Της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής
Η Εκκλησία μας προβάλλει στους ιερούς Ναούς μας
Τον Τίμιο Σταυρό του Κυρίου
Και μας καλεί να τον προσκυνήσουμε με δέος και πίστη
Και να πάρουμε χάρη πολλή και δύναμη
Για τον πνευματικό αγώνα που διεξάγουμε την περίοδο αυτή.
Λίγες εβδομάδες πριν από το πάθος Του
Ο Κύριος κάλεσε τους μαθητές του και τα πλήθη του λαού
Για να τους πει λόγια βαρυσήμαντα για τη ζωή τους και τη ζωή όλων μας.
Όποιος θέλει, είπε
Να με ακολουθήσει και να γίνει μαθητής μου ας απαρνηθεί τον εαυτό του
Κι ας πάρει τη σταθερή απόφαση να υποστεί για μένα
Όχι μόνο κάθε θλίψη και δοκιμασία αλλά και θάνατο σταυρικό!
Και τότε ας με ακολουθεί.
Τι σημαίνει όμως "απαρνούμαι τον εαυτό μου";
Σημαίνει δυο πράγματα.
Πρώτα ότι νεκρώνω τον παλαιό εαυτό που κρύβω μέσα μου, τον διαγράφω από τη ζωή μου.
Παύω να υπάρχω γι΄ αυτόν.
Αρνούμαι δηλαδή και νεκρώνω τα θελήματα, τις επιθυμίες και τις ροπές του παλαιού ανθρώπου.
Ακόμη κι αν τον δω να επαναστατεί, να αντιδρά, να επιζητεί με μανία και επιμονή καθετί αμαρτωλό
Εγώ δεν υποκύπτω, δεν του δίνω σημασία.
Έχω αρνηθεί όχι μόνο κάτι από τον εαυτό μου αλλά όλο τον παλαιό εαυτό μου.
Αρνούμαι τον παλαιό εαυτό μου σημαίνει ταυτόχρονα ότι υποτάσσομαι στο Άγιο θέλημα του Θεού.
Αυτό σημαίνει ότι ακολουθώ τον Κύριο όπου με οδηγεί.
Και υπομένω όλες τις θλίψεις που επιτρέπει στη ζωή μου για τον εξαγιασμό μου.
Μέχρι του σημείου να περιφρονώ ακόμη και το θάνατο.
Διότι αυτό σημαίνει να σηκώνω διαρκώς τον σταυρό των θλίψεων και της θυσίας.
Όπως κάθε κατάδικος σήκωνε ως μελλοθάνατος τον σταυρό του
Έτσι κι εγώ πρέπει να σηκώνω τον δικό μου σταυρό περιμένοντας το μαρτύριο.
Με την απόφαση να είμαι έτοιμος σε κάθε στιγμή, αργά ή γρήγορα, να πεθάνω, αν μου το ζητήσει ο Κύριος.
Και να προχωρώ με τέτοια διάθεση όχι για λίγο αλλά σε όλη μου τη ζωή.
Να σηκώνω τον σταυρό των θλίψεων όχι αναγκαστικά, επειδή δεν μπορώ να κάνω αλλιώς
Αλλά με χαρά κι ελπίδα, με τη συναίσθηση ότι ο δρόμος της υποταγής στο θέλημα του Θεού
Τον οποίο βαδίζω σηκώνοντας τον σταυρό των θλίψεων
Είναι ο μοναδικός δρόμος που οδηγεί στη σωτηρία μου, στον Παράδεισο.
Όλη η ζωή του Κυρίου άλλωστε ήταν μία διαρκής αυταπάρνηση, προσφορά και θυσία
Που κορυφώθηκε και ολοκληρώθηκε στη σταυρική θυσία.
Κι επειδή αυτός πρώτος εφάρμοσε την τέλεια αυταπάρνηση
Ζητά κι από μας ν΄ ακολουθήσουμε ολόψυχα το παράδειγμά του.
Πηγή: http://www.xfd.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου