Έχει ειδική ευλογία από τον επίσκοπο
Για το εξομολογητικό του έργο.
Κανονικά όμως
Το χάρισμα του "δεσμείν και λύειν" αμαρτίες
Το λαμβάνει με τη χειροτονία του εις πρεσβύτερο.
Καθίσταται διάδοχος των αγίων αποστόλων.
Έτσι σημασία κύρια και μεγάλη έχει η εγκυρότητα
Και η κανονικότητα της αποστολικής διαδοχής
Δια των επισκόπων.
Το μυστήριο της εξομολογήσεως
Όπως και όλα τ' Άγια μυστήρια της Εκκλησίας μας
Τελεσιουργούνται και χαριτώνουν τους πιστούς όχι κατά την αξία
Ικανότητα, επιστημοσύνη, λογιοσύνη, ευφράδεια, δραστηριότητα και τέχνη του ιερέως
Ακόμη και την αρετή και αγιότητά του
Αλλά τη δια της κανονικότητος της ιεροσύνης και του Τελεταρχικού Παναγίου Πνεύματος.
Οι τυχόν αμαρτίες του ιερέως δεν εμποδίζουν τη θεία Χάρη των μυστηρίων.
Αλίμονο αν αμφιβάλλουμε αν κατά την αναξιότητα του Ιερέως
Το ψωμί και το κρασί έγινε σώμα και αίμα Χριστού κατά τη Θεία Λειτουργία.
Αυτό βεβαίως δεν σημαίνει ότι ο Ιερεύς δεν θα πρέπει μόνιμα ν' αγωνίζεται για την καθαρότητά του.
Έτσι δεν υπάρχουν καλοί και κακοί εξομολόγοι.
Όλοι οι εξομολόγοι την ίδια άφεση δίνουν.
Έχουμε όμως το δικαίωμα επιλογής του εξομολόγου.
Μπορούμε να προστρέξουμε σε αυτόν που αληθινά μας αναπαύει.
Δεν είναι σοβαρή όμως η συνεχής αλλαγή εξομολόγου.
Δεν φανερώνει κάτι τέτοιο πνευματική ωριμότητα.
Ούτε όμως και οι εξομολόγοι θα πρέπει να στενοχωρούνται παράφορα
Και να δημιουργούν μάλιστα και προβλήματα όταν αναχωρήσει κάποιο πνευματικό τους τέκνο.
Ίσως τούτο σημαίνει πως ήταν νοσηρά συνδεδεμένοι μαζί του
Συναισθηματικά, προσωποπαγώς, δεμένοι με το πρόσωπό του
Και όχι με τον Χριστό και την Εκκλησία, και θεωρούν την αναχώρηση προσβολή, μείωση
Ότι δεν υπάρχει καλύτερος ή μία αίσθηση ότι οι άλλοι μας ανήκουν αποκλειστικά
Και μπορούμε να τους εξουσιάζουμε και να τους φερόμαστε μάλιστα εξαναγκαστικά
Ως καταπιεσμένους και ανελεύθερους υποτακτικούς.
Είπαμε βέβαια πως ο εξομολόγος είναι πνευματικός πατέρας και ο πνευματικός τοκετός ενέχει οδύνη.
Έτσι είναι φυσικό να λυπάται για την αναχώρηση του υιού του.
Προτιμότερο όμως είναι να εύχεται για την πνευματική του πρόοδο
Και τη σύνδεσή του με την Εκκλησία, έστω και παρά την αποσύνδεσή του από τον ίδιο.
Να εύχεται και όχι να απεύχεται.
Το έργο του εξομολόγου δεν είναι μόνο η απλή ακρόαση των αμαρτιών του εξομολογούμενου
Και η ανάγνωση στο τέλος της συγχωρητικής ευχής.
Ούτε πάλι περιορίζεται μόνο στην ώρα της εξομολογήσεως.
Ο εξομολόγος σαν καλός πατέρας φροντίζει συνεχώς το τέκνο του
Το ακούει και το παρακολουθεί προσεκτικά
Το νουθετεί κατάλληλα
Το κατευθύνει ευαγγελικά
Τονίζει τα τάλαντά του
Δεν του θέτει υπερβολικά βάρη
Το κανονίζει μέτρια όταν πρέπει
Το οικονομεί όταν απογοητεύεται, βαρύνεται, δυσανασχετεί, αποκάμνει, το θεραπεύει ανάλογα
Δεν το αποθαρρύνει ποτέ, συνεχίζοντας τον αγώνα παθοκτονίας και αρετοσυγκομιδής
Μορφώνοντας στην ψυχή του την αθάνατη Χριστό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου