Η Αγία μας Εκκλησία τιμά σήμερα τους 318 Θεοφόρους Πατέρες της Πρώτης Οικουμενικής Συνόδου, οι οποίοι με την χάρη του Παναγίου Πνεύματος αντιστάθηκαν απέναντι στο μεγάλο αιρεσιάρχη Άρειο, ο οποίος διεκήρυττε ότι ο Ιησούς Χριστός δεν είναι Θεός αλλά κτίσμα του Θεού. Το σημερινό Αποστολικό Ανάγνωσμα έχει επιλεγεί για αυτή την πανηγυρική νίκη της Ορθόδοξης πίστης απέναντι στην αίρεση.
Στο Αποστολικό ανάγνωσμα ο Απόστολος Παύλος επείγεται να βρεθεί την μέρα της Πεντηκοστής στα Ιεροσόλυμα. Από την Μίλητο στέλνει ανθρώπους στην Έφεσο και καλεί τους πρεσβυτέρους της τοπικής εκκλησίας να έλθουν να τον συναντήσουν εκεί. Ο ίδιος τους δίνει πολύ σημαντικές οδηγίες απαραίτητες για την ποιμαντική τους δράση. Τους καλεί να προσέχουν τον εαυτό τους σε αυτά που λένε και αυτά που διδάσκουν. Παράλληλα τους καλεί να έχουν συνεχώς στη σκέψη τους το ποίμνιο το οποίο τους εμπιστεύτηκε ο Θεός. Μόνη τους έγνοια θα πρέπει να είναι η Εκκλησία η οποία είναι θεμελιωμένη στο σταυρικό πάθος του Κυρίου. Η προσοχή τους θα πρέπει να είναι αδιάπτωτη διότι μετά την αναχώρησή του θα εισβάλουν σαν άγριοι λύκοι και αδίστακτα θα προσπαθήσουν να διαλύσουν το ποίμνιο. Αλλά και πολλοί μέσα από την Εκκλησία θα πλανηθούν και θα προσπαθήσουν και αυτοί να παρασύρουν το ποίμνιο.
Ο πρώτος ο οποίος ονόμασε τους αιρετικούς ψευδοδιδασκάλους ως λύκους είναι ο ίδιος ο Χριστός. Οι ¨λύκοι¨ αυτοί είναι σκληροί και αδίστακτοι, υποκριτές και πονηροί. Θα έχουν αυτά τα χαρακτηριστικά διότι ακριβώς οι αιρετικοί πολέμησαν και πολεμούν την Εκκλησία μέσα από τα σπλάχνα της. Στην αρχή φανερώνονται ως εξαιρετικοί διδάσκαλοι γεμάτοι ενδιαφέρον για την Εκκλησία.
Ο Απόστολος Παύλος επισημαίνοντας το καρκίνωμα της αιρέσεως και των αιρετικών μέσα στην Εκκλησία προχωρεί στην υπόδειξη συγκεκριμένων οδηγιών αντιμετώπισης τους. Φέρει ως παράδειγμα τον ίδιο του τον εαυτό ο οποίος για τρία ολόκληρα χρόνια ασταμάτητα και με πολύ πνευματικό κόπο νουθετεί τον καθένα ξεχωριστά. Ο ίδιος ποτέ δεν επεδίωξε χρήματα και αμοιβές. Διακόνησε τον λαό του Θεού με αφιλαργυρία, ανιδιοτέλεια, πολύ προσευχή και πνευματική εγρήγορση. Θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος ότι τα λόγια του Αποστόλου είναι λόγια υπερηφάνειας και επίδειξης των προσωπικών του κατορθωμάτων. Εδώ θα πρέπει να τονίσουμε ότι ο Απόστολος Παύλος μιλά όπως και σε πολλές άλλες περιπτώσεις κάτω από Θεοπνευστία. Η μίμηση της ζωής και της δράσης του Αποστόλου προβάλει ως το καλύτερο φάρμακο αντιμετώπισης των αιρέσεων.
Οι Αιρετικοί αντιμετωπίζονται και με την Ορθόδοξη διδασκαλία αλλά και με την Ορθόδοξη ζωή των πιστών. Δεν φτάνει μόνο να γνωρίζουμε την δογματική διδασκαλία της Εκκλησίας μας αλλά και η ζωή μας πρέπει να είναι σύμφωνη με το θέλημα του Θεού. Έτσι θα εμπνέουμε, θα προφυλάγουμε και θα καλούμε και αυτούς οι οποίοι ίσως παρασύρθηκαν να επιστρέψουν. Η φωτισμένη ζωή πολλών Αγίων μας προφύλαξε πολλές φορές τους ανθρώπους από την πλάνη και την πνευματική αλλοτρίωση μακριά από την Εκκλησία.
Πρεσβυτέρου Πολύβιου Λαμπρινίδη
Στο Αποστολικό ανάγνωσμα ο Απόστολος Παύλος επείγεται να βρεθεί την μέρα της Πεντηκοστής στα Ιεροσόλυμα. Από την Μίλητο στέλνει ανθρώπους στην Έφεσο και καλεί τους πρεσβυτέρους της τοπικής εκκλησίας να έλθουν να τον συναντήσουν εκεί. Ο ίδιος τους δίνει πολύ σημαντικές οδηγίες απαραίτητες για την ποιμαντική τους δράση. Τους καλεί να προσέχουν τον εαυτό τους σε αυτά που λένε και αυτά που διδάσκουν. Παράλληλα τους καλεί να έχουν συνεχώς στη σκέψη τους το ποίμνιο το οποίο τους εμπιστεύτηκε ο Θεός. Μόνη τους έγνοια θα πρέπει να είναι η Εκκλησία η οποία είναι θεμελιωμένη στο σταυρικό πάθος του Κυρίου. Η προσοχή τους θα πρέπει να είναι αδιάπτωτη διότι μετά την αναχώρησή του θα εισβάλουν σαν άγριοι λύκοι και αδίστακτα θα προσπαθήσουν να διαλύσουν το ποίμνιο. Αλλά και πολλοί μέσα από την Εκκλησία θα πλανηθούν και θα προσπαθήσουν και αυτοί να παρασύρουν το ποίμνιο.
Ο πρώτος ο οποίος ονόμασε τους αιρετικούς ψευδοδιδασκάλους ως λύκους είναι ο ίδιος ο Χριστός. Οι ¨λύκοι¨ αυτοί είναι σκληροί και αδίστακτοι, υποκριτές και πονηροί. Θα έχουν αυτά τα χαρακτηριστικά διότι ακριβώς οι αιρετικοί πολέμησαν και πολεμούν την Εκκλησία μέσα από τα σπλάχνα της. Στην αρχή φανερώνονται ως εξαιρετικοί διδάσκαλοι γεμάτοι ενδιαφέρον για την Εκκλησία.
Ο Απόστολος Παύλος επισημαίνοντας το καρκίνωμα της αιρέσεως και των αιρετικών μέσα στην Εκκλησία προχωρεί στην υπόδειξη συγκεκριμένων οδηγιών αντιμετώπισης τους. Φέρει ως παράδειγμα τον ίδιο του τον εαυτό ο οποίος για τρία ολόκληρα χρόνια ασταμάτητα και με πολύ πνευματικό κόπο νουθετεί τον καθένα ξεχωριστά. Ο ίδιος ποτέ δεν επεδίωξε χρήματα και αμοιβές. Διακόνησε τον λαό του Θεού με αφιλαργυρία, ανιδιοτέλεια, πολύ προσευχή και πνευματική εγρήγορση. Θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος ότι τα λόγια του Αποστόλου είναι λόγια υπερηφάνειας και επίδειξης των προσωπικών του κατορθωμάτων. Εδώ θα πρέπει να τονίσουμε ότι ο Απόστολος Παύλος μιλά όπως και σε πολλές άλλες περιπτώσεις κάτω από Θεοπνευστία. Η μίμηση της ζωής και της δράσης του Αποστόλου προβάλει ως το καλύτερο φάρμακο αντιμετώπισης των αιρέσεων.
Οι Αιρετικοί αντιμετωπίζονται και με την Ορθόδοξη διδασκαλία αλλά και με την Ορθόδοξη ζωή των πιστών. Δεν φτάνει μόνο να γνωρίζουμε την δογματική διδασκαλία της Εκκλησίας μας αλλά και η ζωή μας πρέπει να είναι σύμφωνη με το θέλημα του Θεού. Έτσι θα εμπνέουμε, θα προφυλάγουμε και θα καλούμε και αυτούς οι οποίοι ίσως παρασύρθηκαν να επιστρέψουν. Η φωτισμένη ζωή πολλών Αγίων μας προφύλαξε πολλές φορές τους ανθρώπους από την πλάνη και την πνευματική αλλοτρίωση μακριά από την Εκκλησία.
Πρεσβυτέρου Πολύβιου Λαμπρινίδη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου