Αναλυτές καταστάσεων, αποδείξεων ενδείξεων
Διερμηνείς σκέψεων, συναισθημάτων, εκφράσεων
Κατασκευαστές στοιχείων, κρυφών και δύσβατων
Είμαστε όλοι και πάντα υπεύθυνοι, για όλα τα άσχημα και τα ευτράπελα τούτου του κόσμου, μα και του επόμενου.
Αναλαμβάνουμε την ύπαρξή μας, ήδη μεταλλαγμένη από οικογένεια, κοινωνία και θεσμούς, και τη θέτουμε προς κατανάλωση, αυθημερόν και της στιγμής.
Ανίδεοι και απαλλαγμένοι από ενοχές, επαναλαμβάνουμε κανόνες, θρησκείες, πρότυπα και σάπιες αντιλήψεις. Γινόμαστε σιγά σιγά γρανάζια της μηχανικής μας ζωής. Κομμάτια του πάζλ, με συγκεκριμένο κόψιμο στις γωνίες και ημιτελείς παραστάσεις ζωγραφισμένες πάνω μας, έτσι ώστε ποτέ να μην αποτελούμε αυτοτελής ύπαρξη. Πάντα και εις τους αιώνες να αναζητάμε τη συμπλήρωση του είδους μας και να νιώθουμε μισοί.
Και εκεί ξεκινάει το πρόβλημα, είναι εκείνοι που θεωρούν ότι υπάρχουν για να συμπληρώνουν τους άλλους, οι αναντικατάστατοι, άρα όλοι τους έχουν ανάγκη και έτσι αρχίζει η εξουσία να δηλητηριάζει την συνείδησή τους, και είναι και εκείνοι που νιώθουν μισοί, χωρίς αυτοεκτίμηση, μισοί και αδύναμοι, μισοί και πάντα σε ανάγκη.
Ως άνθρωποι χάνουμε την τρυφερότητά μας και τοποθετούμε μάσκες δύναμης και επιβολής… πόσο χαζό, πόσο ανούσιο τελικά.
Πόσους φασίστες κρύβουμε μέσα μας, πόσους δυνάστες, πόσα χέρια προτεταμένα με τον δείκτη του χεριού να υποδεικνύει το ορθόν, το πρέπει, το έτσι θέλω και νομίζω ως σωστό.
Και σε κάθε τραγωδία, ομοψυχία θρήνου και οργής.
Ω γλυκύ μου έαρ, γλυκύτατόν μου Τέκνον, που έδυ σου το κάλλος;
Υιέ Θεού παντάναξ, Θεέ μου πλαστουργέ μου, πως πάθος κατεδέξω;
Είμαστε όλοι μαζί ή ο καθένας μόνος
Είμαστε οι εμείς και οι άλλοι
Είμαστε όλοι και κανένας, μηδενός εξαιρουμένου
Υπεύθυνοι και ταυτόχρονα αθώοι.
Erina Espiritu
Πηγή: http://enfo.gr/
Διερμηνείς σκέψεων, συναισθημάτων, εκφράσεων
Κατασκευαστές στοιχείων, κρυφών και δύσβατων
Είμαστε όλοι και πάντα υπεύθυνοι, για όλα τα άσχημα και τα ευτράπελα τούτου του κόσμου, μα και του επόμενου.
Αναλαμβάνουμε την ύπαρξή μας, ήδη μεταλλαγμένη από οικογένεια, κοινωνία και θεσμούς, και τη θέτουμε προς κατανάλωση, αυθημερόν και της στιγμής.
Ανίδεοι και απαλλαγμένοι από ενοχές, επαναλαμβάνουμε κανόνες, θρησκείες, πρότυπα και σάπιες αντιλήψεις. Γινόμαστε σιγά σιγά γρανάζια της μηχανικής μας ζωής. Κομμάτια του πάζλ, με συγκεκριμένο κόψιμο στις γωνίες και ημιτελείς παραστάσεις ζωγραφισμένες πάνω μας, έτσι ώστε ποτέ να μην αποτελούμε αυτοτελής ύπαρξη. Πάντα και εις τους αιώνες να αναζητάμε τη συμπλήρωση του είδους μας και να νιώθουμε μισοί.
Και εκεί ξεκινάει το πρόβλημα, είναι εκείνοι που θεωρούν ότι υπάρχουν για να συμπληρώνουν τους άλλους, οι αναντικατάστατοι, άρα όλοι τους έχουν ανάγκη και έτσι αρχίζει η εξουσία να δηλητηριάζει την συνείδησή τους, και είναι και εκείνοι που νιώθουν μισοί, χωρίς αυτοεκτίμηση, μισοί και αδύναμοι, μισοί και πάντα σε ανάγκη.
Ως άνθρωποι χάνουμε την τρυφερότητά μας και τοποθετούμε μάσκες δύναμης και επιβολής… πόσο χαζό, πόσο ανούσιο τελικά.
Πόσους φασίστες κρύβουμε μέσα μας, πόσους δυνάστες, πόσα χέρια προτεταμένα με τον δείκτη του χεριού να υποδεικνύει το ορθόν, το πρέπει, το έτσι θέλω και νομίζω ως σωστό.
Και σε κάθε τραγωδία, ομοψυχία θρήνου και οργής.
Ω γλυκύ μου έαρ, γλυκύτατόν μου Τέκνον, που έδυ σου το κάλλος;
Υιέ Θεού παντάναξ, Θεέ μου πλαστουργέ μου, πως πάθος κατεδέξω;
Είμαστε όλοι μαζί ή ο καθένας μόνος
Είμαστε οι εμείς και οι άλλοι
Είμαστε όλοι και κανένας, μηδενός εξαιρουμένου
Υπεύθυνοι και ταυτόχρονα αθώοι.
Erina Espiritu
Πηγή: http://enfo.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου