Σ΄αγαπώ κι αγαπώντας σε, σε περιέχω

Να υπάρχω μονάχα
Να σ΄ αγαπώ μονάχα
Και να μην έχω λόγο κανένα
Να το δηλώνω.
Ούτε την παρουσία μου
Να μη χρειάζεται
Να δηλώνω πια.
Σ’ αγαπώ τόσο που το ξεχνώ
Όπως ξεχνάμε τα αυτονόητα
Και τα φυσικά.
Σ΄ αγαπώ τόσο που δεν σε κρίνω
Και εντελώς σε αποδέχομαι.
Γλίτωσα από το μαρτύριο
Να προσπαθώ συνεχώς
Να σε διορθώνω.
Σ’ αγαπώ τόσο που δεν σε θέλω.
Γιατί δεν θες παρά ότι σου λείπει
Κι εσύ πια δεν μου λείπεις
Αφού στης αγάπης τον τόπο
Δεν χωρά η απόσταση.
Σ΄ αγαπώ κι αγαπώντας σε
Σε περιέχω
Σε έχω αφού είμαι
Είμαι από σένα
Και μαζί σου
Κι όπου κι είμαι έρχεσαι.

Μάρω Βαμβουνάκη
Αποσπάσμα από το βιβλίο  "Η μοναξιά είναι απο χώμα"