''Α, ρε Μαμά"

Έβαζες ψεύτικες φωνές
Γελούσες κι έκανες πως κλαις
Κι εγώ παιδί
Α, ρε μαμά.
Πίσω μου τρέχεις μια ζωή
Με ένα πιάτο και μια ευχή
Τότε με κράταγες σφιχτά
Τώρα κοιτάς από μακριά.
Μέσα απ' τα δόντια να μιλάς
Σ' ακούω σαν τώρα
''Μη με σκας''
''Δεν θα σε ανεχτεί κανείς"
''Θα πας χαμένος, θα το δεις''
Α, ρε μαμά.
Ύστερα λόγια στο χαρτί
''Συγνώμη, σ' αγαπώ πολύ''
''Είμαι δω''
Α, ρε μαμά.
Ζωγράφιζες και μια καρδιά
Με νίκαγες με ζαβολιά
Κι έβαζες πάντα στο πικάπ το δίσκο
Με το Ave Maria  Ave Maria...
Χανόσουνα στη μουσική
Εσύ γινόσουν το παιδί
Κι εγώ ένας άγγελος στη γη
Να σε προσέχω μια ζωή.
Τις πόρτες άνοιγες στο φως
Να μπει ο ήλιος κι ο θεός
Να μας φυλάει
Α, ρε μαμά.
Τα βράδια ήσουν μια αγκαλιά κι ανάμεσα απ' τα φιλιά
Έκανες τη φωνή λαγού, το λύκο και την αλεπού.
Και όταν γύριζα αργά
''Θα σου τα πάρω τα κλειδιά''
''Θα βρεις τις πόρτες πια κλειστές"
''Θα με πεθάνεις, αυτό θες";
''Α, ρε μαμά".
Μαμά, που πας;

Είναι ένα πολύ όμορφο τραγούδι
Σε στίχους του Οδυσσέα Ιωάννου
Το ερμηνεύει ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Και αφιερώνεται σε κάθε μητέρα.
Τα ωραιότερα και ομορφότερα τραγούδια έχουν αφιερωθεί στην γυναίκα
Και δικαιολογημένα γιατί το αξίζουν πραγματικά.
Στην γυναίκα σύζυγο
Στην γυναίκα εργαζόμενη
Στην γυναίκα νοικοκυρά
Στην γυναίκα...
Και τέλος στην Γυναίκα Μάνα.
Ίσως να υπάρχει ενδόμυχα μια αντρική ζήλια
Αλλά ουδέποτε ένας άντρας θα μπορούσε να συγκεντρώσει
Όλα αυτά τα "προσόντα στο πακέτο του ενός".
Όμως και ο άντρας μετέχει αυτής της κατάστασης
Όσο του επιτρέπει η φύση του
Σαν παιδί κοντά στην μάνα του
Σαν σύζυγος κοντά στην εργαζόμενη σύζυγο
Αλλά και σαν πατέρας κοντά στην σύζυγο  μητέρα.
Εξ' αντανακλάσεως γευόμαστε κι' εμείς
Και μετέχουμε στην όλη αγάπη που δικαιωματικά αξίζει στην γυναίκα.
Ίσως τελικά να μη μας αξίζει
Αλλά μας το δωρίζει από αγάπη η σύζυγος του καθενός μας.