Όλη του η ζωή είναι προσφορά αγάπης και άγρυπνη μέριμνα.
Εξέρχεται από το σπίτι για να δεχθεί τον άσωτο υιό που επιστρέφει.
Αφήνει τα ενενήκοντα εννέα πρόβατα και ζητά το απολωλός.
Κυκλοφορεί εν ετέρα μορφή στον αγρό της ιστορίας συμπορευόμενος με αυτούς που ζητούν την αλήθεια.
Μεροληπτεί από αγάπη για τη σωτηρία όλων.
Γυρεύει αφορμή να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα.
Ξεπερνά τη δικαιοσύνη η φιλανθρωπία του.
Ζητά να συγχωρηθούν οι σταυρωτές του, όχι γιατί ματώνουν, αλλά γιατί δεν ξέρουν τι κάνουν.
Στην προτροπή προς τον πρεσβύτερο υιό της παραβολής του ασώτου:
"Ευφρανθήναι και χαρήναι έδει, ότι ο αδελφός σου ούτος νεκρός ην ανέζησε, απολωλός και ευρέθη". Εμείς απαντούμε:
Εσύ είσαι αίτιος, που δέχεσαι το γιο σου που έφαγε την περιουσία σου μετά πορνών.
Δεν ζούμε τη χαρά της επιστροφής και της μετάνοιας του ασώτου( και ποιος δεν είναι άσωτος;) αλλά αντιπαραθέτουμε οικονομική ζημιά και ηθική εκτροπή, ως δίκαιοι οικονομολόγοι και ηθικολόγοι.
Μέσα στην Εκκλησία που είναι ο Θεάνθρωπος, όλα είναι κοινωνία ζωής και αγάπης. Ο άνθρωπος λυγίζει μπροστά στη χάρη της ταπεινώσεως και τη θυσία του Θεανθρώπου. Σιωπά και ακούει Αυτόν που κάνει φανερά τα αφανή και παρόντα τα μέλλοντα. Ούτε η ζωή χωρίς Αυτόν έχει νόημα. Ούτε ο θάνατος με Αυτόν είναι απειλή. Δι' Αυτού η ζωή αγιάζεται και ο θάνατος "τεθανέτωται".
Μέσα στην Εκκλησία δεν πλησιάζεις διανοητικά το είδωλο κάποιας αλήθειας, αλλά συναντάς με όλη σου την ύπαρξη τη δύναμη της Ζωής. Μπορούν όλοι δια της υπομονής, συντριβής και μετανοίας να γίνουν κοινωνοί αυτής της σωτηρίας. Να δεχθούν με μια αφή όλη την υγεία και τη σωτηρία σαν την αιμορροούσα. Με μια γεύση όλη η χρηστότητα. "Γεύσασθε και ίδετε, ότι χρηστός ο Κύριος". Με ένα άγιο Μαργαρίτη- Σώμα και Αίμα Χριστού- όλο τον παράδεισο. "Μια ροπή" συντριβής όλη η θεολογία.
"Χαίροις, Σταυρέ, δι' ου ανεγνωρίσθη μια ροπή Ληστής θεολόγος κραυγάζων. Μνήσθητι μου, Κύριε εν τη Βασιλεία σου".
Και τα δέχονται όλα αυτά μυστικώς οι ταπεινοί, ανώνυμοι και συντετριμμένοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου