Παιδίον Νέον εγεννήθη ημίν, Υιός και εδόθη ημίν, ότι μεθ΄ ημών ο Θεός

"Απορώ και εξίσταμαι".
"Τι έστιν άνθρωπος ότι μιμνήσκη αυτού, ή υιός ανθρώπου, ότι επισκέπτη αυτόν;"

Δεν πρόκειται για μια επίσκεψη
Για μια φιλοξενία
Για μια φιλοφρόνηση.
Η μαύρη τρύπα της ύπαρξης είναι κενό
Όπου ακούγεται ο ήχος του θανάτου και της ανυπαρξίας.
Ο ουρανός δεν αντέχει τη μοναξιά του ανθρώπου
Ο κόσμος κομπάζει και καγχάζει
Γιατί είπε στον ουρανό κατάφατσα, χωρίς αιδώ
Ουκ έστι Θεός"! (Πέθανε ο Θεός!)
Πεθαίνει ο Θεός;
Είναι άραγε άδειος ο ουρανός;
Είναι γεμάτος ο ουρανός;
Ποιος είναι ο κάτοικός του;
Επειδή υπάρχει ο Θεός, υπάρχει κι ο μοναδικός ΑΝΘΡΩΠΟΣ.
Ο Θεάνθρωπος Ιησούς που γεννήθηκε στη Βηθλεέμ.
"Δια σε άνθρωπος γέγονα και λέγεις άνθρωπον ουκ έχω";
Μια μήτρα
Μια Παρθένος Μητέρα....
Μια σπηλιά...
Μια φάτνη...
Ένα Βρέφος..!
Ένας αστέρας..!
Ένας ουρανός.
Τι επιλογές ουράνιες είν΄ αυτές;
Τι μπερδέματα για το μικρό - μικρό κι αδύναμο άνθρωπο;
Ο ουρανός!
Μα ποιος ουρανός;
Ποιος είν΄ αυτός που κυοφορεί η Παρθένος Μαρία;
Ποιος είν΄ αυτός ο Ιησούς που σπαργανώνεται μέσα στη φάτνη;
Ποιος είν΄ αυτός ο Ξένος, "όστις ουκ έχει που την κεφαλήν κλίναι";
"Ο ων και ο ην και ο ερχόμενος" (Ἀπ. 1:4)
Ο Βασιλεύς των βασιλευόντων και Κύριος των κυριευόντων.
Ο κτίστης των απάντων.
Ο Ηρώδης "εταράσσετο".
Ποιος είν΄ αυτός που ήλθε αυτόκλητος να γίνει βασιλέας;
Τη βασιλεία μου δε θα την πάρει κανείς, όποιο και να ΄ναι το τίμημα
Ακόμα κι όλα τα παιδιά του κόσμου.
Σπήλαιον ευτρεπίζου, υποδεχέσθω η φάτνη.
Ο βασιλιάς των ουρανών γεννάται σήμερα στη Γη για να βασιλεύσει η αγάπη
Να προσφέρει τη ζωή
Να διαλύσει το σκοτάδι
Να δώσει το φως
Ν΄ αποτινάξει το φόβο του θανάτου.
Εκείνο το νήπιο, ο Ιησούς, που νηπιάζει μέσα στη φάτνη του σπηλαίου
Ανοίγει στον άνθρωπο τον ουρανό κι ο άνθρωπος εκπλήσσεται και διερωτάται.
Μα δεν είν΄ άδειος ο ουρανός;
Εμείς δεν τον αδειάσαμε;
Εμείς δεν σκοτώσαμε το Θεό;
Πως βρέθηκε η σαρκωμένη αγάπη τ΄ ουρανού;
Πως μας ξέφυγε αυτό το φως;
Πως η ζωή τ΄ ουρανού γίνεται ένα με την ανθρώπινή μας φύση;
Πως γέμισε η γη με τους αγγέλους του Θεού κι ακούγεται ουράνιος χορός!
"Δόξα εν υψίστοις Θεώ, και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία".
Τώρα ναι, άδειασε ο ουρανός και γέμισε η γης με την αγάπη του Θεού.
Ο ουρανός και η γη
Η θάλασσα και τα ζώα
Τα άστρα και ο ήλιος
Η υλική και η νοητή κτίση
Οι άγγελοι και οι άνθρωποι
Οι άνδρες και οι γυναίκες
Ο πρώτος και ο έσχατος Αδάμ
Η πρώτη και η δεύτερη Εύα
Τα παιδιά και οι ώριμοι άνθρωποι, από του αιώνος και έως του αιώνος
Σύνθεση της αρμονίας του Θεού.
Από αυτούς ακούγεται ο αντίλαλος της ιστορίας και της αιωνιότητας
Του παρόντος και του μέλλοντος.
"Ετελέσθη το μυστήριον του Θεού, ως ευηγγέλισε τους εαυτού δούλους τους προφήτας" (Ἀπ. 10:7).
"Παιδίον Νέον εγεννήθη ημίν, Υιός και εδόθη ημίν, ότι μεθ΄ ημών ο Θεός".

Ευλογημένα και αληθινά Χριστούγεννα.