Άτιμε καθρέπτη...

Σε έναν κόσμο που όλα καταρρέουν πώς να βρεις ρυθμό δημιουργίας;
Πώς να ξεφύγεις από τις μάζες των ετοιμοθάνατων για να ζήσεις;
Και αν τελικά ζήσεις από τύχη, τι ζωή θα είναι αυτή με τόσα πτώματα γύρω σου;
Ένας σάπιος κόσμος που σκεπάστηκε με καθρέπτες.
Έτσι ποτέ δεν μπορείς να τον δεις.
Κάθε φορά που προσπαθείς, βλέπεις τον εαυτό σου.
Και αυτό σε κάνει να πιστεύεις ότι ο σάπιος κόσμος είσαι εσύ.
Ότι φταις εσύ.
Μόνο εσύ.
Τι όμορφα που τα έχουν καταφέρει.
Αυτοί ρήμαξαν την κοινωνία και τις αξίες μας και μας κάνανε να πιστεύουμε ότι φταίμε εμείς.
Μα που θα πάνε;
Θα ξανά έρθουν οι εκλογές.
Και όσοι από εμάς έχουν καταφέρει να επιβιώσουν θα πάνε πάλι να ψηφίσουν.
Για να μας αποτελειώσουν κάποιοι άλλοι.
Ακούς εκεί φταίμε εμείς;
Κι αυτός ο καθρέπτης.... τι πράγμα κι αυτό.... να λέει πάντα την αλήθεια.