Η ταπείνωση δεν είναι ηθικολογία για το Χριστιανό

Η ταπείνωση είναι το αντίδοτο της έπαρσης, του εγωισμού
Που οδήγησαν τον άνθρωπο στην πτώση.
Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός
Αναφέρει για την ταπείνωση ότι o Θεός
"Υπερηφάνοις αντιτάσσεται, ταπεινοίς δε δίδωσι χάριν"
Γι΄ αυτό κάθε άνθρωπος δεν πρέπει να υπερηφανεύεται
Νομιζόμενος ότι έτσι θα λάβει τη χάρη του Θεού.
Γι΄ αυτό και η αληθινή ταπείνωση δεν μιλάει
Δεν λέει ταπεινολογίες, όπως για παράδειγμα
Είμαι αμαρτωλός, ανάξιος, ελάχιστος πάντων".
Ο ταπεινός άνθρωπος φοβάται
Μήπως με τις ταπεινολογίες πέσει στην κενοδοξία.
Η χάρις του Θεού δεν πλησιάζει εδώ.
Αντίθετα η χάρις του Θεού βρίσκεται εκεί όπου υπάρχει αληθινή ταπείνωση
Η θεία ταπείνωση
Η τελεία εμπιστοσύνη ενώπιον του Θεού.
Να εξαρτάσαι δηλαδή από το Θεό, να αφήνεις τον εαυτό σου στο Θεό:
Η τέλεια ταπείνωση είναι το να αποδίδεις κάθε επιτυχία σου και κάθε κατόρθωμά σου
Στη Χάρη του Θεού.
Αυτή ήταν η τέλεια ταπείνωση που είχαν οι άγιοι, κατά τον Αββά Δωρόθεο.
Με άλλα λόγια, η ταπείνωση πρέπει να είναι μίμηση Χριστού.
Όπως εκείνος "εκένωσεν εαυτόν, μορφήν δούλου λαβών"
Δηλαδή, όντας ο ίδιος Θεός, ταπείνωσε τον εαυτό του και έγινε άνθρωπος
Κατά τον ίδιο τρόπο πρέπει να δείξουμε και εμείς κενωτική πορεία στη ζωή μας.
Χαρακτηριστικά αναφέρει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος για την ταπείνωση:
Θεμέλιο της πνευματικής μας ζωής είναι η ταπείνωση.
Όσα κι αν κτίσεις και ελεημοσύνη και προσευχές και νηστείες και οποιαδήποτε άλλη αρετή
Αν δε βάλεις πρώτα ως θεμέλιο αυτή, ματαιοπονείς
Και όλα όσα χτίζεις θα γκρεμιστούν εύκολα
Όπως έπεσε το σπίτι εκείνο, που είχε οικοδομηθεί στην άμμο.
Δεν υπάρχει κανένα, μα κανένα από τα κατορθώματά μας
Που δεν έχει ανάγκη από την ταπεινοφροσύνη, για να μπορέσει να σταθεί.
Ποιο θέλεις να αναφέρουμε;
Τη σωφροσύνη;
Την περιφρόνηση των χρημάτων;
Το καθετί;
Όλα αποδεικνύονται ακάθαρτα και θεομίσητα και αηδή χωρίς ταπείνωση.
Γι΄ αυτό είναι απαραίτητο να την έχουμε πάντοτε μαζί μας
Και στα λόγια μας
Και στα έργα μας
Και στις σκέψεις μας
Και πάνω στην ταπείνωση να χτίζουμε όλη μας τη ζωή.