Τη αγία και μεγάλη Πέμπτη…..εορτάζομεν τον ιερόν Νιπτήρα, τον μυστικόν Δείπνον, την υπερφυά προσευχήν και την προδοσίαν του Ιούδα

Ο ιερός Νιπτήρας προετοιμάζει τους μαθητές και τους πιστούς για την αγιαστική ιερουργία του Σταυρού. Εμφανίζει τον απεσταλμένο του Θεού Ιησού Χριστό να επιτελεί έργο διακονίας. Τον Δεσπότη ως διάκονο και δούλο. «Ταπεινούμενον δ’ υπερβολήν ευσπλαχνίας ημίν υπολιμπάνων  υπογραμμόν, ίνα επακολουθήσωμεν τοις ίχνεσιν αυτού». Η ταπείνωση και η ευσπλαχνία κάνει την καρδιά μας να κτυπά σε ρυθμούς αυτοθυσίας και φιλαδελφίας.
Αυτή τη διακονία της αγάπης την πραγματώνει ο επίσκοπος και ο πνευματικός, όταν τελεί το μυστήριο της ι. εξομολογήσεως. Γι’ αυτό φορεί το επιγονάτιο, το  οποίο συμβολίζει το λέντιο του Κυρίου. Εφόσον έχει την εξουσία να επικαλείται τη χάρη και τη φιλανθρωπία του Χριστού για να απονίψει τα πταίσματα των πνευματικών παιδιών. Όλοι οι χαριτωμένοι  σύγχρονοι και νεώτεροι γεροντάδες αποδείχθηκαν αληθινοί μαθητές του ιερού Νιπτήρα και συμπάσχουν μαζί με τον Χριστό για τη σωτηρία των ψυχών τους που εμπιστεύθηκαν την πνευματική τους καθοδήγηση.
Εάν δεν αποδεχθούμε την προσφορά της διακονίας που ιερουργεί «ο  πράος και ταπεινός τη καρδία» Κύριος δια των ιερουργών Του, τότε δεν έχουμε θέση στον μυστικό Δείπνο, στο  μυστήριο της ζωής.
Η Θ. Ευχαριστία ονομάζεται μυστικός Δείπνος επειδή η παράδοση  του στην Εκκλησία στους πρώτους μαθητές γίνεται κατά τη διάρκεια του τελευταίου δείπνου. Εκτός από την ιστορική αυτή αιτιολογία υπάρχει μια άλλη συμβολική και  μυσταγωγική  εξήγηση. Καθώς συμμετέχουμε στην ευχαριστιακή τράπεζα δεχόμαστε τον αρραβώνα της μελλούσης ζωής. Δηλ. το ιερό μυστήριο μας παραπέμπει και προετοιμάζει για μακαριστούς  συνδαιτυμόνες. Για τη λαμπρή φανέρωση της βασιλείας Του. Ζωή, αγιασμός, θεϊκή κοινωνία.
Πώς όμως μπορεί αυτή η αγιασμένη  και θεία ζωή να είναι διηνεκής; Όταν ο βίος μας αποτελεί ένα αδιάπτωτο αγαπητικό, λυτρωτικό και εκκλησιαστικό γεγονός σχέσεως με τον Ιησού Χριστό. Ο Μέγας Βασίλειος λέγει: «καιρός προσευχής έστω άπας ο βίος αυτού», διδάσκει ο Χριστός με τους ύμνους της μεγάλης Πέμπτης, «και υμνήσαντες εξήλθον εις το όρος των ελαιών»,  και με την λεγόμενη αρχιερατική Προσευχή Του.
Όμως στην αντίθετη κατεύθυνση αγωνίζεται και κάποιος άλλος για να καταβάλλει το τίμημα της προδοσίας. Ο Ιούδας έμεινε ασυγκίνητος από την άκρα ταπείνωση του ιερού Νιπτήρα και από τη μυσταγωγία του θ. Δείπνου. Διότι όποιος πουληθεί στο διάβολο γίνεται κτηνώδης και ασυγκίνητος και μπορεί να εκποιεί ακόμη και την ιερότερη σχέση με το χρήμα.
Ο Ιούδας, το μεγαλύτερο στίγμα της ανθρώπινης ιστορίας, δεν αποτελεί μοναδική εξαίρεση. Υπάρχουν στους αιώνες πολλοί  προδότες, αρνησίθρησκοι, αιρετικοί και σχηματικοί. Πάντοτε εμφανίζονται Ιούδες που προδίδουν τον Χριστό στο πρόσωπο των ελαχίστων αδελφών τους, όσοι ατιμάζουν και εκμεταλλεύονται τα πρόσωπα ως πράγματα και ταπεινώνουν τους ιερότερους δεσμούς.
Στη χορεία αυτή ανήκουμε κι εμείς, έστω κι αν αναθεματίζουμε, σαν τον Πέτρο, με την φιλαργυρία, τη φιληδονία, το φθόνο, τη διαβολή κ. α. Δίνουμε ακόμη προδοτικό φίλημα στον Κύριο, όταν προσερχόμαστε στη θ. Κοινωνία έχοντας τη συμπεριφορά του Ιούδα. Διότι όταν ξεπουλάμε τα δώρα της θ. χάριτος και εμπαίζουμε τον Θεό και περιφρονούμε την αγάπη του Κυρίου, τότε επιτρέπουμε στους εχθρούς του Χριστού να εισβάλλουν  και να εμπαίξουν την κοινωνία μας μ’ Αυτόν. Γινόμαστε προδότες της αγάπης Του.
Στους ιερούς Ναούς μας απόψε εσοδεύουμε την εικόνα του μυστικού Δείπνου που παρακάθισαν οι μαθητές, αλλά και ο σκοτεινός Ιούδας. Εμείς τι από τα δύο δεχόμαστε και πραγματώνουμε;
Καιρός γρηγορών και καιρός νήφειν…Ο Χριστός βρίσκεται στη θύρα της ψυχής μας. Χειραγωγημένοι από την μυσταγωγία της μεγάλης Πέμπτης ας ανοίξουμε την καρδιά μας, για να μην εκπέσουμε από την αγάπη του Νυμφίου Χριστού.

π. Γ.

Πηγή: http://agiabarbarapatras.blogspot.gr/