Σήμερον ο Θεός εν τω Σταυρό κρεμάται

"Σήμερον κρεμάται επί ξύλου ο εν ύδασι την γην κρεμάσας (τρις). Στέφανον εξ ακανθών περιτίθεται ο των αγγέλων βασιλεύς. Ψευδή πορφύραν περιβάλλεται ο περιβάλλων τον ουρανόν εν νεφέλαις. Ράπισμα κατεδέξατο ο εν Ιορδάνη ελευθερώσας τον Αδάμ. Ήλοις προσηλώθη ο Νυμφίος της Εκκλησίας. Λόγχη εκεντήθη ο Υιός της Παρθένου. Προσκυνούμεν σου τα πάθη, Χριστέ (τρις). Δείξον ημίν και την ενδοξόν σου ανάστασιν".

Σήμερα κρεμάται επάνω στο ξύλο Εκείνος που κρέμασε τη γη πάνω στα ύδατα. Στεφάνι από αγκάθια φοράει στην κεφαλή, Εκείνος που είναι ο βασιλιάς των Αγγέλων. Ντύνεται με ψεύτικη πορφύρα (βασιλικό ιμάτιο), αυτός που περιβάλλει τον ουρανό με σύννεφα. Δέχτηκε ράπισμα, Εκείνος που στον Ιορδάνη (δια του βαπτίσματός του) ελευθέρωσε τον Αδάμ από το δεσμό της αμαρτίας. Με καρφιά καρφώθηκε ο Νυμφίος της Εκκλησίας. Με λόγχη κεντήθηκε ο Υιός της Παρθένου. Προσκυνούμε τα πάθη σου Χριστέ. Δείξε σε μας και την ένδοξή σου Ανάσταση.

Η Εκκλησία προσκυνά τα πάθη του Χριστού.
Τα προσκυνά στην αντινομική διάσταση του μυστηρίου του Χριστού.
Προσκυνά Εκείνον, που παντοδύναμα κρέμασε τη γη πάνω στα ύδατα, κι όμως ο ίδιος κρέμεται άδοξα επάνω στο σταυρό.
Εκείνον, που είναι ο Κύριος των λειτουργικών πνευμάτων του, κι όμως τώρα αντί βασιλικού διαδήματος, φέρει στο κεφάλι του εμπαικτικά στεφάνι πλεγμένο από αγκάθια!
Προσκυνά  Εκείνον, που περιβάλλει τον ουρανό με σύννεφα, τώρα όμως στο σταυρό είναι ντυμένος κοροϊδευτικά με ψεύτικο βασιλικό μανδύα!
Τον Κύριο, που με το βάπτισμά του αγίασε τα ύδατα και έσωσε τον Αδάμ από τη δυνάστευση του διαβόλου, και που τώρα δέχεται βάναυσο ράπισμα στην παρειά από έναν τιποτένιο υπηρέτη!
Το Νυμφίο της Εκκλησίας να καρφώνεται με καρφιά επάνω στο ξύλο!
Και τον Υιό της Παρθένου να τρυπιέται με λόγχη την αξία του πλευρά.
Τα πάθη του Κυρίου είναι λυτρωτικά.
Ωστόσο δεν παύουν να είναι φορτισμένα με θλίψη και οδύνη πολλή.
Οι ουρανοί θρηνούν για το πάθος του Ποιητή τους.
Η φύση κλονίζεται για τον πάσχοντα Θεό της.
Η Μητέρα κλαίει για την οδύνη του Υιού της και οι Άγγελοι για το μαρτύριο του Βασιλιά τους!
Αλλά και η Εκκλησία θρηνεί για τα σεπτά πάθη του Νυμφίου της.
Το πάθος όμως του Χριστού είναι πάθος ιδιότυπο.
Πίσω απ᾽ αυτό υποφώσκει η δόξα και η Ανάσταση.
Και έχει μια νότα θριαμβικής χαράς, της νίκης του Γολγοθά επί των σκοτεινών δυνάμεων του εχθρού!
Γι΄αυτό και η  Εκκλησία θρηνεί μεν τα παθήματα και το θάνατο του Αρχηγού της, όμως περίσεμνα και με χαρά καλεί να της δείξει και την ένδοξή του Ανάσταση.

Πηγή: http://apfilipposgrammatikous.blogspot.gr/