Νοσταλγίες

Νοσταλγία = Νόστος + Άλγος.

Νόστος σημαίνει την επιστροφή

Του ξενιτεμένου στην πατρίδα του...

Άλγος είναι ο πόνος...

Με άλλα λόγια, νοσταλγία είναι ο πόνος

Που νοιώθουμε σαν θέλουμε

Να επιστρέψουμε στον εαυτό μας

Σε αυτά που αγαπάμε και αποτελούν πατρίδα για μας..

Ίδιον των δεσμών του ανθρώπου με τα αισθήματά του

Είναι και η νοσταλγία που νοιώθει για όσα πια έχουν χαθεί 

Ή είναι μακριά ή δεν του δίνουν πια τη γεύση

Που του έδιναν κάποτε.

Κι αν με επισκέπτεται η νοσταλγία, τότε τι;

Τί είναι αυτό που θέλει να μου πει;

Πως ο καθένας μας μπορεί να αξιοποιήσει

Αυτό το συναίσθημα και να το κάνει βίωμα

Να το μετουσιώσει σε πράξη;

Σε τι με βοηθά;

Σε νοσταλγώ σημαίνει ακόμη σε αγαπώ;

Πολύ πιθανό..

Μερικές φορές όμως σημαίνει ότι θέλω πίσω την εικόνα

Που κάποτε είχα φτιάξει για σένα

Ή την εικόνα που εσύ επιμελώς είχες πλάσει για να σε αγαπώ.

Νοσταλγία σημαίνει ότι κάτι μέσα μου επαναστατεί.

Βιώνει το μέσα μου μία απώλεια και αρνείται να τη δεχτεί.

Είναι σαν ένα μικρό παιδί κουλουριασμένο στην άκρη του δωματίου

Που κλαίει, φωνάζει, απαιτεί..

Δε μπορούμε όμως πάντοτε να ικανοποιούμε τα καπρίτσια του μικρού παιδιού μέσα μας

Και έτσι το αφήνουμε να κλαίει ή το ξεγελάμε δίνοντάς του ένα αρκουδάκι

Που μοιάζει με αυτό που χάσαμε.

Είμαι ικανός να ξεπεράσω τις δυσκολίες ΜΟΝΟΣ μου.

Δεν χρειάζομαι τίποτα και κανέναν.

Είμαι δυνατός, είμαι, είμαι, είμαι...

Έτσι φερόμαστε όλοι στον εαυτό μας συχνά.

Θρέφουμε μέσα μας ένα κακομαθημένο ΕΓΩ και αρνούμαστε

Να ακολουθήσουμε με πίστη τα συναισθήματά μας.

Ίσως τελικά να είναι λάθος να πιστεύουμε ότι γνωρίζουμε καλύτερα το καλό μας

Όταν ελέγχουμε τα συναισθήματά μας.

Γιατί, εάν δεν ορίζονται οι πράξεις μας από τα συναισθήματά μας

Τότε από τι ορίζονται;

Τι άλλο μένει;

Από την λογική, από τον εγωισμό, από τις  κοινωνικές μας νόρμες.

Τι βρίσκεται πιο κοντά όμως στη ζωή;

Τα συναισθήματα ή οι συμβάσεις της λογικής;

Ίσως το λάθος κρύβεται στην πεποίθηση(εγωιστική κατά βάση) όλων μας

Ότι ζούμε για να είμαστε ευτυχισμένοι, μακάριοι, πλήρεις

Από κάθε τι που έχουμε ανάγκη..

Και το κυνηγάμε αυτό το ανέφικτο με μανία..

Λόγω αυτής της αντίληψης πνιγόμαστε στην απελπισία..

Γιατί κυνηγάμε το ανέφικτο...

Και το μη ουσιώδες..

Ζωή σημαίνει λαμβάνω εμπειρία κάθε συναισθήματος που πηγάζει από μέσα μου

Και βιώνω τις καταιγίδες που γεννιούνται από την ένωσή του

Με τα συναισθήματα των άλλων γύρω μου.

Αυτό άλλοτε θα με κάνει ευτυχισμένο

Άλλοτε θα με τσακίσει και θα με ρίξει σε βαθιά θλίψη

Σε κάθε περίπτωση όμως όλες αυτές οι εμπειρίες μαρτυρούν ότι ΖΩ.

Επιστρέφοντας λοιπόν στις νοσταλγίες

Είναι ίσως αυτές οι πιο γλυκές μαχαιριές της αγάπης..

Είναι ένα πέπλο ανάλαφρο, διάφανο, που κυματίζει

Πάνω από τον ουρανό μου και με τυλίγει.

Και νοιώθω ζωντανός, βιώνω ξανά όσα είναι ουσία για μένα..

Η νοσταλγία είναι αγγελικό συναίσθημα..

Γιατί έχει την ‘ιδιοτροπία’ να παίρνει τις άσχημες, μικροπρεπείς στιγμές μας

Και να τις χρωματίζει με ομορφιά

Έτσι που να μοιάζει πως ποτέ

Δεν μας άφησαν γεύση πίκρας στα χείλη.

Έτσι που η χαμένη κατάσταση, το χαμένο πρόσωπο, να μοιάζει αψεγάδιαστο.

Άτιμες νοσταλγίες, πόσο μοιάζετε με φουρτούνες...!

Έρχεστε και φεύγετε  κατά κύματα, χτυπάτε την ακτή με ορμή και θόρυβο

Και κάθε που φεύγετε, σέρνετε μαζί σας κομμάτια αναμνήσεων πολύτιμα

Και τα μεγεθύνετε, γίνονται κύματα πελώρια

Που επιστρέφουν με ολοένα μεγαλύτερη ορμή...

Ό,τι σκέψη και να ξεδιπλώσω πάντα καταλήγω στην ίδια αρχή: 

Η θάλασσα η απέραντη, η άστατη που κυλά

Και σμιλεύει βράχους

Εξαφανίζει στεριές

Και ανακαλύπτει καινούργιες...

Αυτή η θάλασσα μέσα μας...

Όλα μέσα από εκείνη υπάρχουν

Όλα μέσα της γεννιούνται

Και όλα μέσα της πεθαίνουν...

 

Πηγή: http://apostagmatakardias.blogspot.com/