Λάβετε φάγετε τούτο έστι το σώμα μου... Πίετε εξ αυτού πάντες τούτο εστί το αίμα μου...

Από το πρωί τα τροπάρια και το συναξάρι μιλούν για τέσσερα πράγματα, τον Ιερό Νιπτήρα, τον Μυστικό Δείπνο, την υπερφυή Προσευχή και την προδοσία.
Ιδιαίτερα μιλούν για την Θεία Κοινωνία, την "ψυχοτρόφον τράπεζαν", το "φάρμακον της αθανασίας", το "αντίδοτον του μη αποθανείν".
Σήμερα τα πόδια μου με οδηγούν στην Θεία Λειτουργία, στο Δείπνο του Κυρίου, την συνέχεια του Μυστικού Δείπνου του Κυρίου μου.
Ο ιερέας ως λαμπάδα καιόμενη του Αγ. Πνεύματος, ως ο άλλος Χριστός, τέλεσε το θαύμα.
Τα χέρια του Χριστού μου με κοινώνησαν.
Αληθώς Σώμα και Αίμα Χριστού.
Ένιωθα τα χείλη μου να ακουμπούν στην άχραντη πλευρά του Εσταυρωμένου που ανέβλυζε αίμα ζωήρρυτον.
Το στόμα και η καρδιά μου γλύκαιναν, γεύονταν τον Θεό.
Έκλαιγα από χαρά...δεν είμαι πια μόνος...είμαι μέλη Χριστού...Χριστοφόρος...όμαιμος Χριστού...
"Ξενίας δεσποτικής, και αθανάτου τραπέζης, εν υπερώω τόπω, ταις υψηλαίς φρεσί, πιστοί δεύτε απολαύσωμεν, επαναβεβηκότα λόγον, εκ του Λόγου μαθόντες, ον μεγαλύνομεν".

Αρχιμανδρίτης Σεβαστιανός Τοπάλης