Είναι η ελπίδα στον ίδιο τον Θεό.
Όταν ο άνθρωπος αποθέτει την ελπίδα του στον Θεό
Έχει απόλυτη εμπιστοσύνη
Στην πρόνοια και στις υποσχέσεις του Θεού
Τότε μπορεί πραγματικά να χαίρεται.
Η ελπίδα στον Θεό ενθρονίζει τη χαρά στην καρδιά
Και στην ψυχή του ανθρώπου.
Παράλληλα επειδή η ζωή του ανθρώπου είναι γεμάτη
Από θλίψεις, πειρασμούς και περιπέτειες
Η ελπίδα προς τον Θεό είναι εκείνη που δίνει τη δύναμη στον καθένα
Να υπομένει καρτερικά τις θλίψεις και τις δοκιμασίες της ζωής.
Από την άλλη η υπομονή στις θλίψεις και τις δυσκολίες
Είναι η απόδειξη της γνήσιας και απόλυτης πίστης και ελπίδας στον Θεό.
Μαζί με την ελπίδα ένα άλλο εξίσου σημαντικό όπλο για τον πιστό είναι η προσευχή.
Γι΄ αυτό ακριβώς ο απόστολος Παύλος δεν συνιστά στους πιστούς μόνο να προσεύχονται
Αλλά "τη προσευχή προσκαρτερούντες".
Να προσκαρτερούν στην προσευχή
Δηλαδή να προσεύχονται σταθερά και επίμονα, με απόλυτη πίστη
Χωρίς να κουράζονται την ώρα της προσευχής ή να αφήνουν τις μέριμνες της ζωής
Να αποσπούν το νου και την καρδιά τους από την προσευχή.
Σύμφωνα με το εν Χριστώ ήθος, οι πιστοί έχουν χρέος να ουσιαστικοποιούν
Και να πραγματοποιούν με έργα την πίστη τους.
Για το λόγο αυτό προτρέπει ο Απόστολος Παύλος να γίνονται κοινωνοί
Να συμμετέχουν δηλαδή και να βοηθούν τους συνανθρώπους τους
Στις διάφορες ανάγκες τους: "ταις χρείαις των αγίων κοινωνούντες".
Η βοήθεια αυτή συμπεριλαμβάνει και το χρέος της φιλοξενίας: "την φιλοξενίαν διώκοντες".
Η προσφορά φιλοξενίας μεταξύ των πρώτων χριστιανών είχε μεγάλη σημασία.
Κάθε χριστιανός που ταξίδευε είχε την ανάγκη να βρεθεί μεταξύ των ομοπίστων του
Με τους οποίους ένιωθε ενωμένος
Με την αδελφική αγάπη και την κοινωνία του Σώματος και Αίματος του Κυρίου.
Η αρετή της φιλοξενίας, της αγάπης δηλαδή προς κάθε ξένο, αλλοεθνή ή ακόμα και αλλόδοξα
Είναι εξόχως σημαντική και στις μέρες μας.
Η κοινωνία μας πλέον είναι μια πολυπολιτισμική, πολυεθνική και πολυθρησκευτική κοινότητα.
Η εξέλιξη της τεχνολογίας και των μέσων διευκολύνει τη γρήγορη μετακίνηση πληθυσμών
Προς αναζήτηση καλύτερων συνθηκών διαβίωσης.
Η φιλοξενία, η αποδοχή και η αγάπη προς όλους αυτούς πρέπει να υπερβαίνει τις όποιες διακρίσεις
Γιατί σε τελική ανάλυση όλοι οι άνθρωποι είμαστε παιδιά του Θεού.
Η φιλοξενία δεν πρέπει να είναι κάτι το ζητούμενο για τους αληθινούς χριστιανούς
Αλλά πρέπει να αποτελεί και προσωπική επιδίωξη του καθενός μας.
Άλλωστε πρώτος ξένος πάνω σε αυτή τη γη, που δεν είχε "που την κεφαλήν κλίνη" (Ματθ. 8,20)
Υπήρξε ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός.
Η χριστιανική αγάπη βέβαια δεν μπορεί να έχει όρια.
Ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός μας προτρέπει: "αγαπάτε τους εχθρούς υμών" (Ματθ. 5,44).
Με αυτή την έννοια προτρέπει ο Απόστολος Παύλος τους πιστούς: "ευλογείτε τους διώκοντας υμάς"
Δηλαδή όχι απλώς να μην μνησικακούν, να μην εκδικούνται
Και να μην επιδιώκουν το κακό για όσους τους έβλαψαν
Αλλά πολύ περισσότερο να επιθυμούν το καλό τους και να προσεύχονται γι΄ αυτούς.
Βέβαια εδώ δεν υποστηρίζεται η συγκατάθεση στην αδικία και στο κακό
Αλλά η υπέρβαση του κακού και η μέριμνα για τη σωτηρία ακόμα και των εχθρών.
Ο Ιησούς Χριστός πάνω στο Σταυρό δεν ευλόγησε τις πράξεις των σταυρωτών και διωκτών του
Αλλά παρακάλεσε τον Θεό Πατέρα να τους συγχωρέσει
Και να τους δείξει τρόπους μετάνοιας και επιστροφής:
Πάτερ, άφες αυτοίς, ου γαρ οίδασι τι ποιούσι" (Λουκ. 23, 34)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου