Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2011

Ότι το να αμύνεται κανείς δεν είναι άδικο, αλλά...

Αυτό που λέμε θα ήταν λογικό
Αν ήταν εύκολο και χωρίς πολλές περιπλοκές.
Αν όμως, πριν να δικαιωθεί κανείς
Αδικείται χίλιες φορές
Τότε είναι καλύτερα να μην προσθέτει
Στην αδικία που του έγινε κι άλλο κακό.
Σας φαίνεται ότι μιλάω με αινίγματα;
Θα προσπαθήσω λοιπόν να σας εξηγήσω.
Σκεφτείτε, αν θελήσει κανείς να αμυνθεί
Τι χρειάζεται να πάθει.
Πρώτα τον πλημμυρίζει ο θυμός και μετά τον διαλύει η οργή.
Γιατί πρώτα φέρνει στο μυαλό του αυτό που έπαθε
Και μετά οργίζεται και επιθυμεί την ανταπόδοση.
Τρίτο, προκαλεί ταραχή γύρω του.
Τέταρτο, κάνει χίλιους δυο λογισμούς.
Πέμπτο, τον πιάνει δέος και τρεμούλα και αγωνία
Γιατί τον τρώει ο θυμός και τον συγκλονίζει ο φόβος
Για το πως θα πετύχει την αντεπίθεσή του.
Δε σας φαίνεται λοιπόν πως τιμωρείται αυτός ο ίδιος, πριν τιμωρήσει τον άλλον;
Ενώ αυτός που φιλοσοφεί απαλλάσσεται από όλα αυτά.
Φυσικά.
Είναι κύριος της κατάστασης και εκεί τελειώνει το πράγμα.
Με τον άλλο δεν είναι έτσι
Χρειάζεται να βρει κατάλληλο χρόνο
Τόπο
Πονηριά και κακία
Όπλα και μεθόδους
Κολακεία και δουλικότητα και υποκρισία.
Βλέπετε πόσο δύσκολη είναι η κακία ενώ η αρετή είναι εύκολη;
Πόσο η μια είναι γεμάτη φασαρίες ενώ η άλλη ατάραχη;
Κι όσο ο πονηρός άνθρωπος τα παθαίνει αυτά
Άλλο τόσο απολαμβάνει γαλήνη αυτός που επιλέγει την αρετή.
Επιπλέον ,αυτός που αντεπιτίθεται
Ανοίγει ένα φαύλο κύκλο έχθρας
Ενώ αυτός που φιλοσοφεί βάζει γρήγορα στην έχθρα ένα τέλος.
Γι΄ αυτό το λόγο ημερεύει και τον άλλο, που είναι ανόητος
Και τον προκαλεί να γίνουν φίλοι.

Ισίδωρος Πηλουσιώτης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Άδεια αναδημοσίευσης:

Κάθε Αναδημοσίευση επιτρέπεται υπό τον όρο ότι θα γίνεται αναφορά προέλευσης του ληφθέντος περιεχομένου από τον παρόντα Ιστοτόπο με παραπομπή (link).