Τί εξαίσιο θάμα , να πίνεις νερό και να ξεδιψάς
Να ζεσταίνεσαι στου ήλιου το φως
Να δροσίζεσαι στην κάψα του καλοκαιριού
Τι εξαίσιο θάμα , να χορταίνεις σε μια ψίχα σταριού
Σε μια σταγόνα ύπνου να ξαποσταίνεις
Σ ένα όνειρο να ταξιδεύεις.
Τι περήφανη ψυχή , ν' αγκιστρώνεται στο βράχου το τελείωμα
Στην άκρια του νου να βαδίζει
Πριν το τέλος , πριν την αρχή.
Τι ακριβή η θωριά σου
Τι ακριβή η ζωή ...
Τι ακριβή η ζωή ...
Κι εγώ την παιδεύω
Απο 'δω την αγγίζω
Από 'κει τη χαιδεύω...
Από 'κει τη χαιδεύω...
Την ακριβή σου ψυχή βασανίζω...
Θεέ μου , σε μια αράδα θαρρώ θα σ' απαντήσω
Μα δε μου ανήκει
Τίποτε δικό μου
Τίποτε πονεμένο...
Τίποτε δικό μου
Τίποτε πονεμένο...
Προσχήματά μου , βγήτε εμπρός
Ποιός είμαι , πως αναπνέω , τι ζητώ ...
Τί μικρό που είναι ετούτο το ανάστημα
Τι λίγη ετούτη η ψυχή...
Τι λίγη ετούτη η ψυχή...
Πόσο έχει μαραζώσει αυτή η αγάπη...
Θεέ μου , δε σε φτάνω
Θεέ μου συγχώρα με
Στο νου μου δε σε βάζω...
Θεέ μου συγχώρα με
Στο νου μου δε σε βάζω...
Όσο κι αν εξαίσια προσπαθείς , τόσο πολύ απουσιάζω....
Οι φωτογραφίες είναι από το προσωπικό μου αρχείο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου