Και ξεκίνησα για την Φάτνη Σου.
Έψαξα δώρο ακριβό να Σού φέρω
Μα δε βρήκα τίποτα δικό μου
Που να ΄ξιζε για Σένα.
Μ' άδεια τα χέρια μου
Με την καρδιά γεμάτη αναζήτηση, περπάτησα!
Η σκέψη μου κουβαλούσε μαζί της πολλά:
Σχέδια κι όνειρα για το μέλλον
Στενοχώριες που τη βαραίνουν
Φόβους που την ταράζουν
Αδυναμίες που την κουράζουν...
Καί περπατούσα καί λαχταρούσα νά φτάσω
Για να στα πω όλα, να ξαποστάσω.
Έβαλα σημάδι τ' άστέρι Σου
Και περπατούσα και περπατούσα
Κι' όλο σκεφτόμουν πότε να φτάσω.
Νύχτωσε!
Μεσάνυχτα, κι ο δρόμος δε σίμωνε στη Σπηλιά.
Ένοιωσα να χώνεται μέσα μου η αγωνία
Κι άρχισα να περπατώ πιο γοργά.
Στήλωσα στ' αστέρι τη ματιά
Και βάλθηκα να τρέχω.
Ξέχασα σχέδια κι όνειρα
Φόβους και πίκρες που φόρτωναν το νου μου
Κι έσερνα μόνο άχαρα το βάρος του κορμιού μου.
Κάποτε σήκωσα το κεφάλι...
Είχα φθάσει, μα είχα πια ξεχάσει τι 'θελα να πω.
Γονάτισα μ' άδεια τη σκέψη κι είπα
"Ευχαριστώ"
Που ήρθες..
Που Σε βρήκα...
Που Σε βλέπω...
Που Σ' αγαπώ!
"Δόξα έν υψίστοις Θεώ!"
Αγάπη Τίτου
Πηγή: http://odevontas.blogspot.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου