Είδα στα μάτια σου...

Καθαρότερα, είδα
Μέσα απ΄τους δρόμους των ματιών σου!
Μεγενθυμένο χαμόγελο
Είδα, να προχωράει....
Σε δύσκολες ανηφόρες, κουραστικές, ελπιδοφόρες!
Και είδα το πείσμα σου, μπροστά, να διασχίζει
Να κόβει τους κόμπους με τη γνώση
Να σβήνει τα λάθη με γομολάστιχα, απλή!
Γαλάζια θάλασσα, είδα, να σε περιβάλλει
Κι ολόγυρα δαντελένια ακρογιάλια να καρτερούν....
Ευκολότερα πετάς, με τους γλάρους
Στα ξερονήσια, τις βραχονησίδες
Που δεν χωρίζουν πια...
Μα στέκονται βάση και πέρασμα
Στη ματαιότητα κάθε ζωής....
Βλέπω ό,τι θέλω να δω!
Ότι ζωγραφίζεις με την ανθεκτική σου γραφή
Ότι γίνεται ρυθμός μελωδικός κι ανεβαίνει
Απ΄τις χορδές απαλής αναπνοής σου!
Ανοίγω τα χέρια μου διάπλατα
Και γεμίζω με κόσμο απέραντο.....
Τον κόσμο σου!
Δεν φοβάσαι..... δεν φοβάμαι!
Ελπίζεις κι ελπίζω!
Προχωράς..... ακολουθώ!
Κάθε μέρα θα ΄μαι εκεί.... στο ξέφωτο...
Για να τρέξεις, να κρυφτείς!
Μόνο απ΄τη μπόρα και τ΄άδικο.....
Ο ήλιος πάντα σε χρειάζεται να σ΄αγγίζει!

Πηγή: http://aroma.pblogs.gr/