tag:blogger.com,1999:blog-66543738089800186212024-02-21T05:45:50.889+02:00lllazarosΜΗ ΚΡΙΝΕΤΕ ΔΙΑ ΝΑ ΜΗ ΚΡΙΘΗΤΕΛάζαροςhttp://www.blogger.com/profile/01914653220450185596noreply@blogger.comBlogger3522125tag:blogger.com,1999:blog-6654373808980018621.post-24258264665824025302019-08-28T12:29:00.000+03:002019-08-28T12:29:10.498+03:00Πανήγυρις Ι.Ν. Αγ. Γεωργίου Ν. Μανωλάδας<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinuBwlVs5j66YPxvaKeogO-Darnp0WM6RM5HL5ygzizCllSpBuj3z59lz7R4I95tIRAlrNShLbz8ZfkWXBsj50qqQi2Q006ArJDbrKGnQeZPTUxICqfgrwLIYsB6noc0RS-S6z51Tr5tHq/s1600/DSC_9963.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1068" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinuBwlVs5j66YPxvaKeogO-Darnp0WM6RM5HL5ygzizCllSpBuj3z59lz7R4I95tIRAlrNShLbz8ZfkWXBsj50qqQi2Q006ArJDbrKGnQeZPTUxICqfgrwLIYsB6noc0RS-S6z51Tr5tHq/s200/DSC_9963.jpg" width="133" /></a>Με κάθε μεγαλοπρέπεια εόρτασε ο Ιερός Ναός Αγίου Γεωργίου Νέας Μανωλάδος Ν. Ηλείας, τα εννιάμερα της Παναγίας μας.<br />
Στον Ιερό ναό βρίσκεται η Εφέστειος Ιερά Εικών της Παναγίας Εννιαμερίτισσας η οποία έχει μεταφερθεί από την Κωνσταντινούπολη και <br />
συγκεκριμένα από το χωριόν Ντεμούζ-Δερέ,κατά την ανταλλαγή των πληθυσμών το 1922.<br />
Ανήμερα της εορτής τελέστηκε Δισαρχιερατική Θεία Λειτουργία από τους Σεβασμιωτάτους Μητροπολίτες Καισαριανής, Βύρωνος και Υμηττού κ.κ. Δανιήλ,ο οποίος έχει την καταγωγή του από το συγκεκριμένο χωριό της Ηλείας και τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Μεσσηνίας κ.κ. Χρυσόστομο, συμπαριστουμενοι από ιερείς της περιοχής μας.<br />
Το Ιερό Αναλόγιο κόσμησε ο Πρωτοψάλτης του Καθεδρικού Ναού Αγίου Ανδρέου Πατρών κ. Αριστείδης Μπουχάγιερ.<br />
Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας παρετέθη γεύμα κατά το οποίο είχαμε την εξαιρετική ευλογία να παρευρεθούν ομου μετά των δύο Μητροπολιτών και ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ.κ Γερμανός, μαζί με τους Θεοφιλεστατους Επισκόπους Ωλένης κ.κ. Αθανάσιο και Ανδρουσης κ.κ. Κωνστάντιο.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgIm627BL2yYsyvEPPh6uNSNLkJ5LMR-2ZY6vZBSp2roDL2-wrOAEOM36AyiKgkfRTT6PDRTHOhiud965AWZSnzjXIt2KyvNp-0X4utEsd3N39dmZhgUC5oz4TZrkh9FazrLWGjQtvCSrV/s1600/DSC_9692.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1068" data-original-width="1600" height="265" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgIm627BL2yYsyvEPPh6uNSNLkJ5LMR-2ZY6vZBSp2roDL2-wrOAEOM36AyiKgkfRTT6PDRTHOhiud965AWZSnzjXIt2KyvNp-0X4utEsd3N39dmZhgUC5oz4TZrkh9FazrLWGjQtvCSrV/s400/DSC_9692.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRD9UWsv1-my8Nya3w9tcOLYDDRD4Tv6_BOmI2tZSrwJUTq9owtb2CtKiCcgJMK0pRlmduyAjM-pPSIZDIPA08OaVfNTxWuk6Ai6fjPyY5foXApnJMjjMdccAzSmIL_XwrWj4fietfDucH/s1600/DSC_9683.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1069" data-original-width="1600" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRD9UWsv1-my8Nya3w9tcOLYDDRD4Tv6_BOmI2tZSrwJUTq9owtb2CtKiCcgJMK0pRlmduyAjM-pPSIZDIPA08OaVfNTxWuk6Ai6fjPyY5foXApnJMjjMdccAzSmIL_XwrWj4fietfDucH/s400/DSC_9683.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5t7dLvULBfnuVzhm02osZzsilMiV10-8y1lC1f-G2EJfFPs887tGYyFceprnLRz9xp-D8GHcKlGstB-WqVuwLg_tC2SOtqJjdFeGC679rMK2yNoJv3f1Pl_3VySoRdDBtzr-PpEWB_A4V/s1600/DSC_9749.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1069" data-original-width="1600" height="265" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5t7dLvULBfnuVzhm02osZzsilMiV10-8y1lC1f-G2EJfFPs887tGYyFceprnLRz9xp-D8GHcKlGstB-WqVuwLg_tC2SOtqJjdFeGC679rMK2yNoJv3f1Pl_3VySoRdDBtzr-PpEWB_A4V/s400/DSC_9749.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4pT0Ne8_R4HpD_2mhucElfPKGU-wwAyDNMJqsFta7Ioh0x80uTOBcy4kfvOa5VdUpheCluUFmCVi3roNI0346p56z5A9I3E9695v9DflkWbLn9-_poJYX-xK442WAllMYElTvIS06_eew/s1600/DSC_9782.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1069" data-original-width="1600" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4pT0Ne8_R4HpD_2mhucElfPKGU-wwAyDNMJqsFta7Ioh0x80uTOBcy4kfvOa5VdUpheCluUFmCVi3roNI0346p56z5A9I3E9695v9DflkWbLn9-_poJYX-xK442WAllMYElTvIS06_eew/s400/DSC_9782.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjbmJ1nm21W9fcHy7fyjsznZlfv4fBnlqQdau9iQS2Tn7bk5qtWlKfZyCDyHA02ypoZ0bW32jyldaYkt_nIwvnDH4JCArCsQKRZKeY9cLrgdUJwCcu3L5YKuzTgA6AJYdXQnx6Ex2Gs4JLt/s1600/DSC_9787.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1069" data-original-width="1600" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjbmJ1nm21W9fcHy7fyjsznZlfv4fBnlqQdau9iQS2Tn7bk5qtWlKfZyCDyHA02ypoZ0bW32jyldaYkt_nIwvnDH4JCArCsQKRZKeY9cLrgdUJwCcu3L5YKuzTgA6AJYdXQnx6Ex2Gs4JLt/s400/DSC_9787.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhujb1wMHASqvH9jEcnwaa_Sxz24UpDGcntpbQP5ducYljWrVgwwM2x60UsRmZCuxnAhgdWvIa4rU89pl5O-4FCz9X29CLvYmgfKmuLkCdJJxo-IrX5I1fHnwgXAbbNjh5timaMcvLbOjjv/s1600/DSC_9866.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1069" data-original-width="1600" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhujb1wMHASqvH9jEcnwaa_Sxz24UpDGcntpbQP5ducYljWrVgwwM2x60UsRmZCuxnAhgdWvIa4rU89pl5O-4FCz9X29CLvYmgfKmuLkCdJJxo-IrX5I1fHnwgXAbbNjh5timaMcvLbOjjv/s400/DSC_9866.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvSCJ-pUNum-xzV0CB7jfVzz0jVZx0xUBhDxqkQAB6MjRT5oj4WK3ESlFgLYhR4t9QbkSgp4H8ENm6V-KPqZiUnA0zsXptKLrnkfPXS_ZuzPp1-38Cl4pvfvyCgitNSSjAGongzBYmJhQy/s1600/DSC_9807.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1069" data-original-width="1600" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvSCJ-pUNum-xzV0CB7jfVzz0jVZx0xUBhDxqkQAB6MjRT5oj4WK3ESlFgLYhR4t9QbkSgp4H8ENm6V-KPqZiUnA0zsXptKLrnkfPXS_ZuzPp1-38Cl4pvfvyCgitNSSjAGongzBYmJhQy/s400/DSC_9807.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGSdNyup0iZAutrqo29SbJFWKih1ATV7UaxQYPUDCaNBSyX2FZdMYXskvDsMXYRzWVc4v3D0VhukiIxvnIUPVOfcwrovLFclNCI_Bgghhnb8Y4aXL-Ll2sTFPiQWlX9WV6q6bkp0nDsoSt/s1600/DSC_9929.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1069" data-original-width="1600" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGSdNyup0iZAutrqo29SbJFWKih1ATV7UaxQYPUDCaNBSyX2FZdMYXskvDsMXYRzWVc4v3D0VhukiIxvnIUPVOfcwrovLFclNCI_Bgghhnb8Y4aXL-Ll2sTFPiQWlX9WV6q6bkp0nDsoSt/s400/DSC_9929.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYuEKDrNy-jeN5N7K-logArNKYKN54lVyr7w4OX9NsmEARQmb_eT0-DKuwONFfJsNKrr-e7BMOGNFqmdeZaQ-oSXKj7n-Wpr_bpKBwSVA7bGo84pYQ1RyJCGK9Cmr4xtD2aPw_qqbf0ksF/s1600/DSC_9886.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1069" data-original-width="1600" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYuEKDrNy-jeN5N7K-logArNKYKN54lVyr7w4OX9NsmEARQmb_eT0-DKuwONFfJsNKrr-e7BMOGNFqmdeZaQ-oSXKj7n-Wpr_bpKBwSVA7bGo84pYQ1RyJCGK9Cmr4xtD2aPw_qqbf0ksF/s400/DSC_9886.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLGTWvz3QZVEI_dJp82nr3HXNd3iwt97xs_mjwDKQRzu9zGdhjK3xX6aWVjyP8YhRjKlXNSYQdc4_GmQhThBY5HPx21BbhO9-142gcjySQzgqYdCgdTtK3Kln1gZVrN6_7InMjV8dazf5y/s1600/DSC_0004.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1068" data-original-width="1600" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLGTWvz3QZVEI_dJp82nr3HXNd3iwt97xs_mjwDKQRzu9zGdhjK3xX6aWVjyP8YhRjKlXNSYQdc4_GmQhThBY5HPx21BbhO9-142gcjySQzgqYdCgdTtK3Kln1gZVrN6_7InMjV8dazf5y/s400/DSC_0004.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh79K7XGKCpqWD5KyA6z5KBMz9W5_NOXV-xJ2Z6Uz-PfMZdQP9BxreFggWfMm3o4zYJEW5qKweGIy9zkVULuETtKZUuVowadiLRNFZOJP6z7R7AYptxyWGTwMHq_ucomIFSX9g1sgYPc64l/s1600/DSC_0005.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1068" data-original-width="1600" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh79K7XGKCpqWD5KyA6z5KBMz9W5_NOXV-xJ2Z6Uz-PfMZdQP9BxreFggWfMm3o4zYJEW5qKweGIy9zkVULuETtKZUuVowadiLRNFZOJP6z7R7AYptxyWGTwMHq_ucomIFSX9g1sgYPc64l/s400/DSC_0005.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiapNRzqgAzemzjC5t4J12bqgTX9T34mhUriFlCNVm7VebQYIVAsTXTxBux23E1w7Ht9AjE_rJu-isyssY5OReW1dSz2tj2xNlfaD7XF1gfBvJ4QD8FxYxJVChhM-iOK3E71BoA7TL9MgtS/s1600/DSC_0016.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1069" data-original-width="1600" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiapNRzqgAzemzjC5t4J12bqgTX9T34mhUriFlCNVm7VebQYIVAsTXTxBux23E1w7Ht9AjE_rJu-isyssY5OReW1dSz2tj2xNlfaD7XF1gfBvJ4QD8FxYxJVChhM-iOK3E71BoA7TL9MgtS/s400/DSC_0016.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgu5zVt07E59WLLD3Iud5FnGrqPKGcbM75jNAHtUWPJ2o58V2Z8txOeVt8SXluRfpit52hFvzg3Yc7rCTRSAYrzfP3Y6m6volXrRWsGmDHi72PNTjr1sWmpQjwhGx5N4T5-YVwpDC1KloSK/s1600/DSC_0049.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1068" data-original-width="1600" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgu5zVt07E59WLLD3Iud5FnGrqPKGcbM75jNAHtUWPJ2o58V2Z8txOeVt8SXluRfpit52hFvzg3Yc7rCTRSAYrzfP3Y6m6volXrRWsGmDHi72PNTjr1sWmpQjwhGx5N4T5-YVwpDC1KloSK/s400/DSC_0049.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
</div>
Λάζαροςhttp://www.blogger.com/profile/01914653220450185596noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6654373808980018621.post-18050849648840223632019-04-02T15:45:00.000+03:002019-04-02T15:45:08.478+03:00Τα όρια είναι δώρο του γονιού και του δασκάλου προς το παιδί<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKOk5qqeBX1Yf2G9x9YSnnZAV1GDTCZFz1o7GhSPlGyvSxOTcFMdPyH986mBXKjn7cXFq6KJLXWXxVb6o4zGsH1oSsn98LAUI7PgcX8HX0rMAzAgE387-vJhFzlGpxbN4K8sfohQBN_8jW/s1600/oria.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="360" data-original-width="600" height="120" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKOk5qqeBX1Yf2G9x9YSnnZAV1GDTCZFz1o7GhSPlGyvSxOTcFMdPyH986mBXKjn7cXFq6KJLXWXxVb6o4zGsH1oSsn98LAUI7PgcX8HX0rMAzAgE387-vJhFzlGpxbN4K8sfohQBN_8jW/s200/oria.jpg" width="200" /></a></div>
Αρκετοί γονείς επιθυμούν να είναι μόνο αρεστοί στα παιδιά τους. Σκέφτονται ότι αφού μπορεί να έχει αυτό που ζητάει, γιατί να μην το έχει; Προτιμούν να μην αντιπαρατεθούν, σπεύδουν να κάνουν αμέσως το χατίρι του παιδιού, και έτσι νομίζουν ότι κερδίζουν κι άλλους πόντους της αγάπης του. Πράγματι, αυτός που θέτει όρια παίρνει και την ευθύνη του να μην είναι πάντα αρεστός. Αυτό όμως δεν οδηγεί καλά. Κάποιοι άλλοι γονείς, όσο κι αν φαίνεται περίεργο δεν μπαίνουν καν στον «κόπο» να βάλουν όρια και να τα τηρούν! Δεν επιθυμούν να αναλάβουν κι άλλη ευθύνη ακόμα κι αν είναι για το καλό όλης της οικογένειας. «Δεν μπορώ άλλο φόρτωμα κι άλλον προγραμματισμό» μου έλεγε μια μαμά, «Τι θα πάθει δηλαδή; Μέσα στην αγάπη μεγαλώνει!» Ναι, σύμφωνοι, μόνο που το παιδί έγινε ανεξέλεγκτο και τυραννικό και η συγκεκριμένη μαμά πλήρωσε διπλά την αποφυγή του πρώτου κόπου και μάλιστα εις βάρος του παιδιού. Ο γονιός που θα θέσει όρια στο παιδί του, πρέπει πρώτα αυτός να τα σέβεται και να τα τηρεί. Να ένα πολύ απλό παράδειγμα: Στην μικρή Αφροδίτη θέσανε οι γονείς το όριο να πηγαίνει το βράδυ για ύπνο στις 8.30 μ.μ. Αυτό δεσμεύει και τη μαμά και τον μπαμπά. Ό, τι κι αν γίνεται στο σπίτι, ακόμα κι αν υπάρχουν φίλοι ή οικογενειακή συγκέντρωση, η ώρα αυτή πρέπει να είναι απολύτως αφιερωμένη στην μικρή. Κάποιος θα την πάρει από το χέρι να της πάει στο δωμάτιο, να αντιμετωπίσει με τέχνη (για την οποία θα γράψουμε άρθρο προσεχώς) τις ποικίλες αντιρρήσεις της, να την ετοιμάσει, να την αλλάξει, να την πλύνει και να την ηρεμήσει για να κοιμηθεί. Αν ο γονιός πρώτος δεν είναι συνεπής στο χρόνο και δεν σεβαστεί το όριο που ο ίδιος θέσπισε για το καλό και της μικρής και του ζευγαριού, γιατί να είναι σωστή η μικρούλα; Βλέπουμε εδώ ότι η θέσπιση ορίων μπορεί να είναι επίπονη και κουραστική, να απαιτεί δύναμη και αυτοέλεγχο, καθώς και αντιπαράθεση με το παιδί. Η αντιπαράθεση όμως μπορεί να σημαίνει αποδέσμευση και ελευθερία. Αντίθετα η άνευ όρων και ορίων προστατευτική αγάπη προς τα παιδιά δημιουργεί παιδιά εξαρτημένα και καταπιεσμένα. Συνέπεια στην τήρηση των ορίων σημαίνει να δίνουμε στα παιδιά την προσοχή που τους αξίζει, να τα αναγνωρίζουμε ως συνανθρώπους μας. Ο παιδοψυχολόγος R. Dreikurs λέει ότι η θέσπιση των ορίων και η συνεπής τήρησή τους θεμελιώνει αμοιβαίο σεβασμό της αξιοπρέπειας. Μέχρι τώρα τονίζουμε πόσο σημαντικά είναι τα όρια για τα παιδιά και πόσο καλό κάνουν στην ανατροφή τους. Δεν θίξαμε ακόμα τι γίνεται με τις αντιδράσεις τους σε αυτά. Γιατί δεν περιμένουμε όλα να είναι τόσο ιδανικά! Ο γονιός να βάζει όρια και το παιδί να τα τηρεί σαν υπάκουο προβατάκι! Υπάρχουν αντιδράσεις! Συχνά σημαντικές. Καλοδεχούμενες! Για αυτές και την αντιμετώπισή τους θα μιλήσουμε την επόμενη φορά.<br />
<br />
Πηγή: <a href="https://www.pemptousia.gr/">https://www.pemptousia.gr</a> </div>
Λάζαροςhttp://www.blogger.com/profile/01914653220450185596noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6654373808980018621.post-19275717478411124892018-10-31T10:07:00.001+02:002018-10-31T10:07:32.500+02:00Η ταπείνωση πηγάζει από την αγάπη<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkb4TTmGWNhLHTqKWlSTsLaSdp_-el5ShuJpzZJhqRl3NBYTIyzdfdL1pz0_S4UXA8zQLt4eY8tpExRkLmyCcfTE06y6rH5d_RbXHDa_msUvqSo279nNdNs6A8d8MXnJyktmAoNDE6Ugb8/s1600/fe5e4-cebccebfcebdceb1cf87cebfcc81cf822bcebcceb5cf84ceb1cc81cebdcebfceb9ceb1.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="523" data-original-width="600" height="173" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkb4TTmGWNhLHTqKWlSTsLaSdp_-el5ShuJpzZJhqRl3NBYTIyzdfdL1pz0_S4UXA8zQLt4eY8tpExRkLmyCcfTE06y6rH5d_RbXHDa_msUvqSo279nNdNs6A8d8MXnJyktmAoNDE6Ugb8/s200/fe5e4-cebccebfcebdceb1cf87cebfcc81cf822bcebcceb5cf84ceb1cc81cebdcebfceb9ceb1.jpg" width="200" /></a></div>
Αν αγαπάς κάποιον, δεν τον κακολογείς, δεν τον περιφρονείς, δεν τον στενοχωρείς, διότι πληγώνεται. Εάν στενοχωρήσεις κάποιον με τα λόγια ή τη συμπεριφορά σου, δεν μπορείς ούτε να φας, ούτε να προσευχηθείς, ούτε και να κοιμηθείς.<br />
<br />
Γέροντας Παΐσιος Ολάρου</div>
Λάζαροςhttp://www.blogger.com/profile/01914653220450185596noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6654373808980018621.post-35435574236707156702018-10-22T08:34:00.000+03:002018-10-22T08:34:19.974+03:00Η γνώση του Θεού επιτυγχάνεται με την αγάπη προς Αυτόν<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2k3rshPTdvZGU7rW1uQ8z4bvMZxKjZTwDkOQK9BebGbdA5pkXIlX4rCb7cpLawkxunTlriXiIhyuVL_MVMVzFazCsT9PIRnOgLaY0PayWJ0j3KYZRrQ97OU4p_6GmPX7aI8lGcaogUFiY/s1600/181109_4055732923431_1254898022_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="650" data-original-width="960" height="135" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2k3rshPTdvZGU7rW1uQ8z4bvMZxKjZTwDkOQK9BebGbdA5pkXIlX4rCb7cpLawkxunTlriXiIhyuVL_MVMVzFazCsT9PIRnOgLaY0PayWJ0j3KYZRrQ97OU4p_6GmPX7aI8lGcaogUFiY/s200/181109_4055732923431_1254898022_n.jpg" width="200" /></a></div>
Ειπώθηκε ήδη ότι το αγαθό ταυτίζεται με τον Θεό, επομένως και η γνώση του ταυτίζεται με την γνώση του Θεού κι επειδή ο Θεός δεν είναι ιδέα, αλλά πρόσωπο, έτσι και η γνώση Του πραγματοποιείται με την προσωπική κοινωνία μαζί Του. Η γνώση του Θεού επιτυγχάνεται με την αγάπη προς Αυτόν. Όσο περισσότερο αγαπάει ο άνθρωπος τον Θεό, τόσο περισσότερο Τον γνωρίζει και αυτή η γνώση του Θεού γίνεται πάλι αγάπη. Όπως ολοκληρωτικά αγαπάει ο Θεός τον άνθρωπο, έτσι θέλει να Τον αγαπήσει και ο άνθρωπος. Αυτό εκφράζεται με την πρώτη εντολή: «αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου εν όλη τη καρδία σου και εν όλη τη ψυχή σου και εν όλη τη διανοία σου». Καλείται να αγαπήσει ο άνθρωπος τον Θεό με όλες τις ψυχοσωματικές λειτουργίες του, με ο, τι συνιστά τον άνθρωπο.Ο τρόπος να προκόψει ο άνθρωπος στην αγάπη του Θεού είναι να τηρήσει τις εντολές Του. Η προκοπή όμως στην αγάπη του Θεού τελείται σταδιακά με σκληρές δοκιμασίες. Αυτό οφείλεται στην αδυναμία του ανθρώπου να αγαπήσει αληθινά, διότι κινούμενος στην πτωτική κατάσταση, όπου βασιλεύουν τα πάθη, απαιτείται να απειληθεί και να νικηθεί η φιλαυτία του. Οι δοκιμασίες, οι θλίψεις και οι πειρασμοί δοκιμάζουν την ελευθερία του ανθρώπου αν θα παραμείνει τελικά στην αγάπη του του Θεού η του εαυτού του. Ο Χριστός λέει ότι, όποιος θέλει να τον ακολουθήσει, θα πρέπει να απαρνηθεί τον εαυτό του. Αυτό πάλι, δεν σημαίνει ότι θα πάψει να τον αγαπά (τον εαυτό του), αλλά ότι, αν θέλει να αγαπήσει αληθινά τον εαυτό του, θα πρέπει να τον απαρνηθεί, να απαρνηθεί την «προς το σώμα εμπαθή και άλογο φιλία», την φιλαυτία δηλαδή, τα πάθη και τις επιθυμίες που τον εγκλωβίζουν στον εαυτό του. Αυτό γίνεται μόνο με το άδειασμα του εαυτού και την ολοκληρωτική αυτοπροσφορά στον Θεό (κάτι το οποίο έκανε πρώτος ο Χριστός πάνω στον Σταυρό).<br />
Ο Θεός δίνει και μία δεύτερη εντολή, που είναι εξ ίσου μεγάλη με την πρώτη. Αυτή είναι η αγάπη προς τον πλησίον. Το «αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σεαυτόν» σημαίνει πως υπάρχει η αγάπη προς τον εαυτό. Σε ηθικό επίπεδο σημαίνει να αγαπήσει ο άνθρωπος τον πλησίον του σαν η όπως τον εαυτό του, αλλά σε οντολογικό επίπεδο, στο οποίο κινείται η Χριστιανική Ηθική, σημαίνει να αγαπήσει τον πλησίον του ως εαυτό του. Να μην ξεχωρίζει πια τον πλησίον από τον εαυτό του, γιατί ο πλησίον είναι ο εν Χριστώ εαυτός του. Επίσης, δεν μπορεί να νοηθεί αγάπη στον Θεό, χωρίς την αγάπη προς τον πλησίον και το αντίστροφο, δεν μπορεί να αγαπάει κάποιος τον πλησίον, χωρίς να αγαπάει τον Θεό. Αυτά τα δύο «πηγαίνουν πάντα μαζί» , κάτι το οποίο θα εξηγήσουμε αργότερα.Κατά τον Γεώργιο Μαντζαρίδη, διακρίνονται τρία είδη αγάπης: α) Η ιδιοτελής, β) η φυσική και γ) η ανιδιοτελής. Στο πρώτο είδος, ο άνθρωπος δεν αγαπάει αν δεν ελπίζει να ανταποδοθεί η αγάπη του. Ανταπόδοση εννοείται το χρήμα, η δόξα, η ηδονή, η κοινωνική αναγνώριση, ακόμα και η προσωπική ψυχολογική ικανοποίηση. Το κίνητρο αυτής της αγάπης, όσο κι αν φαίνεται μεγάλη κι ανιδιοτελής, είναι το συμφέρον, έτσι δεν παύει να είναι ατελής. Στο δεύτερο είδος, ο άνθρωπος αγαπάει λόγω φυσικής συμπάθειας, όπως οι γονείς αγαπούν τα παιδια κ.ο.κ., το οποίο είναι κι αυτό ατελές. Στο τρίτο είδος της αγάπης, ο άνθρωπος αγαπάει χωρίς κανένα ιδιαίτερο συμφέρον, η αγάπη του είναι τέλεια και πηγάζει απ’ τον Θεό ή την αρετή.<br />
Στα πρώτα πνευματικά στάδια που ο άνθρωπος κινείται από ιδιοτέλεια, πριν την απόκτηση της αγάπης στον Θεό, προηγείται ο φόβος. Ο Χριστιανισμός επικρίνεται έντονα γιατί ο φόβος λειτουργεί ως ετερόνομο στοιχείο. Για την Χριστιανική Ηθική όμως που, όπως είπαμε έχει δυναμικό χαρακτήρα, ο φόβος του Θεού είναι απαραίτητος για την μετάβαση από την ιδιοτέλεια στην ανιδιοτέλεια, η οποία χαρακτηρίζει την ηθική αυτονομία. Ο εμπαθής άνθρωπος δεν μπορεί να αγαπήσει τον Θεό με όλο του το είναι, αφού ο νους του κλίνει προς τα πάθη του. Η κάθαρση από τα πάθη και η προκοπή στην αγάπη πραγματοποιούνται με τον φόβο. Σ’ αυτό το στάδιο, ο άνθρωπος ετερονομείται, αλλά με τρόπο παιδαγωγικό, έτσι ώστε να αποκτήσει την τέλεια κι ανιδιοτελή αγάπη, η οποία «έξω βάλλει τον φόβον». Πρώτα ο άνθρωπος τηρεί το νόμο του Θεού από φόβο κι ύστερα από αγάπη. Έτσι αποκτά τον τέλειο φόβο, ο οποίος αποτελεί καρπό της παρουσίας της χάριτος και, αντί να ετερονομεί τον άνθρωπο, τον ελευθερώνει από κάθε γήινο φόβο. Ο φόβος, απ’ τον οποίο πρέπει πρώτα να απαλλαγεί ο άνθρωπος είναι αυτός του θανάτου. Όσο υπάρχει αυτός ο φόβος, ο άνθρωπος θα κινείται με ιδιοτέλεια και θα αμαρτάνει. Μόνο με την υπέρβασή του θα μπορέσει να υπάρξει ανιδιοτέλεια. Με την πίστη στον Χριστό και την ελπίδα της αναστάσεως, αλλάζει η προοπτική του θανάτου. Ο άνθρωπος πλέον δεν τον φοβάται, τον στήνει απέναντί του και τον αντιμετωπίζει με το θάρρος και τη γενναιότητα που απέκτησε με την νίκη του Χριστού επί του θανάτου. Γι αυτό, η πηγή της αληθινής, τέλειας και ανιδιοτελούς αγάπης είναι ο Θεός. Αληθινή αγάπη δεν μπορεί να υπάρξει μακριά απ’ τον Θεό, γιατί Αυτός είναι ο Μόνος Αθάνατος, Αιώνιος και πραγματικά απόλυτα Ελεύθερος.</div>
Λάζαροςhttp://www.blogger.com/profile/01914653220450185596noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6654373808980018621.post-45570306072973067282018-10-21T10:00:00.000+03:002018-10-21T10:00:06.668+03:00Όχι αυστηροί κριτές όταν όλοι είμαστε τόσο αμαρτωλοί...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXogYh7XiGT1xIGJ7uuTuRoQKs31mCiykdnO71c8czFGCI8LXGv_rcJ-4sJnLLfNqKjdiD51WwkV-DMDThQ-2d1gbz_2A8rwMMz4FE7Ss46c2L6fDr8c3vdV5SKVlN_wfEQ2kKfuF3s_IT/s1600/shining-your-light.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="533" data-original-width="800" height="133" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXogYh7XiGT1xIGJ7uuTuRoQKs31mCiykdnO71c8czFGCI8LXGv_rcJ-4sJnLLfNqKjdiD51WwkV-DMDThQ-2d1gbz_2A8rwMMz4FE7Ss46c2L6fDr8c3vdV5SKVlN_wfEQ2kKfuF3s_IT/s200/shining-your-light.jpg" width="200" /></a></div>
Το να κατακρίνει κανείς είναι χειρότερο απ’ όλα. Γιατί, εκείνους που νομίζουμε εμείς ότι κατακρίνουμε, αυτοί ελαφρώνονται από το βάρος, ενώ εμείς φορτωνόμαστε αντί αυτών το βάρος, και βρισκόμαστε να κατακρίνουμε τον εαυτό μας.<br />
Με όλη λοιπόν την προθυμία μας, ας αποφύγουμε το να κατακρίνουμε άλλους. Γιατί είναι άξιο μεγάλου χλευασμού, ενώ υποφέρουμε από αθεράπευτη αρρώστια κι’ έχουμε δυσκολοθεράπευτες πληγές και είμαστε υπόχρεοι μύριων χρεών, να περιεργαζόμαστε και να εξετάζουμε τα ξένα πταίσματα.<br />
Δεν είναι δηλαδή καλό να κατακρίνουμε τον πόρνο, εάν στη συνέχεια σωφρονίσει. Καλό είναι να αποφεύγουμε την πράξη, όχι να κατηγορούμε εκείνον που την έκανε. Γιατί εκείνος που είπε, «Δεν θα φονεύσεις» (Έξ. 20,15), είπε και «Δεν θα κατακρί¬νεις» (Λουκ. 6,37).Εάν κατακρίνεις, μαζί με αυτόν κατακρίνεσαι κι’ συ με αυτά με τα οποία κατακρίνεις αυτόν. Γιατί δεν είναι δικό μας έργο το να κρίνουμε ή να κατακρίνουμε κάποιον, αλλά του μόνου Θεού και μεγάλου κριτή, ο οποίος γνωρίζει τις καρδιές μας και τα κρυφά πάθη της φύσεως. Γιατί λέει· «Ποιός θα καυχηθεί ότι έχει αγνή την καρδιά του; ή ποιός έχει την παρρησία να πει, είμαι καθαρός από αμαρτίες;» (Παρμ. 20,9).<br />
Ας μη κατακρίνουμε λοιπόν με απερισκεψία και αβασάνιστα εκείνους που πέφτουν σε πταίσματα, κι’ αν ακόμα φτάσουν στα χειρότερα κακά της κακίας, κι’ αν ακόμα γίνουν έρημοι της αρετής και απομακρυνθούν ακόμα μακρύτερα, κι’ αν εξαφανίσουν όλη, φαινομενικά, τη φυσική κάλλιστη κατάστασή τους.<br />
Γιατί είναι φυσικό, αφού κάποτε ξυπνήσουν από αυτή την κατάσταση, να αναβλέψουν προς τον Θεό, και να βρεθούν τόσο κοντά στα πόδια του Κυρίου, όσο μακρύτερα βρίσκονταν. Καθόσον συμβαίνει κανείς να πέφτει σε ολίσθημα με το λόγο, και όχι με την ψυχή. Και ποιός είναι εκείνος που δεν αμάρτησε με τη γλώσσα του;<br />
Εμείς, λοιπόν, εκείνα που λάβαμε ως εντολή, αυτά ας σκεφθούμε, δηλαδή το να πενθούμε και να κλαίμε τα ελαττώματά μας, και να παρακαλούμε τον Θεό να μας καθαρίσει από τη σαπίλα μας, και να συμπάσχουμε και να συνυποφέρουμε με τους ομογενείς και σύσσωμους και ομόχριστους. Γιατί με αυτά ευαρεστείται ο Θεός. [1]<br />
Αυτός που είναι ένοχος για μύρια κακά, δεν πρέπει να είναι αυστηρός δικαστής των αμαρτημάτων των άλλων και προπάντων όταν αυτά είναι μικρά. Μ’ αυτά δεν καταργεί τον έλεγχο, ούτε τη διόρθωση, αλλ’ απαγορεύει το να αδιαφορεί κανείς για τα δικά του και να διαλαλεί τα ξένα παραπτώματα. Καθ’ όσον αυτό προξενούσε πολύ μεγάλη κακία, αφού εισήγαγε διπλή πονηριά.<br />
Γιατί αυτός που φροντίζει να αδιαφορεί για τα δικά του, αν και είναι μεγάλα, να κρίνει δε των άλλων με αυστηρότητα, αν και είναι μικρά και ασήμαντα, βλάπτεται κατά διπλό τρόπο. Και με το ότι αδιαφορεί για τα δικά του και με το ότι δείχνει την έχθρα και την αποστροφή του προς όλους γενικώς και ρυπαίνεται καθημερινά με την χείριστη ωμότητα και αντιπαθητικότητα… [2]<br />
Κανείς δεν παρουσιάζει έργο που να αρέσει στον Θεό. Αλλά τον τάδε, λέει, ας κακολογήσουμε, και τον τάδε. Ο τάδε είναι ανάξιος του κλήρου, ο τάδε ζει άσεμνα.Ενώ οφείλουμε να πενθούμε για τα δικά μας κακά, κατακρίνουμε τους άλλους.<br />
Ούτε κι’ όταν είμαστε καθαροί από αμαρτίες, δεν επιτρέπεται να το κάνουμε αυτό.<br />
Γιατί λέει:<br />
«Αλήθεια, ποιος σ’ έκανε εσένα ανώτερο από τους άλλους; Τι έχεις που να μην το έλαβες; Αφού, λοιπόν, το έλαβες από τον Θεό, γιατί καυχιέσαι σαν να μην το έλαβες; (Α Κορ. 4,7).<br />
Όταν πεις «ο τάδε είναι πονηρός και διεφθαρμένος και μοχθηρός» σκέψου τον εαυτό σου και εξέτασε με ακρίβεια τα δικά σου και θα μετανοήσεις γι’ αυτά που είπες.<br />
Πράγματι δεν υπάρχει, δεν υπάρχει προτροπή τέτοια που να οδηγεί στην αρετή, όπως το να θυμόμαστε τα αμαρτήματά μας. Εάν τα σκεφτόμαστε αυτά τα δύο, θα μπορέσουμε να επιτύχουμε τα αγαθά που μας έχει υποσχεθεί, θα μπορέ¬σουμε να καθαρίσουμε τους εαυτούς μας και να τους λευκάνουμε.<br />
Μόνο κάποτε, να κάνουμε την αρχή αυτής της σκέψεως και να φροντίσουμε γι’ αυτό το πράγμα». [3]<br />
Αλλά, θα μου πεις, είναι ευχάριστο το να κακολογεί κανείς. Ε, λοιπόν σου λέω, ότι ευχάριστο είναι το να μην κακολογεί κανείς! Γιατί αυτός που κακολόγησε βρίσκεται σε αγωνία μετά, φοβάται, υποπτεύεται, μετανοεί και δαγκώνει τη γλώσσα του, επειδή φοβάται και τρέμει μήπως κάποτε διαδοθεί αυτό που είπε σε άλλους και επιφέρει μεγάλο κίνδυνο και περιττή κι’ ανώφελη έχθρα σ’ αυτούς οι οποίοι τα είπαν.<br />
Αυτός, όμως, που τα κρατάει μέσα του, είναι ασφαλής και ζει ευχάριστα. «Άκουσες λόγο, λέει, ας πεθάνει μέσα σου. Μην φοβηθείς δεν θα σε σκάσει»! (Σοφ. Σειρ. 19,10). Τί σημαίνει «ας πεθάνει μέσα σου»; Σημαίνει σβήσε τον, θάψε τον, μην του επιτρέψεις να βγει, ούτε να κινηθεί καν. Κι’ επιπλέον σημαίνει, φρόντιζε να μην ανέχεσαι να ακούς αυτούς που κακολογούν τους άλλους.<br />
Αν όμως τύχη κάποτε κι’ ακούσεις αυτούς, θάψε τους λόγους τους, φόνευσε αυτό που λέχθηκε, λησμόνησέ το, για να γίνεις όμοιος μ’ αυτούς που δεν άκουσαν και να ζεις με ειρήνη και ασφάλεια στην παρούσα ζωή.<br />
Αν καταλάβουν όσοι κακολογούν ότι τους αποστρεφόμαστε περισσότερο από εκείνους που αυτοί συκοφαντούν, θα παύσουν κι’ αυτοί κάποτε την κακή αυτή συνήθεια, θα διορθώσουν το αμάρτημα, και θα μας επαινέσουν μετά, κι’ εμάς τους ίδιους θα μας ανακηρύξουν ως σωτήρες κι’ ευεργέτες τους.<br />
Γιατί, όπως ακριβώς το να λέει κανείς καλά λόγια και να τον επαινεί είναι αρχή φιλίας, έτσι ακριβώς και να τον κακολογεί και να τον διαβάλλει γίνεται αρχή έχθρας και αντιπάθειας και αναρίθμητων διαμαχών.<br />
Γιατί, από πουθενά αλλού δεν προέρχεται η αμέλεια για τον εαυτό μας, παρά από το να φροντίζουμε και να πολυεξετάζουμε τη ζωή των άλλων.<br />
Καθ’ όσον, δεν είναι δυνατό ο άνθρωπος που κατηγορεί τους άλλους κι’ εξετάζει με λεπτομέρεια τη ζωή του, να ενδιαφέρεται να βελτιώσει τη δική του ζωή. Όλο του δε το ενδιαφέρον εξαντλείται στις υποθέσεις των άλλων, και κατ’ ανάγκη τα δικά του θέματα βρίσκονται παραμελημένα. Κι’ όμως θα ήταν πολύ ευχάριστο όλο τον χρόνο του να τον διαθέσει για τη φροντίδα των δικών του αμαρτημάτων και για να κρίνει τον εαυτό του, προκειμένου να μπορέσει να κάνει το καλύτερο. Όταν όμως φροντίζεις συνεχώς για τις ξένες υποθέσεις, πότε θα φροντίσεις και για τα δικά σου ελαττώματα;</div>
Λάζαροςhttp://www.blogger.com/profile/01914653220450185596noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6654373808980018621.post-74148580781839739212018-10-20T08:26:00.002+03:002018-10-20T08:26:47.398+03:00Τότε, όλοι χαιρόμαστε, γιατί νοιώθουμε ενωμένοι με την Αγάπη Αυτή που είναι ο Θεός...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8PpYpD3TLUOz5AXjsuhgu5CTl0EP22UzZOpSnrPGIv1gBj8uGFhyphenhyphenIeDQTkrkUW36S8JFrhPdQ39_fDbr2dZL57qvo7MH_Jf_Jh3vl3WyH5Eohkpux3IDU5txbi9Ot-8getghLRgSJ5zji/s1600/%25CE%2597_%25CF%2580%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%2582_%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25BD_%25CE%2598%25CE%25B5%25CF%258C_%25CE%25B1%25CE%25B3%25CE%25AC%25CF%2580%25CE%25B7.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="480" data-original-width="640" height="150" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8PpYpD3TLUOz5AXjsuhgu5CTl0EP22UzZOpSnrPGIv1gBj8uGFhyphenhyphenIeDQTkrkUW36S8JFrhPdQ39_fDbr2dZL57qvo7MH_Jf_Jh3vl3WyH5Eohkpux3IDU5txbi9Ot-8getghLRgSJ5zji/s200/%25CE%2597_%25CF%2580%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%2582_%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25BD_%25CE%2598%25CE%25B5%25CF%258C_%25CE%25B1%25CE%25B3%25CE%25AC%25CF%2580%25CE%25B7.jpg" width="200" /></a></div>
Μου γράφεις για την Αγάπη..<br />Ναι. Γίνεται κάπως έτσι: <br />Ο Θεός «βρέχει» την Αγάπη Του πάνω μου. <br />Αν την κρατήσω για τον εαυτό μου, θα πεθάνω γιατί δεν θα αντέξω την Δύναμη Της.<br />
Αν με όλην αυτήν την Φωτιά, αγαπήσω τον άλλον, γνωρίζοντας ότι είναι δικιά Του η Αγάπη, τότε συμβαίνουν καταπληκτικά πράγματα σ’ αυτόν τον άλλον -που στην πραγματικότητα “ελκύστηκε” από τον Θεό για να έρθει να τον αγαπήσω.<br />
Αμέσως θα δεις να του γίνεται μια μεταμόρφωση. Χαράζει μια νέα πορεία κι αν κατανοήσει ότι αυτή η αγάπη δεν είναι από μένα αλλά από τον Θεόν, έρχεται η Ευλογία πάνω του.<br />
Αλλιώς, αν δεν το καταλάβει κι αρχίζει να μ’ ευχαριστεί για την αγάπη αυτή, τα καταστρέφει όλα.<br />
Αν όμως το καταλάβει, τότε κι εκείνος με την σειρά του, θα δώσει σε άλλον και σε άλλον απ’ αυτήν την Αγάπη, χωρίς όμως να περιμένει ανταπόκριση ή ευγνωμοσύνη… Και τότε, όλοι χαιρόμαστε, γιατί νοιώθουμε ενωμένοι με την Αγάπη Αυτή που είναι ο Θεός.<br />
Και γίνεται και κάτι άλλο. Αναγνωρίζουμε αμέσως όλους όσους είναι μέσα στην Αγάπη Αυτή. Τι υπέροχο…<br />
<br />
Απόσπασμα από επιστολής της Γερόντισσας Γαβριηλίας </div>
Λάζαροςhttp://www.blogger.com/profile/01914653220450185596noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6654373808980018621.post-49469517571069177812018-10-16T17:07:00.000+03:002018-10-16T17:07:00.886+03:00Το άφημα στα χέρια του Θεού<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgsql1tbUj-ukV5gs2wIVHjkwqCqXlXZfdGTYGgfWMI9njNhEW_B6wuT_h2fF4l9bAeHw1XfZGinzwlG0xKlfX4q0iHEFAzHqOWDYCebsp6_v70_BcJoRQubjDQB_m8RtA3HOWxrwPS-_02/s1600/20151016-1.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="390" data-original-width="640" height="121" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgsql1tbUj-ukV5gs2wIVHjkwqCqXlXZfdGTYGgfWMI9njNhEW_B6wuT_h2fF4l9bAeHw1XfZGinzwlG0xKlfX4q0iHEFAzHqOWDYCebsp6_v70_BcJoRQubjDQB_m8RtA3HOWxrwPS-_02/s200/20151016-1.jpg" width="200" /></a></div>
Η τέλεια εμπιστοσύνη στα χέρια του Θεού, αυτή είναι η αγία ταπείνωση. Η τέλεια υπακοή στον Θεό χωρίς αντίρρηση, χωρίς αντίδραση, έστω κι αν ορισμένα πράγματα φαίνονται δύσκολα και παράλογα. Το άφημα στα χέρια του Θεού. Αυτή είναι η εμπιστοσύνη στον Θεό. Αυτή είναι η αγία ταπείνωση. Αυτή μεταμορφώνει τον άνθρωπο. Τον καθιστά θεάνθρωπο.<br />
<br />
Όσιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης<br />
<br />
Πηγή: <a href="http://www.pemptousia.gr/">http://www.pemptousia.gr</a></div>
Λάζαροςhttp://www.blogger.com/profile/01914653220450185596noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6654373808980018621.post-15664751644789209322018-10-14T10:00:00.000+03:002018-10-14T10:00:06.884+03:00Η μετάνοια νικά τον διάβολο<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6084YPVOm1h3f3TQjWspjFIzH_VA3sWLuf4U0UFGh00ZToPYsfL4rfQm7l2dd8LRH6o-iISdZ2kvYzVlYmAWe54hNSSYMTG6Cypx39kgClHUj0yAAXhOUmd8DyGkkqXPyNYVMlh0oenzn/s1600/%25CE%25B8.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="408" data-original-width="600" height="135" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6084YPVOm1h3f3TQjWspjFIzH_VA3sWLuf4U0UFGh00ZToPYsfL4rfQm7l2dd8LRH6o-iISdZ2kvYzVlYmAWe54hNSSYMTG6Cypx39kgClHUj0yAAXhOUmd8DyGkkqXPyNYVMlh0oenzn/s200/%25CE%25B8.jpg" width="200" /></a></div>
Η μετάνοια, που στον αμαρτωλό φαντάζει φοβερή και τρομερή, γιατρεύει τα παραπτώματα, εξαφανίζει τις παρανομίες, σταματά το δάκρυ, δίνει παρρησία μπροστά στο Θεό, είναι όπλο κατά του διαβόλου, μαχαίρι που του κόβει το κεφάλι, ελπίδα σωτηρίας, αφαίρεση της απελπισίας. Αυτή ανοίγει στον άνθρωπο τον ουρανό. <br />Αυτή τον οδηγεί στον παράδεισο. <br />Αυτή νικά τον διάβολο.</div>
Λάζαροςhttp://www.blogger.com/profile/01914653220450185596noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6654373808980018621.post-89800540899283655802018-10-13T11:00:00.002+03:002018-10-13T11:00:16.904+03:00Στραβομάθαμε <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7X5MdUII08ryDi1twH1Ymq50iOWwk9rMa2TSqNvt8KcUStMIX2vsyXWqe5CK6Z9EJx0Xteg7x_frUPn8XKNdI1sSRkHgcUUQHd-_1FH19T3ruTaudpltjgAR925AdBPotAewhvKfh3TCS/s1600/orthodoxiaonline-488.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="470" data-original-width="819" height="114" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7X5MdUII08ryDi1twH1Ymq50iOWwk9rMa2TSqNvt8KcUStMIX2vsyXWqe5CK6Z9EJx0Xteg7x_frUPn8XKNdI1sSRkHgcUUQHd-_1FH19T3ruTaudpltjgAR925AdBPotAewhvKfh3TCS/s200/orthodoxiaonline-488.jpg" width="200" /></a></div>
Κακομάθαμε, στραβομάθαμε, συνηθίσαμε στο ανίερο, το αλλότριο, το ξένο. <br />Δίχως προφάσεις, δίχως δικαιολογίες θα πρέπει να ομολογήσουμε τα όποια λάθη μας. <br />Η μετάνοια θα δώσει εσωτερική ειρήνη, καρδιακή χαρά, ποιότητα ζωής.<br />
<br />
Γέροντας Μωυσής Αγιορείτης </div>
Λάζαροςhttp://www.blogger.com/profile/01914653220450185596noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6654373808980018621.post-74505593646050629682018-10-12T10:00:00.000+03:002018-10-12T10:00:06.552+03:00Ποτίζει τους άλλους...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwuuYgjQc4cqBe8Igx2AXf4_8HNxxrvScOvr5ELJV8FYbn9AnNKw2EUjv8jEgeRAj3CIzrrBMOZnlBDIsAI4Hbm28YbzkOBuuie9XeyAckaGhOxecBs-mRH4jH36epvXvXFZXAvnq2nLhm/s1600/AGIO-OROS-1.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="438" data-original-width="700" height="125" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwuuYgjQc4cqBe8Igx2AXf4_8HNxxrvScOvr5ELJV8FYbn9AnNKw2EUjv8jEgeRAj3CIzrrBMOZnlBDIsAI4Hbm28YbzkOBuuie9XeyAckaGhOxecBs-mRH4jH36epvXvXFZXAvnq2nLhm/s200/AGIO-OROS-1.jpg" width="200" /></a></div>
Ευτυχισμένος ο άνθρωπος που τεμαχίζεται και προσφέρεται στους άλλους, που χύνεται και ποτίζει τους άλλους. Όταν ο καιρός της δοκιμασίας του έλθει, δεν θα τρομάξει. Δεν θα έχει να φοβηθει τίποτε. Ήδη θα έχει καταλάβει ότι μέσα στην ιερουργία της αγάπης ο άνθρωπος κατά χάριν μελίζεται και δεν διαιρείται, εσθίεται και ουδέποτε δαπανάται. Έχει γίνει κατά χάριν Χριστός, και έτσι η ζωή του τρέφει και ποτίζει τον αδελφό. Δηλαδή τρέφει και αυξάνει την ίδια του την ύπαρξη.<br />
<br />
Γέροντας Βασίλειος Ιβηρίτης</div>
Λάζαροςhttp://www.blogger.com/profile/01914653220450185596noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6654373808980018621.post-10888124868077101702018-10-11T21:48:00.002+03:002018-10-11T21:48:54.014+03:00Είναι η βασίλισσα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlheklfSLj0HB4kbQz8Me9EZdtM9Qdk_pCT-AQoDi_QirH_aWFQHOec0wqz6CwEdFf7GQP9Ouom1wZ58jouVFDo67T44_52zVdIK-aNC35GrgQANqCnQVnfRisK3lMvRIV1HI0BxNUdWfh/s1600/c4ca4238a0b923820dcc509a6f75849b-384.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="538" data-original-width="1024" height="105" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlheklfSLj0HB4kbQz8Me9EZdtM9Qdk_pCT-AQoDi_QirH_aWFQHOec0wqz6CwEdFf7GQP9Ouom1wZ58jouVFDo67T44_52zVdIK-aNC35GrgQANqCnQVnfRisK3lMvRIV1HI0BxNUdWfh/s200/c4ca4238a0b923820dcc509a6f75849b-384.jpg" width="200" /></a> Όλοι οι Άγιοι Πατέρες φωνάζουν την πρώτη θέση στη ζωή του κάθε χριστιανού την κατέχει η προσευχή. Θέλεις να κάνεις κατάσταση; Προσεύχου. Θέλεις να σωθείς; Προσεύχου. Όλες οι προσευχές καλές και άγιες είναι, αλλά η νοερά προσευχή, είναι η βασίλισσα αυτών. “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με”. Απ’ αυτήν τη μικρούλα αλλά παντοδύναμη προσευχή, ξεκίνησαν οι Άγιοι Πατέρες και έγιναν φωστήρες της εκκλησίας. Λέγε συνεχώς όσο μπορείς περισσότερες φορές την ημέρα και τη νύχτα αυτή την ευχούλα και αυτή θα σε διδάξει αυτά που θέλεις, αυτά που δεν γνωρίζεις. Βιάσου σ’ αυτήν την ευχούλα.<br />
<br />
Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης</div>
Λάζαροςhttp://www.blogger.com/profile/01914653220450185596noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6654373808980018621.post-79501077663612142852017-08-18T21:47:00.001+03:002017-08-18T21:47:58.544+03:00Σαν ένα σπαθί<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXwD9qQcheWaihze-VD2FCpuSIF3aozarqc6ZXeicThPSbrvtXbuldigNdxxBFJFR6Oefomr0WgjEiqttVGSuXEz4dG_EFs_N4039Pr7PsIUusSWctlh_YFFt8b2NdQk7o5JjM1ny95CXh/s1600/20170804-1.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="380" data-original-width="630" height="120" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXwD9qQcheWaihze-VD2FCpuSIF3aozarqc6ZXeicThPSbrvtXbuldigNdxxBFJFR6Oefomr0WgjEiqttVGSuXEz4dG_EFs_N4039Pr7PsIUusSWctlh_YFFt8b2NdQk7o5JjM1ny95CXh/s200/20170804-1.jpg" width="200" /></a></div>
Πρέπει ν’ αποκτήσετε ισχυρή πίστη, μόνοι σας, με υπομονή, με καλοσύνη, με δικαιοσύνη. Να μη χάσουμε την πίστη! Σταθερή πίστη, και ο Θεός θα δώσει βοήθεια. Χωρίς την προσευχή, πάμε χαμένοι. Μη σκέφτεστε για το μέλλον. Είναι όλα στα χέρια του Θεού. Η ευχή «Κύριε, ελέησον» είναι σαν ένα σπαθί που κόβει στα δύο τον σατανά.<br />
<br />
Γέροντας Αμβρόσιος Λάζαρης<br />
<br />
Πηγή: <a href="http://www.pemptousia.gr/">http://www.pemptousia.gr</a></div>
Λάζαροςhttp://www.blogger.com/profile/01914653220450185596noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6654373808980018621.post-23127839779373206412017-08-17T22:10:00.002+03:002017-08-17T22:10:46.981+03:00Δεν τελειώνει ποτέ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8sZSaLSDCgQtGJMLoppTRwmaTTCLKZN69MUVe8cTtHNV9qs7jgVx2vRkuZgPnfUqnvBy5cAzI0DfK2QdRyBykv8jcQJ8AkmLOVKXt8DmPzPbO4YImD-111IJaf-6WvUulKPesj9KTma2G/s1600/20170802-3.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="380" data-original-width="630" height="120" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8sZSaLSDCgQtGJMLoppTRwmaTTCLKZN69MUVe8cTtHNV9qs7jgVx2vRkuZgPnfUqnvBy5cAzI0DfK2QdRyBykv8jcQJ8AkmLOVKXt8DmPzPbO4YImD-111IJaf-6WvUulKPesj9KTma2G/s200/20170802-3.jpg" width="200" /></a></div>
Αυτούς που έχουν καθαρισθεί στην διάνοια θα τους υποδεχθεί το άρρητο φως και η θεωρία της αγίας και βασιλικής Τριάδος, η οποία φωτίζει πιο λαμπρά και πιο καθαρά και διαποτίζει όλον τον νου, πράγμα το οποίο θεωρώ ως την κατ’ εξοχήν βασιλεία των ουρανών. Ενώ τους άλλους, που είναι τυφλοί στο νου, θα τους υποδεχθεί η τιμωρία, ή καλλίτερα, πριν από την τιμωρία, το ότι θα έχουν απορριφθεί από τον Θεό, και η καταισχύνη της συνειδήσεώς τους, που δεν τελειώνει ποτέ.<br />
<br />
Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος<br />
<br />
Πηγή: <a href="http://www.pemptousia.gr/">http://www.pemptousia.gr</a></div>
Λάζαροςhttp://www.blogger.com/profile/01914653220450185596noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6654373808980018621.post-86235400434588725352017-08-06T10:00:00.000+03:002017-08-06T10:00:14.402+03:00Μεταμόρφωση του Σωτήρος<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9mydYEPixCiA82xyvduCa2B22OlQUL3kFFldKxkqr_HIcL3HWw9cDe6WVn3HzzsrtrD3x_lD3TxXcyAPFAgWBib_dub5LCdc0rhJknEnk4kS9SjQnXXTSSX2BhHlpsbd0jpFxwnMD9QHw/s1600/%25CE%259C%25CE%25B5%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25BC%25CF%258C%25CF%2581%25CF%2586%25CF%2589%25CF%2583%25CE%25B9%25CF%2582-%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585-%25CE%25A3%25CF%2589%25CF%2584%25CE%25AE%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="926" data-original-width="634" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9mydYEPixCiA82xyvduCa2B22OlQUL3kFFldKxkqr_HIcL3HWw9cDe6WVn3HzzsrtrD3x_lD3TxXcyAPFAgWBib_dub5LCdc0rhJknEnk4kS9SjQnXXTSSX2BhHlpsbd0jpFxwnMD9QHw/s200/%25CE%259C%25CE%25B5%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25BC%25CF%258C%25CF%2581%25CF%2586%25CF%2589%25CF%2583%25CE%25B9%25CF%2582-%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585-%25CE%25A3%25CF%2589%25CF%2584%25CE%25AE%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%2582.jpg" width="136" /></a></div>
Μία από τις μεγάλες Δεσποτικές λεγόμενες εορτές είναι η Μεταμόρφωση του Κυρίου: εκεί που στο όρος Θαβώρ ο Κύριος, έχοντας πάρει μαζί Του τους «προκρίτους των μαθητών», τον Πέτρο, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη, «μετεμορφώθη έμπροσθεν αυτών», δηλαδή το πρόσωπό Του έλαμψε σαν τον ήλιο, τα ενδύματά Του έγιναν λευκά σαν το φως, δίπλα Του φάνηκαν οι προφήτες Μωϋσής και Ηλίας, ενώ ακούστηκε άνωθεν, από τον ουρανό, η φωνή του Θεού Πατέρα, η οποία έλεγε «Ούτός εστιν ο Υιός μου ο αγαπητός, αυτού ακούετε».<br />
Όλη αυτή η θεοφάνεια, η οποία βεβαίως θυμίζει και το «σκηνικό» της Βάπτισης του Κυρίου, πραγματοποιήθηκε μέσα σε ένα νέφος το οποίο περιέλαμψε τους μαθητές, οι οποίοι μη αντέχοντας το θέαμα έπεσαν πρηνείς, ενώ κάποια στιγμή ο Πέτρος, «μη ειδώς ο ελάλει», βλέποντας και τους Μωϋσή και Ηλία να συνομιλούν με τον Κύριο, είπε σ’ Αυτόν: «Κύριε, καλόν εστιν ημάς ώδε είναι». Μετά από λίγο, το συγκλονιστικό αυτό θέαμα και άκουσμα τελείωσε, κι ο Κύριος παίρνοντας τους έκθαμβους μαθητές τούς είπε να μην ειπούν τίποτε, έως ότου αναστηθεί εκ των νεκρών, προλέγοντας ταυτοχρόνως και τα γεγονότα του Πάθους Του.<br />
Θα έλεγε κανείς ότι σ’ αυτό το γεγονός έχουμε συμπυκνωμένη τη θεολογία της Εκκλησίας μας, περί της φύσεως του Ιησού Χριστού, περί του σκοπού της ενανθρωπήσεώς Του, περί της ανακαινίσεως του σύμπαντος κόσμου, περί της σχέσεώς Του με την Παλαιά Διαθήκη, θέματα με τα οποία ασχολήθηκαν οι Πατέρες μας ιδίως του 14ου αι., και μάλιστα ο μεγάλος Πατέρας και Διδάσκαλος άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, όταν δόθηκε η αφορμή από αιρετικούς, οι οποίοι αναφάνηκαν και αλλοίωσαν τη θεολογία της Εκκλησίας, και τα οποία η Εκκλησία μας πάντοτε τα ζει και τα προβάλλει στην πνευματική της ζωή. Ορισμένα από αυτά θα σχολιάσουμε στη συνέχεια:<br />
1. Καταρχάς θα πρέπει να διευκρινίσουμε αυτό που τονίζει η Πατερική μας παράδοση: Η Μεταμόρφωση του Χριστού στην πραγματικότητα είναι Μεταμόρφωση των ίδιων των μαθητών: ο Χριστός, ων πάντοτε Θεός και άνθρωπος, έχοντας ενωμένες τις δύο Του φύσεις «ασυγχύτως, ατρέπτως, αδιαιρέτως, αχωρίστως» στη μία Του θεϊκή υπόσταση-προσωπικότητα, δεν αλλάζει ποτέ: παραμένει πάντοτε ο Ίδιος. Στο γεγονός της Μεταμορφώσεως λοιπόν δεν προσλαμβάνει κάτι που δεν το είχε, αλλά αυτό που ήταν, το δίνει «κατά μέρος», να το δουν και να το νιώσουν και οι τρεις μαθητές Του. Κι αυτό που τους αποκαλύπτει είναι η θεϊκή Του δόξα. Μέχρι τότε οι μαθητές ζούσαν τον Κύριο ως άνθρωπο, ενώ ελάχιστα διαισθάνονταν τη θεϊκή Του προέλευση. Στο όρος Θαβώρ ικανώνονται από το Πνεύμα του Θεού, το Οποίο ως νέφος τους περιέλαμψε και τους άνοιξε τους πνευματικούς οφθαλμούς – έχουμε και πνευματικές αισθήσεις που λειτουργούν ή όχι ανάλογα με τη σχέση που έχουμε με τον Θεό – να δουν με «μετασκευασμένους» οφθαλμούς τη θεϊκή λάμψη, το «άκτιστον φως» του Χριστού. Η Μεταμόρφωση λοιπόν είναι Μεταμόρφωση των μαθητών, που με άλλα μάτια είδαν τα συγκλονιστικά του όρους Θαβώρ, δηλαδή τον Χριστό, αλλά και στη θεϊκή Του διάσταση. Την πραγματικότητα αυτή η Εκκλησία μας διαρκώς τη διαλαλεί, καθημερινά, όταν μεταξύ των άλλων μας επισημαίνει: «Εν τω φωτί Σου, Κύριε, οψόμεθα φως». Μόνον όταν ο άνθρωπος λάβει το φως του Θεού, μπορεί τότε να δει το φως του Θεού. Ο άνθρωπος «βλέπει» ανάλογα με ό,τι έχει μέσα του.<br />
2. Όπως είπαμε, αυτά που είδαν οι μαθητές για τον Χριστό ήταν ότι μπορούσαν να αντέξουν. Κατά το κοντάκιο της εορτής, «Επί του όρους μετεμορφώθης, και ως εχώρουν οι μαθητές Σου, την δόξαν Σου, Χριστέ ο Θεός, εθεάσαντο». Κι είναι ευνόητο: Ο άνθρωπος είναι πεπερασμένος και ο Θεός είναι άπειρος. Επομένως ο άνθρωπος, όπως και όλη η δημιουργία, ακόμη και οι άγγελοι, όχι μόνον δεν μπορεί να δει και να μετάσχει στην ουσία του Θεού – αυτό είναι μόνο για την αγία Τριάδα – αλλά μπορεί να δει και να μετάσχει σ’ αυτό που λέμε ενέργεια του Θεού, αλλιώς στη χάρη ή τη δόξα ή το φως Του, μόνον εκ μέρους, όσο αντέχει. Αυτό που λαμβάνει όμως από τον Θεό ως παροχή της χάρης Του είναι ό,τι ανώτερο για εκείνον. Κάτι παραπάνω θα τον «διέλυε» και θα τον «σκότωνε». «Κανείς δεν μπορεί να δει τον Θεό και να ζήσει».<br />
3. Γιατί ο Κύριος θέλησε να τους δώσει αυτήν τη χάρη, να δουν τη θεϊκή Του δόξα; Διότι μετά από λίγο ακολουθούν τα γεγονότα του Πάθους, άρα έπρεπε οι μαθητές να κατανοήσουν ότι το Πάθος ήταν εκούσιο, ότι ήταν η επιλογή του ενανθρωπήσαντος Θεού, για να σώσει το ανθρώπινο γένος, αίροντας την αμαρτία του επί του Σταυρού. Όπως το επισημαίνει το κοντάκιο και πάλι: «ίνα όταν Σε ίδωσι σταυρούμενον, το μεν πάθος νοήσωσιν εκούσιον, τω δε κόσμω κηρύξωσιν ότι συ υπάρχεις αληθώς του Πατρός το απαύγασμα». Ο Χριστός «έδει παθείν», διότι η αμαρτία του ανθρωπίνου γένους ήταν τέτοια, που μόνον ο λόγος, το κήρυγμα δεν ήταν ικανό να σώσει τους ανθρώπους. Έπρεπε να πάθει ο Ίδιος ο Θεός εν σαρκί, γεγονός που φανερώνει την τραγικότητα στην οποία είχε περιέλθει η ανθρωπότητα, αλλά και το άπειρο μέγεθος της αγάπης του Θεού απέναντι σ’ αυτήν.<br />
4. Στη μέσα στο φως της λάμψης του Θεού θέα του προσώπου του Χριστού, οι μαθητές συνειδητοποιούν και την προοπτική του ανθρώπου, μετά τον ερχομό Εκείνου. Όπως φανερώθηκε ο Χριστός, σαν ήλιος πρωϊνός, έτσι θα φανερωθούμε κι εμείς κατά τη Δευτέρα Του Παρουσία, όταν ακολουθούμε τον Χριστό. Μη ξεχνάμε ότι ο Χριστός ενσωμάτωσε τον άνθρωπο στον ίδιο Του τον εαυτό, κάτι που ενεργοποιείται έκτοτε δια του αγίου βαπτίσματος και βιώνεται αυξητικά μέσα στην Εκκλησία διά των μυστηρίων και της εφαρμογής των εντολών Του, κι αυτή η ενσωμάτωση τον έκανε μέλος Του, δηλαδή δική Του προέκταση, επομένως ό,τι Εκείνος ζει, αυτό αποτελεί και θα αποτελέσει ζωή και των πιστών ανθρώπων. Όταν ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς και οι Πατέρες των Συνόδων του 14ου αι. τόνιζαν την πραγματικότητα μετοχής στο άκτιστο φως του Θεού, κατά αναλογία με ό,τι συνέβη στο όρος Θαβώρ με τους τρεις μαθητές, ήδη από τη ζωή αυτή, ας φανταστούμε την ασύλληπτη μέθεξη του πιστού σ’ αυτό το φως μετά τον ερχομό Του για δεύτερη φορά, όταν ο άνθρωπος όχι μόνον ως ψυχή, αλλά και με το σώμα του θα μετέχει σ’ Εκείνον. Τότε θα λάμψουν οι άγιοι ως ήλιος, όπως έλαμψε κι ο Χριστός. Με τη Μεταμόρφωση λοιπόν αποκαλύπτεται και το μεγαλείο της προοπτικής του ανθρώπου, αυτό που οι άγιοί μας το ονομάζουν «θέωση».<br />
5. Σ’ αυτήν την ένθεη κατάσταση μετοχής στο φως του Χριστού βλέπουμε ότι ανακαινίζεται μαζί με τον άνθρωπο και η ίδια η φύση. Πώς το βλέπουμε αυτό; Μέσα από τα ενδύματα του Χριστού. Και αυτά έλαμψαν και έγιναν λευκά σαν το χιόνι. Δηλαδή, η χάρη του Χριστού μεταγγίστηκε κατά κάποιο τρόπο και στα υλικά πράγματα, σημείο μετοχής και της φύσεως, όπως είπαμε, στη δόξα του Θεού. Και τούτο γιατί η φύση δεν είναι κάτι κακό ή κατώτερο και συνεπώς αποβλητέο, αλλά στη χριστιανική πίστη αναβαθμίζεται και αυτή, βρίσκοντας την πραγματική της θέση: να είναι βοηθός του ανθρώπου στη σωτηρία του. Η φύση ανήκει στον Θεό και την έδωσε στον άνθρωπο για να είναι ο χώρος κατοικίας του, που σημαίνει ότι η φύση προσέβλεπε στον άνθρωπο ως τον βασιλιά της. Ξέπεσε στην αμαρτία ο άνθρωπος λοιπόν, ξέπεσε και η φύση. Και με την αποκατάσταση του ανθρώπου εν Χριστώ, αποκαθίσταται και αυτή. «Η προσμονή της φύσεως, μας λέει ο απόστολος Παύλος, είναι να σωθεί ο άνθρωπος, ώστε με τη σωτηρία αυτού να σωθεί και εκείνη». Έτσι η Μεταμόρφωση είναι μία ισχυρή απάντηση σ’ όλους εκείνους που ήθελαν και θέλουν να βλέπουν τον χριστιανισμό ως μία πνευματοκρατία ή ως ένα ιδεαλισμό, με υποτίμηση και άρνηση της φύσεως.<br />
6. Φάνηκαν όμως ο Μωϋσής και ο Ηλίας στο όρος Θαβώρ, πρόσωπα της Παλαιάς Διαθήκης, που έζησαν αιώνες πολλούς προ Χριστού. Τι σημαίνει τούτο; Πρώτον, ότι ο Κύριος είναι Κύριος της ζωής και του θανάτου. Το γεγονός ότι οι μαθητές βλέπουν αυτούς τους αγίους, κεκοιμημένους ή απόντες από τον κόσμο αυτό από τόσο παλιά, είναι μία ισχυρότατη απόδειξη ότι αυτοί ζουν εν Θεώ. Ο θάνατος δεν είναι το τέλος της ανθρώπινης ύπαρξης. Ο άνθρωπος εναποθέτει το σώμα του, αλλά η ψυχή του, με τη χάρη του Θεού, συνεχίζει να ζει. Κι αυτό το σώμα, όπως η δυναμική της αναστάσεως του Κυρίου έφερε, θα αναστηθεί για να ενωθεί με την ψυχή και πάλι. Ο θάνατος λοιπόν με τον Χριστό έγινε μία απλή δίοδος, που μας οδηγεί μέσα στην αγκαλιά του Χριστού, πολύ πιο έντονα και άμεσα όμως: «πρόσωπον προς πρόσωπον». Μία προεικόνιση αυτού του γεγονότος είναι και η παρουσία των προφητών αυτών στο Θαβώρ. Κι από την άλλη: ο Κύριος φανερώνεται ότι αποτελεί το κέντρο και της Παλαιάς Διαθήκης. Η Παλαιά Διαθήκη, που συγκεφαλαιώνεται στον Νόμο και τους Προφήτες – τον Μωϋσή και τον Ηλία – συνιστά την πρώτη αποκάλυψη του Χριστού, με αποκορύφωση τον ερχομό Του στην Καινή. Παλαιά και Καινή αποτελούν ένα ενιαίο γεγονός, που δεν μπορεί κανείς να ξεχωρίσει, χωρίς να διαστρεβλώσει και τα δύο. Η Μεταμόρφωση λοιπόν δίνει απάντηση και στο θέμα αυτό. Η Παλαιά Διαθήκη έχει χριστοκεντρικό χαρακτήρα. Ο Κύριος συνιστά το νόημα και εκείνης.<br />
Η θεολογία της Μεταμορφώσεως του Κυρίου είπαμε από την αρχή ότι συγκεφαλαιώνει όλη την πνευματική ζωή της Εκκλησίας. Αποκαλύπτει εκτός από τον Χριστό και τον άνθρωπο στην προοπτική του. Αλλά προϋποθέτει αυτό που προϋποθέτουν όλα τα πνευματικά γεγονότα στην Εκκλησία: την ετοιμότητα του ανθρώπου αποδοχής του πλούτου που περιέχει. Ποτέ δηλαδή κανένα πνευματικό γεγονός δεν προσφέρεται στον άνθρωπο, χωρίς αυτός να μπορεί πνευματικά να το αντέξει. Όπως ένα πλουσιότατο γεύμα δεν μπορεί να προσφερθεί σε ένα βρέφος, κατά τον ίδιο τρόπο ο πλούτος της χάριτος του Θεού, που τονίζεται στη Μεταμόρφωση απαιτεί τον «ενηλικιωμένο» χριστιανό. Γι’ αυτό και η Εκκλησία μας «τρέμει» μπροστά σε φαινόμενα νεανικού ενθουσιασμού, δηλαδή όταν νεαροί που ακούνε για «άκτιστον φως», νομίζουν ότι μπορούν χωρίς κόπο, εύκολα, να το αποκτήσουν. Και δυστυχώς τα αποτελέσματα είναι τραγικά. Τα λεγόμενα «νεανικά ναυάγια» δεν είναι μόνο σε θέματα ηθικής, αλλά δυστυχώς και σε θέματα πνευματικά. Κι εκείνο που πολύ καθαρά μας δίνει τις προϋποθέσεις βιώσεως της χορηγίας χάρης της Μεταμορφώσεως είναι ο ύμνος που λέει: «και ημείς αστράψωμεν, ταις θείαις αλλοιώσεσιν, αυτήν κατασπαζόμενοι (την θείαν Μεταμόρφωσιν). Όρος υψηλότατον την καρδίαν, κεκαθαρμένην εκ παθών, έχοντες οψόμεθα, Χριστού την Μεταμόρφωσιν, φωτίζουσαν τον νουν ημών». Δηλαδή: Ας αστράψουμε κι εμείς από τις θείες αλλοιώσεις (της Μεταμορφώσεως), καταφιλώντας την (μέσα στην αγκαλιά μας). Έχοντας την καρδιά μας ως υψηλότατο όρος, καθαρισμένη από τα πάθη, θα δούμε τη Μεταμόρφωση του Χριστού να φωτίζει τον νου μας. Η κάθαρση της καρδιάς μας, δια της μετανοίας και της τηρήσεως των εντολών του Χριστού, είναι η προϋπόθεση για να δούμε κι εμείς το φως του Χριστού να λάμπει μέσα μας. Γένοιτο.<br />
<br />
π. Γεωργίου Δορμπαράκη</div>
Λάζαροςhttp://www.blogger.com/profile/01914653220450185596noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6654373808980018621.post-22610321441015120532017-08-05T11:21:00.001+03:002017-08-05T11:21:09.150+03:00Κλαίει και οδύρεται...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhM0vnl5JBm_ul3G8DFlx083ciR1VaAy2_aOakSSuAYIa6c4IVyM6t5roZe4pueInzGC81uNh-HTFgNgTf9gWag1GiOrEMQt4YX6ddZSfo5im7w7hJ-QwwMFfPApe-HTF-DzC2SLc9diQvE/s1600/20170803-1.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="380" data-original-width="630" height="120" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhM0vnl5JBm_ul3G8DFlx083ciR1VaAy2_aOakSSuAYIa6c4IVyM6t5roZe4pueInzGC81uNh-HTFgNgTf9gWag1GiOrEMQt4YX6ddZSfo5im7w7hJ-QwwMFfPApe-HTF-DzC2SLc9diQvE/s200/20170803-1.jpg" width="200" /></a></div>
Όλος ο κόσμος στην ουσία διώκεται και αδικείται, αλλά δεν χαίρεται, μάλλον πονά, κλαίει και οδύρεται. Τη χαρά και παρηγοριά στις θλίψεις και την αδικία δεν την προκαλεί η φύση των πειρασμών και δοκιμασιών, αλλά η Χάρη του Θεού, που παρηγορεί αυτούς «που κοπιάζουν και είναι φορτωμένοι» για την υποταγή τους στο θείο θέλημα -όχι μόνο στο παρόν-, αλλά και στην αιωνιότητα. «Να αισθάνεστε χαρά και αγαλλίαση γιατί η ανταμοιβή σας θα είναι μεγάλη στους ουρανούς» (Ματθ. 5,12).<br />
<br />
Γέροντας Ιωσήφ Βατοπαιδινός<br />
<br />
Πηγή: <a href="http://www.pemptousia.gr/">http://www.pemptousia.gr</a></div>
Λάζαροςhttp://www.blogger.com/profile/01914653220450185596noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6654373808980018621.post-32545032717042203692017-08-04T07:58:00.002+03:002017-08-04T07:58:13.162+03:00Αγάπη και υπομονή στην άσκηση του διακονήματος<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="380" mozallowfullscreen="" src="https://player.vimeo.com/video/228027219?title=0&byline=0&portrait=0" webkitallowfullscreen="" width="650"></iframe><br />
<br />
Ο μοναχός Φιλήμων Σκήτης Προφήτου Ηλιού, μιλάει για τα διακόνημα ως βασικό χαρακτηριστικό της μοναχικής ζωής.</div>
Λάζαροςhttp://www.blogger.com/profile/01914653220450185596noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6654373808980018621.post-78984656795318975412017-07-30T10:00:00.000+03:002017-07-30T10:00:36.544+03:00Ου χρείαν έχουσιν απελθείν<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEju1ITI82DI9asAfQnzRX3PHfuopNUrzWbUe10TAqax40JejSza35BOi_IQnuWT7D5RtpPots-0KeCBkzYF-VPfZBUwX49ekBi8l-bTyRXfESuBCEl_VIZ09TpX3ZxLMfD5uW66acJAUV8J/s1600/unnamed.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="595" data-original-width="1000" height="118" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEju1ITI82DI9asAfQnzRX3PHfuopNUrzWbUe10TAqax40JejSza35BOi_IQnuWT7D5RtpPots-0KeCBkzYF-VPfZBUwX49ekBi8l-bTyRXfESuBCEl_VIZ09TpX3ZxLMfD5uW66acJAUV8J/s200/unnamed.jpg" width="200" /></a></div>
Ο χορτασμός περισσότερων από πέντε χιλιάδες ανθρώπων με πέντε άρτους και δύο ψάρια αποτελεί, αγαπητοί μου αδελφοί, το θαύμα εκείνο δια του οποίου ο Χριστός έδωσε ορατό σημείο της θεϊκής Του δύναμης σε μαζικό επίπεδο. <br />
Συνήθως τα θαύματα του Χριστού είναι προσωπικά. Απευθύνονται σε ένα ή δύο ανθρώπους κάθε φορά. Εδώ πρόκειται για ένα θαύμα το οποίο προκαλεί απεριόριστο θαυμασμό και στη συνέχεια ενθουσιασμό τέτοιο, που οι άνθρωποι θα επιχειρήσουν να ανακηρύξουν τον Χριστό ως τον επίγειο βασιλιά τους. Τους έδωσε τη δυνατότητα να έχουν, έστω και για μία ημέρα, την επίγεια τροφή τους, άκοπα, άφθονα, αναπάντεχα. Οι άνθρωποι νιώθουν ότι η επιβίωση κοντά στον Χριστό είναι εξασφαλισμένη. Οι υλικές τους ανάγκες μπορούν να καλυφθούν, χωρίς κόπο, χωρίς αγωνία, χωρίς άγχος. Γιατί να μην είναι ο Χριστός ο άρχοντάς τους, γενναιόδωρος, ικανός να πολλαπλασιάσει το ελάχιστο και να τους θρέψει μέχρι κορεσμού;<br />
Ο Χριστός θα αρνηθεί βεβαίως κάτι τέτοιο, προκαλώντας και την οργή τους, αλλά θα φύγει από ανάμεσά τους, δείχνοντάς τους ότι ο αληθινός σκοπός της κοινωνίας Του με τον κόσμο δεν είναι η επιβίωση του ανθρώπου αλλά ο Άρτος της Ζωής, η αγάπη που γίνεται άνοιγμα αιωνιότητας, με απλοχεριά, πληρότητα και την ίδια στιγμή με μοναδική προϋπόθεση την πείνα για Θεό, που κάνει όποιον το επιθυμεί να εγκαταλείψει τη ζωή του, την εργασία του, τις κοσμικές του προτεραιότητας, για να ακούσει τον λόγο του Χριστού και να κοινωνήσει το Πρόσωπό Του. <br />
Προκαλεί εντύπωση, εκτός των άλλων, η απάντηση του Χριστού στους μαθητές Του, όταν εκείνοι Τον παρακαλούν να επιτρέψει στους ανθρώπους να πάνε στα γύρω χωριά, καθώς βρίσκονταν σε έρημο τόπο, για να αγοράσουν φαγητά για να φάνε, αφού ήδη η ημέρα είχε περάσει. «Ου χρείαν έχουσιν απελθείν . δότε αυτοίς υμείς φαγείν» (Ματθ. 14, 16), είναι ο λόγος του Κυρίου. Δε υπάρχει λόγος να φύγουν, δώστε τους εσείς να φάνε.<br />
Αυτός ο λόγος «ου χρείαν έχουσιν απελθείν» ήταν και είναι ένα σπουδαίο μήνυμα του Χριστού προς όλους τους ανθρώπους.<br />
Πρωτίστως είναι ένα μήνυμα προς όλους όσους στη ζωή τους έχουν την καλή, την καλοπροαίρετη αναζήτηση. Αυτούς οι οποίοι θέλουν από τον Χριστό και την Εκκλησία την αλήθεια, αλλά νιώθουν ότι οι βιοτικές μέριμνες τους τραβούνε<br />
προς τον κόσμο, την εργασία, την καθημερινή φροντίδα. Αυτούς που ζούνε τον πειρασμό ότι καλή είναι η πίστη, παρηγορεί για λίγο τον άνθρωπο, του δίνει τη δυνατότητα να βρει την αλήθεια, όμως δεν φτάνει, διότι οι υλικές ανάγκες, η επιθυμία να χαρούμε αυτή την έστω πρόσκαιρη ζωή, είναι πολύ ισχυρή. Ο Χριστός προτρέπει όλους να παραμείνουν κοντά Του. Είναι η πρόνοιά Του, είναι ο φωτισμός και η στήριξή που δίνει σε όσους θέλουν να Τον αποδεχτούν και να Τον κοινωνούν στην καρδιά τους, είναι η δύναμη που δίνει η παρουσία Του σε όσους ζητούν να αντέξουν στις δυσκολίες της επιβίωσης χωρίς να απελπίζονται, χωρίς να τις καθιστούν άγχος και προτεραιότητα, είναι η επίγνωση ότι η ζωή στην οποία έχουμε κληθεί να υπάρχουμε είναι και μία πρόσκληση μαρτυρίας της όντως αλήθειας που είναι Εκείνος, με τους λόγους, τα έργα, την εμπιστοσύνη, την ελπίδα. <br />
Ου χρείαν έχουσιν απελθείν. Οι άνθρωποι αναζητούμε νόημα στην καθημερινότητα του πολιτισμού. Πιστεύουμε πως ο Χριστός και η Εκκλησία δεν μπορούνε να αγγίξουν τις συντεταγμένες της ζωής. Πιστεύουμε ότι η σχέση με τον Χριστό και η ζωή της Εκκλησίας μας υποχρεώνουν να είμαστε απομονωμένοι, περιθωριακοί και συμβιβασμένοι, όμως και μόνο η παρουσία μας κοντά Του και στην Εκκλησία αποτελεί μία πράξη αληθινής αντίστασης, η οποία δείχνει ποιο είναι το νόημα της ύπαρξης: να αγαπούμε, να ελπίζουμε, να στεκόμαστε με επίγνωση ποιος είναι ο κόσμος, ποια η ζωή και τι θέλει ο Θεός που μας δημιούργησε και μας δίνει την ευκαιρία να αναστηθούμε να κάνουμε για να είμαστε κοντά Του. Δεν έχουμε λοιπόν ανάγκη να φύγουμε και να αναζητήσουμε νόημα εκτός της ζωής του Θεού, αφού μόνο αυτή μας δίνει πληρότητα, μόνο αυτή μας τρέφει προς ζωήν αιώνιον.<br />
Ου χρείαν έχουσιν απελθείν. Είναι μία συνεχής προτροπή του Χριστού προς όλους όσους θέλουμε να είμαστε χριστιανοί να δώσουμε στους ανθρώπους την δική Του τροφή, την αιώνια, χωρίς να αρνηθούμε να συνδράμουμε και στην υλική τροφή. Να μπορέσουμε να συνδυάσουμε αρμονικά τόσο την τροφή του πνεύματος όσο και την συμβολή, έστω και στο μέτρο του προσκαίρου και εφικτού, και στην αντιμετώπιση των υλικών αναγκών των ανθρώπων και μάλιστα εκείνων που διψούν για Θεό. Η Εκκλησία δεν κλείνει την πόρτα της αγάπης σε κανέναν. Όμως είναι σημαντικό και οι άνθρωποι, οι οποίοι επιθυμούν να λάβουν από την Εκκλησία, να μην την βλέπουν μόνο με την ιδιοτέλεια της πρόσληψης, αλλά και με την επιθυμία της σωτηρίας.<br />
Ο ανθρωπισμός της εποχής μας θεωρεί ρατσισμό το να κλείσει κάποιος την πόρτα στους άλλους ανθρώπους, που δεν ακολουθούν τις ιδέες, τον τρόπο ζωής μας, την ταυτότητά μας, τις παραδόσεις μας και όντως μια τέτοια στάση ζωής είναι απάνθρωπη, σκληρή και ανάλγητη. Όμως, ως πότε οι άνθρωποι θα οχυρώνονται πίσω από το λαμβάνειν, χωρίς να αισθάνονται την ανάγκη να ακούσουν για την πίστη, να αναζητήσουν Ποιος είναι Αυτός ο Οποίος ωθεί τους χριστιανούς να αγαπούνε και να προσφέρουν όσο μπορούν, από το περίσσευμα ή το υστέρημά τους. <br />
Ζούμε σε μία εποχή στην οποία οι άνθρωποι απαιτούν από την Εκκλησία την ύλη. Θεωρούν υποχρεωμένους τους χριστιανούς να προσφέρουν ό,τι έχουν και δεν έχουν.<br />
Λησμονούν ότι η ύλη πρόσκαιρα καλύπτει τις ανθρώπινες ανάγκες, διότι μόνο αναστέλλει χωρίς να εξαλείφει τον θάνατο. Και δεν τολμούμε ως χριστιανοί να υποδείξουμε τόσο στους εαυτούς μας να μην έχουμε άγχος, όσο και στον πολύ κόσμο που κουνά το δάχτυλο προς την Εκκλησία και ζητά, κάποτε και με θράσος και με υπερβολή, ότι αξίζει να δει γιατί η Εκκλησία θέλει να προσφέρει, θέλει να αγαπήσει και Ποιον Θεό κηρύττει.<br />
Διότι δεν είναι μία αφ’ εαυτού πρωτοβουλία ούτε ένας ανθρωπισμός η μαρτυρία της πίστης, αλλά ο συνδυασμός της κοινωνίας με τον Χριστό και της συνολικής, πληρωτικής αγάπης που βλέπει τον άνθρωπο και στον παρόντα και στον αιώνιο χρόνο. Εκείνοι οι άνθρωποι που άκουσαν τον Χριστό για μία ολόκληρη ημέρα έλαβαν την ευλογία να χορτάσουν και την υλική τους πείνα. Όμως ο Χριστός αρνήθηκε να θεοποιήσει και να εκμεταλλευτεί την δυνατότητα θαυματουργικά να δίνει στους ανθρώπους την τροφή και διότι δεν θα ήταν ελεύθεροι να Τον αποδεχτούν ή να Τον απορρίψουν αλλά και διότι θα αλλοτριωνόταν εντελώς το μήνυμα που ήρθε να δώσει: ότι σώζει η πείνα γι’ Αυτόν ως τον Άρτο της ζωής, ότι έχει νόημα να λάβεις τα υλικά μόνο όταν μπορείς να τα αξιοποιήσεις προς όφελος της ύπαρξής σου σε συσχετισμό με την ανάσταση και την αιωνιότητα.<br />
Αυτό είναι τελικά και το νόημα της αληθινής αγάπης την οποία προσφέρει ο Θεάνθρωπος σε αντιδιαστολή με την μερική, πρόσκαιρη και συναισθηματική αγάπη που ο ανθρωπισμός του κόσμου δίνει. Κι αυτή βεβαίως χρειάζεται. Δεν λυτρώνει όμως και δεν αφυπνίζει αληθινά τον άνθρωπο, για να κάνει μέσα του την επανάσταση της σωτηρίας, της αλλαγής, της αντίστασης στο συμβιβασμό της επιβίωσης.<br />
Αμήν!</div>
Λάζαροςhttp://www.blogger.com/profile/01914653220450185596noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6654373808980018621.post-36942370824200929532017-07-29T11:36:00.001+03:002017-07-29T11:36:28.417+03:00Προσπάθησε να μην θυμώνεις ποτέ... <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsZrxMvfUoaQGORI8FKxlrjz_32-uYXGLHAILUActYIv4dE4kuEcltBj1_Am42-8HdaU-VS48tneWkDmfbXe_OxcQe2V44Kquen6VDyIlfcA9VVUHpgOutsaaVGko9ni2o57iPkCbxMwc9/s1600/19875568_1338217012893899_7496256179481939839_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="320" data-original-width="530" height="120" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsZrxMvfUoaQGORI8FKxlrjz_32-uYXGLHAILUActYIv4dE4kuEcltBj1_Am42-8HdaU-VS48tneWkDmfbXe_OxcQe2V44Kquen6VDyIlfcA9VVUHpgOutsaaVGko9ni2o57iPkCbxMwc9/s200/19875568_1338217012893899_7496256179481939839_n.jpg" width="200" /></a></div>
Μην οργίζεσαι ποτέ εναντίον κανενός και για καμιά αιτία, εκτός κι αν κάποιος θελήσει να σε χωρίσει από τον Θεό και την αγάπη Του. <br />
Ποιος όμως έχει τη δύναμη να το κατορθώσει αυτό, αν δεν το θέλεις εσύ ο ίδιος;</div>
Λάζαροςhttp://www.blogger.com/profile/01914653220450185596noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6654373808980018621.post-45697587776229328322017-07-25T10:09:00.001+03:002017-07-25T10:09:41.087+03:00Να αγαπάς την ψυχή σου<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjfVdAQPIrXwdUfFAL0VSyV3zg9U7swiwrOaT6P8YULqUpZylDVKcFs-QRH4-zffc9zSfIXniIvYz1mdGfxYAsJvxKNyHDr0ox5jjdtTe0_DafQdv9p5sy_sDQQR0Tf7PCxF2_XoNo6Xjya/s1600/19665586_1355785387808277_8719972837256762688_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="795" data-original-width="530" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjfVdAQPIrXwdUfFAL0VSyV3zg9U7swiwrOaT6P8YULqUpZylDVKcFs-QRH4-zffc9zSfIXniIvYz1mdGfxYAsJvxKNyHDr0ox5jjdtTe0_DafQdv9p5sy_sDQQR0Tf7PCxF2_XoNo6Xjya/s200/19665586_1355785387808277_8719972837256762688_n.jpg" width="133" /></a></div>
Να της δίνεις ευκαιρίες και ανάσες....<br />
Ευκαιρίες ''ακατόρθωτες'' για τους άλλους και ανάσες βαθιές, της προσευχής και του θάρρους....<br />
Να αγαπάς την ψυχή σου, να της μαθαίνεις Αρετή και Αγάπη..<br />
<br />
Πηγή: <a href="https://www.facebook.com/jimmyrodis">https://www.facebook.com/jimmyrodis</a></div>
Λάζαροςhttp://www.blogger.com/profile/01914653220450185596noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6654373808980018621.post-34924957781659610302017-07-14T10:09:00.001+03:002017-07-14T10:09:50.102+03:00Ο χριστιανός οφείλει στο Θεό...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDJOIMxSngC-fMOf74spuxpMuUvenacQFZ-cGgQnd8HWOQb70UZOys3I2jV9rAQ8QzA6F2PDGhSufeF6vUlVWgmSZb4CDdvR24NIzJneCCBEDgL5YQWTG7VJvKtJvJL7-ZmToL2ErFLTQZ/s1600/Jesus-Christ-from-Hagia-Sophia.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="491" data-original-width="650" height="150" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDJOIMxSngC-fMOf74spuxpMuUvenacQFZ-cGgQnd8HWOQb70UZOys3I2jV9rAQ8QzA6F2PDGhSufeF6vUlVWgmSZb4CDdvR24NIzJneCCBEDgL5YQWTG7VJvKtJvJL7-ZmToL2ErFLTQZ/s200/Jesus-Christ-from-Hagia-Sophia.jpg" width="200" /></a></div>
Ο χριστιανός οφείλει να δοξάζει το Θεό και με το σώμα του και με το πνεύμα του. Άλλωστε, και τα δυό ανήκουν στο Θεό και, επομένως, δεν έχει εξουσία να τα ατιμάζει η να τα διαφθείρει, αλλά ως άγια και ιερά πρέπει να τα χρησιμοποιεί με πολλή ευχαριστία.<br />
Όποιος θυμάται ότι το σώμα του και το πνεύμα του ανήκουν στο Θεό, έχει μία ευλάβεια κι ένα μυστικό φόβο γι αυτά, και τούτο συντελεί στο να τα διατηρεί αγνά και καθαρά από κάθε ρύπο, σε αδιάλειπτη επικοινωνία μ' Εκείνον, από τον οποίο αγιάζονται και ενισχύονται.<br />
Ο άνθρωπος δοξάζει το Θεό με το σώμα του και με το πνεύμα του, πρώτα, όταν θυμάται ότι αγιάστηκε από το Θεό και ενώθηκε μαζί του, και ύστερα, όταν ενώνει τη θέλησή του με τη θέληση του Θεού, ώστε να εκτελεί πάντοτε το αγαθό και ευάρεστο και τέλειο θέλημά Του.<br />
Ένας τέτοιος άνθρωπος δεν ζει για τον εαυτό του, αλλά για το Θεό. Εργάζεται για τη βασιλεία του Θεού στη γη. Δοξάζει σε όλα το Θεό, με λόγια και με έργα. Οι πράξεις του, που γίνονται για το καλό των συνανθρώπων του, δίνουν αφορμή δοξολογίας του θείου ονόματος. Η ζωή του, καταυγαζόμενη από το θείο φως, λάμπει σαν φως δυνατό. Έτσι η πολιτεία του γίνεται οδηγός προς το Θεό για όσους ακόμα δεν Τον γνώρισαν.</div>
Λάζαροςhttp://www.blogger.com/profile/01914653220450185596noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6654373808980018621.post-45216338738637375652017-07-13T10:23:00.002+03:002017-07-13T10:23:08.344+03:00Το Βάπτισμα δεν είναι μια υπόθεση μεταξύ του ιερέως και του βαπτιζομένου<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjin5URjkyoMj6S3hyphenhyphen-71aAdm46ZQekBKAQmx0CU_n1WnrRG6dtZ3vtx3BaCbw-N3tVhQU4abih5ASCu3H1wgaXP6MXNgzbPLCLDjmq5B5TXTKg8wr8es0Y4VASgqBBdS93llPCMNWHJk7i/s1600/%25CE%25B2%25CE%25B1%25CF%2580%25CF%2584%25CF%2583%25CE%25BC1.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="380" data-original-width="660" height="115" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjin5URjkyoMj6S3hyphenhyphen-71aAdm46ZQekBKAQmx0CU_n1WnrRG6dtZ3vtx3BaCbw-N3tVhQU4abih5ASCu3H1wgaXP6MXNgzbPLCLDjmq5B5TXTKg8wr8es0Y4VASgqBBdS93llPCMNWHJk7i/s200/%25CE%25B2%25CE%25B1%25CF%2580%25CF%2584%25CF%2583%25CE%25BC1.jpg" width="200" /></a></div>
Μέσα στη θεία λατρεία, στα άγια μυστήρια και τις ιερές τελετές,<br />
συντελείται πραγματικά η συνάντηση του ανθρώπου με το Θεο,<br />
Ο χαρακτηρισμός της Εκκλησίας ως "σώματος Χριστού" δεν είναι απλώς μια μεταφορική εικόνα, αλλά σημαίνει "αυτό το σώμα του Χριστού οντολογικώς απολύτως νοούμενον". Διότι, ως λέγει ο ι. Χρυσόστομος, ο Χριστός "αναφέρει εαυτόν ημίν· και ου τη πίστει μόνον, αλλά και αυτώ τω πράγματι σώμα ημάς αυτού κατασκευάζει". Οι πιστοί γίνονται "σύσσωμοι αυτού και εις την σάρκα αυτού τελούσι και ώσπερ σώμα κεφαλής, ούτως ήνωνται" και έτσι εκ πάντων απαρτίζεται " εις Χριστός". "Παντες Χριστός εις εγένεσθε, σώμα αυτού όντες".<br />
Για να εκφράσει βαθύτερα την θεανθρώπινη ενότητα Χριστού και Εκκλησίας ο Απόστολος Παύλος θα ονομάσει την Εκκλησία και πλήρωμα Χριστού. "Το πλήρωμα του Χριστού η Εκκλησία. Και γαρ πλήρωμα κεφαλής σώμα και πλήρωμα σώματος κεφαλή........ πλήρωμα.... τουτέστιν, οίον κεφαλή πληρούται παρά του σώματος.... Δια πάντων ουν πληρούται το σώμα αυτού. Τοτε πληρούται η κεφαλή, τότε τέλειον σώμα γίνεται, όταν ομού πάντες ώμεν συνημμένοι και συγκεκολλημένοι ".<br />
Η έννοια του πληρώματος συμπεριλαμβάνει και τον χαρακτηρισμό της Εκκλησίας ως "λαού του Θεού". Στο πλήρωμα της Εκκλησίας του Χριστού ανήκει όλος ο λαός του Θεού, " οι απανταχού της οικουμένης πιστοί και όντες και γενόμενοι και εσόμενοι ". Πλήρωμα του Χριστού σημαίνει, επίσης, και την ενότητα " εν Αυτώ " της επιγείου και επουρανίου βασιλείας, η οποία εκδηλώνεται στη Θ. Ευχαριστία.<br />
Του Χριστού ενδύεται πάσα η Εκκλησία και έκαστον μέλος αυτής με το Βαπτισμα και δι' Αυτού ζη, διότι Αυτός "ζη εν τω σώματι Αυτού και το σώμα ζη δι' Αυτού". "Και γαρ πλήρωμα ημών αυτός, και οδός και ανήρ και νυμφίος· και ρίζα και πόσις και τροφή και ζωη· και απόστολος και αρχιερεύς και διδάσκαλος, και πατήρ και αδελφός και συγκληρονόμος, και κοινωνός εν τω τάφω και τω σταυρώ· και μεσίτης και συνήγορος ημών έμπροσθεν του Πατρός· και οίκος και ένοικος και φίλος· και θεμέλιος και λίθος ακρογωνιαίος· και ημείς είμεθα Αυτού και μέλη και γεώργιον και οικοδομή και κλάδοι και συνεργοί".<br />
Η νέα αυτή σχέση των ανθρώπων με τον Θεό βιώνεται ως κοινή εμπειρία στην οργανική ενότητα και στην αρμονική λειτουργία του ενός σώματος, -"και γαρ εν ενί Πνεύματι ημείς πάντες εις εν σώμα εβαπτίσθημεν... υμείς δε εστέ σώμα Χριστού και μέλη εκ μέρους" (Α´ Κορ. 12,12 κ εξ.)-, στο οποίο ανακαινίζεται ο "παλαιός αιών", τελεσιουργείται και βιώνεται από τούς πιστούς η νέα εν Χριστώ πραγματικότητα του κόσμου και ενώνεται ο "νυν" με τον " μέλλοντα αιώνα" στην ιστορία της σωτηρίας ( Ρωμ. 5, 12-21).<br />
Έτσι το Βάπτισμα δεν είναι μια υπόθεση μεταξύ του ιερέως και του βαπτιζομένου, η αρχή μιας ατομικής πορείας, αλλά όλης της Εκκλησίας, όλης της ευχαριστιακής κοινότητος. "Όσοι εβαπτίσθημεν εις Χριστόν Ιησούν, εις τον θάνατον αυτού εβαπτίσθημεν... και γεγόναμεν σύμφυτοι τω ομοιώματι του θανάτου αυτού" (Ρωμ. 6,3-5). Τα ιερά Μυστήρια είναι οργανικές λειτουργίες και εκφάνσεις του Σώματος της Εκκλησίας, σαν τα μέλη της καρδιάς, σαν τα κλαδιά του δένδρου, σαν τα κλήματα της αμπέλου. Μέσα στη θεία λατρεία, στα άγια μυστήρια και τις ιερές τελετές, συντελείται πραγματικά η συνάντηση του ανθρώπου με το Θεο, η άκτιστη χάρη αγκαλιάζει και αφθαρτοποιεί την κτιστή φύση. Γι' αυτό η λατρευτική διακονία δεν είναι απλά μια ωραία τελετουργική παράδοση, αλλά η φανέρωση και πραγμάτωση της όντως ζωής μέσα από την δυναμική των "σημείων" του ρεαλιστικού συμβολισμού της Εκκλησίας μας.<br />
Ο Θεός να μας αξιώνει η συμμετοχή μας στα μυστήρια της Εκκλησίας να είναι συμμετοχή ζωής.</div>
Λάζαροςhttp://www.blogger.com/profile/01914653220450185596noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6654373808980018621.post-60009735941837766572017-07-12T19:05:00.002+03:002017-07-12T19:06:23.193+03:00Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
Παράδεισος είναι αγάπη, έρως, παλαβομάρα. Μακάρι να μας αξιώσει ο Θεός, της Θείας αυτής παλαβομάρας! <br />Αμήν.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='450' height='306' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dzAEFS1mf3SA8ePI-DCSHDL5no0Nm085vhpU-ji8I1WnA0mi3K4C11F4kkmCSoyLEoUd1_1pUx432ofL5sUiw' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe></div>
<br /></div>
Λάζαροςhttp://www.blogger.com/profile/01914653220450185596noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6654373808980018621.post-3892470354997749282017-07-09T10:00:00.000+03:002017-07-09T10:00:16.769+03:00Η πνευματική ζωή...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimoIdxHTyIWW3N19H_6X7867GUe2yaOTmVPW83DBwrJUaEJT4XI-rlVHmpiVokHINgAjafRDIkD3sbY9pamwJGdvUU3Q7u-FwRtqcu1HxhJk3v7uQwIQaf1NfFrHTmBcLM0pmq9ifOffMx/s1600/19748473_1334530239929243_3204030080944103347_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="533" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimoIdxHTyIWW3N19H_6X7867GUe2yaOTmVPW83DBwrJUaEJT4XI-rlVHmpiVokHINgAjafRDIkD3sbY9pamwJGdvUU3Q7u-FwRtqcu1HxhJk3v7uQwIQaf1NfFrHTmBcLM0pmq9ifOffMx/s200/19748473_1334530239929243_3204030080944103347_n.jpg" width="110" /></a></div>
Η πνευματική ζωή είναι ταυτόχρονα εύκολη και δύσκολη. Γλυκιά αλλά και αιμάτινη. Είναι πορεία γεμάτη απίστευτες δυσκολίες, πολέμους λογισμών, προσπάθεια τιθάσευσης των παθών.<br />
Μα ταυτόχρονα είναι πορεία πανέμορφη κι εύκολη, αν αφήσεις το Χριστό να κάνει κουμάντο στη ζωή σου. Αν ζεις τα μυστήριά του με προσπάθεια αληθινή. Αν εξομολογείσαι και Τον κοινωνάς.<br />
Η πνευματική ζωή θέλει αγώνα μυστικό, αγώνα απόταξης της τυπικότητας και της συνήθειας.Είναι μονοπάτι σχεδόν αθέατο. Ανηφορικό. Ίσως γεμάτο πέτρες, αγκάθια. Μα αν γλυκαθείς απ'την σιγουριά της παρουσίας Του, τότε όλα γίνονται φως..</div>
Λάζαροςhttp://www.blogger.com/profile/01914653220450185596noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6654373808980018621.post-8622377992137186422017-07-08T09:11:00.001+03:002017-07-08T09:11:21.228+03:00Πίστη<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg3gFjhI0Z2JAblSCgyAHuPRIfRvMtC40pRDZIlWkwWV5MYWAnCeU03gxvMOVdmyk0ZdmlYeeKh82hHQu0P0ROHwpOLKqWTxIMZkemEA2SpG9nWGSyWLz_emCGOdJ7e6T0jzrPpe3IESdYp/s1600/b7b155d280b296a2ac6f5eb7ea1fefb3_XL.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="1255" data-original-width="900" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg3gFjhI0Z2JAblSCgyAHuPRIfRvMtC40pRDZIlWkwWV5MYWAnCeU03gxvMOVdmyk0ZdmlYeeKh82hHQu0P0ROHwpOLKqWTxIMZkemEA2SpG9nWGSyWLz_emCGOdJ7e6T0jzrPpe3IESdYp/s200/b7b155d280b296a2ac6f5eb7ea1fefb3_XL.jpg" width="143" /></a></div>
Λέγοντας πίστη δεν εννοούμε την αναγνώριση ορισμένων θρησκευτικών και ηθικών αληθειών αλλά αναφερόμαστε στο θεανθρώπινο πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Αναφερόμαστε στη σάρκωση, τον θάνατο και την ανάσταση του Κυρίου. Ο περιορισμός της πίστης σε μερικές αλήθειες και έργα περιορίζει την πίστη στα αισθητά, με αποτέλεσμα να μην οδηγούμαστε στη σωτηρία. Οι άγιοι που τιμούμε μέσα στην Εκκλησία ομολόγησαν τον Χριστό θυσιάζοντας και τη ζωή τους ακόμη. Η αληθινή πίστη του Χριστιανού ξεκινά με την πίστη στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού και ολοκληρώνεται με την κοινωνία και την ένωση μαζί του. Ως αποτέλεσμα αυτής της πίστης, έρχεται ως επακόλουθο η τήρηση των εντολών του Θεού και τα καλά έργα.</div>
Λάζαροςhttp://www.blogger.com/profile/01914653220450185596noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6654373808980018621.post-79570865661438425432017-07-04T10:00:00.000+03:002017-07-04T10:00:12.519+03:00Σε ποιο στάδιο του νόμου βρισκόμαστε...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgW7eYc3fJKZlM2vJTGahZaZmUvI0yj9ehoUmfU-LF0H9sIkva2OtgduhCwAE_dqH_JJH7An4JVRcY8PVfachavokTrPsTkdst-wNG-elIKQtC37_GVqgirkdO2uiccjyxwMJxrpVA47KzI/s1600/61aa1-monaxos_1644.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="377" data-original-width="600" height="125" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgW7eYc3fJKZlM2vJTGahZaZmUvI0yj9ehoUmfU-LF0H9sIkva2OtgduhCwAE_dqH_JJH7An4JVRcY8PVfachavokTrPsTkdst-wNG-elIKQtC37_GVqgirkdO2uiccjyxwMJxrpVA47KzI/s200/61aa1-monaxos_1644.jpg" width="200" /></a></div>
Ο Θεός θέλοντας «πάντας ανθρώπους σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν» (Α’ Τιμ. 2:4), τοποθέτησε το φυσικό νόμο ως μέσο γνώσεως του Θεού. Ο φυσικός νόμος αποτελεί τη θεία Αποκάλυψη και γνώση του Θεού για όλους τους ανθρώπους οι οποίοι δεν γνώρισαν την εν Χριστώ Αποκάλυψη. Ο Γραπτός νόμος ο οποίος παραδόθηκε από το Θεό στον εκλεκτό λαό του τον Ισραήλ στο όρος Σινά, αποτελεί ένα νέο μέσο και τρόπο γνώσεως του Θεού, σε σχέση με το φυσικό νόμο. Ο νόμος του Σινά, σύμφωνα με τον Απόστολο Παύλο, «παιδαγωγός ημών γέγονεν εις Χριστόν, ίνα εκ πίστεως δικαιωθώμεν» ώστε «ελθούσης δε της πίστεως ουκέτι υπό παιδαγωγόν έσμεν» ( Γαλ. 3:24,25).<br />
Η τήρηση του νόμου αλλά και των έργων του νόμου δεν μπορούν να σώσουν τον άνθρωπο. Αυτό που σώζει τον άνθρωπο είναι η χάρη του Θεού. Ο Απόστολος Παύλος μας λέει ότι «τη γαρ χάριτι έστε σεσωσμένοι δια της πίστεως και τούτο ουκ εξ υμών, Θεού το δώρον, ουκ εξ έργων, ίνα μη τις καυχήσηται» (Εφ. 2:8,9). Η θεία χάρη αποτελεί τη δωρεά της σωτηρίας που χαρίζει ο Θεός. Δεν επιτυγχάνεται από τον άνθρωπο με τις δικές του δυνάμεις και προσπάθειες. Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης μας λέει «ο νόμος δια Μωυσέως εδόθη, η χάρις και η αλήθεια δια Ιησού Χριστού εγένετο» (Ιω. 1:17). Μέσα από την υμνολογία της Εκκλησίας μας, αναφέρεται: στο Θεοτόκιο των στιχηρών του Δεύτερου ήχου, «παρήλθεν η σκιά του νόμου, της χάριτος ελθούσης», δηλαδή με την έλευση και εμφάνιση του Ιησού Χριστού στον κόσμο πέρασε η περίοδος του νόμου και των νομικών διατάξεων που επισκίαζαν τη ζωή των ανθρώπων. Με την έλευση του Χριστού ο άνθρωπος υπερβαίνει το νόμο ζώντας στο χώρο της χάριτος. Ο ίδιος ο Χριστός σε τελευταία ανάλυση αποτελεί τον καθ’ αυτό Νόμο της Χάριτος. Η αποκάλυψη του νόμου της χάριτος έχει και εσχατολογική διάσταση, αφού ο Χριστός αποτελεί την αρχή και το τέλος του κόσμου.<br />
Μέσα στην εκκλησία ο πιστός τηρεί τις εντολές του Θεού και υποτάσσεται στο νόμο, ζώντας την καινή εν Χριστώ ζωή η οποία είναι βίωση της ζωής του Χριστού. Ο Απόστολος Παύλος λέει «ούτω και ημείς εν καινότητι ζωής περιπατήσομεν» (Ρωμ. 6:4). Αυτή η καινότητα της ζωής εγκαθιδρύθηκε από τον Χριστό με την Εκκλησία του, και ο πιστός μετέχει σε αυτήν και την προγεύεται ζώντας τη Θεία Λειτουργία και συμμετέχοντας στο ποτήριο της Θείας Ευχαριστίας. Η βίωση από τον πιστό του νόμου της χάριτος τον απέβαλε από τη λογική των ηθικών κανόνων, όπως αυτοί βιώνονταν από τους Ιουδαίους της εποχής του Χριστού, και τον οδήγησε στο να ζει τη ζωή του Χριστού. Ο άνθρωπος της χάριτος ενώθηκε με τον Χριστό μέσω του βαπτίσματος και του Χρίσματος όπου πεθαίνει ο παλαιός άνθρωπος και ξαναγεννιέται ο νέος, ο καινός άνθρωπος ο οποίος συντονίζει το θέλημά του με το θέλημα του Χριστού. «και δός μεταποιηθήναι τον εν αυτώ βαπτιζόμενον εις το αποθέσθαι μεν τον παλαιόν άνθρωπον, τον φθειρόμενον κατά τας επιθυμίας της απάτης, ενδύσασθαι δε τον νέον, τον ανακαινούμενον κατ’ εικόνα του κτίσαντος αυτόν˙ ίνα, γενόμενος σύμφυτος τω ομοιώματι του θανατου σου δια του Βαπτίσματος, κοινωνός και της αναστάσεως σου γένηται» (Ευχή Βαπτίσματος). Αυτή η τήρηση του θελήματος του Θεού αποτελεί για τον άνθρωπο της χάριτος την υπέρβαση κάθε ανθρώπινου νόμου.<br />
Σήμερα ένα βασικό ερώτημα το οποίο θα πρέπει να μας απασχολήσει είναι: Σε ποιο στάδιο του νόμου βρισκόμαστε. Μήπως, ενώ έχουμε το νόμο της χάριτος εμείς βρισκόμαστε στο νόμο της πτώσεως; Μήπως ο καθένας πράττει όπως θέλει χωρίς το θέλημα του Θεού και επαναπαύεται όπως οι Ιουδαίοι που είχαν το νόμο και πίστευαν ότι μόνο αυτοί θα σωθούν; Πολλές φορές νομίζουμε ότι είμαστε προνομιούχοι επειδή έχουμε το Ευαγγέλιο και ξεχνούμε τις υποχρεώσεις μας οι οποίες είναι περισσότερες από αυτούς που δε γνωρίζουν το Ευαγγέλιο. Με βάση το φυσικό νόμο όλοι οι άνθρωποι γνωρίζουν ποιο είναι το καλό και ποιο είναι το κακό. Τα έθνη που γνωρίζουν το νόμο του Θεού θα κριθούν βάσει αυτού του νόμου. Τα υπόλοιπα έθνη θα κριθούν με βάση τη δικαιοκρισία του Θεού.<br />
<br />
Διακόνου Φιλίππου Φιλίππου, θεολόγου</div>
Λάζαροςhttp://www.blogger.com/profile/01914653220450185596noreply@blogger.com0