Δώρησαι λοιπόν, Δέσποτα, εις εμέ τον ανάξιον δάκρυα καθ’ εκάστην και δύναμιν, δια να φωτισθεί η καρδία μου εν προσευχή καθαρά και χύσει πηγάς δακρύων μετά γλυκύτητος δια παντός,δια να εξαλειφθεί δι’ ολίγων δακρύων η μεγάλη και φοβερά καταδίκη και κατασβεσθεί δι’ ολίγου κλαυθμού το πυρ το καιόμενον. Διότι εάν κλαύσω ενταύθα, θέλω λυτρωθεί εκεί εκ του ασβέστου πυρός· διότι καθ’ εκάστην παροργίζω, Δέσποτα, την μακροθυμίαν Σου, και έχω προ οφθαλμών την κακίαν μου και την ευσπλαχνίαν Σου.
Όσιος Εφραίμ ο Σύρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου