Σήμερα αισθάνομαι πως πρέπει να καταθέσουμε την σιωπή μας…
Να αναλογιστούμε…
Να σκεφθούμε…
Τα λάθη μας και τα σωστά μας…
Αυτά που αφήσαμε πίσω μας, δίχως να τους δίδουμε σημασία
Τα οποία όμως είναι τα σημαντικότερα για να μπορούμε να παραμένουμε ελεύθεροι…
Σήμερα λοιπόν δεν ήθελα να γράψω…
Μόνον να στραφώ μέσα μου…
Να ηρεμήσω…
Ε και;
Εντός ολίγου, κάποιοι σίγουρα προετοιμάζονται για να αρπάξουν τα ΠΑΝΩ τους και να ουρλιάξουν…
Κάποιοι άλλοι ίσως να αισθάνονται πως πρέπει να ανατρέψουν τα πάντα…
Σήμερα, αύριο ή και μεθαύριο για κάποιους είναι η ευκαιρία της ζωής τους, προ κειμένου να καταθέσουν την δυσαρέσκειά τους…
Κι εγώ θλίβομαι…
Όλοι δίκαιον έχουμε…
Πως να διαβιώσει κάποιος μέσα σε τόση σαπίλα;
Μέσα σε τόση αδικία;
Μέσα σε τόση φτώχεια…
Κι όμως…
Ειδικώς για σήμερα, αύριο και μεθαύριο σφίγγω τα δόντια και σιωπώ…
Σήμερα τιμούμε… ή έτσι έπρεπε να κάνουμε…
Μα δεν βαριέστε…
Τι κάναμε σωστά για να το κάνουμε κι αυτό;
Πηγή: http://filonoi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου