Ο κανόνας τίθεται προς ολοκλήρωση της μετάνοιας του εξομολογούμενου

Ο κάθε άνθρωπος είναι ανεπανάληπτος
Με ιδιαίτερη ψυχοσύνθεση
Άλλο χαρακτήρα
Διάφορες δυνάμεις και δυνατότητες
Όρια, εφέσεις, αντοχές, γνώσεις, ανάγκες και διαθέσεις.
Ο εξομολόγος με τη Χάρη του Θεού και τη θεία φώτιση
Θα πρέπει να διακρίνει όλα αυτά
Ώστε ν' αποφασίσει τι καλύτερα θα πρέπει να χρησιμοποιήσει
Για να βοηθήσει τον εξομολογούμενο.
Άλλοτε χρειάζεται η επιείκεια και άλλοτε η αυστηρότητα.
Δεν είναι για όλους πάντοτε τα ίδια.
Ούτε ο εξομολόγος θα πρέπει να είναι πάντα αυστηρός
Έτσι μόνο για να λέγεται αυστηρός και να εκτιμάται.
Ούτε υπερβολικά επιεικής, για να προτιμάται και να λέγεται πνευματικός πατέρας πολλών. Χρειάζεται φόβος Θεού, διάκριση, τιμιότητα, ειλικρίνεια, ταπείνωση, μελέτη, γνώση και προσευχή.
Η "οικονομία" δεν απαιτείται από τον εξομολογούμενο.
Ούτε είναι ορθό να γίνει κανόνας από τον εξομολόγο.
Η "οικονομία" θα πρέπει να παραμείνει εξαίρεση.
Η "οικονομία" επίσης θα πρέπει να είναι πάντα προς καιρόν (Αρχιμ. Γεώργιος Γρηγοριάτης).
Όταν εκλείψουν οι λόγοι που την επιβάλλουν ασφαλώς δεν θα πρέπει να χρησιμοποιείται
Για την ίδια αμαρτία μπορούμε να έχουμε πολλούς διαφορετικούς τρόπους προς αντιμετώπισή της.
Ο κανόνας δεν είναι πάντοτε απαραίτητος.
Ο κανόνας δεν είναι τιμωρία.
Είναι παιδαγωγία.
Ο κανόνας δεν τίθεται προς ικανοποίηση του προσβληθέντος Θεού
Και εξιλέωση του αμαρτωλού ενώπιον της Θείας δικαιοσύνης.
Αυτή είναι μια καθαρά αιρετική διδασκαλία.
Ο κανόνας συνήθως τίθεται στην ανώριμη μετάνοια
Προς συναίσθηση και συνειδητοποίηση του μεγέθους της αμαρτίας.
Η αμαρτία κατά την ορθόδοξη διδασκαλία δεν είναι τόσο παράβαση του νόμου
Όσο έλλειψη αγάπης στο Θεό.
Αγάπα και κάνε ότι θέλεις, έλεγε ο Ιερός Αυγουστίνος.
Ο κανόνας τίθεται προς ολοκλήρωση της μετάνοιας του εξομολογούμενου
Γι' αυτό, καθώς ορθά λέγει ο π. Αθανάσιος Μετεωρίτης
Όπως ο εξομολόγος δεν επιτρέπεται να κοινοποιεί τις αμαρτίες του εξομολογούμενου
Έτσι κι ο εξομολογούμενος δεν επιτρέπεται να κοινοποιεί στους άλλους
Τον κανόνα που του έθεσε ιδιαίτερα ο εξομολόγος, που είναι συνισταμένη πολλών παραμέτρων.
Ο εξομολόγος λειτουργεί ως χορηγός της χάριτος του Αγίου Πνεύματος.
Κατά την ώρα του μυστηρίου δεν λειτουργεί ως ψυχολόγος και επιστήμονας.
Λειτουργεί ως ιερεύς, ως έμπειρος ιατρός, ως φιλόστοργος πατέρας.
Ακούγοντας τ' αμαρτήματα του εξομολογούμενου προσεύχεται να τον φωτίσει ο Θεός
Να δώσει το καλύτερο φάρμακο προς θεραπεία
Να σφυγμομετρήσει τον βαθμό και την ποιότητα της μετανοίας του.
Ο εξομολόγος δεν στέκεται απέναντι στον εξομολογούμενο
Με περιέργεια, καχυποψία, ζήλεια, υπερβολική αυστηρότητα, εξουσιαστικότητα και αλαζονεία
Αλλά ούτε και αδιάφορα, επιπόλαια, απρόσεκτα και κουρασμένα.
Η ταπείνωση, η αγάπη και η προσοχή του εξομολόγου θα βοηθήσει πολύ τον εξομολογούμενο.
Ούτε ο εξομολόγος θα πρέπει να κάνει πολλές, περιττές και αδιάκριτες ερωτήσεις.
Ιδιαίτερα θα πρέπει να διακόπτει τις λεπτομερείς περιγραφές διαφόρων αμαρτημάτων
Και ιδιαίτερα σαρκικών, ακόμη και τις αναφορές ονομάτων, ώστε ν' ασφαλίζεται περισσότερο.
Ο εξομολογούμενος πάλι δεν θα πρέπει να φοβάται, να δειλιάζει και να ντρέπεται
Αλλά να σέβεται, να εμπιστεύεται, να τιμά και να ευλαβείται τον εξομολόγο.
Αυτό το κλίμα πάντως της Ιερότητος, αλληλοσεβασμού και εμπιστοσύνης
Κυρίως θα το καλλιεργήσει, εμπνεύσει και δημιουργήσει ο εξομολόγος.