Μα έρχονται κι οι στιγμές που έχω μια συναίσθηση για όλα αυτά.
Και μια επίγνωση.
Και μετανιώνω.
Και σηκώνω τα μάτια μου ψηλά κι αρχίζω πάλι.
Γι’ αυτό είναι όμορφη η ζωή.
Διότι μου δίνει διαρκώς λευκές σελίδες, να ξαναγράψω την αλφάβητο.
Κάθε μέρα απ’ την αρχή.
Για περίπου 90 χρόνια, λευκές σελίδες, ξανά και ξανά.
Κι ο Χριστός;
Ω, Αυτός!
Φως ατέλειωτο, να λιώνει τη σκουριά μου στο θεϊκό κορμί Του.
Να σβήνει όλα τα λάθη μου με το γλυκό Του αίμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου