Είναι λάσπη- μα λάσπη ιαματική.
Υπομονή!
Αργά ή γρήγορα θα λήξει η δοκιμασία.
Ο Ιατρός των ψυχών θα αφαιρέσει το τσουχτερό κατάπλασμα.
Συκοφαντούσαν και τον Κύριο:
Ιδού άνθρωπος φάγος και οινοπότης, τελωνών φίλος και αμαρτωλών.
Δαιμόνιον έχει και μαίνεται.
Τι μεγάλη δόξα, να μετέχουμε στα παθήματα του Χριστού!
Σηκώστε ταπεινά κι αγόγγυστα το σταυρό σας.
Μην λιποψυχείτε.
Αν η συνείδησή σας δεν σας κατακρίνει
Μπορείτε να υψώνετε πάντα με θάρρος το βλέμμα σας στο Θεό
Και να στέκεστε με παρρησία μπροστά Του.
Τι πιο σπουδαίο από αυτό;
Να ζείτε και να φέρεστε φυσιολογικά.
Το πως σας βλέπουν οι άλλοι να μην το λογαριάζετε.
Μόνο του Θεού η κρίση έχει βαρύτητα, ως αλάθητη.
Εμείς οι άνθρωποι δεν γνωρίζουμε καλά- καλά ούτε τον ίδιο μας τον εαυτό, πολύ περισσότερο τον πλησίον.
Από το βιβλίο: "Χειραγωγία στην πνευματική ζωή"
Πηγή: http://exprotestant.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου