Όσο μεγάλος είσαι
Τόσο πιο πολύ να ταπεινώνεις τον εαυτό σου.
Όταν ανεβείς ψηλά
Έχεις ανάγκη να ασφαλισθείς να μη πέσεις. Γι' αυτό και ο Κύριος μας λέγει:
Όταν κάνετε όλα όσα διαταχθήκατε να λέτε
Ότι είμαστε άχρηστοι δούλοι» (Λουκ. 17, 18).
Γιατί υπερηφανεύεσαι αφού είσαι άνθρωπος
Συγγενής της γης, ομοούσιος με τη στάχτη
Και στη φύση και στη γνώμη και στη προαίρεση των πραγμάτων;
Σήμερα είσαι πλούσιος, αύριο φτωχός, σήμερα υγιής, αύριον άρρωστος
Σήμερα χαρούμενος, αύριο λυπημένος
Σήμερα σε δόξα, αύριο σε ατιμία
Σήμερα νέος, αύριο γέρος.
Μήπως στέκεται τίποτα από τα ανθρώπινα σταθερό;
Δεν μιμείται το δρόμο των ρευμάτων των ποταμών;
Μόλις, δηλαδή, φαίνεται μάς εγκαταλείπει πιο γρήγορα και από τη σκιά.
Γιατί, λοιπόν, υπερηφανεύεσαι άνθρωπε, ο καπνός, η ματαιότητα;
Διότι ο άνθρωπος είναι όμοιος με τη ματαιότητα.
Οι μέρες του είναι σαν του χορταριού.
Ξηραίνεται το χορτάρι και πέφτει το άνθος του.
Αυτά τα λέω, όχι για να ξευτελίσω την ουσία
Αλλά να χαλιναγωγήσω την υπερηφάνεια.
Διότι πράγματι ο άνθρωπος είναι κάτι μεγάλο
Και μάλιστα ο σπλαχνικός άνθρωπος.
Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου