Πρέπει να πεθάνεις πριν πεθάνεις, για να μην πεθάνεις όταν πεθάνεις

Η μνήμη του θανάτου προξενεί στον πιστό Χριστιανό
Την υπομονή στην κάθε θλίψη που συναντά.
Γνωρίζει ότι:
"Ουκ έχει ώδε μένουσαν πόλιν" αλλά την μέλλουσαν επιζητεί
Και γι' αυτό όχι μόνο δεν γογγύζει στις δοκιμασίες και τις αδικίες
Του προσωρινού αυτού κόσμου, αλλά ευχαριστεί τον Θεό
Που με τα μέσα αυτά του εξασφαλίζει την αιωνία ζωή.
Όποιος φιλοσοφεί σωστά το μυστήριο του θανάτου
Αντιμετωπίζει σωστά και όλα τα περιστατικά της ζωής του.
Λέγεται ότι ο τετραήμερος Λάζαρος μετά την ανάσταση του
Δεν γέλασε ποτέ ενθυμούμενος τα όσα αντίκρισε στον Άδη.
Μόνο μια φορά γέλασε όταν είδε κάποιον να κλέβει μια στάμνα, και είπε:
"Ο ένας πηλός κλέβει τον άλλο πηλό"!
Η μελέτη του θανάτου είναι η καλύτερη προετοιμασία για την αναχώρηση από την ζωή αυτή.
Το Άγιο Πνεύμα μας διδάσκει:
Πάντων το τέλος ήγγικε, σωφρονήσατε ουν και νήψατε εις τας προσευχάς.
Η γνωστή φράση:
"Πρέπει να πεθάνεις πριν πεθάνεις, για να μην πεθάνεις όταν πεθάνεις"
Δεν είναι απλό λογοπαίγνιο!
Εκφράζει μια βαθιά αλήθεια.
Πριν από τον σωματικό μας θάνατο πρέπει να προηγηθεί η νέκρωση των παθών
Και η αποκόλληση από την ματαιότητα του κόσμου
Αν θέλουμε να αποφύγουμε τον αιώνιο θάνατο.