Με ανέβασε από λάκκο ταλαιπωρίας, από βορβορώδη πηλό και πάνω σε πέτρα έστησε τα πόδια μου, στέριωσε τα βήματά μου. Ψαλμοί Μ:2

Κάποια σκοτεινή και θυελλώδη νύχτα, ένα πλοίο ναυάγησε στη βραχώδη ακτή της Κορνουάλης.
Όλοι χάθηκαν εκτός από έναν νέο Ιρλανδό, που τα κύματα τον πέταξαν πάνω σε έναν ψηλό βράχο, από όπου κατόρθωσε να πιαστεί και να κρατηθεί, μέχρι που έφτασαν τα ναυαγοσωστικά και τον έσωσαν. Όταν μετά από τις πρώτες βοήθειες το ναυαγισμένο παλικάρι συνήλθε, το ρώτησαν:
Δεν έτρεμες καθώς ήσουν μέσα σε αυτή την καταιγίδα πάνω στο βράχο;
Και βέβαια έτρεμα, απάντησε.
Αλλά ξέρετε, ο βράχος από τον οποίο κρατιόμουν δεν έτρεμε καθόλου.
Πράγματι ο βράχος ήταν ασάλευτος και στερεός και για αυτό σώθηκε ο νέος.
Βρισκόνταν πάνω σε σίγουρη βάση.
Όποιος κρατιέται με πίστη και μετάνοια από το βράχο των αιώνων, που είναι ο Σωτήρας Χριστός, θα σωθεί και θα είναι αιώνια ασφαλής.