Αθωότητα…

Έγειρε πάνω στον ώμο του, και πήρε μια βαθιά ανάσα, λες και ήταν η τελευταία της ζωής της.
-Τι ωραία που μυρίζεις!
Πάντα μύριζες υπέροχα.
Κάτι ιδιαίτερο υπάρχει στο σώμα σου και ήθελα να σε ρωτήσω.
Πως το λένε το άρωμα σου;
Γύρισε... την κοίταξε με το απίστευτο ιλαρό βλέμμα του, γεμάτο παιδικότητα και αρρενωπότητα συνάμα.
Δεν περίμενε καμία απάντηση.
Γνώριζε καλά.
Ήξερε ότι μοσχοβολούσε η αθωότητα του.
-Αθωότητα… Αθωότητα το λένε, του είπε και έγειρε ξανά πάνω του...