Έρχεσαι στο Όρος....

Και εκεί πλέον αφήνεσαι την Πρόνοιά Του.
Ζεις ως έσχατος πάντων.
Η ψυχή σου μισεί την αμαρτία.
Ζεις με άσκηση και της νήψη.
Πέρασαν μήνες και μήνες με προσευχή και οι δυνάμεις της ψυχής σου εξαντλήθηκαν.
Έφθασες μέχρι την απόγνωση και φώναξες: «Θεέ μου,είσαι αδυσώπητος!»
Και τότε Τον είδες. Αποκαλύφθηκε μπροστά σου, Αυτός που πάντα βρισκόταν δίπλα σου.
Ο Χριστός.
Πυρ γέμισε η ύπαρξή σου. Φως και Χάρη που εάν κρατούσε λίγο ακόμη δεν θα άντεχες.
Ειρήνη υπέρλογη. Σιγή του κόσμου.
Θεία τρέλα.
Και όπως ήρθε έφυγε.
Αυτό το ανείπωτο πράο βλέμμα Του, θα σε στοιχειώνει για το υπόλοιπο στης ζωής σου.
«Ο Θεός αγάπη εστί», θα λες και θα ξαναλές.
Το κηρύττεις γιατί το είδες, το έζησες.
Και το δικό σου βλέμμα πλέον έγινε παράδεισος.
Πλέον η ζωή σου γίνεται μια προσευχή, μια πράξη ειρήνης και αγάπης.
Ζεις σαν να μην ζεις.
Και πεθαίνεις για να Ζήσεις.
Εσύ που γνώρισες τον «Θεόν καθώς εστί»,τώρα γίνεσαι και εσύ θεός.
Άνθρωπος της αγάπης, της προσευχής, της ταπείνωσης.
Μοναχός.
Άγιος.
Μέγας.
Χαριτωμένος.
Σιλουανός.

Βίος του Αγίου Σιλουανού του Αθωνίτου

Πηγή: https://www.facebook.com/paulos.papadopoulos.3572