Γυναίκα ουκ έγνων και παρθένος ουκ ειμί

Στο πιο κάτω εξαιρετικό απόσπασμα
Ο Γέροντας Εφραίμ ο Φιλοθεΐτης
Αναφέρεται στην αντιμετώπιση των πειρασμών.
Αν και η ομιλία απευθύνεται σε μοναχούς
Θεωρήσαμε ότι καλό θα κάνει και για εμάς τους λαϊκούς
Να εκλάβουμε κάτι τις από την πατερική σκέψη.
Εμείς οι μοναχοί δεν θέλουμε φιλοσοφίες κοσμι­κές
Δεν θέλουμε διδάγματα.
Θέλουμε σαν μοναχοί να γνωρίσουμε τον πόλεμο
Που έχουμε να κάνουμε.
Το θέμα είναι πως θα πολεμήσουμε τους λογισμούς
Την φαντασία, τις εικόνες και πως θα τηρήσουμε
Όσο το δυνατόν καλύτερα το Ιερόν Εύαγγέλιον.
Ερχόμεθα εδώ.
Η σάρκα έχει την ανάγκη τής τροφής, την ανάγκη του ύπνου, την ανάγκη του ενδύματος.
Κοντά σ΄ αυτά έχει και την φυσική περίπτωση τής αυξήσεως του ανθρωπίνου γένους
Όπως την έχουν και όλα τα ζώα:
"Αύξάνεσθε και πληθύνεσθε", λέγει η Γραφή.
Έτσι ξεσηκώνεται η φύση και ζητεί τα ε­αυτής, ζητεί τα δικά της, την ικανοποίησή της.
Ο πόλεμος είναι φυσικός.
Είναι σπαρμένο μέσα στην φύση το πάθος.
Έρχεται κι ο δαίμονας από την άλλη και σκληρύνει το πράγμα.
Και μπαίνει τιμονιέρης στην σκέψη, στην φαντασία, μας φέρνει εικόνες, εξω­θεί την κατάσταση, μας στριμώχνει.
Τι πρέπει να κάνουμε εδώ;
Η καρδιά πρέπει να καθαριστεί μας διδάσκει ο Χριστός, μας διδάσκουν και oι Πατέρες:
"Εκ της καρδίας εξέρχονται οι πονηροί διαλογισμοί" (Ματθ. 15, 19).
Εκ της καρδίας, λέει, ξεπηδούν όλα τα άσχημα.
Η καρδιά μας είναι γεμάτη από ρίζες, ακανθώδη ριζίδια, λέγει ο Αββάς Ποιμήν.
"Και ο θέλων ανασπάσαι αυτά τα ακανθώδη ριζίδια, αι­μορραγεί και πονεί".
Αν δεν αιμορραγήσει και δεν πονέσει, σύμφωνα με την διδασκαλία των Πατέρων
Ο άνθρωπος δεν θεραπεύεται.
Παίρνει την τσιμπίδα ο γιατρός, ο Θεός, τρόπο τινά, και τραβάει τις ρίζες αυτές μία – μία.
Κι όταν τις ξεριζώνει, η καρδιά νιώθει πόνο και χύνει αίμα.
Και αυτός, ο όποιος θα κάνει υπομονή σ΄ αυτόν τον πόνο, σ΄ αυτήν την επέμβαση του Θεού
Μία μέρα θα γίνει υγιής.
Η καρδιά του έτσι, με την προσπάθεια την ανθρώπινη και με την βοήθεια της χάριτος
Δεν θα επιθυμεί αυτά τα πράγματα, τα βρόμικα και τα άσχημα.
Από την στιγμή όμως που δεν θα δεχθεί αυτήν την ιατρική επέμβαση
Που θα αντιδράσει στον πόνο και στο ξερίζωμα των ριζών αυτών
Και δεν θα κάνει την ανάλογη υπομονή στην καθήλωση, εκεί στην ιατρική επέμβαση, θα μείνει εμπαθής.
Ποιος μπορεί να καυχηθεί, κατά τους Πατέρες, ότι τήρησε την καρδιά του αμόλυντη; Κανείς!
Ο Μέγας Βασίλειος έλεγε:
"Γυναίκα ουκ έγνων και παρθένος ουκ ειμί".
Εννοούσε βέβαια τον πόλεμο της σάρκας, τον ενήδονο πόλεμο της φαντασίας, τους ενυπνιασμούς κ.λ.π.
Όλα αυτά είναι μία αίσθηση σαρκική στην καρδιά
Οπότε η καρδιά, άσχετα εάν δεν γνώριζε τι θα πει "έτερον φύλον", δεν ήταν παρθενική.
Έτσι από τη μία πλευρά αγωνιζόμαστε εναντίον των κακών φαντασιών, μαχόμενοι να τις σβήσουμε
Γιατί αυτές γεννούν τους βρόμικους λογισμούς
Από την άλλη πλευρά με την νηστεία κατά δύναμη και την εγκράτεια
Τις μετάνοιες, τον κανόνα, τον μόχθο και τον κόπο επάνω στη δουλειά και την αγρυπνία
Δείχνουμε την προαίρεσή μας ενώπιον του Θεού
Ότι θέλουμε να καθαριστούμε, να αγνιστούμε και να γί­νουμε Άγιοι.
Όχι, ότι οι προσπάθειες αυτές θα φέ­ρουν το αποτέλεσμα τής αγιότητας
Αλλα με όλα αυτά συμβάλλουμε στο έργο της καθάρσεώς μας μετά του Θεού.
"Συνεργοί Θεού έσμεν" (1 Κορινθ. 3, 9).
Συνεργαζόμαστε μετά του Θεού στην κάθαρση της καρδίας μας.

Πηγή: http://kotsarikos.com