Κυριακή 30 Ιουνίου 2013

Ένα - ένα βήμα..

Στήριξον τα διαβήματά μου εν ταις οδοίς Σου, διά να μη σαλευθώσιν οι πόδες μου. Ψαλμός ιζ΄ 5
Μια γυναίκα είδε ένα όνειρο.
Βρισκόταν, λέει, ανάμεσα σ΄ ένα πλήθος
Χαρούμενων νέων πάνω σ’ έναν καταπράσινο λόφο.
Μπροστά της ξεκινούσε ένα στενό, ανώμαλο μονοπάτι
Που πιο πέρα γινόταν χαράδρα.
Όλο ανηφόριζε κι ήταν στρωμένο
Με μεγάλες, μυτερές πέτρες και άγρια αγκάθια.
Μια φωνή την πρόσταξε:
"Αυτός είναι ο δρόμος της ζωής σου... περπάτησέ τον!
Αυτή φοβήθηκε, μαζεύτηκε και αρνήθηκε.
Ανθρώπινο πόδι δεν μπορεί να πατήσει σ΄ αυτό το δρόμο χωρίς να ματώσει.
Δεν έχω τη δύναμη να σκαρφαλώσω.
Θα ματώσω, θα λιποθυμήσω, θα πεθάνω.
Η φωνή συνέχισε:
"Αυτό το μονοπάτι φτιάχτηκε για σένα... προχώρησε.
Η γυναίκα ξεκίνησε.
Δυο βήματα πιο κάτω άρχιζαν τα’ αγκάθια και οι πέτρες.
Μα ξαφνικά, μόλις σήκωσε το πόδι της, ένα παιδί, σαν άγγελος
βρέθηκε μπροστά της και καθάρισε τόσο τόπο, ώστε να χωράει ακριβώς μια πατημασιά.
Η γυναίκα πάτησε το πόδι της και το παιδί καθάρισε άλλη μια πατημασιά.
Έτσι συνέχισε το δρόμο της.
Σαν γύρισε το κεφάλι της για να δει πόσο είχε προχωρήσει
Εκεί, στην αρχή του μονοπατιού, στεκόταν ο Κύριος κι έδειχνε στο παιδάκι με το δάχτυλο
Που ακριβώς να κάνει τόπο για το πόδι της.
Αυτό το όνειρο κυριάρχησε στη σκέψη της σ΄ όλη της τη ζωή και ανακούφισε κάθε πικρή της στιγμή...
Η ζωή του Χριστού φαίνεται δύσκολη, ο διάβολος την παρουσιάζει ακατόρθωτη.
Μα είναι ο Χριστός, που με την αναγέννηση που μας χαρίζει, την κάνει μπορετή και όμορφη.
Ο δρόμος Του είναι στενός, μα δεν είμαστε μόνοι.
Εκείνος στηρίζει το κάθε μας βήμα.
Κύριέ μου, μάθε με να μην κοιτάζω τις δυσκολίες και τις δοκιμασίες
Μα να κοιτάζω στα μάτια Εσένα με πίστη
Κι έτσι να παίρνω δύναμη και να προχωρώ με θάρρος και χαρά για την Ουράνια Πατρίδα.

Η Δύναμή Του και η αδυναμία μας...

Ο ευγενικός ζαχαροπλάστης είπε στο κοριτσάκι
Που κοιτούσε επίμονα στη βιτρίνα ένα κουτί με καραμέλες.
-Πάρε όσες χωράει η χούφτα σου.
Η μικρή δίστασε για λίγο κι έπειτα απάντησε:
-Μου τις δίνετε εσείς, σας παρακαλώ;
Το δικό σας χέρι είναι μεγαλύτερο από το δικό μου!
Διαβάζουμε και μελετούμε μέσα στο Λόγο του Θεού
Τις άφθονες υποσχέσεις Του για μας.
Θαυμάζουμε και απορούμε αν στ΄αλήθεια
Μπορούν αυτά να γίνουν πραγματικότητα στη ζωή μας.
Στρέφουμε τα μάτια πάνω μας:
Αδυναμία, πίστη που κάθε τόσο κλονίζεται
Πληγές από τον αγώνα μας με την αμαρτία μέχρι τώρα.
Μετά στρέφουμε τα μάτια γύρω μας:
Ποιος τα ζει όλα αυτά;
Ποιος τα κατάφερε ως τώρα;
Υπάρχει κανείς;
Κι έπειτα έρχεται και ο εχθρός της ψυχής μας και γελάει ξοπίσω μας τρίβοντας τα χέρια του με τις αμφιβολίες μας:
Μην είσαι κουτός, αυτά δεν γίνονται, είναι το τέλειο, το ιδανικό, εσύ δεν το μπορείς.
Τότε είναι ώρα να υψώσουμε τη ματιά προς τον Πατέρα.
Να ζητήσουμε τη δύναμη του Χριστού μέσα μας.
Να δείξουμε τις χούφτες μας, μικρές και αδύναμες, και να του πούμε:
Με το δικό Σου το χέρι να μου τα δώσεις , Κύριε μου, γιατί είναι μεγάλο και δυνατό.
Όπως το κοριτσάκι με τις καραμέλες.
Ο Απόστολος Παύλος έφτανε να καυχιέται με άφθαστη ευχαρίστηση για τις αδυναμίες του
Γιατί ακριβώς τότε φαίνεται η δύναμη του Θεού ολοκάθαρη στη ζωή μας.
Εμπιστέψου Τον απόλυτα.
Όσα έχει γράψει στο Λόγο Του, για μας τά΄γραψε.
Είναι αλήθεια, όχι ανεκπλήρωτα όνειρα.
Είναι βλάσφημο να λέμε πως δεν γίνονται.
Όλα δικά μας με την πίστη.
Κύριε μου, πάρε Εσύ με το χέρι Σου και δώσε μου
Σκέψου Εσύ με το μυαλό Σου και πες μου
Φώτησε Εσύ με το φως Σου και οδήγησέ με.
Εσύ μπορείς, όσα εγώ ούτε να φανταστώ ποτέ δεν μπόρεσα.

Σάββατο 29 Ιουνίου 2013

Στον κόσμο μέσα θα δοκιμάσετε θλίψη, αλλά μην απελπίζεστε

Ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός ευεργέτησε την ανθρωπότητα
Και ιδιαιτέρως τους συμπατριώτες του Ιουδάιους
Με ποικίλες και πολύτροπες ευεργεσίες.
Όμως έλαβε ως αμοιβή από τους ευεργετηθέντες
Ονειδισμούς, εμπτυσμούς, κολαφισμούς
Μαστιγώσεις, καταφρονήσεις΄
Δέχτηκε στο κεφάλι του ένα στεφάνι πλεγμένο με αγκάθια
Ποτίστηκε ξίδι και χολή
Και στο τέλος καταδικάστηκε με το σταυρικό θάνατο
Το θάνατο της πιο μεγάλης ντροπής.
Αλλά και στους Μαθητές του
Λίγο πριν από το σταυρικό του θάνατο είπε:
Αν καταδίωξαν εμένα, και σας θα κυνηγήσουν.
Αν ετήρησαν το λόγο μου, και το δικό σας λόγο θα σεβαστούν και θα τηρήσουν…
Επειδή δεν είστε ένα  κομμάτι από τον αμαρτωλό κόσμο, θα σας μισήσει ο κόσμος ο αμαρτωλός.
Στον κόσμο μέσα θα δοκιμάσετε θλίψη, αλλά μην απελπίζεστε η θλίψη θα μεταβληθεί σε χαρά
Και αυτή τη χαρά κανείς δεν θα μπορεί να σας την αφαιρέσει, γιατί θα είναι διαρκής, παντοτινή.
Λοιπόν μη λυπηθείτε.
Μάλλον να χαρείτε, διότι με το που σας καταφρόνησαν οι άνθρωποι που ευεργετήσατε, περισσότερο σας τίμησαν.
Σας ανέδειξαν συναθλητή και συναγωνιστή όλων εκείνων των μεγάλων και επιφανών ανδρών
Που έπαθαν για την αγάπη, την αλήθεια, τη δικαιοσύνη, την καλοκαγαθία
Και που ο Κύριος τους εμακάρισε λέγοντας:
Μακάριοι θα είστε, όταν σας μισήσουν οι άνθρωποι και σας ονειδίσουν και σας καταδιώξουν.
Να χαίρεστε τότε, γιατί  ο μισθός που θα πάρετε στους ουρανούς θα είναι μεγάλος.
Ο Κύριος, σαν ήταν κρεμασμένος επάνω στο Σταυρό, προσευχόταν για τους σταυρωτές του κι έλεγε:
"Πάτερ, άφες αυτοίς ου γαρ οίδασι τι ποιούσοι", που θα πει:
"Πατέρα, συγχώρεσε τους, γιατί δεν καταλαβαίνουν τι κάνουν".
Όπως ο Κύριος, έτσι και οι περισσότεροι Άγιοι και μεγάλοι σοφοί και σπουδαίοι άνθρωποι
Προσεύχονταν για τους εχθρούς, για κείνους που τους μισήσαν και τους αδικούσαν.
Αυτούς να μιμηθούμε κι εμείς, για να έχουμε μεγάλο μισθό στους ουρανούς.

Διδαχές πατρικές και Θαυμαστά γεγονότα
του Γέροντος Φιλοθέου Ζερβάκου (1884-1980)

Παρασκευή 28 Ιουνίου 2013

Πως χαιρετάμε έναν κληρικό

Σαν συναντήσεις έναν Ιερέα και έναν Άγγελο θα χαιρετήσεις πρώτα τον Ιερέα και μετά τον Άγγελο (Από το Γεροντικό)
Ο κληρικός.
Ο ιερέας, δεν είναι ο οποιοσδήποτε τον οποίον συναντάμε
Και με τον οποίον συναλλασόμεθα στην καθημερινή μας ζωή.
Η Ιεροσύνη του.
Το Λειτούργημά του.
Το Σχήμα του.
Η Αποστολή του.
Η Παρουσία του, τον θέτουν και τον θέλουν ή του επιβάλλουν
Να είναι και Εντός και Εκτός του "κόσμου τούτου".
Η θρησκευτική – Χριστιανική αγωγή
Η Ελληνορθόδοξη πατερική παράδοση
Ο πολιτισμός μας
Η ιστορία μας
Η ευγένεια ψυχής
Δεν επιτρέπουν ν΄ απευθύνουμε στον κληρικό τους στερεότυπους κοσμικούς χαιρετισμούς:
"Καλημέρα", "Καλησπέρα", "Καληνύχτα".
Ή, "να ‘σαι πάντα καλά","να περνάμε καλά","άντε γεια","τα λέμε", που ανταλλάσσουν οι λαϊκοί μεταξύ τους.
Σ’ έναν κληρικό οποιαδήποτε ώρα της ημέρας και αν τον συναντήσουμε
Εντός ή εκτός του Ιερού Ναού, με μια ελαφρά κλίση της κεφαλής προς τα κάτω
Δια καταδύσεως ή προς Θεόν ημών άνοδος γίνεται, απευθύνουμε με ταπείνωση και με ευλάβεια το:
"Ευλογείτε πάτερ" και Εκείνος με συνείδηση της υψηλής, της αγίας και ιερής αποστολής Του
Ως πνευματικός Φάρος Φωτός Χριστού
Ως λειτουργός των αγίων μυστηρίων της Εκκλησίας του Εσταυρωμένου και αναστημένου Ιησού
Ως Ορθόδοξη παρουσία- μαρτυρία
Ως πατέρας όλων, με σεμνότητα και παρρησία απαντά:
"Ο Κύριος".
Ο Άγιος Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός καλεί την Ιεροσύνη "Τέχνην τεχνών και Επιστήμην επιστημών"
Και τον Ιερέα "Άγγελον Κυρίου".

Πηγή: http://xristianos.gr

Πέμπτη 27 Ιουνίου 2013

Η πίστη χρειάζεται για τα απίστευτα...

Η πίστη του Χριστιανού δοκιμάζεται
Με την Ανάσταση του Χριστού
Σαν το χρυσάφι στο χωνευτήρι.
Απ' όλο το Ευαγγέλιο, η Ανάσταση του Χριστού
Είναι το πλέον απίστευτο πράγμα
Ολότελα απαράδεχτο από το λογικό μας
Αληθινό μαρτύριο για δαύτο.
Μα ίσα ίσα, επειδή είναι ένα πράγμα ολότελα απίστευτο
Για τούτο χρειάζεται ολόκληρη η πίστη μας για να το πιστέψουμε.
Εμείς οι άνθρωποι λέμε συχνά πως έχουμε πίστη
Αλλά την έχουμε μοναχά για όσα είναι πιστευτά απ' το μυαλό μας.
Αλλά τότε, δεν χρειάζεται η πίστη, αφού φτάνει η λογική.
Η πίστη χρειάζεται για τα απίστευτα.
Ευκολόπιστος είναι μονάχα ο ταπεινός ο Χριστιανός που καταφρονά τον εαυτό του και τη γνώση του
Η οποία κάνει τον άνθρωπο περήφανο.
Η πίστη δεν αποκτιέται χωρίς ταπείνωση
Κι όσο πιο πολλή ταπείνωση υπάρχει μέσα στον άνθρωπο τόσο πιο μεγάλη είναι η πίστη του.

Φώτης Κόντογλου

Πηγή: http://paparokades.blogspot.gr/

Μεταποίησης του άρτου και του οίνου σε σώμα και αίμα του Χριστού

Η ορθόδοξη παράδοση
Κατά την κοινή γραμμή της διπλής μεθοδολογίας
Δεν εξήγησε ποτέ τον τρόπο
Της μεταβολής ή της μεταποίησης του άρτου και του οίνου
Σε σώμα και αίμα του Χριστού.
Η επιστήμη, όπως είδαμε
Ήταν για την περιγραφή των κτιστών πραγμάτων
(σε τούτη την επιστήμη ανήκει και η θεολογική επιστήμη)
Ενώ η χαρισματική θεολογία γεύεται
Και βλέπει εμπειρικά τα μυστηριακά γεγονότα.
Το έργο της άκτιστης ενέργειας
Δεν εξετάζεται ως προς τον τρόπο τέλεσης επιστημονικά.
Αρκεί μονάχα η γνώση του πράγματος ως μετοχή σ΄αυτό.
Και τούτη είναι η μοναδική οδός θεογνωσίας κατά την ορθόδοξη θεολογία.
Η σχολαστική θεολογία εντούτοις, σύμφωνα με τη διαλεκτική, και όχι την αποδεικτική μέθοδο
Όπως την ονόμαζε ο Γρηγόριος Παλαμάς
Επιχείρησε έρευνα και του τρόπου μεταβολής του άρτου και του οίνου.
Έτσι επινόησε τη λεγόμενη μετουσίωση (transubstantiatio).
Κατά την αριστοτελική φιλοσοφία τα πράγματα έχουν ύλη (ορατή) και είδος (αόρατο).
Το τελευταίο είναι η αντικατάσταση της πλατωνικής ιδέας, αυτού του αρχετύπου
Όπου κατά μέθεξη παίρνουν μορφή τα υλικά πράγματα.
Εδώ στην αριστοτελική περίπτωση τη μορφή τη δίνει το είδος.
Κατά τη μεταβολή λοιπόν, λένε οι σχολαστικοί, "μεταποιείται" το είδος, δηλαδή η αόρατη ουσία
Ενώ η ύλη μένει ως έχει.
Έτσι έχουμε κατά την ύλη ψωμί και κρασί, ενώ κατά την ουσία το σώμα και το αίμα του Χριστού.
Η εξήγηση αυτή, όπως καταλαβαίνει κανείς εύκολα
Ενώ είναι ευφυής και επιστημονικά ικανοποιητική, σήμερα δεν ισχύει
Μια και η επιστήμη δεν έχει ως δικό της πόρισμα την αριστοτελική φιλοσοφία.
Πρόκειται λοιπόν για μια ιστορική απλώς αναφορά σε τούτο τον όρο
Και μόνο φιλολογικό ενδιαφέρον προξενεί.
Απεναντίας η διπλή μεθοδολογία των ορθοδόξων πατέρων, με τον αντίστοιχο αποφατισμό, ξέφυγε τέτοιες παγίδες.
Ρητά και κατηγορηματικά ο Ιωάννης Δαμασκηνός κάνοντας λόγο
Για τη μεταποίηση του άρτου και του οίνου σε σώμα και αίμα Χριστού
Μας λέει πως, αν ζητούμε και τον τρόπο της μεταβολής
Μας αρκεί μονάχα η πληροφορία ότι γίνεται διαμέσου των ενεργειών του Αγίου Πνεύματος.
Είναι λοιπόν σύγχρονη με τα σημερινά δεδομένα η ορθόδοξη μεθοδολογία.

Δογματική και Συμβολική Θεολογία, Β΄ τόμος, σελ. 486-488, Νίκου Α. Ματσούκα

Πηγή: http://exprotestant.blogspot.gr

Τετάρτη 26 Ιουνίου 2013

Ελεημοσύνη… δίνεις λίγα και δέχεσαι πολλά

Πρέπει να είμαστε γενναιόδωροι κατά την ελεημοσύνη
Ώστε, δίνοντας λίγα, να αξιωθούμε να λάβουμε πολλά.
Διότι, πες μου, που υπάρχει ισότητα
Όταν δίνεις ένα νόμισμα
Και δέχεσαι την συγχώρεση των αμαρτημάτων;
Όταν τρέφεις εκείνον, που πεινάει
Και αξιώνεσαι παρρησία την φοβερή εκείνη ημέρα
Και ακούς τους λόγους εκείνους
Που σε κάνουν άξιο της βασιλείας
"Πείνασα και μου δώσατε να φάω";(Ματθ.25,35).
Μήπως δεν μπορούσε αυτός, που σου έδωσε την τόση αφθονία του πλούτου
Να θεραπεύσει και τη φτώχεια εκείνου;
Αλλά γι΄ αυτό αφήνει εκείνον να υποφέρει από την φτώχεια
Ώστε και εκείνος να πάρει μεγάλο μισθό για την υπομονή
Και συ να έχεις για τον εαυτό σου την παρρησία από την ελεημοσύνη...
Ας μη κάνουμε, λοιπόν, την ελεημοσύνη, αποβλέποντας μόνο σ΄ εκείνον που δέχεται την ελεημοσύνη
Αλλά σκεπτόμενοι ποιος οικειοποιείται αυτά που δίνονται στον φτωχό
Και υπόσχεται να εξοφλήσει αυτά, που δίνονται, στρέφοντας, έτσι τη σκέψη μας προς εκείνον
Να προσφέρουμε με κάθε προθυμία· και, όσο ακόμη είναι καιρός, ας σπείρουμε με αφθονία
Ώστε και να θερίσουμε με αφθονία.
Διότι λέγει: "Εκείνος που σπέρνει με φειδώ, με φει­δώ και θα θερίσει" (Β΄ Κορ. 9,6).
Ας δίνουμε, λοιπόν, τους καλούς αυτούς σπόρους με απλοχεριά
Ώστε να θερίσουμε με αφθονία, όταν έλθει ο καιρός.
Διότι τώρα είναι ο καιρός της σποράς, τον οποίο, παρακαλώ, να μην παραβλέψουμε
Ώστε κατά την ημέρα της ανταποδόσεως, να θερίσουμε τους καρπούς όσων σπείραμε εδώ
Και να αξιωθούμε της φιλανθρωπίας του Κυρίου.
Διότι τίποτε, κανένα άλλο κατόρθωμά μας, δεν θα μπορέσει να σβήσει τόσο τη φωτιά των αμαρτιών μας
Όπως η πλουσιοπάροχη ελεημοσύνη.
Αυτή πετυχαίνει και την εξαφάνιση των αμαρτιών μας και μας χαρίζει παρρησία
Και μας προετοιμάζει για να απολαύσουμε εκείνα τα ανέκφραστα αγαθά....

Άγιος  Ιωάννης ο Χρυσοστόμος

Η φυγόκεντρος δύναμις της αμαρτίας και η κεντρομόλος δύναμις της μετανοίας

Η ζωή μας είναι γεμάτη ευκαιρίες.
Ο Θεός μας αγαπά. θυσίασε για μας το μονογενή Του Υιό.
Συμβαίνουν τέτοια περιστατικά στο βίο μας
Που ολοζώντανα φαίνεται, πως μας καλεί κοντά Του.
Εμείς δυστυχώς ξεφεύγουμε.
Φυγόκεντρος τάσις απομακρύνει απ΄το Θεό
Που είναι το κέντρο του παντός.
Η φυγόκεντρος τάσις ονομάζεται αμαρτία.
Όλοι έχουμε καεί απ΄την αμαρτία.
Έχουμε γευτεί τ αποτελέσματα της. ΄
Εξωτερικά, μα πιο πολύ εσωτερικά, έχουμε πληγωθεί απ’ την αμαρτία.
Ας είναι όμως ευλογημένο το όνομα του Θεού!
Αν ισχυρή είναι η φυγόκεντρος δύναμις της αμαρτίας
Δυνατή επίσης είναι και η κεντρομόλος δύναμις που λέγεται μετάνοια.
Η μετάνοια είναι δώρο της φιλανθρωπίας του Θεού.
 Πρόκειται για ευκαιριακό δώρο.
Μόνο δηλαδή,  σε τούτη τη ζωή αξιοποιείται η μετάνοια και μεταβάλλεται το πικρό σε γλυκύ.
Η μετάνοια αρχίζει να ενεργοποιείται από τη στιγμή που μέσα μας γεννιέται ή "κατά Θεόν λύπη"(Β Κορ.7,10).
Η αμαρτία είναι ξένο σώμα στον άνθρωπο.
Όπως στον οργανισμό όταν ένα ξένο σώμα και μάλιστα αιχμηρό εισέρχεται, προκαλεί πόνο, έτσι και στην ψυχή.
Η ευαίσθητη ψυχή αισθάνεται τον πόνο για την αμαρτία.
Ο λόγος του Θεού τότε είναι ευεργετικός
Όταν οδηγεί τις ψυχές των αδελφών χριστιανών σ΄ αυτή την ευλογημένη λύπη.
Στη λύπη, που γεννάει τη χαρά.
Ο απόστολος Παύλος λέει για τη διάκριση της λύπης:
Η κατά Θεόν λύπη μετάνοιαν εις σωτηρίαν αμεταμέλητον κατεργάζεται.
Η δε του κόσμου λύπη θάνατον κατεργάζεται (Β Κορ. 7,10).

Αρχιμανδρίτου Δανιήλ Γ. Αεράκη

Πηγή: http://kotsarikos.com

Τρίτη 25 Ιουνίου 2013

Είναι στη φύση μου να βοηθάω

Δύο Μοναχοί έπλεναν τις κούπες τους στο ποτάμι
Όταν είδαν έναν σκορπιό να πνίγεται.
Ο ένας Μοναχός, αμέσως τον άρπαξε
Και προσπάθησε να τον αφήσει δίπλα στην όχθη.
Αλλά ο σκορπιός τον τσίμπησε.
Καθώς συνέχισε να πλένει την κούπα του
Ο σκορπιός και πάλι έπεσε στο νερό.
Ο Μοναχός και πάλι τον έσωσε
Ενώ ο σκορπιός και πάλι τον τσίμπησε.
Ο άλλος Μοναχός τον ρώτησε:
-Aδελφέ μου, γιατί συνεχίζεις να τον βοηθάς, δεν ξέρεις πως είναι στην φύση του σκορπιού να τσιμπάει;
-Είναι όμως στην δική μου φύση να βοηθάω ...απάντησε ο Μοναχός.

Πηγή: http://agiameteora.net/

Η τιμωρία του Θεού

Ζούσε  ολόκληρη  η  οικογένεια, κάπου 30 ψυχές
Από τον 80χρονο παππού μέχρι και τα δισέγγονα
Στον περιφραγμένο με ψηλή μάντρα χώρο
Όπου κατέβαινε για τον χειμώνα.
-Παππού, ρώτησε ένα βράδυ ο δεκαοχτάχρονος εγγονός
Γιατί ο Θεός μας τιμωρεί αν ξεφύγουμε από τον νόμο του;
-Πήγαινε παιδί μου φέρε ξύλα για την φωτιά και θα τα πούμε μετά.
Το παιδί τυλίχτηκε στη χοντρή κάπα του και βγήκε για να φέρει ξύλα.
Όμως ξαφνικά άκουσε ένα γρύλισμα
Και πράγματι κατάλαβε κάποιο αγρίμι κοντά στη μάντρα.
Χωρίς να το σκεφτεί άρπαξε από την αποθήκη ένα όπλο
Και όρμησε να σκοτώσει το αγρίμι.
Ήδη είχε αρχίσει να σκοτεινιάζει και κυνηγώντας το ζώο ήταν σίγουρος ότι θα το έπιανε.
Όμως το αγρίμι ξεμάκρυνε, η νύχτα έπεφτε πια για καλά και είχε ήδη μπει πια στο μεγάλο χιονισμένο δάσος.
Άρχισε να φοβάται.
Τι έπρεπε  να κάνει;
Μέχρι τότε δεν τον έπαιρναν οι μεγάλοι κοντά τους και ήξερε ότι το κυνήγι στο δάσος γινόταν μόνο την ημέρα.
Ξαφνικά άκουσε πάλι το γρύλισμα, όμως άκουσε και άλλα και κατάλαβε.
Το ζώο τον είχε παρασύρει και τώρα ολόκληρη η αγέλη τον είχε κυκλώσει.
Το άλογο αφηνίασε και τον έριξε κάτω και αρπάζοντας το όπλο του εκπυρσοκρότησε μέσα στη νύχτα
Όμως τα θηρία παρόλο  που για λίγο σάστισαν όρμησαν πάλι πάνω του.
Τότε άρπαξε ένα κλαδί και ανέβηκε σε ένα δέντρο.
Η νύχτα προχωρούσε παγερή και αυτός σκεφτόταν πια τον σίγουρο θάνατο ξυλιασμένος πάνω στο δέντρο.
Κι όμως ξαφνικά μακριά στην κοιλάδα άκουσε τον ήχο κυνηγετικού βούκινου.
Τον έψαχναν!
Όμως δεν μπορούσε  να απαντήσει γιατί δεν είχε πάρει μαζί του το δικό του βούκινο.
Τελικά μετά από πολλή ώρα τον βρήκαν και τον μετέφεραν στο σπίτι.
Όταν πια συνήλθε, ρώτησε τον  παππού:
-Ποια θα είναι η τιμωρία μου που παρέβηκα τους  νόμους της οικογένειας;
Ο παππούς χαμογέλασε και είπε:
-Τιμωρία είναι όλη αυτή η ταλαιπωρία που πέρασες.
Το ίδιο κάνει και ο Θεός.
Ρίχνει τις ακτίνες της αγάπης Του σε όλη την γη αδιάκοπα.
Δεν είναι κρίμα να καταδικάσουμε τον εαυτό μας διαλέγοντας εμείς με πείσμα την σκιά;

Πηγή: http://agiameteora.net

Δευτέρα 24 Ιουνίου 2013

Η συκοφαντία είναι λάσπη -μα λάσπη ιαματική

Γνωρίζω πόσο δύσκολα υποφέρεται η συκοφαντία.
Είναι λάσπη- μα λάσπη ιαματική.
Υπομονή!
Αργά ή γρήγορα θα λήξει η δοκιμασία.
Ο Ιατρός των ψυχών θα αφαιρέσει το τσουχτερό κατάπλασμα.
Συκοφαντούσαν και τον Κύριο:
Ιδού άνθρωπος φάγος και οινοπότης, τελωνών φίλος και αμαρτωλών.
Δαιμόνιον έχει και μαίνεται.
Τι μεγάλη δόξα, να μετέχουμε στα παθήματα του Χριστού!
Σηκώστε ταπεινά κι αγόγγυστα το σταυρό σας.
Μην λιποψυχείτε.
Αν η συνείδησή σας δεν σας κατακρίνει
Μπορείτε να υψώνετε πάντα με θάρρος το βλέμμα σας στο Θεό
Και να στέκεστε με παρρησία μπροστά Του.
Τι πιο σπουδαίο από αυτό;
Να ζείτε και να φέρεστε φυσιολογικά.
Το πως σας βλέπουν οι άλλοι να μην το λογαριάζετε.
Μόνο του Θεού η κρίση έχει βαρύτητα, ως αλάθητη.
Εμείς οι άνθρωποι δεν γνωρίζουμε καλά- καλά ούτε τον ίδιο μας τον εαυτό, πολύ περισσότερο τον πλησίον.

Από το βιβλίο: "Χειραγωγία στην πνευματική ζωή"

Πηγή: http://exprotestant.blogspot.gr 

Κυριακή 23 Ιουνίου 2013

Κύριε...

Κύριε, Θεέ μου, ύψωσε την ψυχή μου
Απ' αυτό το σκοτάδι μέσα στο Φως Σου
Τύλιξε την ψυχή μου μέσα στην Ιερή Σου Καρδιά.
Θρέψε την ψυχή μου με το Λόγο Σου
Μύρωσε την ψυχή μου με το Άγιο Όνομά Σου
Ετοίμασε την ψυχή μου ν' ακούσει το κήρυγμά... Σου.
Φύσηξε τη γλυκιά Σου ευωδία
Πάνω στην ψυχή μου, αναζωογονώντας την.
Σαγήνεψε την ψυχή μου προς τέρψιν της Ψυχής Σου.
Πατέρα, ομόρφυνέ με, το παιδί Σου
Στάζοντας πάνω μου το αγνό Σου μύρο.
Mε πήρες στην Ουράνια Αυλή Σου, όπου κάθονται όλοι οι Εκλεκτοί...
Με έδειξες ολόγυρα στους αγγέλους Σου, αχ, τι περισσότερο ζητάει η ψυχή μου;
Tο Πνεύμα Σου μου έδωσε Ζωή κι Εσύ, που είσαι ο Ζωντανός Άρτος, παλινόρθωσες τη ζωή μου.
Mου πρόσφερες το Αίμα Σου να πιω, για ν' αξιωθώ να μοιραστώ αιώνια μαζί Σου τη Βασιλεία Σου
Και να ζήσω στους αιώνες των αιώνων.
Δόξα στον Ύψιστο!
Δόξα στον Άγιο των Αγίων
Δοξασμένο κι ευλογημένο το Όνομα του Κυρίου μας
Γιατί το Έλεος Tου και η Αγάπη Tου απλώνεται από γενεά σε γενεά και στους αιώνες των αιώνων.
Αμήν.

Πηγή: http://odevontas.blogspot.gr

Σάββατο 22 Ιουνίου 2013

Η έμπρακτη ανθρωπιά μας... ο καλύτερος υπερασπιστής μας εν τη φοβερά ημέρα...

Η Δευτέρα Παρουσία του Χριστού
Η Κρίση και ο διαχωρισμός των ανθρώπων…
Βαρυσήμαντα πράγματα!
Το ιερό Ευαγγέλιο μας μιλάει γι΄ αυτό.
Και ο Δίκαιος Κριτής, ο φιλάνθρωπος Χριστός μας
Για να ξεχωρίσει τους καλούς από τους κακούς
Θέτει ως κριτήριο την έμπρακτη αγάπη
Και μάλιστα την αγάπη εκείνη που γίνεται με εύκολο τρόπο.
Ο Υιός του Θεού έγινε και Υιός του ανθρώπου.
Πήρε επάνω του όλη την ανθρώπινη φύση
Οπότε κάθε ανθρωπάκος είναι δικός Του
Ακόμα και ο μη χριστιανός, ο οποίος με τη σάρκωση, τον Σταυρό και την Ανάσταση του Ιησού
Εγινε δυνάμει χριστιανός, αντιπροσωπεύεται από τον Κύριο.
Και μας έδωσε Εκείνος την εύκολη αγάπη.
Μας είπε δηλαδή:
"Επείνασα και μου δώκατε να φάω, εδίψασα και με ποτίσατε, ήμουν γυμνός και με σκεπάσατε".
Οι βασικές, απόλυτες ανθρώπινες ανάγκες.
Όποιος πεινά πραγματικά λίγο ψωμάκι θέλει.
Και όποιος διψά λίγο νεράκι.
Μάλιστα, στην Παλαιστίνη ήταν λιγοστό.
Και όποιος δεν έχει να βάλει τίποτα επάνω του ένα ρουχαλάκι χρειάζεται.
Πολύ σπουδαία αυτά.
Και μάλιστα απευθύνεται εδώ ο Χριστός στη φιλαυτία μας.
Κι εμείς, αν πεινάγαμε, θα θέλαμε να μας δώσουν να φάμε
Και αν διψάγαμε, θα θέλαμε να μας ποτίσουν
Κι αν δεν είχαμε ρούχο να βάλουμε επάνω μας, θα θέλαμε ένα ρουχαλάκι.
Ε, αυτό που θέλουμε εμείς το θέλουν ακριβώς και οι άλλοι.
Οι άλλοι, οι χριστιανοί αδελφοί μας και οι υπόλοιποι συνάνθρωποι, τα πλάσματα του Θεού.
Στη συνέχεια ο Κύριος λέγει άλλες τρεις καταστάσεις ανθρώπων:
Τους φυλακισμένους, τους αρρώστους και τους ξένους.
Είναι κακό η φυλακή και μάλιστα να είσαι μέσα άδικα κρατούμενος.
Είναι κακό η ξενιτιά, διότι δεν έχεις κανέναν, δεν νιώθεις στήριγμα, αισθάνεσαι μόνος.
Και ακόμα, η αρρώστια, η ανημπόρια και η κατάκλιση στο κρεβάτι είναι από τα πιο σοβαρά.
Νομίζεις πως πεθαίνεις, πως χάνεσαι, πως φεύγεις.
Κι αν έρθει κάποιος να σε δει, σου φέρνει τη ζωή, σου δίνει την ευχή να γίνεις καλά.
Και τότε παίρνεις τα πάνω σου, παίρνεις δύναμη.
Και σημειώνουν οι πατέρες και ερμηνευτές ότι ο Κύριος δεν θα μας πει:
Γιατί δεν αναστήσατε και δεν κάματε καλά τον πεθαμένο;
Γιατί δεν βγάλατε από τη φυλακή τον φυλακισμένο; -δεν είναι κι εύκολο
Και γιατί δεν δώσατε τα πάντα στον ξένο; αλλά, γιατί δεν τον επισκεφθήκατε;
Είχαμε πάει κάποτε στη φυλακή με έναν συνάδελφο, να δούμε έναν ανθρωπάκο του λαού
Που έλεγε πως ήταν άδικα κρατούμενος.
Μόλις μας είδε, πηδούσε απ’ τη χαρά του, λες και του προσφέραμε τον Παράδεισο.
Κι είπαμε με τον παπά φεύγοντας, -και νιώθαμε μεγάλη χαρά
Πως πήγαμε και είδαμε τον Χριστό στη φυλακή, και πήραμε απ’ τη χαρά του Χριστού.
Είναι πολύ σημαντικά αυτά.
Με απλά πράγματα
Με απλές κινήσεις
Με απλές πράξεις και με τα ποδαράκια και τα χεράκια μας
Μπορούμε να κάνουμε τόσα καλά στους εν Χριστώ αδελφούς μας και στα υπόλοιπα ανθρωπάκια.
Μπορούμε να κάνουμε.
Αλλά τι κάνουμε;
Αμελούμε.
Αμελούμε και μας ξεφεύγει το καλό από τα χέρια.
Περνάει ο καιρός, διαβαίνουν οι χρόνοι, γερνάμε και μετά είμαστε ανήμποροι να κάνουμε τίποτα
Και χτυπάμε κάποτε και το κεφάλι μας.
Ο Κύριος, λοιπόν, Ιησούς Χριστός, στη Δευτέρα Παρουσία αυτές τις πράξεις μας θα βάλει μπροστά
Και με βάση αυτές θα μας κρίνει.
Γιατί Εκείνος, τηρουμένων των αναλογιών, ήλθε στη Γη
Για να μας ελεήσει, για να μας θρέψει με τον ουράνιο και υπερουράνιο άρτο, το Σώμα και το Αίμα Του
Να μας ποτίσει με το αθάνατο νερό, που ΄ναι το Άγιο Πνεύμα και η Θεία Του Χάρις
Να μας ντύσει με τον χιτώνα της αφθαρσίας
Να μας βγάλει από τη φυλακή και τον εγκλωβισμό του εγωισμού και της φιλαυτίας
Να μας κάμει δικούς Του, που είμαστε ξένοι
Και να μας θεραπεύσει, που είμαστε άρρωστοι ψυχή τε και σώματι.
Οι κακοί δεν θα καταλάβουν τίποτα στη Δευτέρα Παρουσία
Γιατί ποτέ δεν κατάλαβαν ούτε τον Χριστό ούτε τον συνάνθρωπο
Γι΄ αυτό και αποκόπτονται και πηγαίνουν στη βασιλεία του σκότους και του διαβόλου.
Και δεν θα τους στείλει ο Χριστός. Θα πάνε μόνοι τους εκεί, γιατί εκεί ανήκουν.
Ενώ οι καλοί θα μείνουν μαζί με τον Χριστό, γιατί Του ανήκουν.
Ας μας φωτίσει ο Χριστός να κάνουμε πάντοτε έμπρακτη αγάπη
Κι αυτή θα είναι ο καλύτερος συνήγορός μας κατά τη Δευτέρα Του Παρουσία.

Αρχιμανδρίτης  Ανανίας  Κουστένης

Πηγή: http://sotiriapsixis.blogspot.gr

Παρασκευή 21 Ιουνίου 2013

Μόνο για σήμερα...

Ένας χριστιανός βασανιζόταν συχνά
Από διάφορες μελλοντικές υποθέσεις.
Ανησυχία του, το τι θα γίνει αύριο
Τι θα γίνει μεθαύριο
Τι μας περιμένει την επομένη εβδομάδα.
Όλη αυτή η φροντίδα έπνιγε την ψυχή του
Πράγμα που τον έκανε πολύ δυστυχή.
Μια νύχτα, ο άνθρωπος αυτός είδε ένα όνειρο.
Περπατούσε σ' ένα μακρινό δρόμο
Φορτωμένος με ένα σακί στην πλάτη.
Το φορτίο του ήταν βαρύ και κάπου στάθηκε να ξαποστάσει.
Μα όταν θέλησε να σηκωθεί για να συνεχίσει το ταξίδι του
Αντιλήφθηκε πως ήταν αδύνατο να σηκώσει το σακκίδιό του.
Άνοιξε τότε να δει τι έχει μέσα.
Και τι βλέπει!
Μικρά-μικρά δέματα.
Το ένα έγραφε απ' έξω: "αυτό για αύριο".
Ένα άλλο έγραφε: "αυτό για μεθαύριο".
Το τρίτο έγραφε: "αυτό για σήμερα".
Αυτό ήταν ανάλαφρο.
Το σήκωσε με χαρά και συνεχίζοντας το ταξίδι του ξύπνησε.
Το όνειρο αυτό εκφράζει μια τραγική πραγματικότητα.
Η μέριμνα για το αύριο, για το μεθαύριο, για το μετά από μια εβδομάδα, για το μετά από ένα μήνα και ένα χρόνο
Γεμίζει τις ψυχές μας με άγχος και ανησυχίες
Που μας αφαιρούν την γαλήνη και μας κάνουν το βάρος της ζωής δυσβάστακτο.
Για να μας απαλλάξει ο Κύριός μας απ' αυτές τις εναγώνιες στιγμές είπε εκείνα τα αθάνατα λόγια.
Μη ούν μεριμνήσητε εις την αύριον η γαρ αύριον μεριμνήσει τα εαυτής αρκετόν τη ημέρα η κακία αυτής.(Ματθ.6,34)

Eμπιστοσύνη στην αγαθότητα του Θεού

Ο πιο σίγουρος τρόπος να αρρωστήσει κανείς
Είναι να κατακρίνει και να απωθεί.
Αυτός που κατακρίνει και απωθεί
Δεν έχει εμπιστοσύνη στην αγαθότητα του Θεού
Και δεν επικαλείται το Θεό.
Απώθηση είναι να αποστρέφουμε το βλέμμα μας
Από βιώματα, συναισθήματα ή τάσεις
Οι οποίες δεν είναι αποδεκτές από εμάς ή από το περιβάλλον.
Ο Άγιος Μάρκος ο ασκητής γράφει επάνω σ΄ αυτό τα εξής:
"Έχε παράμονον δέησιν εν παντί πράγματι, ως μηδέν επιτελείν εκτός βοηθείας Θεού".
Να επικαλείσαι το Θεό σε κάθε πράγμα, για να μην κάνεις τίποτα χωρίς τη βοήθεια του Θεού.
Έτσι ότι κάνουμε είναι έργο Θεού, έργο ευλογημένο από το Θεό.
Δεν θα λυπούμαστε πολύ για κάτι που δε γίνεται και δεν χαιρόμαστε πολύ για κάτι που γίνεται.
Μένουμε ήρεμοι στη χαρά και στη λύπη.
Η ζωή μας είναι του Θεού.
Στο έργο του "Χειμερινή συμφωνία" ο Ίγκμαρ Μπέργκμαν
Βάζει την άρρωστη από την απώθηση ηρωίδα του να λέει τα εξής:
"Αν μ΄ αγαπήσει κάποιος όπως είμαι, ίσως τολμήσω κι εγώ να δω τον εαυτό μου όπως είμαι".
Κατακρίνουμε και απωθούμε επειδή δεν έχουμε εμπιστοσύνη στην αγαθότητα του Θεού.
Αυτό μας εκμυστηρεύεται το αψευδές στόμα του Κυρίου Ιησού, στην παραβολή των εργατών του αμπελώνος.
Ένας οικοδεσπότης προσέλαβε εργάτες για τον αμπελώνα του
Άλλους το πρωί, άλλους αργότερα κι άλλους την τελευταία ώρα
Και πλήρωσε σε όλους την αμοιβή που υποσχέθηκε στους πρώτους, ένα δηνάριο.
Αλλά οι πρώτοι εγόγγυσαν επειδή νόμισαν ότι θα λάβουν περισσότερα δηνάρια.
Ας ακούσουμε τι λέει η παραβολή, επί λέξει:
Ελθόντες δε οι πρώτοι ενόμισαν ότι πλείονα λήψονται και έλαβον και αυτοί ανά δηνάριον.
Λαβόντες δε εγόγγυζον κατά του οικοδεσπότου λέγοντες ότι ούτοι οι έσχατοι μίαν ώραν εποίησαν
Και ίσους ημίν αυτούς εποίησας τοις βαστάσασι το βάρος της ημέρας και τον καύσωνα.
Ο δε αποκριθείς είπεν ενί αυτών. εταίρε, ουκ αδικώ σε ουχι δηναρίου συνεφώνησάς μοι; άρον το σον και ύπαγε.
Θέλω δε τούτω τω εσχάτω δούναι ως και σοι. ή ουκ έξεστί μοι ποιήσαι ο θέλω εν τοις εμοίς, ει ο οφθαλμός σου πονηρός εστιν ότι αγαθός ειμί;
Ούτως έσονται οι έσχατοι πρώτοι και οι πρώτοι έσχατοι. πολλοί γαρ οι κλητοί, ,ολίγοι δε εκλεκτοί.

Πηγή: http://moschoblog.blogspot.gr 

Πέμπτη 20 Ιουνίου 2013

Η συγκομιδή του πόνου

Το τριαντάφυλλο όσο όμορφο κι΄ αν είναι
Βγάζει μαζί κι' αγκάθια .
Τα ωραία συνοδεύονται με πόνο
Αλλά κι ο πόνος βγάζει στη χαρά.
Συνήθως το ουράνιο τόξο υψώνεται ύστερα από την μπόρα.
Πρέπει να προηγηθούν οι καταιγίδες
Για να ξαστερώσει ο ουρανός.
Τα πιο θαυμάσια αγάλματα
Έχουν τα περισσότερα κτυπήματα.
Οι μεγάλες ψυχές οφείλουν την μεγαλοσύνη τους στα κτυπήματα του πόνου.
Τα χρυσά και βαρύτιμα κοσμήματα περνούν πρώτα απ’ την φωτιά.
Οφείλουμε λοιπόν, ν΄ αποδεχόμαστε τον πόνο που μας επισκέπτεται
Σαν μια ευλογία του Θεού.
Το σιτάρι συμπιέζεται και λιώνει μέσα στη γη, αλλά τότε καρποφορεί την ζωή.
Πλούσια και ευλογημένη του πόνου η συγκομιδή.
Μεγάλη η ευλογία του Θεού στον αγρό των δακρύων.
Ευλογία που την βιώνουν όσοι με το χάρισμα της διακρίσεως αληθινά πιστεύουν.

Πηγή: http://odevontas.blogspot.gr/

Πως είναι ο ανειλικρινής φίλος...

Ο ανειλικρινής φίλος είναι άνθρωπος ιδιοτελής
Άφιλος, κρυψίνους, εγωιστής, υποκριτής.
Φοράει το προσωπείο της φιλίας
Για να ωφεληθεί από οτιδήποτε χρήσιμο μπορεί να προκύψει.
Λέει ψέματα όταν μιλάει για φιλία
Και έχει δόλο μέσα του όταν παριστάνει τον αφοσιωμένο.
Ο ίδιος θέλει τη βοήθεια του φίλου του
Όταν όμως εκείνος του ζητάει βοήθεια, την αρνείται
Προφασιζόμενος χίλιες δυο δικαιολογίες.
Επιδεικνύει φιλία όταν όλα πάνε καλά
Αλλά όταν ο φίλος του περνάει δύσκολα τον απαρνείται.
Τον θυμάται όταν αυτός είναι ευτυχισμένος και από μακριά ζητάει να μάθει γι΄ αυτόν.
Εύχεται ευτυχία σ΄ αυτόν πού ήδη ευτυχεί και υγεία στον υγιή.
Σ΄ αυτόν πού πράττει σωστά, του εύχεται ευπραγία.
Ενώ έχει δόξα, του εύχεται ευδοξία κι ενώ ο φίλος του είναι πλούσιος
Του στέλνει πλούσια δώρα κάνει δε ότι μπορεί για να δείξει φιλία προς επίδειξη.
Τον ξεχνάει όμως γρήγορα όταν πέσει σε ατύχημα και δεν ρωτάει γι΄ αυτόν.
Ενώ είναι γείτονας του, δεν ενδιαφέρεται τον αποφεύγει και τον καταριέται.
Του καταλογίζει ανοησία για το γεγονός ότι δυσκολεύεται κάπου
Τον ξεχνάει στην ασθένεια του...
Δεν τον πλησιάζει στη δυστυχία του...
Σαν ατυχήσει τον αποστρέφεται...
Ταπεινωμένο τον εξουθενώνει...
Όταν πτωχεύσει δεν θέλει καν να τον βλέπει...
Όταν πεινάει δεν τον φροντίζει, ακόμα και όταν πάει να πεθάνει δεν τον ελεεί!
Τέτοιος είναι ο ανειλικρινής φίλος.

Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως 

Τετάρτη 19 Ιουνίου 2013

Η στενή και τεθλιμμένη οδός

Ας προσέχουμε καλά τον εαυτό μας, μήπως πλανηθούμε
Και ενώ πιστεύομε ότι βαδίζομε τη στενή και τεθλιμμένη οδό
Εν τούτοις ευρισκόμεθα στην πλατεία και ευρύχωρο.
Τα σημεία πού θα σου δείχνουν ότι βαδίζεις τη στενή οδό είναι:
Η θλίψις της κοιλίας
Η ολονύκτιος στάσις στην προσευχή
Το μετρημένο νερό
Το λιγοστό ψωμί
Το καθαρτικό ποτό της ατιμίας
Οι χλευασμοί
Οι περιγέλωτες
Οι εμπαιγμοί
Η εκκοπή του ιδίου θελήματος
Η υπομονή στις συγκρούσεις με τους άλλους
Το να μη γογγύζεις όταν σε περιφρονούν
Να βιάζεις τον εαυτό σου να υπομένει τις ύβρεις
Να υπομένεις γενναία όταν οι άλλοι σε αδικούν
Να μην αγανακτείς όταν καταλαλούν είς βάρος σου
Να μην οργίζεσαι όταν σε εξευτελίζουν
Να ταπεινώνεσαι όταν σε κατακρίνουν.
Μακάριοι όσοι βαδίζουν την προηγούμενη οδό, "ότι αυτών έστιν η βασιλεία των ουρανών"(Ματθ.ε΄3).

Άγιος Ιωάννης ο Σιναΐτης: “Κλίμαξ” – Λόγος Β΄13

Τα γεγονότα μας αναγκάζουν να πλησιάσουμε περισσότερο στον Θεό

Τα γεγονότα μας αναγκάζουν και θα μας αναγκάζουν
Να πλησιάσουμε περισσότερο στον Θεό
Για να έχουμε θεϊκή δύναμη
Ώστε να αντιμετωπίζουμε σωστά κάθε κατάσταση
Και φυσικά ο Καλός Θεός δεν θα μας αφήσει.
Θα μας προστατεύει.
Πάντως να ξέρουμε
Όταν καλυτερεύουμε την πνευματική μας κατάσταση
Τότε και εμείς νιώθουμε καλύτερα
Αλλά και τον Χριστό χαροποιούμε.
Ποιος μπορεί να φαντασθεί την μεγάλη χαρά που αισθάνεται ο Χριστός
Όταν τα παιδιά Του προχωρούν;
Εύχομαι να κάνουν όλοι οι άνθρωποι πνευματική προκοπή
Και να ενωθούν με τον Χριστό που είναι το Α και το Ω.
Όταν από το Α και το Ω εξαρτάται όλη η ζωή μας, τότε όλα είναι αγιασμένα.

Γέροντας Παΐσιος

Τρίτη 18 Ιουνίου 2013

Ο ιστός της αράχνης

Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου
Ένας στρατιώτης έχασε τη μονάδα του
Μέσα στον χαμό των εκρήξεων και τον πυροβόλων.
Έψαξε για τους συμπολεμιστές του
Αλλά προς μεγάλη του θλίψη δεν μπόρεσε να τους βρει.
Είχε μείνει μόνος του σε κείνο το τόπο.
Άκουγε τους εχθρούς να έρχονται κατά το μέρος του.
Απεγνωσμένα έψαχνε για καταφύγιο
Και κάποια στιγμή το μάτι του έπεσε
Σε κάποιες σπηλιές στα αντυκρινά βράχια.
Γρήγορα σκαρφάλωσε και χώθηκε σε μια από αυτές.
Παρότι ήταν για την ώρα ασφαλής, διαπίστωσε ότι οι εχθροί
Δεν θα αργούσαν να σκαρφαλώσουν κι αυτοί, να ψάξουν τις σπηλιές να τον βρουν και να τον σκοτώσουν.
Όση ώρα περίμενε προσευχήθηκε στο Θεό…
Σε παρακαλώ Θεέ μου, αν θέλεις προστάτεψε με.
Παρόλα αυτά ότι είναι θέλημα σου σε αγαπώ και σε εμπιστεύομαι.
Όταν τέλειωσε τη προσευχή του ξάπλωσε ήρεμος και άκουγε τους εχθρούς που πλησίαζαν.
Σκέφτηκε…
Όπως βλέπω ο Θεός δεν πρόκειται να με βοηθήσει να γλιτώσω αυτή τη φορά.
Τότε παρατήρησε μια αράχνη που ξεκίνησε να υφαίνει τον ιστό της στην είσοδο της σπηλιάς.
Χα! σκέφτηκε...
Αυτό που θέλω είναι πέτρες και τούβλα και ο Θεός μου έστειλε μια αράχνη και τον ιστό της.
Μα τη πίστη μου ο Θεός έχει χιούμορ!
Καθώς πλησίαζε ο εχθρός από τη σκοτεινή μεριά της σπηλιάς έβλεπε τους στρατιώτες
Που εξερευνούσαν την μια σπηλιά ύστερα από την άλλη.
Όταν έφτασαν στη δική του ήταν έτοιμος να δώσει την τελευταία του μάχη.
Όμως προς μεγάλη του έκπληξη οι στρατιώτες έριξαν μόνο μια ματιά μέσα και συνέχισαν στην επόμενη.
Ξαφνικά συνειδητοποίησε ότι με τον ιστό στην είσοδο της σπηλιάς
Φαινόταν ότι ήταν κλειστή εδώ και πάρα πολύ καιρό.
"Θεέ μου, συγχώρεσε με" είπε ο νεαρός στρατιώτης!
Είχα ξεχάσει ότι ο ιστός της αράχνης είναι πιο δυνατός από ένα τοίχο φτιαγμένο από τούβλα!

Πηγή: http://agiameteora.net

Το κήρυγμα του Χριστού και των Αποστολών ήταν κήρυγμα μετανοίας


Ο Ίδιος ο Χριστός, ο Σωτήρας και Λυτρωτής του κόσμου
Άρχισε το κήρυγμα Του
Προτρέποντας τους ανθρώπους να μετανοήσουν:
"Μετανοείτε, γιατί έφτασε η βασιλεία του Θεού"(Ματθ. δ΄17).
Άλλωστε, ο Χριστός γι΄ αυτό το σκοπό ήρθε στον κόσμο
Να καλέσει τους αμαρτωλούς σε μετάνοια.
Δεν ήρθα να καλέσω σε μετάνοια τους δικαίους
Αλλά τους αμαρτωλούς (Λουκ.ε΄ 32).
Το κήρυγμα των Αποστόλων ήταν κι΄ αυτό κήρυγμα τους από την μετάνοια:
Έφυγαν οι μαθητές και κήρυξαν στους ανθρώπους να μετανοήσουν (Μαρκ.στ΄12).
Μάλιστα, ο Χριστός μετά την Ανάστατη του και λίγο πριν αναληφθεί στον ουρανό
Είπε στους Μαθητές του να κηρύξουν στα έθνη εν ονόματι του μετάνοια και άφεσι αμαρτίων:
Και να κηρυχτεί στο όνομα του μετάνοια και άφεσις αμαρτιών σ΄ όλα τα έθνη
Αρχίζοντας  από την Ιερουσαλήμ (Λουκ.κδ΄47).
Ο Απόστολος Παύλος λέει στους Αθηναίους ότι ο Θεός παραγγέλλει να μετανοήσουμε γιατί
Καθόρισε μία ημέρα που θα κρίνει την οικουμένη με δικαιοσύνη, μέσω ενός ανδρός που τον όρισε γι΄ αυτό.
Κι έδωσε βέβαιη απόδειξη σε όλους, ότι αυτός θα είναι ο κριτής, ανασταίνοντας τον από τους νεκρούς (Πραξ.ιζ΄31).

Αρχιμανδρίτη Κοσμά  "Ο Χριστός είπε"

Πηγή: http://kotsarikos.com

Δευτέρα 17 Ιουνίου 2013

Στη παλάμη... και στην άμμο...

Τι ντροπή μου στ΄ αλήθεια
Ο Χριστός μου, να ΄χει χαράξει τ΄ όνομά μου στο χέρι Του
Κι εγώ να ΄χω χαράξει το δικό Του στην άμμο.
Τον ακούω να μου λέει:
-Να! στις παλάμες μου επάνω σε ζωγράφισα.
Τι ντροπή που το ίδιο δεν μπορώ να πω…
Η ζωή μου σα μια θάλασσα πολυτάραχη
Κυματώδη, με πολλή αμμουδιά.
Το όνομα του Κυρίου μου δεν το χάραξα
Σ΄ έναν βράχο επάνω να μη σβήνει, μα, στην άμμο.
Και ως το κύμα σηκώνει, του Χριστού μου το όνομα σβήνει.
Η αμαρτία μου, κύμα, δεν αφήνει ούτε ίχνος από το όνομα εκείνο.
Κι αρχίζω και πάλι δειλά τ΄ όνομά Του να χαράζω στην άμμο.
Αγωνιώ μη και πάλι θα σβήσει.
Κι όμως σβήνει.
Γιατί πάλι ο άνεμος, γιατί πάλι το κύμα καταλήγουν κι αφρίζουν στ όνομά Του επάνω.
Μια ζωή που δεν έχει τίποτε άλλο από αγώνα, εγώ να γράφω και να σβήνει η αμαρτία.
Εγώ να γράφω και πάντα να ρωτώ
Πότε μέσα μου ο Χριστός θα μορφωθεί;
Πότε πια δεν θα σβήσει;
Αγωνία!
Πως να ζήσω χωρίς το Χριστό μου;
Πως να σβήσω τη ΖΩΗ όλου του κόσμου, να ΄χω μέσα μου ΖΩΗ;
Αγωνία!...
Κύριέ μου, έλα το όνομά Σου να χαράξεις μέσα μου μα κι ολόκληρος να κατοικήσεις και ποτέ να μη φύγεις ποτέ.
Κύριε, το φως του κόσμου...
Το φως της ψυχής μου...

Πηγή: http://synaxari-synaxari.blogspot.gr

Κυριακή 16 Ιουνίου 2013

Η αρετή που κάνει θαύματα

Η ταπεινοφροσύνη κατά τα λεγόμενα των Αγίων Πατέρων
Νικάει τον διάβολο, ενώ αυτός μη έχοντάς την
Ούτε δεν ξέρει τι είναι αυτό.
Το ίδιο και εμείς, μπορούμε να την εννοήσουμε βαθμιαία
Μέρα παρά μέρα.
Εάν κάνεις κάποιες εξωτερικές πράξεις ταπεινοφροσύνης
Δεν σημαίνει πως αυτόματα γίνεσαι ταπεινός.
Πρώτα απ΄όλα ταπεινοφροσύνη σημαίνει να συνειδητοποιήσουμε
Πως δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα χωρίς το Θεό
Σημαίνει να μην απαντάμε στο κακό με κακό
Σημαίνει ότι δεχόμαστε τα λάθη μας αλλά και τις προσβολές
Να δεχόμαστε τις ασθένειες και τις θλίψεις,σαν να τα δεχόμασταν από τον Θεό.
Ο προφήτης Δαβίδ λέγει:
"Μετά εκλεκτού εκλεκτός έση και μετά στρεβλού διαστρέψεις"
Υπάρχουν ιδιαιτερότητες τις οποίες δεν μπορούμε να διακρίνουμε εκτός εάν έχουμε διάκριση
Αλλά για να έχουμε διάκριση και εννοείται ταπεινοφροσύνη
Πρέπει να έχουμε ζώσα πίστη και να περάσουμε απ’όλες τις βαθμίδες.
Η καλοσύνη κάνει θαύματα
Στον βίο του Οσίου Αβραάμη (14 Φεβρουαρίου)λέει ότι αφού έκανε σκληρή άσκηση στην έρημο
Αποφάσισε να πάει σε μία περιοχή του Λιβάνου όπου υπήρχαν πολλά είδωλα.
Νοίκιασε στην περιοχή ένα σπίτι.
Οι ειδωλολάτρες όμως τον χτύπησαν άσχημα και του είπαν να φύγει από την περιοχή.
Ήρθαν όμως οι φοροεισπράκτορες και χτυπούσαν τους ανθρώπους εκείνους ζητώντας τους
Να πληρώσουν τον φόρο τους προς τον αυτοκράτορα.
Ο Άγιος τους λυπήθηκε και προσφέρθηκε να πληρώσει αυτός τους φόρους τους.
Οι ειδωλολάτρες κάτοικοι έμειναν έκπληκτοι από την αγάπη του οσίου και έγιναν χριστιανοί.
Εδώ είχαμε μία εφαρμογή της εντολής του Χριστού "Αγαπάτε αλλήλους"(Ματθ.5,44).
Εάν ήμασταν στη θέση του Οσίου πώς θα αντιδρούσαμε εάν κάποιος μας χτυπούσε;
Όταν θα βλέπαμε ότι μετά κάποιος τους χτύπησε,θα χαιρόμασταν
Και θα λέγαμε ότι ο Θεός μας αγαπάει πολύ και πως τους τιμώρησε αμέσως.
Να πόσο μακριά είμαστε από το να εκπληρώσουμε την εντολή του Χριστού.
Έχουμε ξαναπεί πως το πιο μεγάλο θαύμα είναι το να επιστρέψει κάποιος στην πίστη.
Ισοδυναμεί με ανάσταση νεκρού.
Αυτά τα θαύματα που γίνονταν αλλά και που γίνονται
Οφείλονται στην θυσία των πραγματικών χριστιανών
Στις νηστείες και στις προσευχές τους
Στις θλίψεις και στα βάσανα
Για τα οποία δεν γόγγυσαν και στην αγάπη τους προς τον πλησίον.

Οσίου Αβραάμη

Πηγή: http://proskynitis.blogspot.gr

Τα καλά και συμφέροντα ταις ψυχαίς ημών…παρά του Κυρίου αιτησώμεθα

Τα συμφέροντα ταις ψυχαίς ημών.
Τα καλά και συμφέροντα που ζητούμε από τον Κύριο
Δεν είναι εκείνα που οι κοσμικοί άνθρωποι ονομάζουν
"Καλά και συμφέροντα".
Για τους πιστούς είναι άλλος ο χαρακτήρας των συμφερόντων
Όχι αυτός που νομίζει ο πολύς κόσμος.
Ο χριστιανός γνωρίζει ότι υπάρχει ψυχή και άλλη ζωή
Και βλέπει τα πάντα με το πρίσμα της αιωνιότητος.
Ωστόσο, επειδή οι χριστιανοί πολλές φορές
Δεν γνωρίζουμε το συμφέρον της ψυχής μας
Παρακαλούμε τον Χριστό να μας δίνει ότι Εκείνος κρίνει ως συμφέρον.
Λέγει ο ιερός Χρυσόστομος:
Δεν γνωρίζεις εσύ εκείνα που σε συμφέρουν
Όπως τα γνωρίζει ο Θεός πολύ καλά.
Πολλές φορές ζητάς βλαβερά και επικίνδυνα πράγματα
Ο Θεός όμως που ενδιαφέρεται περισσότερο για την σωτηρία σου δεν προσέχει την αίτηση
Αλλά σε κάθε περίπτωση φροντίζει για το συμφέρον σου.
Έτσι ο πιστός δεν θλίβεται εάν δεν λάβει εκείνο που ζήτησε
Διότι πιστεύει ότι ο Κύριος είναι ο βάθει σοφίας φιλανθρώπως πάντα οικονόμων
Και το συμφέρον πάσιν απονέμων.
Και είτε λάβει απάντηση στο αίτημα του είτε όχι, ευχαριστεί και δοξολογεί την αγάπη Του.
Εάν δεν λαμβάνουμε από τον Θεό ότι ζητούμε, είναι επειδή ζητούμε λίθο και όχι τον Άρτο της ζωής.
"Ας είναι πνευματικά όλα τα αιτήματα σου, και θα λάβεις οπωσδήποτε" τονίζει ο ιερός Χρυσόστομος.
Ο ίδιος ο Κύριος μας προτρέπει να μην ζητούμε ασήμαντα πράγματα
Διότι, όπως μας διαβεβαίωσε, ενός έστι χρεία.
Κι εμείς στην θεία Λειτουργία ζητούμε από τον θεό τον ουράνιο Άρτο, τον Χριστό.
Αυτός είναι το Έν το οποίο μας συμφέρει:
Μας φέρει όλους μαζί κοντά στον ουράνιο Πατέρα.

Ιερομονάχου Γρηγορίου, "Η Θεία Λειτουργία", Άγιον Όρος, 2006

Πηγή: http://kotsarikos.com 

Σάββατο 15 Ιουνίου 2013

Όλος ο Χριστός σε κάθε πιστό

Μυστήριο μυστηρίων!
Πως υπό τα είδη του άρτου και του οίνου
Είναι το σώμα και το αίμα του Χριστού;
Πως γίνεται η υπερφυσική μεταβολή;
Πως είναι παρών αοράτως ο Χριστός
Και αυτός προσφέρει τη θυσία της θείας Ευχαριστίας;
Όλα αυτά, παρά τις προσπάθειές μας να τα καταλάβουμε
Παραμένουν απρόσιτα και ανεξήγητα. Μυστήρια!
Υπάρχουν όμως και άλλα αξιοπρόσεκτα στοιχεία
Της σχετικής διδασκαλίας της Εκκλησίας μας
Που φανερώνουν ότι ενώπιόν μας έχουμε μυστήριο τρισμέγιστο και φοβερό.
Προσερχόμαστε να κοινωνήσουνε τα άχραντα μυστήρια μυριάδες πιστοί διαμέσου των αιώνων
Στα πολυπληθή θυσιαστήρια των ιερών ναών μας που βρίσκονταν επάνω σ’ όλο το πρόσωπο της γης.
Και ο καθένας μας παίρνει με βαθιά ευλάβεια στο στόμα του ένα μόνο μαργαρίτη όπως τον ονομάζουμε
Ένα μικρό τεμάχιο του καθαγιασμένου άρτου, και μια μικρή ποσότητα, μια μόνο ίσως σταγόνα του καθαγιασμένου οίνου.
Μεταλαμβάνουμε δηλαδή ένα ελάχιστο τμήμα των καθαγιασμένων ειδών.
Και πιστεύουμε ότι, μεταλαμβάνοντας αυτό το ελάχιστο τμήμα, κοινωνούμε ολόκληρο τον Χριστό.
Διότι τέμνεται και διαιρείται το σώμα και το αίμα του Κυρίου, αλλά η τομή και η διαίρεση γίνεται μόνο στα είδη του άρτου και του οίνου υπό τα οποία έχουμε το άχραντο σώμα και το τίμιο αίμα.
Το σώμα όμως και το αίμα του Κυρίου "καθ’ ευατά" παραμένουν "άτμητα πάντη και αδιαίρετα", και ως εκ τούτου σε κάθε μέρος και τμήμα των καθαγιασμένων ειδών δεν είναι μέρος του σώματος και του αίματος του Κυρίου, αλλά όλος ο δεσπότης Χριστός.
Τι σημαίνουν αυτά;
Ότι και εγώ και εσύ και ο άλλος και ο άλλος, και όλοι, όλοι οι χριστιανοί, από τα πρώτα χρόνια της ζωής της Εκκλησίας μας μέχρι σήμερα και μέχρι το τέλος των αιώνων, ολόκληρο τον Χριστό κοινωνούμε.
Και αυτό γίνεται χωρίς ο Χριστός να χωρίζεται σε πολλούς, αλλά παραμένοντας πάντοτε ένας!
Δεν είναι θαύμα αυτό; Δεν είναι μέγα μυστήριο;
Πως είναι δυνατόν, ρωτά ο Άγιος Γρηγόριος Νύσσης, το ένα εκείνο σώμα, σ΄ όλη την οικουμένη να χωρίζεται πάντοτε για τόσες μυριάδες των πιστών που το κοινωνούν, και το κάθε μικρό τεμάχιό του να ανήκει ολόκληρο στον καθένα και συγχρόνως να μένει το ίδιο ολόκληρο;
"Όλον εν εκάστω δια του μέρους γενέσθαι και αυτό μένειν εφ΄ εαυτού όλον";
Κατατεμαχίζεται για τον καθένα, διδάσκει και ο άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας, και αγιάζει την ψυχή και το σώμα καθενός ο Χριστός "δια της ιδίας σαρκός", με το άχραντο σώμα Του, και, χωρίς να χωρίζεται, υπάρχει ολόκληρος σ΄ όλους, ενώ είναι ένας παντού
"Ολοκλήρως και αμερίστως εν όλοις εστίν εις υπάρχων πανταχή"!
Γι΄ αυτό και ο λειτουργός κατά την ώρα της θείας Λειτουργίας, κατά την οποία επάνω στο άγιο Δισκάριο τεμαχίζει τον "αμνό"
Το τμήμα δηλαδή του προσφόρου που έχει επάνω του τα γράμματα ΙΣ-ΧΣ ΝΙ-ΚΑ, και το οποίο έχει ήδη καθαγιασθεί και μεταβληθεί στο σώμα του Χριστού, λέξει τα εξής λόγια:
Μελίζεται και διαμερίζεται ο Αμνός του Θεού, ο μελιζόμενος και μη διαιρούμενος, ο πάντοτε εσθιόμενος και μηδέποτε δαπανώμενος, αλλά τούς μετέχοντας αγιάζων.
Δηλαδή, τεμαχίζεται και διαχωρίζεται ο αμνός του Θεού, αυτός που, ενώ τεμαχίζεται, δεν διαιρείται, αυτός που πάντοτε τον τρώγουμε, όμως ποτέ δεν δαπανάται, δεν τελειώνει, αλλά αγιάζει αυτούς που τον μεταλαμβάνουν.
Έγιναν κάποιες προσπάθειες από μερικούς να εξηγήσουν με παραδείγματα την ταυτόχρονη παρουσία ολόκληρου του Χριστού σε κάθε τεμάχιο του θείου σώματος.
Είπαν λοιπόν ότι, όταν ένας καθρέπτης σπάσει σε πολλά κομμάτια, στο κάθε κομμάτι του μπορεί να απεικονίζεται η μορφή ενός ανθρώπου, η ίδια που απεικονιζόταν στον καθρέπτη πριν αυτός σπάσει.
Στα πολλά θραύσματα πολλαπλασιάζεται η ίδια μορφή, χωρίς να αλλοιώνεται.
Μια σφραγίδα μπορεί να αφήνει τα ίδια αποτυπώματα σε διάφορα έγγραφα, χωρίς η ίδια να ελαττώνεται ή να υφίσταται κάποια αλλαγή, έστω και αν τα έγγραφα είναι πολλά.
Τη φωνή κάποιου που μιλά μπορούν να την ακούν με τον ίδιο τρόπο πολλοί ακροατές, χωρίς η φωνή του να διαιρείται στον καθένα, αλλά παραμένοντας ολόκληρη, όσο και αν είναι το πλήθος αυτών που την ακούν.
Στα παραδείγματα όμως αυτά δεν γίνεται κάτι παρόμοιο μ΄ αυτό που έχουμε στο μυστήριο της θείας Ευχαριστίας.
Στα θραύσματα του καθρέπτη έχουμε πολλές φορές την εικόνα αυτού που καθρεπτίζεται, όχι όμως ουσιαστικά και πραγματικά το ίδιο το πρόσωπό του.
Σε πολλά έγγραφα μπορούν να υπάρχουν τα αποτυπώματα μιας σφραγίδας, έχουμε δηλαδή αυτό που ενεργεί επάνω τους η σφραγίδα, αλλά όχι την ίδια τη σφραγίδα.
Και όταν όλοι ακούμε την ίδια φωνή κάποιου που μας μιλά, τη φωνή του δεχόμαστε ο καθένας, την ενέργεια που εκπέμπει ο ομιλητής και όχι τον ίδιο τον ομιλητή.
Στο μυστήριο της θείας Ευχαριστίας, όμως, δεν έχουμε απλώς την ενέργεια και τη χάρη του Κυρίου, αλλά τον ίδιο τον Κύριο "πραγματικώς και ουσιωδώς παρόντα".
]Και όσοι συμμετέχουμε στο μυστήριο αυτό, όλοι τον ίδιο τον Χριστό κοινωνούμε, όλοι ολόκληρο τον Χριστό, χωρίς αυτός να διαιρείται και χωρίς να δαπανάται.
Και αυτό είναι ένα μοναδικό θαύμα, είναι τρισμέγιστο μυστήριο, και τίποτε παρόμοιο ή ανάλογό του δεν μπορούμε ποτέ και πουθενά να συναντήσουμε.
Παρά τα παραδείγματα λοιπόν που κατά καιρούς προτείνονται, με τα οποία προσπαθεί ο άνθρωπος να προσεγγίσει σ΄ ένα βαθμό το μυστήριο, το συμπέρασμα, όπως το διατυπώνει ο αείμνηστος καθηγητής Παναγιώτης Τρεμπέλας, είναι ότι το μυστήριον παραμένει πάντοτε μυστήριον πιστευτέον μάλλον και μετ΄ ευλαβείας προσκυνούμενον παρα ερευνώμενον και υπό της ευολίσθου και ασθενούς του ανθρώπου διανοίας πολυπραγμονούμενον.

Απόσπασμα από το βιβλίο "Το μυστήριο της κοινωνίας του Θεού"
Του Αρχιμανδρίτου Αστέριου Σ. Χατζηνικολάου

Πηγή: http://kotsarikos.com

Ντρέπεσαι και κοκκινίζεις να ομολογήσεις τις αμαρτίες σου;

 Και αν ακόμα έπρεπε να τις ομολογείς
Μπροστά στους ανθρώπους και να εξευτελίζεσαι
Ούτε τότε έπρεπε να ντρέπεσαι
Διότι ντροπή και αισχύνη είναι το να αμαρτάνεις
Και όχι το να ομολογείς τις αμαρτίες σου.
Τώρα όμως δεν είναι ανάγκη να είναι παρόντες και μάρτυρες
Κατά την ώρα της εξομολογήσεως.
Η εξέταση και εξομολόγηση των αμαρτιών
Ας γίνει μέσα στο νου
Ας είναι το δικαστήριο χωρίς μάρτυρα
Ας δει την εξομολόγηση σου μόνον ο Θεός
Ο Θεός που δεν κατηγορεί για τις αμαρτίες
Αλλά που τις συγχωρεί όταν τις εξομολογούμαστε.
Άλλ΄ ακόμα και έτσι διστάζεις και υποχωρείς;
Γνωρίζω και εγώ ότι δεν ανέχεται η συνείδηση την ενθύμηση των αμαρτιών μας.
Διότι αν θυμηθούμε μόνον τις αμαρτίες μας η ψυχή μας αναπηδά
Όπως ακριβώς αναπηδά κάποιο αδάμαστο και δύστροπο πουλάρι.
Όμως συγκράτησε, χαλιναγώγησε, χάιδευσε τη ψυχή με το χέρι, κάνε τη ήμερη, πείσε την
Ότι αν δεν εξομολογηθεί τώρα, θα εξομολογηθεί εκεί όπου είναι περισσότερη η τιμωρία
Όπου είναι μεγαλύτερος ο παραδειγματισμός.
Εδώ το δικαστήριο είναι χωρίς μάρτυρα και δικαστής του εαυτού σου είσαι συ ο οποίος αμάρτησες
Εκεί όμως θα παρευρίσκεται όλο το πλήθος της οικουμένης αν δεν προλάβουμε να τα σβήσουμε εδώ.
Ντρέπεσαι να ομολογήσεις το αμαρτήματα;
Να ντρέπεσαι και να τα διαπράξεις.
Εμείς όμως όταν διαπράττουμε αυτά τολμάμε να τα διαπράττουμε κατά τρόπον αναίσχυντο και προκλητικό
Όταν όμως πρόκειται να τα ομολογήσουμε, τότε ντρεπόμαστε και αποφεύγουμε
Ενώ έπρεπε να κάνομε τούτο με μεγάλη προθυμία.
Διότι δεν είναι ντροπή το να κατηγορείς τα αμαρτήματα, αλλά δικαιοσύνη και αρετή
Εάν δεν ήταν δικαιοσύνη και αρετή δεν θα έδινε γι΄ αυτήν ο Θεός αμοιβή.
Το ότι πράγματι έχει αμοιβές η εξομολόγηση, άκουσε τι λέγει
"Λέγε πρώτος εσύ τα αμαρτήματά σου για να δικαιωθείς".
Ποιος ντρέπεται να πράξει κάτι από το οποίο θα γίνει δίκαιος;
Ποιος ντρέπεται να ομολογήσει τα αμαρτήματα, για να απαλλάξει τον εαυτόν του από τα αμαρτήματα;
Μήπως σε προτρέπει να τα ομολογήσεις για να σε τιμωρήσει;
Όχι βέβαια για να τιμωρήσει, αλλά για να συγχωρήσει.
Στα κοσμικά δικαστήρια συμβαίνει να επέρχεται η τιμωρία μετά την ομολογία της ένοχης.
Για τούτο και ο ψαλμός υποπτευόμενος ακριβώς αυτό
Μη τυχόν δηλαδή φοβούμενος κανείς τιμωρία μετά την εξομολόγηση
Αρνηθεί να εξομολογηθεί τα αμαρτήματά του, λέγει
Εξομολογηθείτε στον Κύριο τα αμαρτήματά σας
Διότι είναι αγαθός
Διότι το έλεος αυτού μένει εις τον αιώνα.
Μήπως δεν γνωρίζει τα αμαρτήματα σου, εάν εσύ δεν τα ομολογήσεις;
Λοιπόν τι περισσότερο γίνεται σε σένα όταν δεν τα ομολογείς;
Μήπως μπορείς να διαφύγεις την προσοχή του;
Και αν ακόμα δεν τα πεις εσύ, εκείνος τα είδε· αν δε τα πεις εσύ εκείνος τα λησμονεί.
Διότι λέγει:
Ιδού εγώ είμαι ο Θεός εκείνος ο οποίος από αγάπη εξαλείφω τις αμαρτίες σου και δεν τις ενθυμούμαι.
Βλέπεις;
"Εγώ δεν θα τις ενθυμηθώ" λέγει
Διότι τούτο είναι ίδιον της φιλανθρωπίας συ να τις θυμηθείς για να σου γίνει αφορμή σωφρονισμού.

Αγ. Ιωάννου Χρυσοστόμου

Παρασκευή 14 Ιουνίου 2013

Βυζαντινή ψαλμωδία

"Πρόσχωμεν"

Η συγκλονιστική προτροπή δεν είναι ανθρώπινη.
Είναι προτροπή αρχαγγελική
Στην πιο κρίσιμη και δραματική ώρα του αγγελικού κόσμου.
Τότε, όπου ο Εωσφόρος και το τάγμα του
Αποξενώθηκαν από τον Θεό και τα άλλα αγγελικά τάγματα
Ο Μιχαήλ ο Αρχάγγελος φώναξε "πρόσχωμεν".
Να προσέξουμε τι έπαθαν εκείνοι, που μέχρι τώρα ήταν μαζί μας
Που μέχρι τώρα ήταν φως και έγιναν σκότος.
Τότε ο Αρχάγγελος Μιχαήλ συγκέντρωσε τους χορούς των Αγγέλων
Και ύμνησε με φωνή δυνατή τον Κύριο και είπε:
"Πρόσχωμεν".
Να μη χάσουμε από τα μάτια μας το "Φως του κόσμου", το Χριστό.
Να μη μας κυριέψει περηφάνεια εωσφορική, δαιμονική
Και χάσουμε την πίστη μας και υψώσουμε τον εαυτό μας
Όπως ο διάβολος, πάνω από τον Πανάγαθο Κύριο.
Πρόσχωμεν.
Να φυλάξουμε με προσοχή το μοναδικό για τον καθένα μας δώρο, την πνευματική μας ελευθερία
Που δεν προσκυνά άνθρωπο άλλα την πρώτη και μοναδική αγάπη την προσφέρει σ' Εκείνον.
Πρόσχωμεν.
Και υπεράνω όλων των ουρανίων ταγμάτων τιμώνται οι δύο αρχιστράτηγοι Μιχαήλ και Γαβριήλ
Ως εξαίρετοι υπηρέτες και πιστοί αγγελιοφόροι του Θείου θελήματος.
Μάλιστα, όπως λέει ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης
Επειδή δύο είναι οι κυριότερες ενέργειες του Αγίου Θεού
Η δικαιοσύνη και η ευσπλαχνία, η κρίση και το έλεος, όπως λέει
Ο μέγας εκείνος ψαλμωδός, Βασιλεύς και Προφήτης, ο Δαβίδ
"Έλεον και κρίσιν άσομαι σοι Κύριε" έρχεται να είναι ο μεν Αρχάγγελος Μιχαήλ
Ο εξαίρετος άγγελος της δικαιοσύνης του Θεού
Ο δε Αρχάγγελος Γαβριήλ ο εξαίρετος άγγελος της ευσπλαχνίας του Θεού.
Τον Μιχαήλ μεταχειρίζεται ο Θεός για να παιδαγωγεί τους κακούς και να υπερασπίζεται τους καλούς.
Στον Γαβριήλ εμπιστεύεται τον ευαγγελισμό της Παρθένου για τον ερχομό του Χριστού στον κόσμο.
Γι΄ αυτό και από την αρχή δημιουργήθηκαν οι Άγγελοι.
Να μας προστατεύουν, να μας οδηγούν στο Θείο θέλημα.
Γι' αυτό και δόθηκε φύλακας άγγελος στον καθένα μας, οδηγός πιστός στο δρόμο του εξαγιασμού μας
Ώστε να κατορθώσει ο άνθρωπος ζωή "ισάγγελον".
Να φτάσει ν' ανήκει στην ίδια "μία ποίμνη αγγέλων και ανθρώπων".
Γι' αυτό γιορτάζουμε τη Σύναξή τους.
Γι' αυτό τιμούμε τους πρωτοστάτες Αρχαγγέλους, Μιχαήλ και Γαβριήλ
Για να θυμίζουν την αγγελική παρουσία τους, την πιστότητά τους, το έργο τους
Να μεταφέρουν τις προσευχές και τις ικεσίες μας, τα μυστικά μας δάκρυα
Και τους κρυφούς καημούς μας στο θρόνο της Χάριτος.
Και ακόμη για να μην τους λυπούμε, για να μην τους απομακρύνουμε με τις κακίες και τις αμαρτίες μας
Και χάνουμε τον πιο πιστό μας φίλο, συμπαραστάτη και συνήγορο.
Γι' αυτό με συνοχή και αγάπη επαναλαμβάνουμε την αρχαγγελική προτροπή:
"Πρόσχωμεν".

Περιοδικό "Προς την Νίκην"

Πέμπτη 13 Ιουνίου 2013

"Κάθε εμπόδιο για καλό" και κατ΄ αναλογία "κάθε άνεση για κακό"

Όσο πιο σκληρόκαρδος είναι ο άνθρωπος
Τόσο πιο βαθιά θα είναι η πτώση του.
Ένα αυγό σπάει και από ύψος 30 πόντων.
Όμως ένας βράχος πρέπει να ανέβει πολύ υψηλά
Και να πέσει για να συντριβεί.
Ο άνθρωπος που έχει πολύ σκληρή καρδιά
Θα επιτρέψει ο Θεός να πετύχει κάποια πράγματα
Να ανέβει ψηλά και κατόπιν να πέσει βαρύγδουπα
Για να συντριβεί, να μαλακώσει, να σπάσει.
Όμως ο μαλακός άνθρωπος, ο ευαίσθητος, ο πονόψυχος
Μπορεί να μην έχει μεγάλες κοσμικές επιτυχίες, να βρίσκει όλο εμπόδια
Αυτό όμως τον προστατεύει από μεγάλες πτώσεις, τις οποίες η ευαίσθητη καρδιά του δεν θα αντέξει.
Να λοιπόν, που τα εμπόδια στη ζωή μας είναι η προστασία μας και όχι η κατάρα μας και η δοκιμασία μας.
Έτσι όταν ο Θεός θέλει να μας γλιτώσει από εγωιστικά στραπατσαρίσματα βάζει εμπόδια στα σχέδιά μας.
Δηλαδή, το εμπόδιο είναι η προστασία από εγωιστικές πτώσεις.
Γι΄ αυτό ο λαός λέει:
"Κάθε εμπόδιο για καλό" και κατ΄ αναλογία "κάθε άνεση για κακό"!
Λέγουν οι Πατέρες "ουδείς εισήλθε μετ’ ανέσεως στον παράδεισο".
Ως εκ τούτου πριν από κάθε πτώση, προηγείται εγωική άνεση
Και πριν από κάτι όμορφο, συντριβή και ταπείνωση.

Γέροντας Πορφύριος

H δύναμη της συνήθειας

H δύναμη μιας ριζωμένης στην ψυχή συνήθειας
Είναι ίση με τη δύναμη μιας φυσικής ιδιότητας.
Ο μαθητής του Κυρίου μας Ιησού Χριστού
Οφείλει να αποκτήσει καλές συνήθειες
Και να αποφεύγει τις άτοπες.
Νέε μου!
Να είσαι συνετός και προνοητικός.
Στα χρόνια της νεότητας σου φρόντισε με επιμέλεια
Να αποκτήσεις καλές συνήθειες.
Έτσι, στην ώριμη και στη γεροντική σου ηλικία
Θα χαρείς τον πλούτο που σχεδόν άκοπα απέκτησες στη νεανική.
Μη θεωρήσεις ασήμαντη την εκπλήρωση μιας κακής επιθυμίας σου
Όσο μικρή κι αν φαίνεται αυτή.
Κάθε επιθυμία, όταν εκπληρώνεται, βάζει τη σφραγίδα της στην ψυχή.
Και το σφράγισμα αυτό κάποτε είναι τόσο δυνατό, που γίνεται αρχή μιας καταστροφικής συνήθειας.
Μήπως γνώριζε ο χαρτοπαίκτης, όταν άγγιζε τα χαρτιά για πρώτη φορά, πως η χαρτοπαιξία θα του γινόταν πάθος;
Μήπως γνώριζε ο μέθυσος, όταν έπινε το πρώτο του ποτήρι, πώς έκανε την αρχή της αυτοκτονίας του;
Ή μήπως δεν είναι αργή αυτοκτονία αυτή η θλιβερή συνήθεια, που καταστρέφει και την ψυχή και το σώμα;
Μια απρόσεκτη ματιά όχι σπάνια πληγώνει την καρδιά.
Αλλεπάλληλες ματιές τόσο βαθαίνουν την πληγή, ώστε αυτή πολύ δύσκολα επουλώνεται
Με πολυχρόνιες προσευχές, ασκήσεις και δάκρυα.
Πόση είναι η πνευματική ελευθερία και πόση η ψυχική δύναμη του ανθρώπου που συνήθισε στην απλή τροφή
Όσο μηδαμινή κι αν φαίνεται αυτή η συνήθεια του!
Αλλά και υλικά πόσο κερδίζει ο άνθρωπος που αρκείται στα λιτά γεύματα!
Όχι μόνο πολύ λιγότερα χρήματα ξοδεύει για τη διατροφή του
Αλλά και πολύ λιγότερο χρόνο χάνει και πολύ λιγότερες μέριμνες έχει.
Αν, μάλιστα, είναι φτωχός, δεν πιέζεται από τη φτώχεια του.
Είναι δύσκολο το πέρασμα από τα πολυτελή γεύματα στα απλά.
Πολλοί αναγκάστηκαν από τις συνθήκες να το κάνουν απότομα και άκαιρα.
Έτσι, όμως, κλονίστηκε η υγεία τόσο του σώματος όσο και της ψυχής τους.
Αυτή τη συμφορά θα την είχαν αποφύγει, αν συνετά και έγκαιρα είχαν εθιστεί στη λιτή διατροφή.
Εκείνος ιδιαίτερα πού ποθεί να αφιερωθεί στη διακονία του Χριστού, με τη λιτή διατροφή ωφελείται πάρα πολύ.
Γιατί μπορεί να κατοικήσει σε μιαν απόμακρη τοποθεσία, αποφεύγοντας τις συχνές επαφές με άλλους ανθρώπους
Και γενικότερα, τα αίτια της νοητικής διασπάσεως, και να αφοσιωθεί στη μνήμη του Θεού και την προσευχή.
Όλοι οι άγιοι είχαν συνηθίσει να τρώνε και μετρημένα και απλά.
Ο απόστολος Παύλος για την καθημερινή του τροφή δαπανούσε ελάχιστα χάλκινα νομίσματα.
Ας έρθω τώρα στο πάθος της μέθης.
Τι φοβερό πάθος!
Εισχωρεί βαθιά στο σώμα και την ψυχή, με τη συγκατάθεση της επιθυμίας
Αποκτώντας από τη συνήθεια, όπως είπαμε, τη δύναμη φυσικής ιδιότητας.
Ό μαθητής του Χριστού πρέπει να φυλάγεται όχι μόνο από τη μέθη
Αλλα και από την υπέρμετρη χρήση του κρασιού, που φλογίζει τη σάρκα και ξεσηκώνει τις αισχρές επιθυμίες.
"Να μη μεθάτε με κρασί, πού οδηγεί στην ασωτία", γράφει ό απόστολος Παύλος.

Πηγή: http://www.orthmad.gr

Τετάρτη 12 Ιουνίου 2013

Πως να μην αγαπήσεις.. μια αλήθεια που σου υπόσχεται πίστη ακόμα και μετά θάνατον!

Το περιστέρι όταν χάσει το ταίρι του
Δε σμίγει πια με άλλο
Το πλάσμα αυτό
Είναι το μόνο που δεν έχει χολή
Δηλαδή το δηλητήριο που τα άλλα ζώα
Αλλά και ο άνθρωπος έχουν κοντά στο συκώτι
Όμως όπως λέει ο Umberto Eco
Το να ζητάς κάτι το οποίο ίσως δεν θα αξιωθείς ποτέ
Δεν είναι μήπως το αποκορύφωμα του ευγενέστερου εν ζωή πόθου;

O σταυρός μας και o Σταυρός του Χριστού

Ο ΚΥΡΙΟΣ είπε στους μαθητές Του:
Όποιος θέλει να με ακολουθήσει
Ας απαρνηθεί τον εαυτό του
Ας σηκώσει τον σταυρό του
Κι ας με ακολουθεί.
Γιατί είπε, "τον σταυρό του";
Επειδή είναι σταυρός προσωπικός.
Κάθε άνθρωπος, δηλαδή, έχει να σηκώσει τον δικό του σταυρό
Ο όποιος, όμως, ονομάζεται συνάμα και Σταυρός του Χριστού.
Για κάθε άνθρωπο "ο σταυρός του"
Είναι οι θλίψεις και oι οδύνες της επίγειας ζωής
Θλίψεις και οδύνες προσωπικές.
Για κάθε άνθρωπο "ο σταυρός του"
Είναι η νηστεία, η αγρυπνία και οι άλλες ασκήσεις της ευσέβειας
Με τις όποιες ταπεινώνεται η σάρκα και υποτάσσεται το πνεύμα.
Είναι κι αυτές προσωπικές, καθώς πρέπει να αναλογούν στις δυνάμεις τού καθενός.
Για κάθε άνθρωπο "ο σταυρός του" είναι οι αμαρτωλές αδυναμίες και τα πάθη, προσωπικά επίσης.
Με ορισμένα απ' αυτά γεννιέται, ενώ άλλα τα αποκτά στην πορεία της επίγειας ζωής του.
Καρφωμένος στον σταυρό, ομολόγησε μπροστά στον Κύριο πως οι αποφάσεις Του είναι αλάθητες.
Κατηγόρησε τον εαυτό σου, δικαίωσε την κρίση του Θεού, και θα λάβεις την άφεση των αμαρτιών σου.
Καρφωμένος στον σταυρό, γνώρισε τον Χριστό, και θ' ανοιχθούν για σένα οι πύλες του παραδείσου.
Καρφωμένος στον σταυρό σου, δόξασε τον Κύριο, αποδιώχνοντας ως άνομο και βλάσφημο
Κάθε λογισμό παραπόνου και γογγυσμού.
Καρφωμένος στον σταυρό σου, ευχαρίστησε τον Κύριο γι' αυτό το ανεκτίμητο δώρο Του
Για τη δυνατότητα, δηλαδή, που σου δίνει να Τον μιμηθείς με τις οδύ­νες σου.
Καρφωμένος στον σταυρό σου, να θεολογείς· γιατί ο σταυρός είναι το αληθινό σχολείο
Το μοναδικό θησαυ­ροφυλάκιο και ο ύψιστος θρόνος της αυθεντικής θεο­λογίας.
Δίχως σταυρό δεν υπάρχει ζωντανή γνώση του Θεού.
Μη ζητάς την τελειότητα του νόμου της ελευθερίας (δηλ. του Ευαγγελίου) σε ανθρώπινες αρετές
Γιατί τέλειος άνθρωπος μ' αυτές τις αρετές δεν υπάρχει...
Η τελειότητά του είναι κρυμμένη στον "Σταυρό του Χριστού".
Σε Σταυρό του Χριστού μεταβάλλεται ο σταυρός του μαθητή του Χριστού
Όταν αυτός τον σηκώνει με ειλικρινή συναίσθηση της άμαρτωλότητάς του
Ευχαριστώ­ντας και δοξολογώντας τον Κύριο.
Από την ευχαριστία και τη δοξολογία έρχεται η πνευματική παρηγοριά.
Η ευχαριστία και η δοξολογία γίνονται πλούσιες πηγές ασύλληπτης και άφθαρτης χαράς
Που κοχλάζει ευεργετικά μέσα στην καρδιά, ξεχύνεται στην ψυχή, απλώνεται στο σώμα
Κυριεύει όλη την ύπαρξη του ανθρώπου. στον αιώνιο τάφο, στη φυλακή του άδη.
Ο Σταυρός του Χριστού ανυψώνει πάνω από τη γη τον σταυρωμένο σ' αυτόν μαθητή του Χριστού.
Ο μαθητής του Χριστού, καρφωμένος στον σταυρό του και Σταυρό του Χριστού
Έχει τις σκέψεις του στραμμένες στα αιώνια και άφθαρτα αγαθά
Με τον νου και την καρδιά του ζει στον ουρανό και θεωρεί τα μυστήρια του Πνεύματος.
"Όποιος θέλει να με ακολουθήσει", είπε ο Κύριος
"Ας απαρνηθεί τον εαυτό του, ας σηκώσει τον σταυρό του και ας με ακολουθεί".
Αμήν.

Έργα αγίου Ιγνατίου Μπριαντσανίνωφ

Τρίτη 11 Ιουνίου 2013

Η εικόνα

Μια αγία γραφή
Για τους απλούς και τους αγράμματους
Μια οπτική θεολογία
Για τους θεωρούς και τους ειδήμονες
Ένα από τα μυστήρια
Της προσωπικής θεανθρώπινης
Παρουσίας του λόγου
Αγωγός της χάριτος
Στην αγιοποιώ αρετή
Δοξολογία στην απόλυτη ωραιότητα
Μια ακτίνα φωτός της όγδοης ημέρας

2048... η Νέα Τάξη των Πραγμάτων



2048: Ο Κόσμος ζει έχοντας αξιοποιήσει την τελευταία λέξη της τεχνολογίας
Επιτρέποντας σε προβληματικά μέλη του σώματος να αντικατασταθούν με μηχανικά.
Οι άνθρωποι να μπορούν να ζουν κανονικά την ζωή τους.
Η Τοποθέτηση των εμφυτευμάτων έχει γίνει μόδα και ο κάθε άνθρωπος πλέον
Αντικαθιστά τα υγιεί όργανα του σώματος του με μηχανικά τα οποία του προσφέρουν πολλαπλές δυνατότητες.
Για να λειτουργεί όμως φυσιολογικά το εμφύτευμα που έχει ο κάθε άνθρωπος
Είναι απαραίτητο να παίρνει ένα ειδικό ναρκωτικό
Το οποίο θα εγγυάται την άριστη λειτουργία του μηχανικού οργάνου.
Τι θα γίνει όμως όταν η κυβέρνηση αποφασίσει να.. αύξηση την τιμή του ναρκωτικού;
Τι θα γίνει όταν θα μπορεί μέσω τον εμφυτευμάτων να μας ελέγχει;

Δευτέρα 10 Ιουνίου 2013

Κύριε δώσε μου αυτά που δεν θέλει κανείς από εσένα


Θεέ μου δε σου ζητώ ξεκούραση και ηρεμία
Της ψυχής ή του σώματος...
Δεν ζητώ πλούτη, επιτυχία ή ακόμη υγεία.
Αυτά τα πράγματα τα ζητούν τόσο πολύ
Και άρα δε θα έχεις άλλα να δώσεις.
Δώσε μου Θεέ μου αυτά που σου έχουν περισσέψει.
Δώσε μου αυτά που κανένας δε θέλει από εσένα...
Και εδώ είναι αυτά που προσεύχομαι σε σένα Θεέ μου:
Να έχω το κουράγιο να μην αρκούμαι στην εύκολη λύση
Να μπορώ να προστατεύω τα ανέφικτα και υπερβολικά όνειρά μου και να μάχομαι για αυτά.
Να μην κάνω την παραίτηση επιλογή
Να μην θεωρώ το "αδύνατον" δεδομένο αλλά προσωρινό
Να είναι η έκπληξη ο σύμμαχος της αυριανής μου μέρας.
Η ήρεμη και σιωπηλή απελπισία να δώσει την θέση της σε ακατάπαυστο αγώνα ακόμα και αν δεν τον κερδίσω.
Να μην κάνω τον φόβο επιλογή γιατί ο φόβος είναι φυλακή που παγώνει την σκέψη και το συναίσθημα.
Να μπορώ να αντιστέκομαι στην εξαθλίωση του φόβου γιατί ο έμφοβος άνθρωπος είναι ανελεύθερος άνθρωπος
Να ζω και όχι απλά να επιζώ
Να κρατάω την ελπίδα λάβαρο ακόμη και αν όλα έχουν γύρω μου καταρρεύσει.
Να στέκει εκεί ματωμένη, σκισμένη, κουρελιασμένη ,να συντροφεύει την ψυχή μου και να οδηγεί τον αγώνα μου..
Αμήν.

Κόλαση είναι το μαρτύριο του να μην αγαπάς

Ο Θεός ως πατέρας όλων των ανθρώπων
Δέχεται κάθε αμαρτωλό πίσω στην αγκαλιά Του.
Δεν υπάρχει ανθρώπινη αμαρτία
Που ο Θεός να μην τη συγχωρεί
Όταν ο άνθρωπος το θελήσει και το ζητήσει.
Για την Εκκλησία μεγαλύτερη αμαρτία είναι η απελπισία
Η αντίληψη ότι ο άνθρωπος μπορεί να κάνει κάτι
Που ο Θεός δεν μπορεί να συγχωρήσει.
Όμοια με τον Θεό, που ποτέ δεν παύει να αγαπά και να συγχωρεί τον αμαρτωλό
Πρέπει και οι άνθρωποι να συμπεριφέρονται με ανάλογο τρόπο.
Η ανταπόκριση ή όχι του ανθρώπου στην αγάπη του Θεού δημιουργεί την κόλαση ή τον παράδεισο. Κόλαση είναι η ανικανότητά μου να αγαπήσω τον συνάνθρωπο
Η αδυναμία μου να τον θεωρήσω ως αδελφό και φίλο.
Η αυτοκαταδίκη μου στην απομόνωση και τον ατομικισμό εισάγει την εμπειρία της κόλασης.
Ο Θεός δεν είναι τιμωρός.
Τιμωρός γίνεται ο εγωκεντρισμός μου
Που μου στερεί την αίσθηση της οικειότητας με τον Θεό και τον συνάνθρωπο.
Μήπως ο πατέρας δεν κάλεσε και τον μεγάλο γιο για να εισέλθει στη γιορτή και να ευφρανθεί;
Ο ίδιος ο μεγαλύτερος γιος δεν ήθελε και γι΄ αυτό προγεύεται το μαρτύριο της κόλασης:
Να μην μπορεί να συμμετάσχει στη χαρά, να ζει στον τόπο της αγάπης και να αρνείται να αγαπήσει.
Κόλαση είναι ο αυτοακρωτηριασμός των υπαρκτικών μου δυνατοτήτων.
Ενώ είμαι δημιουργημένος για να αγαπώ και να αγαπιέμαι, αρνιέμαι την αγάπη ως γνώμονα ζωής
Και έτσι η ζωή μου ολόκληρη μετατρέπεται σε βάσανο και ταλαιπωρία.
Όπως αριστοτεχνικά το συνόψισε ο Θεόδωρος Ντοστογιέφσκι
Στο αριτούργημά του "Αδελφοί Καραμάζοφ", ''κόλαση είναι το μαρτύριο του να μην αγαπάς".
Την κόλαση αυτή γεύεται καθημερινά ο έγκλειστος στη φιλαυτία πεπτωκώς άνθρωπος.
Εθελούσια αποκομμένος από κάθε βαθύ υπαρξιακό δεσμό
Βιώνει συνεχώς τη μοναξιά, την αποξένωση, την ανωνυμία.
Κόλαση είναι η ελεύθερη εκλογή του ανθρώπου να απομακρύνεται από τον Θεό
Την πηγή και το πλήρωμα της αγάπης.
Αντίθετα, παράδεισος είναι η ανταπόκριση στην αγάπη του Θεού, η εμπειρία της ένωσης μαζί Του.
Τελικά, παράδεισος και κόλαση είναι η στάση μας απέναντι στην αγάπη.
Η αποδοχή της είναι παράδεισος και ζωή.
Η άρνησή της είναι κόλαση και θάνατος.
Η εκλογή επαφίεται στον άνθρωπο.

Πηγή: http://proskynitis.blogspot.gr/ 

Κυριακή 9 Ιουνίου 2013

Τι έκανες για τον συνάθρωπό σου σήμερα;

Είναι αλήθεια, ότι αρκετός κόσμος έχει βυθιστεί στα δικά του προβλήματα.
Προσπαθεί να λύσει ότι τον απασχολεί.
Στη προσπάθειά του αυτή, ξεχνάει να κοιτάξει τον συνάνθρωπό του.
Δεν είναι φυσικά απόλυτο αυτό.
Υπάρχουν και εξαιρέσεις.
Τι έκανες για τον συνάθρωπό σου σήμερα;
Του μετ έφερες ιδέες;
Του έδωσες ελπίδα;
Βοήθησες να βρει εργασία;
Του έδειρες τι ξέρεις να κάνεις ώστε να μάθει και ο ίδιος;
Έκανες κάτι;
Έκανες κάτι;
Ή κρατάς για τον εαυτό σου ότι μαθαίνεις;
Ξέρετε... θέλει δύναμη να υπερπηδήσεις τα προβλήματά σου και να κοιτάξεις και τον διπλανό σου.
Θέλει δύναμη ψυχής.
Τι θα γίνει όμως αν υπερπηδήσεις αυτό που σε απασχολεί και κοιτάξεις γύρω σου;
Θα ακούσεις ίσως τη μαγική λέξη..
-Ευχαριστώ... δεν έχω λόγια για σένα...
Και τελικά η ανταμοιβή ποια θα είναι..
Η ύπαρξή σου βοήθησε άλλους ανθρώπους...
Τι το καλύτερο από αυτό..

Πηγή: http://21dreamlife.blogspot.gr

Σάββατο 8 Ιουνίου 2013

Ο Θεός λυπάται όταν δεν Τον ενοχλούμε

Έχουμε μεγάλη δύναμη ως πλήρωμα της Εκκλησίας
Αν προσευχόμαστε με οδύνη ψυχής και ταπεινή καρδιά.
Δεν χρειάζεται να περάσουμε το πέλαγος
Ούτε να κάνουμε μεγάλες αποδημίες
Κάθε ένας και κάθε μία, και όταν συναντιόνται στην Εκκλησία
Και όταν μένουν μέσα στο σπίτι
Ας παρακαλούμε με πολλή κατάνυξη το Θεό
Και οπωσδήποτε θα εισακουσθούν οι προσευχές μας.
Από πού είναι φανερό αυτό;
Από το ότι επιθυμεί πολύ πάντοτε να καταφεύγουμε κοντά Του
Και να Τον παρακαλούμε σε όλες τις περιπτώσεις
Και να μην κάνουμε τίποτε ή να λέμε τίποτε χωρίς Αυτόν.
Διότι οι άνθρωποι, όταν τους ενοχλούμε συνέχεια για τις διάφορες υποθέσεις μας
Μας συμπεριφέρονται εχθρικά!
Ο Θεός όμως κάνει το εντελώς αντίθετο
Και όχι όταν Τον ενοχλούμε συνέχεια για τα προβλήματά μας
Αλλά και όταν δε το κάνουμε αυτό, τότε προ πάντων αγανακτεί.
Άκουσε λοιπόν γιατί κατηγορεί τους Ιουδαίους λέγοντας
"Λάβατε απόφαση, αλλά χωρίς εμένα και κάνατε συνθήκες, αλλά χωρίς το πνεύμα μου" (Ης. 30,2 ).
Διότι η συνήθεια αυτών που αγαπούν είναι η εξής
Θέλουν να εκπληρώνουν όλα τα θελήματα εκείνων που αγαπούν
Και χωρίς αυτούς δεν θέλουν να κάνουν ή να πουν τίποτε.
Γι΄ αυτό και ο Θεός όχι μόνον εδώ αλλά και αλλού τα ίδια επαναλαμβάνει λέγοντας
"Έκαναν βασιλείς, αλλά όχι δια μέσω εμού∙ έκαναν άρχοντες και δε μου το γνώρισαν" (Ωσηέ 8, 4).

Πηγή: http://talantoblog.blogspot.gr

Παρασκευή 7 Ιουνίου 2013

Η “Ιθάκη” της ψυχής μου...

Από τη στιγμή που άνοιξα τα μάτια μου
Και αντίκρισα τον κόσμο...
Εσένα έψαχνα Κύριε.
Δε Σε γνώριζα κι όμως Σε αναζητούσα!
Ανικανοποίητη η ψυχή μου...
Ελλιπές το πνεύμα μου...
Νεκρωμένη η καρδιά μου...
Επιζητούσαν τη ζωοποιό πνοή Σου.
Νόμιζα πως θα Σε βρω στο χάδι της μητέρας μου
Στο χαμόγελο του πατέρα μου
Στο αίσθημα ασφάλειας και θαλπωρής
Που μου χάριζε η οικογένειά μου.
Όλα αυτά ήταν ένα κομμάτι Σου αλλά δεν ήσουν Εσύ..
Η ζωή και οι επιλογές μου με απομάκρυναν διαρκώς από Σένα..
Κλεινόμουν στον μικρόκοσμο της ματαιοδοξίας και του εγωισμού μου.. μακριά και πέρα από το Φως Σου.
Βυθίζοντας αργά την ψυχή μου στο κρύο σκοτάδι που δημιουργούσε η έλλειψη της παρουσίας Σου.
Και τα χρόνια περνούσαν..κι εγώ περιέφερα το κενό μου σαρκίο
Νομίζοντας ότι οι στόχοι, οι φιλοδοξίες, η επιτυχία θα γέμιζαν το εσωτερικό μου κενό.
Κόπος, μόχθος, προσπάθεια (υπεράνθρωπη πολλές φορές), επίτευξη στόχου, επιτυχία και ύστερα;
Τίποτα.. πρόσκαιρη ικανοποίηση, σε αντίφαση με την προσδοκία της απόλυτης ευτυχίας..
Πικρή αίσθηση του φευγαλέου.
Κάθε φορά που νόμιζα ότι έφτανα στο τέλος του δρόμου
Ένιωθα ότι είχα χάσει τον προσανατολισμό μου και ένα νέο μονοπάτι ανοιγόταν μπροστά μου
Μια νέα πρόκληση, που νόμιζα ότι θα μου χαρίσει ο, τι αναζητούσα..
Τι έψαχνα;
Τι ήθελα;
Τι αναζητούσα τελικά;
Προσπαθούσα να καλύψω τα Πάντα με το κάτι, νόμιζα πως θα χωρέσει το Όλο στο λίγο
Ήθελα η σταγόνα να αγκαλιάσει τη θάλασσα. .πόσο γελασμένος ήμουν.
Σε έψαχνα, Σε αναζητούσα κι ας μην το ήξερα.. κι ας μην Σε ήξερα.
Εσένα έψαχνα όταν η ψυχή μου γονατισμένη από τον πόνο της έλλειψής Σου
Κραύγαζε απελπισμένα την ανυπαρξία Σου.
Εσένα αναζητούσα όταν η καρδιά μου στάλαζε αίμα από τις δυσκολίες της ζωής.
Εσένα αναζητούσα όταν τα δάκρυα της μοναξιάς έπνιγαν την ψυχή μου.
Κι Εσύ εκεί.. πάντα δίπλα μου.. σεβόμενος την ελευθερία μου ακόμα και του να Σε αρνηθώ.
Πάντα κοντά μου.. σιωπηλός και μακρόθυμος.
Κι ας Σε πονούσα με τις επιλογές και τις αμαρτίες μου.
Κι ας Σε σταύρωνα ξανά και ξανά με τις πράξεις μου.
Κι ας σου έκλεινα ερμητικά την πόρτα της καρδιάς μου…
Πως να Σε ευχαριστήσω για την ευσπλαχνία Σου
Για την αγάπη Σου
Για τη μακροθυμία Σου
Για το έλεός Σου;
Ο λόγος Σου βάλσαμο στην ταλαίπωρη ψυχή μου.
Η μακροθυμία Σου βακτηρία στην απιστία μου.
Ο Σταυρός Σου έλεγχος στην μικροψυχία και την ανυπομονησία μου.
Η κακοπάθειά Σου ελπίδα στις δυσκολίες μου.
Η Αγάπη Σου στήριγμα στις πτώσεις μου.
Η Ανάστασή Σου ελπίδα, φως και ζωή.
Το πλοίο της ζωής μου πάντα θα συναντά τρικυμίες, θα προσκρούει σε σκοπέλους
Και θα αποπροσανατολίζεται μέσα στο ψηλαφητό σκοτάδι των πειρασμών και των πτώσεων.
Τώρα όμως δε φοβάμαι!
Έχω Εσένα πλάι μου!
Τώρα πια δε μου φτάνει να Σε γνωρίσω.
Θέλω να Σε ζήσω, Κύριε, και να αναφωνήσω όπως και ο Απ. Παύλος "ζω δε ουκέτι εγώ, ζη εν εμοί Χριστός".
Άπλωσε το Χέρι Σου και οδήγησε τη ζωή μου στη Βασιλεία Σου
Στη δική Σου "Ιθάκη", στην "Ιθάκη της ψυχής μου".
Αμήν, γένοιτο!

Πηγή: http://www.imkastorias.gr

Άδεια αναδημοσίευσης:

Κάθε Αναδημοσίευση επιτρέπεται υπό τον όρο ότι θα γίνεται αναφορά προέλευσης του ληφθέντος περιεχομένου από τον παρόντα Ιστοτόπο με παραπομπή (link).