάει το χρόνο και ζει....
Εξάλλου, κι επειδή η αγάπη είναι θαύμα, .......πρέπει το θαύμα να σου ανήκει.....
Να το αξίζεις.....!

Mάρω Βαμβουνάκη

Θα με εκτιμήσεις γιατί με έχασες και με έχασες, γιατί δεν με εκτίμησες όπως μου άξιζε


Άνθρωποι αγαθοί
Που είναι απονήρευτοι τελείως
Κι κάνουν γκάφες
Άθελα τους γίνονται το επίκεντρο
Παρεξηγήσεων άσχημων πολλές φορές.
Οι άνθρωποι αυτοί επειδή ακριβώς είναι απονήρευτοι
Κάνουν άθελα τους πράγματα παρεξηγήσιμα
Κι μπλέκονται σε καταστάσεις
Που δε τις φαντάζονταν ποτέ.
Λέξεις που μπορεί να ειπωθούν
Πράξεις που μπορεί, να κάνουν
Μπορεί να γίνουν η αιτία
Για, ψυχικό πόνο μεγάλο από τους άλλους.
Οι πονηροί ξέρουν να κρίνονται να ελίσσονται να υποκρίνονται
Κι να αποφεύγουν τις παγίδες.
Ένας άνθρωπος όμως άσχετος τελείως που μπορεί να βρεθεί στη δίνη του κυκλώνα
Σε καταστάσεις μπορεί τελικά να βγει αυτός ένοχος κι οι άλλοι να βγούν λάδι.
Σήμερα η κοινωνία είναι γεμάτη πλέον από πονηριά, μίσος, υποκρισία.
Έτσι μάθαν οι άνθρωποι.όταν φεύγουν οι αξίες οι σωστές
Που είναι το θεμέλιο μιας σωστής κοινωνία αυτά έρχονται.
Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι "αστροπελέκια" κι μυημένοι στη βρωμιά της κοινωνίας
Όσο παράξενο κι αν φαίνεται σήμερα υπάρχουν άνθρωποι
Όπου έχουν άγνοια σε πονηριές κι ίντρικες.
Ωστόσο αυτοί βρίσκονται μπλεγμένοι σε ιστορίες που ποτέ δε θα πίστευαν
Ότι μπορούσαν να μπλέξουν έστω κι άθελα τους.
Αν είχαμε λίγο υπομονή όλοι μας να πλησιάσουμε πιο κοντά ο ένας τον άλλον
Να εμβαθύνουμε, το χαρακτήρα
Τότε θα γνωρίζαμε πιο πολλά για τους εαυτούς μας κι τους γύρω μας.
Καλό είναι να προστατεύουμε τον εαυτό μας, κι αυτούς όπου αγαπάμε
Να είμαστε επιφυλακτικοί και προσεκτικοί.
Υπάρχουν όμως εκεί και κάποια όρια.
Δε μπορεί όλους να τους βλέπουμε εχθρούς.
Η καχυποψία αν είναι σε έντονο βαθμό, μπορεί να δημιουργήσει μεγάλο πρόβλημα.
Να διαλύσει ψυχικά ανθρώπους, να υπάρχει ρήξη σε δέσιμο φιλικό με ανθρώπους.
Τo ότι πλέον δε υπάρχει κατανόηση προς τον διπλανό μας
Σπεύδουμε να του καταλογίσουμε πράγματα
Που μπορεί να μην είχε ποτέ πράξει.
Πολλές φορές καταστάσεις κι πράγματα φέρνουν παρεξηγήσεις από το πουθενά.
Θεωρούμε χάσιμο χρόνου να καθίσουμε, να καταλάβουμε
Τι μπορεί ακριβώς να εννοούσε ο άλλος όταν είπε κάτι
Βιαζόμαστε και  τον κρίνουμε αμέσως.
Δε κοιτάμε να εμβαθύνουμε λίγο, στη λογική του ή να μπούμε στη θέση του.
Βαριόμαστε να κάτσουμε λίγο να ακούσουμε την εξήγηση του γιατί έπραξε η είπε κάτι.
Να γίνει δηλαδή αυτό που λέμε ξεκαθάρισμα.
Το ακόμα χειρότερο!
Να προσπαθεί ο άλλος να υπερασπιστεί τον εαυτό του
Κι οι άλλοι να του γυρίζουν τη πλάτη να κλείνουν τα αφτιά τους.
Να μην τον ακούει κανείς γιατί είναι ένοχος στα μάτια τoυς.
Δεν πα να παλεύει με νύχια κι με δόντια να αποδείξει ότι δε είναι αυτό που νομίζουν οι γύρο του.
Η Αγάπη θέλει ηρωισμό, θυσίες και όχι μόνο σε μια στιγμή ενθουσιασμού
Αλλά κάθε μέρα και κάθε ώρα.
Θα με εκτιμήσεις γιατί με έχασες και με έχασες, γιατί δεν με εκτίμησες όπως μου άξιζε.
Οι λέξεις είναι δρόμος ...
Και η ενέργεια τους πάει μακριά όσο μακριά μπορεί να πάει η αγάπη σου γι αυτές!

Πέμπτη 12 Ιουλίου 2012

Στις 12 Ιουλίου (νέο ημερολόγιο) του 1994, στις 11:30 τη νύχτα, την ησυχία τάραξε μια δυνατή βροντή.. κατόπιν με συνεχείς αστραπές φωτιζόταν όλο το Άγιον Όρος.. το απόγευμα έγινε γνωστό ότι ο Γέροντας είχε περάσει στην αιωνιότητα



Ήθελα απόψε να ήμουν εκεί...
Στα χαλικάκια που θυμάμαι του τάφου σου....
Τόσος κόσμος
Τόσα κλάματα
Τόσες προσευχές
Τόσα κεριά
Τόση ικεσία
Τόσος πόνος
Τόσες καρδιές αφημένες κάτω από τον ξύλινο σταυρό
Κάτω τελικά από εκείνον τον Σταυρό...
Δεν το αξιώθηκα αυτό το ταξίδι.
Σου στέλνω όμως τα δάκρυα μου
Τις ατέλειωτες αμαρτίες
Τα βολέματά μου να τα ξεβολέψεις
Και να τα κάνεις προσευχές για όλους μας.
Από κοντά, θα σου αφήσω τα ζυμωμένα από τη μάνα μου πρόσφορα
Τα λιβάνια
Το καθαροκέρι...
Από κοντά δεν θα να σου μιλήσω
Μόνο να προσπέσω στην χάρη σου να αξιωθώ...
Από μακριά σε παρακαλώ να μην είμαι πολύ μακριά Του, Γέροντα....
Πως θάθελα απόψε να ήμουν εκεί
Αλλά μήπως εσύ με την δωρεά Του δεν έχεις μηδενίσει το "εδώ", το "εκεί "
Το τοπικό και χρονικό, δεν έχεις κάνει τα πάντα απλά πέρασμα για το νυν και αεί...
Αραγε μπορεί και να είμαι στο "εκεί" σου Γέροντα, από δω;
Από το γραφείο και την αθλιότητά μου;

Τετάρτη 11 Ιουλίου 2012

Φως μου ακριβό, αχ μη σπαταληθείς ανώφελα


Χάθηκα ξανά σε λαβυρίνθους κι έχασα καιρό
Να σ' αναζητώ άμοιρη ψυχή μου
Έχασα καιρό άμοιρη ψυχή μου
Θεέ μου πώς ποθώ μιαν ηλιαχτίδα
Ταίρι φωτεινό νά 'χω φυλαχτό
Σε ηλιόλουστη πατρίδα
Σε ταξίδι μυστικό
Με ουράνια πυξίδα
Θέλω να σε βρω να σου ζητήσω μια πνοή
Θέλω να ντυθώ του έρωτά σου τη μορφή
Θέλω να χαρώ μαζί σου την ανατολή
Φως μου ακριβό, αχ μη σπαταληθείς ανώφελα
Σβήνω και ξεχνώ τα περασμένα
Ένα πρωινό όλα θά 'ναι αλλιώς
Τα κομμάτια μου ενωμένα
Θά 'χω δρόμο ανοιχτό
Και στο πλάι μου εσένα
Θέλω να σε βρω να σου ζητήσω μια πνοή
Θέλω να ντυθώ του έρωτά σου τη μορφή
Θέλω να χαρώ μαζί σου την ανατολή
Φως μου ακριβό, αχ μη σπαταληθείς ανώφελα

Όλοι πίσω, όλοι πίσω, γυρίστε πίσω, πλανηθήκαμε


Άσε ο κόσμος τώρα που προσπαθεί
Να ριχτεί προς την ύλη.
Να περιφρονήσει το πνεύμα
Να περιφρονήσει τις αξίες.
Όλες αυτές τις αξίες σιγά, σιγά
Με την Χάρη τού Θεού
Τις έφτιαξε ο άνθρωπος...
Τις έφτιαξε ο άνθρωπος με την βοήθεια τού Θεού.
Την οικογένεια και όλα αυτά τα καλά και ωραία.
Άμα τα περιφρονήσουμε η γη εδώ
Η ζωή μας, γίνεται χάος.
Γίνεται κόλασις. με ναρκωτικά, μ' αυτό...
Αρχίζει ο άνθρωπος να κοιτάζει την ηδονή
Να θέλει να ικανοποιείται έτσι..
Να!
Δεν βλέπεις τα παιδιά που αυτοκτονούν και τρελαίνονται;
Δεν πας στα ψυχιατρεία να δεις παιδάκια, 15-16-20 χρονών, 25 - 30, που βασανίζονται!
Θα μου πεις να:
"Γιατί δεν τα βλέπει ο Θεός;"
Μα αυτά είναι, τα βλέπει ο Θεός.
Αλλά ο Θεός δεν μπορεί να επέμβει.
Μπορεί όμως, με το σχέδιο του Θεού, να έρθει...
Να έρθει ώστε οι άνθρωποι ν' αποκτήσουν μία επίγνωση
Να ιδούνε το χάος ολοζώντανο μπροστά τους, να πούνε:
Έ!
Πέφτουμε στο χάος, χανόμαστε.
Όλοι πίσω, όλοι πίσω, γυρίστε πίσω, πλανηθήκαμε.
Και να έρθουνε πάλι στο δρόμο τού Θεού και να λάμψει η Ορθόδοξος πίστις.
Αυτό εμείς επιδιώκουμε
Και έτσι θέλουμε τα πράγματα σιγά-σιγά να γίνουνε με την χάρη του Θεού.
Ο Θεός εργάζεται μυστικά
Δεν θέλει να επηρεάσει του ανθρώπου την ελευθερία
Τα φέρνει έτσι και σιγά-σιγά-σιγά πάει ο άνθρωπος εκεί που πρέπει.
Να, αυτά είναι της στιγμής πράγματα που σου λέω...

Γέροντας Πορφύριος


Πηγή: http://ioannis-kapodistrias.blogspot.gr/

Πέμπτη 5 Ιουλίου 2012

Το ιστολόγιο δεν θα έχει νέες αναρτήσεις μέχρι και την Τρίτη 10 Ιουλίου λόγω της επίσκεψής μου στο Άγιον Όρος

Ιερά Μεγίστη Μονή Βατοπαιδίου

Το πιο πολύτιμο μάθημα...


Ο κάθε άνθρωπος έχει το δικό του
"Αδύναμο'' σημείο
Την  αχίλλειο πτέρνα του
Εκείνη που αρκεί για να διαλύσει
Το οικοδόμημα της γαλήνης του.
Ο μεγαλύτερος φόβος ήταν πάντα
Η απώλεια ενός δικού μου ανθρώπου από τη ζωή μου.
Ο Θεός όμως, με όλη Του τη αγάπη
Με έβαλε στον στίβο αυτού του αγωνίσματος
Για να μου δώσει το πολύτιμο μάθημά Του.
Όπως ακριβώς ένας τεχνίτης ρίχνει το υλικό του στη φωτιά
Το λιώνει, το χτυπά, σμιλεύει τις άκρες του, τη τραχειά του επιφάνεια
Μέχρι να πάρει τη μορφή που του πρέπει.
Και με δίδαξε το πιο πολύτιμο μάθημα:
Ότι ο μόνος που πραγματικά βρίσκεται αέναα, ακατάληπτα, ολοκληρωτικά κοντά μας
Στο πέρασμα της ζωής είναι Εκείνος.
Ότι κάθε άνθρωπος, κάθε άλλη αγάπη, κάθε αγαπημένο πρόσωπο
Μπορεί να έρθει και να φύγει
Μπορεί να μας πληγώσει
Μπορεί να χαθεί στην πορεία της ζωής
Μπορεί το καλό του, να υπαγορεύει μία πορεία μακρινή από τη δική μας πορεία.
Έμαθα πως ο σκοπός της αγάπης μας για τους άλλους δεν είναι να τους έχουμε κοντά μας
Αλλά να τους βοηθάμε να ανοίξουν τα φτερά της ψυχής τους και να πετάξουν ψηλά.
Έμαθα πως δεν μπορούμε να προστατέψουμε αυτούς που αγαπάμε από όλη τη κακία του κόσμου
Και από όλες τις θλίψεις της ζωής
Και πως η πιο αγνή, ανόθευτη, ανιδιοτελής αγάπη, που μπορούμε να τους προσφέρουμε
Είναι η προσευχή μας.
Έμαθα ακόμη, πως κάποιες φορές, χρειάζεται
Να αφήνουμε απαλά να κυλήσει κάποιος μακριά από τη ζωή μας.
Πως, όταν κάποιος συνεχίζει διαρκώς να μας πληγώνει
Καλό είναι να τον αποδεσμεύουμε
Και να μάθουμε να τον αγαπούμε με αγάπη μακρινή και διακριτική.
Κι ότι το πιο εύκολο είναι να ντύσουμε αυτόν που μας πληγώνει με κακία
Αλλά το πιο μεγαλειώδες είναι να συνεχίσουμε να τον αγαπάμε, πιο ελεύθερα και ανεπιτήδευτα
Κοιτώντας με τα μάτια της Αγάπης την ομορφιά που έχει μέσα του.
Και έρχεται η μέρα, που το πολύτιμο αυτό μάθημα του Θεού, έρχεται και κατασταλάζει μέσα σου
Και γίνεται βίωμα, γίνεται ποτάμι καθαρό
Που τρέχει αδιάλειπτα και δροσίζει την ψυχή σου
Και ο Θεός σου χαμογελά και σου ψιθυρίζει, ότι μάταια απελπίζεσαι
Γιατί, κι όταν πονούσες, ήταν μαζί σου, κι όταν ένοιωθες μοναξιά,
Εκείνος σου κρατούσε το χέρι σφικτά, κι όταν ριχνόσουν στο καμίνι του πόνου
Εκείνος μάζευε με φροντίδα τα κομμάτια σου.
Ότι χρειάζεσαι, μπορείς να το αποκτήσεις.
Ότι πραγματικά χρειάζεσαι, πέρα από επίπλαστες ανάγκες και εγωιστικές επιθυμίες
ΜΠΟΡΕΙΣ να το έχεις στη ζωή σου και αρκεί για να σε κάνει ευτυχισμένο.
Η Αγάπη, άλλωστε, είναι πάντα κοντά σου.
Το μόνο που σε εμποδίζει να τη ζήσεις, είναι τα μάτια, που κρατάς πεισματικά κλειστά.
Μην το ξεχνάς καλέ μου φίλε...
Να το θυμάσαι...

Πηγή: http://apostagmatakardias.blogspot.gr/

Τετάρτη 4 Ιουλίου 2012

Θεέ μου... σε αναζητώ


Έχω ένα πόθο εσωτερικό
Να βρω τον Θεό.
Κύριε και Θεέ μου…
Σε ψάχνω παντού!
Σε αναζητώ Θεέ μου…
Μέσα στη σιωπή των βουνών
Μέσα στα μάτια των μικρών παιδιών
Μέσα στις καρδιές των ταπεινών
Μέσα στα αστέρια των ουρανών!
Σε αναζητώ Θεέ μου…
Μέσα στη βοή των θαλασσών
Μέσα στη ροή των ποταμών
Μέσα στην ηρεμία των δασών
Μέσα στην καλοσύνη των φτωχών!
Σε αναζητώ Θεέ μου…
Μέσα στη μετάνοια της ψυχής μου
Μέσα στην ειρήνη της υπομονής μου
Μέσα στη χαρά της ζωής μου!
Σε αναζητώ Θεέ μου…
Εκεί ψηλά, στον σταυρό του Γολγοθά.
Μέσα στην ταπείνωση του εαυτού Σου
Μέσα στην αγάπη της καρδιάς Σου
Μέσα στην απλότητα των λόγων Σου
Μέσα στη θερμότητα του θείου φωτός Σου!
Σε αναζητώ Θεέ μου…
Μέσα στους χτύπους της καρδιάς μου
Μέσα στη σιωπή της ψυχής μου
Μέσα στη θλίψη της ζωής μου!
Μέσα στη μοναξιά του εαυτού μου!
Σε αναζητώ Θεέ μου
Για να μάθω, γιατί αγαπώ
Γιατί ζω, γιατί πεθαίνω!
Σε αναζητώ Θεέ μου
Για να μάθω που πηγαίνω!

Αρχιμανδρίτης  Δαμιανός Ζαφείρης

Αγάπησε τον Ένα να σε αγαπούν και τα θηρία


Το να παραμένεις πιστός στον Μοναχισμό
Θεωρείται μαρτύριο.
Θέλει ο Χριστός να σου βγάλει τα αγκάθια
Διότι είναι κηπουρός και εσύ θέλεις την ησυχία σου.
Ο Χριστός είναι κοντά μας, ας μη τον βλέπουμε....
Καμιά φορά μας δίνει και κανένα μπάτσο
Από πολλή αγάπη.
Πολλές φορές έρχεται ο Χριστός σου χτυπάει
Τον βάζεις να καθίσει στο σαλόνι της ψυχής σου
Και εσύ απορροφημένος με τις ασχολίες σου
Ξεχνάς τον μεγάλο επισκέπτη.
Εκείνος περιμένει να εμφανιστείς, περιμένει
Και όταν πλέον αργήσεις πολύ σηκώνεται και φεύγει.
Άλλη φορά πάλι είσαι τόσο απασχολημένος που του απαντάς από το παράθυρο.
Δεν έχεις καιρό ούτε ν΄ ανοίξεις.
Πρέπει να χαίρεσαι.
Καλλιτεχνική σμίλη κρατάει στα χέρια του ο Ιησούς.
Θέλει να σε ετοιμάσει ένα άγαλμα του ουράνιου παλατιού.
Είστε βασιλικά πρόσωπα, προορίζεστε για τον ουράνιο νυμφώνα.
Όταν δεις άνθρωπο κουρασμένο (πνευματικώς) μη του βάλεις άλλο φορτίο
Διότι τα γόνατα δεν αντέχουν.
Αγάπησε τον  Ένα να σε αγαπούν και τα θηρία.
Αληθινός πλούτος για μένα είναι να σας δω στη Βασιλεία των Ουρανών.
Όταν υπάρχει η φλόγα της αγάπης, ότι κακό πλησιάζει το κατακαίει.
Ο άνθρωπος όταν δεν ζητάει τα δικαιώματά του θα φωτίσει ο Θεός τον άλλον να του τα δώσει.
Το φως του Κυρίου να σε φωτίζει και να σε οδηγεί πάντοτε.
Ένα πράγμα μόνο με κάνει να θλίβωμαι, ότι κατηγορούν τις καλόγριες.
Δια τον εαυτό μου δεν με νοιάζει ότι και αν λένε.
Ο διάβολος φρίττει όσο μάλιστα βλέπει νέες υπάρξεις να κάθωνται εδώ για τον Χριστό.
Όταν έχετε πειρασμούς τότε κατέρχεται η χάρη του Θεού.
Φαίνεται ότι του χαλάτε (του πειρασμού) τα σχέδια
Ο άνθρωπος αγαπάει πνευματικά
Αισθάνεται προσευχόμενος, ότι βρίσκεται εντός του Θεού και του αδελφού του.
Λυπάται όταν δεν πορεύεται καλά ο αδελφός του και προσεύχεται για την πρόοδό του.
Ουδέποτε αλλάζει εκείνος που έχει που έχει την χριστιανική αγάπη.
Ο άνθρωπος που φωνάζει δεν έχει δύναμη.
Κρατήστε ψηλά τη σημαία του Χριστού για να έχετε πάντα το τηλέφωνο του Γέροντά σας
Όπου και αν είστε.
Η διάθεση η δικιά σας μου ανάβει φωτιά.
Είναι σαν να μου ρίχνετε κάρβουνα σ΄ αυτό που υπάρχει μέσα μου.
Θέλω παιδί μου, να ζείς για το Χριστό, ολόκληρος να δοθείς σ΄ Αυτόν.
Θέλω όταν τύχει ν΄ ανοίξει κανείς την καρδιά σου τίποτε άλλο να μη βρει, μόνο το Χριστό.

Γέροντας Αμφιλόχιος Μακρής

Τρίτη 3 Ιουλίου 2012

Kι αν κάθε μέρα αμαρτάνεις, να μετανοείς καθημερινά!


Αν έχεις αμαρτίες...
Να μην απελπιστείς!
Αυτά δεν παύω να σας τα λέω συνεχώς
Και αν κάθε μέρα αμαρτάνεις
Να μετανοείς καθημερινά.
Γιατί η μετάνοια είναι το φάρμακο κατά των αμαρτημάτων
Είναι η προς τον Θεόν παρρησία
Είναι όπλο κατά του διαβόλου
Είναι η μάχαιρα που του κόβει το κεφάλι
Είναι η ελπίδα της σωτηρίας
Είναι η αναίρεση της απογνώσεως.
Η μετάνοια μας ανοίγει τον ουρανό και μας εισάγει στον Παράδεισο.
Γι' αυτό..., είσαι αμαρτωλός;
Μην απελπίζεσαι.
Ίσως βέβαια αναλογιστείς.
Μα τόσα έχω ακούσει στην Εκκλησία και δεν τα ετήρησα.
Πως να εισέλθω και πάλι και πώς και πάλι να ακούσω;
Μα γι' αυτό ακριβώς πρέπει να εισέλθεις επειδή, όσα άκουσες δεν τα ετήρησες.
Να τα ξανακούσεις, λοιπόν, και να τα τηρήσεις.
Εάν ο ιατρός σου βάλει φάρμακο στην πληγή σου
Και παρά ταύτα δεν καθαρίσει, την επομένη ημέρα δεν θα σου ξαναβάλει πάλι;
Μη ντρέπεσαι, λοιπόν, να ξαναέλθεις στην Εκκλησία.
Να ντρέπεσαι όταν πράττεις την αμαρτία.
Η αμαρτία είναι το τραύμα και η μετάνοια το φάρμακο.
Αν, λοιπόν, έχεις παλιώσει σήμερα από την αμαρτία
Να ανακαινίσεις τον εαυτό σου με τη μετάνοια.
Και είναι δυνατό, μπορεί να πει κανείς, να σωθώ, αφού μετανοήσω;
Και βέβαια είναι.
Μα, όλη τη ζωή μου την πέρασα μέσα στις αμαρτίες, και εάν μετανοήσω θα βρω τη σωτηρία;
Και βέβαια.
Από που γίνεται αυτό φανερό;
Από τη φιλανθρωπία του Κυρίου σου...
Γιατί η φιλανθρωπία του Θεού δεν έχει μέτρο.
Και ούτε μπορεί να ερμηνευτεί με λόγια η πατρική Του αγαθότητα.
Σκέψου μια σπίθα που έπεσε μέσα στη θάλασσα, μήπως μπορεί να σταθεί εκεί ή να φανεί;
Όση σχέση έχει, λοιπόν, μια σπίθα με το πέλαγος
Τόση σχέση έχει η αμαρτία σου σε σύγκριση με τη φιλανθρωπία του Θεού.
Και καλύτερα, θα έλεγα, όχι τόση, άλλα πιο πολλή.
Γιατί το πέλαγος, ακόμη και αν είναι απέραντο, έχει όριο, μέτρο και σύνορα.
Η φιλανθρωπία όμως του Θεού είναι απεριόριστη.
Γι' αυτό σου επαναλαμβάνω.
Είσαι αμαρτωλός;
Μην απελπίζεσαι.

Πηγή: http://h-agaph-panta-elpizei.blogspot.gr/

Η σιωπή της Παναγίας



Αδελφοί, έχουμε πέντε λέξεις
Όλες κι όλες ειπωμένες από την Παναγία
Καταγεγραμμένες στα Ευαγγέλια.
Όλες αυτές οι λέξεις της αναφέρονται
Στην εξύμνηση του μεγαλείου του Θεού.
Η Παναγία ήταν σιωπηλή μπροστά στους ανθρώπους
Όμως η ψυχή της συνομιλούσε αδιαλείπτως με τον Θεό.
Κάθε μέρα και κάθε ώρα έβρισκε
Μια νέα αιτία και αφορμή για να μεγαλύνει τον Θεό.
Ω, αν ήταν δυνατόν να γνωρίζουμε
Και αν μπορούσαμε να καταγράψουμε όλες τις φορές
Που η Παναγία μεγάλυνε τον Θεό
Σε όλη τη διάρκεια της ζωής της
Ω, πόσα πολλά βιβλία θα χρειαζόμασταν!
Αλλά έστω και με τη μία αυτή δοξολογία
Την οποία εκείνη εξέφρασε στη συγγενή της Ελισάβετ
Τη μητέρα του αγίου Προφήτου και Προδρόμου Ιωάννου
Κάθε χριστιανός μπορεί να εκτιμήσει πόσο ευώδες και θεάρεστο άνθος
Ήταν η παναγία ψυχή της!
Αυτό δεν είναι παρά ένα ψήγμα χρυσού από την ψυχή της Θεοτόκου
Το οποίο έχει φθάσει σ' εμάς μέσω του Ευαγγελίου.
Υπήρξαν αναρίθμητα τέτοια ψήγματα στη διάρκεια της ζωής της Υπερευλογημένης Θεοτόκου! Ακόμη και προτού ακούσει το Ευαγγέλιο από τα χείλη του Υιού της
Εκείνη γνώριζε πώς να μιλά με τον Θεό και να Τον δοξάζει σύμφωνα με το δίδαγμα του Ευαγγελίου. Αυτή η γνώση ήλθε σ' αυτήν από το Άγιο Πνεύμα
Η χάρις του οποίου εκχεόταν ακαταπαύστως εντός της
Σαν το καθαρό νερό μέσα σ' ένα καθαρό δοχείο.
Η ψυχή της μεγάλυνε τον Θεό με ύμνους σε όλη τη ζωή της
Και, συνακολούθως, ο Θεός μεγάλυνε αυτήν υπεράνω των Χερουβείμ και των Σεραφείμ.
Έτσι και στην περίπτωσή μας παρότι είμαστε μικροί και αμαρτωλοί
Ο ίδιος ο Θεός θα μεγαλύνει στη Βασιλεία Του εμάς που μεγαλύνουμε τη Θεοτόκο
Εάν ασκηθούμε να γεμίζουμε τον σύντομο βίο μας με την εξύμνηση και δοξολογία του Θεού
Στα έργα, στα λόγια, στις σκέψεις και στις δεήσεις μας.
Ω Παναγία, Πάναγνη και Υπερευλογημένη, κάλυψέ μας κάτω απ' τις φτερούγες των πρεσβειών σου.
Σοι και τω Υιώ Σου πρέπει πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις εις τους αιώνας των αἰώνων.
Αμήν.

Πηγή: http://h-agaph-panta-elpizei.blogspot.gr/

Δευτέρα 2 Ιουλίου 2012

Τι χρώμα έχει το σκοτάδι;





Η 30χρονη Μάρθα που έχασε το φως της πριν 4 χρόνια ύστερα από αφαίρεση όγκου στο κεφάλι Προτρέπει και τελικά πείθει τον Σταύρο Θεοδωράκη
Να σφραγίσει τα μάτια του και να την ακολουθήσει
Σε μια μεγάλη βόλτα στο κέντρο της Θεσσαλονίκης.
- Πως είναι αυτό το πράγμα; για πες μου...
- Δύσκολο.
Είναι πολύ σκληρό ένας βλέπων να χάνει την όρασή του.
Πολύ δύσκολα, πέρασα δύσκολες στιγμές.
Όμως είμαι νέα και οφείλω στον εαυτό μου κατά κύριο λόγο να προχωρήσω.
Η ζωή είναι πολύ σύντομη...
- Τώρα βλέπεις κάτι;
   Βλέπεις σκιές;
   Βλέπεις τίποτα;
- Όχι δεν αντιλαμβάνομαι καθόλου φως... καθόλου... καθόλου... είναι όλα μαύρα!
- Δεν βλέπεις ούτε καν μέρα - νύχτα!
- Όχι.
- Πώς είναι λοιπόν να περνάς από το φως στο σκοτάδι;
Έχει χρώμα το σκοτάδι;
Είναι ένα μαύρο πράμα;
- Είναι ένα μαύρο.
Ένα μαύρο πανί.
Έχει πολλή μοναξιά.
 Είν' ένας μοναχικός δρόμος.
Ναι μεν η οικογένειά μου μπορεί να καταλάβει, αλλά είμαι μόνη μου σ' αυτό το ταξίδι.
Τον πρώτο καιρό...
Τους πρώτους έξι μήνες θυμάμαι....
Έβαζα το χέρι μου μπροστά στο πρόσωπό μου κι έλεγα
Χμ!
Σήμερα θα δω!
Και δεν έβλεπα!
Την επόμενη πάλι ξαναέβαζα το χέρι μου στο πρόσωπο κι έλεγα
"'Ίσως αύριο!"
Από τότε έχουν περάσει τέσσερα χρόνια, δόξα τω Θεώ!
Δύσκολα όμως.
Δύσκολα, αλλά έχω πολύ πείσμα, πολύ.
- Πιστεύεις στον Θεό;
- Ναι, μ' έχει βοηθήσει πάρα πολύ!
Από εκεί αντλώ δύναμη!
Ανακάλυψα τον Θεό μέσ' απ' την τύφλωσή μου!
- Τι θα κάνεις;
Θα παντρευτείς, θα κάνεις παιδιά;
Θα κάνεις σπουδές;
Τι;
- Έχω όνειρα, έχω όνειρα για το μέλλον!
Κάποια στιγμή, αν μ' αξιώσει ο Θεός, θα 'θελα πολύ να κάνω οικογένεια με πολλά παιδιά!
Αγόρια θέλω, τρία αγόρια τουλάχιστον!
Θα ήθελα ν' ασχοληθώ με τα παιδαγωγικά για να 'μαι ειλικρινής...
Κάτι ποιο ανθρωποκεντρικό μετά απ' αυτό που έγινε στη ζωή μου.
- Κάτι μου λέει ότι θα τα καταφέρεις!
Έχεις μεγάλη θέληση.
- Το ελπίζω!
Πιστεύω ότι όλα γίνονται για κάποιο σκοπό.
Όλο αυτό που έχει συμβεί στη ζωή μου, για κάποιο λόγο έχει συμβεί!
Έχει παιδαγωγικό χαρακτήρα.
- Τα όνειρά σου το βράδυ έχουν αλλάξει;
- Είναι πιο έντονα τώρα ως τυφλή, πιο χαρούμενα!
Ζω πιο έντονα την καθημερινότητά μου, σαν να μην υπάρχει επόμενη μέρα.
Ίσως γιατί δεν υπάρχει όραση και θέλω να ρουφήξω τα πάντα.

Κυριακή 1 Ιουλίου 2012

Ο άντρας και η πεταλούδα


Ένας άνδρας κάποτε
Βρήκε το κουκούλι μιας πεταλούδας.
Μια μέρα εμφανίστηκε ένα μικρό άνοιγμα.
Κάθισε και παρακολουθούσε την πεταλούδα
Για αρκετές ώρες
Καθώς εκείνη προσπαθούσε να περάσει το σώμα της
Μέσα από το μικρό άνοιγμα.
Ύστερα, η πεταλούδα  σταμάτησε.
Ήταν φανερό πως δεν μπορούσε να προχωρήσει άλλο.
Έτσι ο άνδρας αποφάσισε να βοηθήσει την πεταλούδα.
Πήρε ένα ψαλίδι και έκοψε τα κομμάτια από το κουκούλι.
Η πεταλούδα βγήκε εύκολα
Αλλά είχε πρησμένο σώμα και καχεκτικά φτερά.
Ο άνδρας συνέχισε να την παρακολουθεί, περιμένοντας
Ότι όπου να ‘ναι τα φτερά της θα μεγαλώσουν
Και θα απλωθούν αρκετά για να στηρίξουν το σώμα.
Τίποτα δεν έγινε.
Στην πραγματικότητα, η πεταλούδα πέρασε την υπόλοιπη ζωή της
Μπουσουλώντας εδώ κι εκεί
Δίχως ποτέ της να μπορέσει να πετάξει.
Εκείνο που δεν κατάλαβε ο άνδρας μέσα στην καλοσύνη και τη βιασύνη του ήταν αυτό:
Το κουκούλι που αντιστεκόταν
Και η προσπάθεια που χρειαζόταν από την πεταλούδα να περάσει μέσα από το άνοιγμα
Ήταν ο μόνος τρόπος να πιέσει το υγρό από το σώμα μέσα στα φτερά
Ώστε αυτά να είναι έτοιμα για να πετάξουν όταν θα το κατάφερνε αυτό.
Μερικές φορές οι προσπάθειες είναι ακριβώς αυτό που χρειαζόμαστε στη ζωή μας.
Περνώντας μέσα από τη ζωή δίχως εμπόδια να μας ταλαιπωρούν
Δεν θα ήμασταν τόσο δυνατοί όσο θα έπρεπε και δεν θα πετούσαμε ποτέ.

Πηγή: http://aoratigonia.blogspot.gr/

Ο γλυκός κατήφορος είναι εύκολος


Γιατί, Γέροντα
Ενώ κάνουμε τόσο δύσκολα το καλό
Πέφτουμε τόσο εύκολα στο κακό;
Γιατί για το καλό
Πρέπει πρώτα ο ίδιος ο άνθρωπος να βοηθήσει
Να αγωνισθεί, ενώ στο κακό βοηθάει ο διάβολος.
Ύστερα, οι άνθρωποι δεν μιμούνται το καλό
Ούτε έχουν καλούς λογισμούς.
Πολλές φορές φέρνω το εξής παράδειγμα στους λαϊκούς:
Ας πούμε ότι έχω ένα αυτοκίνητο και λέω με τον λογισμό μου:
Τι να το κάνω;
Εγώ μπορώ να εξυπηρετηθώ
Και με κάποιον γνωστό μου
Και με κανένα ταξί στην ανάγκη.
Ας το δώσω σ΄εκείνον τον οικογενειάρχη που έχει πολλά παιδιά
Να τα βγάζει λίγο έξω, να τα πάει σε κανένα Μοναστήρι
Να ξεσκάνε και να βοηθιούνται τα καημένα.
Αν το δώσω, κανένας δεν θα με μιμηθεί σ΄αυτό.
Αν όμως έχω ένα αυτοκίνητο ίδια μάρκα με το δικό σας
Και ύστερα το αλλάξω και πάρω άλλη καλύτερη μάρκα
Να δείτε, δεν θα κοιμηθείτε όλη νύχτα, για να βρείτε έναν τρόπο να αλλάξετε αυτοκίνητο
Και να πάρετε καλύτερο, ίδιο με το δικό μου
Και ας είναι καλά και τα δικά σας αυτοκίνητα.
Σ΄αυτήν την περίπτωση θα πείτε:
"Θα πουλήσω, θα δανεισθώ, για να το αλλάξω".
Ενώ στην προηγούμενη περίπτωση κανέναν δεν θα με μιμηθεί, να πει:
"Τι να το κάνω και εγώ το αυτοκίνητο, ας το δώσω"
Αλλά μπορεί να πουν ότι είμαι και χαμένος.
Οι άνθρωποι εύκολα επηρεάζονται στο κακό.
Ενώ στο βάθος αναγνωρίζουν και παραδέχονται το καλό
Όμως πιο εύκολα επηρεάζονται και παρασύρονται από το κακό
Γιατί εκεί κανοναρχεί το ταγκαλάκι.
Τον γλυκό κατήφορο εύκολα τον βρίσκει κανείς, γιατί ο πειρασμός δεν έχει άλλο τυπικό
Παρά να σπρώχνει στον γλυκό κατήφορο τα πλάσματα του Θεού.
Ο Χριστός έχει αρχοντιά.
Σου λέει:
"Αυτό είναι το καλό"  εί τις θέλει οπίσω μου ελθείν.."
Δεν λέει:
"Με το ζόρι έλα κοντά μου!"
Ο διάβολος έχει γυφτιά.
Από δω από ΄κει τον τυλίγει τον άνθρωπο, για να τον πάει εκεί που θέλει.
Ο Θεός σέβεται την ελευθερία του ανθρώπου, γιατί δεν έκανε δούλους αλλά υιούς.
Και παρ΄όλο που ήξερε ότι θα επακολουθήσει η πτώση, δεν τους έκανε δούλους.
Προτίμησε να έρθει, να σαρκωθεί, να σταυρωθεί και να κερδίσει έτσι τον άνθρωπο.
Με την ελευθερία όμως αυτή που έδωσε ο Θεός
Παρ΄όλο που ο διάβολος μπορεί να κάνει πολύ κακό
Δίνεται μια ευκαιρία για κοσκίνισμα.
Φαίνεται τι κάνει κανείς με την καρδιά του, φαίνεται καθαρά το πολύ φιλότιμο.

Γέροντας  Παΐσιος

Άδεια αναδημοσίευσης:

Κάθε Αναδημοσίευση επιτρέπεται υπό τον όρο ότι θα γίνεται αναφορά προέλευσης του ληφθέντος περιεχομένου από τον παρόντα Ιστοτόπο με παραπομπή (link).