Και την καρδιά να μου λέει "Ξέχασε"..
Το ξέρεις τώρα πια πως άλλη τον μαγεύει"
Μα σαν παιδί που το παιχνίδι του έχασε
Κάθε που τον σκέφτομαι ραγίζει η καρδιά μου.
Τον είδα χθες στην αγκαλιά της ευτυχισμένο
Περάσανε από δίπλα μου βιαστικοί
Κι εγώ όπως πάντα, ξωτικό λαβωμένο
Να παλεύω με τη μοναξιά και τη σιωπή
Και να τον φέρνω πίσω μέσα από τα όνειρά μου.
Αφού λοιπόν κατάλαβα πως έτσι μέλει να ζήσω
Προχώρησα στα ερείπια γεμάτη αναμνήσεις
Ξέρω πως δεν μπορώ τον χρόνο να γυρίσω πίσω,
Με τον καθρεύτη τώρα πια κάνω τις συζητήσεις
Και θέλω μονάχα να 'ναι καλά, έστω και μακρυά μου.
Χριστίνα Αρχόντους
Οι φωτογραφίες είναι από το προσωπικό μου αρχείο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου